شکر برگ (Stevia) یک گیاه چند سالهٔ علفی است و پیدایش طبیعی آن بین ۲۲ تا ۲۴ درجه جنوبی و ۵۳ تا ۵۶ درجه غربی در پاراگوئه و برزیل است. این گیاه به طور طبیعی در آمامبای هیگلندو نزدیک منشأ رودخانه ماندی (یک منطقه باریک بین برزیل و پاراگوئه) رشد می‌کند. رشد گیاه به دمای متوسط بین ۱۵ تا ۳۸ درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی ۸۰٪ نیاز دارد. جنس استویا شامل ۱۵۰–۲۰۰ گونهٔ علفی، درختچه‌ای و نیمه درختچهای است. شکر برگ یکی از متمایزترین جنسها در قبیلهEupatorieae و تیره Asteraceae است. این گیاه برای اولین بار در دههٔ ۱۸۰۰ میلادی به اروپا آورده شد ولی چندان مورد استفاده قرار نگرفت تا اینکه در انگلستان طی جیره بندی شکر در جنگ جهانی دوم، تحت کشت قرار گرفت. امروزه از استویا در بسیاری از کشورها به عنوان شیرین کننده استفاده می‌شود.

بلوک‌های گلوکز موجود در شکر برگ
برگ‌های این گیاه یک نوع رزین آروماتیک تولید می‌کنند که مقوی دستگاه گوارشی انسان است. به طور کلی این گیاه دارای ۱۲/۰ تا ۱۶/۰ درصد روغن‌های ضروری است که حدود ۴۳/۰ درصد آن درگل آذین تجمع می‌یابد. شیرینی در استویا مربوط به حضور دی ترپن گلیکوزاید انت کائورن است که در آب محلول بوده و ۳۰۰ بار شیرین تر از شکر معمولی (سوکروز) هستند. گلیکوزایدها ترکیباتی ارگانیک هستند که از یک بخش گلیکونی (شیرین) و یک بخش غیر گلیکونی تشکیل شده‌اند. گلیکول ممکن است از رامنوز، فروکتوز، گلوکز، زایلوز، آرابینوز و غیره تشکیل شده باشد. قسمتهای غیر گلیکونی نیز ممکن است شامل استرول تانین، کاروتنوئید و غیره باشد. برگهای استویا دارای تجمع مخلوطی از حداقل ۸ گلیکوزاید مختلف است که از استویول تتراسایکلیک دی ترپن مشتق شده‌اند. استویوزاید به عنوان فراوانترین ترکیب شیرینکننده، ۵ تا ۱۰ درصد وزن برگ خشک را شامل می‌شود. ریبودیوزاید A (2 تا ۴ درصد برگ خشک)، ریبودیوزاید B، C (1 تا ۲ درصد)، ریبودیوزاید D و E (4/0تا ۷/۰ درصد برگ خشک) و همچنین دالکوزاید A و استویولبیوزاید نیز در این گیاه وجود دارند. قدرت شیرینکنندگی آن‌ها به ترتیب در مقایسه با شکر، ۲۵۰ تا ۳۰۰، ۳۵۰ تا ۴۵۰، ۳۰۰ تا ۳۵۰، ۵۰ تا ۱۲۰، ۲۰۰ تا ۳۰۰، ۲۵۰ تا ۳۰۰، ۵۰ تا ۱۲۰ و ۱۰۰ تا ۱۲۵ برابر است. استویا همچنین دارای پروتئین، فیبر، کربوهیدرات، فسفر، آهن، کلسیم، پتاسیم، سدیم، منیزیم، روی، ویتامین A و C است. این ترکیبات شیرین از میان فرایندهای گوارشی بدون تجزیه شیمیایی عبور می‌کند و به همین دلیل برای کسانی که نیاز به کنترل قند خون دارند مفید است. تحقیقات روی بیوسنتز، سمیت زدایی، متابولیسم و مفهوم تغذیه‌ای استویا این نتیجه را در پی داشت که اکثر آزمایش‌های سمیت انجام شده روی استویوزاید منفی است و استفاده از استویوزاید تصفیه شده به عنوان یک افزودنی غذایی برتر از دیدگاه سلامتی عمومی رایج شد. در نتیجه استویا و استویوزاید را می‌توان به عنوان یک شیرین کننده سالم استفاده کرد.

شکر برگ و میزان قند خون
آزمایشهای کلینیکی نشان دادند که استویا می‌تواند به تعادل قند خون کمک کند. به همین دلیل مصرف این گیاه و عصاره آن در بسیاری از کشورها به عنوان یک داروی واقعی برای بیمارانی که از دیابت و هایپوگلیسمیا رنج می‌برند پیشنهاد می‌شود. بومیان پاراگوئه بطور متداول از استویا همراه با چای برای تنظیم قند خون استفاده می‌کنند. مطالعات نشان دادند که میزان قند خون با مصرف استویا تنظیم و درمان می‌شود و اگر میزان قند خون نرمال باشد، شکر برگ در کاهش آن بی تأثیر است.

شکر برگ و کاهش وزن
استویا یک رژیم ایده آل برای افرادی است که می‌خواهند وزن خود را کاهش دهند و یا ثابت نگه دارند. زیرا قندهای موجود در این گیاه کالری زا نیستند و می‌توانند بدون افزودن وزن، میل به شیرینی را در افراد ارضا کنند. همچنین استفاده از استویا می‌تواند میل به خوردن غذاهای چرب را کاهش دهد. کنترل اشتها از دیگر عوامل تأثیر برانگیز استویا است. برخی افراد معتقدند که میزان گرسنگی آنها با خوردن استویا، ۱۵ تا ۲۰ دقیقه قبل از وعده غذایی کاهش می‌یابد. اگرچه مطالعات علمی در این زمینه وجود ندارد اما ممکن است که گلیکوزیدهای موجود در استویا به فرونشاندن مکانیزمهای اشتیاقی مغز کمک کند و در نتیجه یک حس بی نیازی و رضایتمندی را القا نماید. عامل بیشتر بیماریهای اپیدمی چاقی مصرف بالای غذاهای دارای قند همراه با چربی است. آب نبات ها، پاستیل ها و شیرینی ها، خوراکی هایی با کالری و چربی زیاد هستند. استفاده از استویا به عنوان شیرین کننده در این قبیل محصولات و یا به عنوان یک نوشیدنی و میان وعده ی شیرین می‌تواند باعث کاهش وزن و یا کنترل افزایش وزن شود.

شکر برگ و کنترل میکروارگانیزم ها
شکر برگ از رشد برخی باکتری ها و میکروارگانیزم های آلوده گر جلوگیری می‌کند. حتی برخی افراد معتقدند که مصرف استویا موجب جلوگیری از سرماخوردگی و آنفلوآنزا می‌شود. برخی آزمایش ها نشان دهنده ی فعالیت ضد میکروبی استویا بر موتانت های استرپتوکوکوس هستند. قابلیت جلوگیری از رشد برخی باکتری ها، به افزایش استفاده سنتی آن در درمان بیماری های لثه، جراحات و غیره کمک می‌کند. استویا مناسب برای افراد مستعد به آلودگی های مخمری یا میکروبی است چراکه این آلودگی ها با مصرف قند تحریک می‌شوند.

خواص آنتی اکسیدانی
آنتی اکسیدان ها یکسری از مواد موجود در درون مواد غذایی می‌باشند که خاصیت دفاعی سلول را بالا می‌برند و از خسارات اکسیدان ها (رادیکال های آزاد) به ترکیبات سلول های بدن جلوگیری می‌کنند. از طرف دیگر، این فرض وجود دارد که آنتی اکسیدان های مصنوعی که در فرآورده‌های غذایی استفاده می‌شوند سرطانزا باشند؛ بنابراین اهمیت جستجوی آنتی اکسیدان های طبیعی در سال های اخیر افزایش یافته است، به این امید که برای حفظ سلامتی و جلوگیری از شیوع بیماری های قلبی-عروقی و سرطان ها، استفادهٔ تغذیه‌ای و صنعتی (مواد آرایشی، رنگ ها و مواد افزودنی به فراورده‌های غذایی) از آنتی اکسیدان های طبیعی موجود در گیاهان، افزایش یابد. فنل ها نیز مانند دیگر ترکیبات ثانویه طبیعی، به طور فعال باعث کاهش بیماری های قلبی عروقی می‌شود. اثرات محافظتی فنل ها به ویژگی هایی چون خاصیت محافظت کنندگی در برابر رادیکال‌های آزاد برمی گردد.

عوامل زیادی چون نوع واریته، فصل رشد و محل رویش گیاه در میزان ترکیبات فنلی و ظرفیت آنتی اکسیدانی مؤثرند. آزمایش ها نشان می‌دهند که نوع واریته بیشترین تأثیر را در میزان این مواد دارد. خواص بالای آنتی اکسیدانی و میزان بالای فنل کل و فلاونوئید که در گیاه استویا گزارش شده است، ارزش غذایی این گیاه را بالاتر می‌برد.

بیماری های دهانی
استویا را می‌توان برای جلوگیری از پوسیدگی دندان و بیماری های لثه استفاده کرد. به این منظور عصاره استویا را گاهی به خمیردندان ها و دهان شویه‌ها می‌افزایند. استویا در برخی محصولات دندان پزشکی در برزیل استفاده می‌شود، با این باور که این گیاه علفی می‌تواند باعث جلوگیری از پوسیدگی دندان شود. استفاده از استویا به عنوان شیرین کنندهٔ محصولات غذایی باعث مطلوبتر شدن آنها می‌گردد، بدون اینکه مضرات شیرین کننده‌های دیگر را داشته باشد.

هضم کنندگی
برزیلی‌ها از استویا برای هضم بهتر و آسانتر استفاده می‌کنند و مدتها از این گیاه به منظور تقویت معده و روده استفاده می‌شده است، ولی در مورد این خاصیت درمانی استویا تحقیق جامعی صورت نگرفته است.

استویا و محافظت از پوست
برگ‌های استویا یا فرآورده‌های آن برای کاهش چین و چروک و خطوط پوست و تقویت صدا استفاده می‌شوند. همچنین از این گیاه برای درمان بیماریها و جراحات پوستی، اگزمای پوستی، آماس پوست و بریدگی های کوچک استفاده می‌کنند.
چای کیسه‌ای استویا را می‌توان برای گرفتن خستگی چشم روی چشم قرار داد و همچنین استفاده از آن برای درمان خستگی و گرفتگی پوست و صدا پیشنهاد می‌شود. محصولات محافظ پوست استویا به صورت شنی، ماسک و کرم های مایع در دسترس است. عصاره مایع را می‌توان مستقیماً برای پوست استفاده کرد.

موارد استفاده از شکر برگ
استویا را می‌توان به طور سنتی به صورت پودر یا مایع استفاده کرد. پودرهای حاصل از برگ به رنگ سبز و پودرهای حاصل از استویوزاید و ریبودیوزاید A سفید رنگ هستند. پودر سبز استویا معمولاً به صورت بسته و چای کیسه‌ای عرضه می‌شوند. پودر سفید استویا از پودر حاصل از برگ سبز شیرین تر است. علاوه بر اتانول، آب حلال مناسبی برای عصاره گیری برگ‌های استویا است. از برگ های خشک استویا برای شیرین کردن چای، ساخت نوشابه، کمپوت و داروسازی استفاده می‌شود. امروزه از قرص و شکر استویا نیز برای شیرین کردن چای و قهوه استفاده می‌شود. همچنین از استویا می‌توان در صبحانه همراه با غلات یا در سالادها استفاده کرد.

خواص اجزاء درختچه استویا
ریشه استویا به صورت فیبری و در فاصله کمی از سطح زمین پخش می‌شود، این گیاه دارای ریشه‌های نرم و ضخیمی می‌باشد. ساقه استویا عمدتاً باریک و نیمه چوبی می‌باشد. ساقه‌های ثانویه با سرد شدن هوا خشک می‌شوند و در ستا بعد از نو رویش می‌کنند. برگ استویا ساده و کوچک و همچنین نوک تیز، کشیده، دندانه‌ای می‌باشد. و برگ این گیاه مهم‌ترین بخش آن است. گلهای استویا کوچک و سفید و دارای دهانه بنفش کمرنگ بوده و گرده آنها می‌توانند کاملاً آلرژی زا باشند. بذر استویا با داشتن آندوسپرم کوچک بسیار سبک و به همین دلیل توسط باد پراکنده شده و تکثیر استویا در طبیعت به همین طریق انجام می‌شود

کشت شکر برگ در ایران
دکتر یوسف حمید اوغلی عضو هیئت علمی گروه باغبانی دانشگاه گیلان از اواخر سال ۱۳۸۳ تحقیقات خود را برای تکثیر این گیاه از طریق کشت بافت آغاز نموده و پس از یک و نیم سال موفق به تهیه پروتکل آن گردید و نتایج آن در پنجمین کنگره علوم باغبانی ایران که در شهریور ماه ۱۳۸۶ در دانشگاه شیراز برگزار شده بود، منتشر شد.

در ادامه فعالیت‌های تحقیقاتی انجام شده بر این گیاه در دانشگاه گیلان، از بهار سال ۱۳۸۵ گیاهچه‌های واریته‌های مختلف گیاه استویا از نمونه‌های آزمایشگاهی به زمین منتقل و سازگاری رشد آنها در شمال کشور مورد بررسی قرار گرفت. شایان ذکر است از سال ۱۳۸۷ تولید تجاری این گیاه آغاز شده و هم اکنون برگ خشک آن عرضه می‌شود.

شش نکته جالب در مورد شکر برگ که شاید نمی دانید!

به خاطر فنجان قهوه یا چایی که هر روز صبح می خورید این را می دانید که همه شیرین کننده ها یکسان ساخته نشده اند. بازار پر است از جایگزین های شکر: از ساخارین گرفته تا آسپارتام، راه های زیادی وجود دارد تا تلخی را از قهوه و چای خود بگیرید. خیلی ها به خاطر اینکه مقدار کالری مصرفی خود را کاهش دهند به این شیرین کننده های مصنوعی و طعم نه چندان خوشایندشان پناه می برند. میزان بالای چاقی و فراوانی غذاهای سرشار از قند و شیرین باعث شده انسان پیوسته به دنبال راه حلی شیرین اما سالم باشد.

استویا یا شکر برگ، شیرین کننده ای که وزارت غذا و دارو آمریکا ( FDA ) نیز آن را تایید کرده ممکن است جواب این سوال باشد. استویا به شکل فزآینده ای طی این سالها محبوب شده است، طوری که بسته های صورتی، آبی و زردش را می توانید در خیلی از کافی شاپ ها ببینید، حتی کمپانی های نوشابه سازی نیز به سراغ این شیرین کننده رفته اند تا دل مشتریانی که از طعم نوشابه های بدون قند و حاوی قند مصنوعی بدشان می آید را بدست بیاورند. اگر استویا استفاده می کنید حتما می دانید ه این شیرین کننده بدون کالری است. اما استویا تنها جایگزینی مشابه قند نیست، در ادامه می خواهیم درباره هفت چیزی که ممکن است درباره آن ندانید صحبت کنیم!

شکر برگ بسته بندی شده ضرورتا کاملا طبیعی نیست
بله، استویا گیاهی است از زمین، اما برای اینکه این جایگزین قند در مغازه ها و یا آشپزخانه شما دوام بیاورد کمپانی های مجبورند ترکیباتی به آن اضافه کنند. یک پاکت استویا ممکن است حاوی اریتریتول، یک الکل قند و طعم دهنده های طبیعی باشد.

شکر برگ از قند خیلی شیرین تر است
با اینکه بدون کالری است، اما عصاره ای که از گیاه استخراج می شود 200 برابر شیرین تر از قند است، یعنی مقداری از آن برای شیرین کردن کافی است.

استویا می تواند جایگزین شکر در پخت و پز شود
با استویا می توانید کوکی، کیک و حتی شربت درست کنید. اما ا آنجا که استویا از شکر خیلی شیرین تر است، باید مقدار کمی از آن را با یک عامل حجم دهنده به مواد کیک اضافه کنید. مقدار استویایی که استفاده می کنید بستگی به برند و دستور پخت نیز دارد.

اما شکر برگ کاراملی نمی شود
استویا به آن شکل که شکر قهوه ای می شود در نمی آید، درست مانند عصاره وانیل که در پخت و پز استفاده می کنید. هر کدام از انواع استویا در غلظت و شیرینی متفاوت هستند بنابراین قبل از استفاده حتما روی بسته را مطالعه بفرمایید.

استویا بدون کالری است، اما اگر جایگزین قندش کنید ضرورتا باعث کاهش وزن نمی شود
استویا به نظر یک راه حل جادویی برای همه آنهایی که می خواهند چند کیلو کم کنند است، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد شیرین کننده های جایگزین می توانند میل به شیرینی را در فرد مهار کنند و یا از پرخوری جلوگیری نمایند. در واقع افرادی که نوشابه های رژیمی می خورند بیشتر دچار پرخوری می شوند. برای اینکه بگوییم مزایا و مضرات استویا قطعا چه چیزهایی است همچنان به تحقیقات بیشتر نیاز داریم.

منبع

سایت دکتر کرمانی

https://fa.wikipedia.org

مقدمه:
ویروس نیل غربی از خانواده فلاوی ویریده است که در مناطق گرمسیری و معتدل مشاهده می شود.این ویروس پرندگان،انسان،اسب ،سگ ،گربه،خفاش و موش خرما و خرگوش های اهلی را آلوده می کند.راه اصلی ابتلا انسان از طریق گزش پشه های آلوده است.اندازه این ویروس ۵۰-۴۰ نانومتر است و ساختمان آن شبیه ساختمان ویروس تب دانگ می باشد.هر دو این ویروس ها متعلق به جنس فلاوی ویروس هستند.ویروس نیل غربی دارای یک RNA تک رشته ای است که توسط نوکلئوکاپسید(nucleo capcide ) پوشیده شده است.

این بیماری در هنگام تابستان در آمریکای شمالی شیوع پیدا کرده و تا هنگام پاییز ادامه می یابد.موثرترین و ساده ترین راه جهت پیشگیری از این بیماری جلوگیری از گزش پشه هاست.علائم بیماری ۳تا۱۴ روز پس از نیش زدن پشه ها در مبتلایان قابل مشاهده بوده و در افراد بالای ۵۰ سال بسیار شدید است.لذا به منظور حفظ این افراد از گزش پشه ها،باید ترتیبی اتخاذ گردد تا کمتر از منزل خارج شوند.
پشه ها عامل انتقال ویروس هستندو پرندگان را نیش زده و باعث آلوده شدن آنها می گردند.در بدن پرندگان ویروس تقویت شده به تکثیر خود ادامه می دهد.هنگامی که پشه ها به پرندگان آلوده نیش می زندد،به ویروس آلوده شده و قادرند آلودگی را به سایر پرندگان و انسانها منتقل کنند.
در نواحی جغرافیایی مختلف گونه پشه های آلوده کننده متفاوت است.به عنوان مثالCulex Pipiens در شرق،Culex Tarsalis در مرکز و غرب و Culex Quinque Fasciatus در جنوب شرقی آمریکا مسئول انتقال آلودگی هستند.در پستانداران ویروس نمی تواند تکثیر پیدا کند لذا قادر به انتقال ویروس از پستانداران نیست.در آمریکای شمالی پشه های Culex pipiens هم انسان و هم پرندگان را نیش می زنند به همین علت گسترش بیماری در آمریکا زیاد می باشد.

تاریخچه:
تحقیقات نشان می دهد که به وجود ویروس این بیماری در حدود هزار سال پیش پی برده اند.ویروس اولیه پس از تقسیمات مقدماتی تکثیر یافته،در آفریقا و سراسر دنیا گسترش پیدا کرده و منبع انتقال بیماری و ایجاد اپیدمیهای زیادی در جهان بوده است.
درسال ۱۹۳۷برای اولین بار محققینی که در خصوص تب زرد مطالعه می کرده اند این ویروس را از یک خانم تب دار از ناحیه نیل غربی واقع در کشور اوگاندا جدا نمودند .
در سال ۱۹۳۹ طی پژوهش های انجام شده به این نتیجه رسیدند که ۴/۱ درصد از مردم کنگو و ۴/۴۶در صد از مردم سودان دارای آنتی بادیهای ضد ویروس می باشند هنچنین در سال های ۱۹۴۲ و ۱۹۵۰ در مصر و ۱۹۳۵ در هند نشان داده شد که ۹۰ در صد افراد بالای ۴۰ سال دارای آنتی بادیهای ضد ویروس هستند.
در سال ۱۹۵۷ شیوع این بیماری درفلسطین اشغالی مشاهده و ویروس عامل بیماری به عنوان عامل آنسفالو میلیت در انسان شناخته شد.در سال ۱۹۶۰ برای اولین بار در مصر و فرانسه بیماری در اسب مشاهده گردید و سپس به جنوب اروپا ،جنوب غربی آسیا و استرالیا گسترش پیدا کرد.
در سال ۱۹۹۹ ویروس نیل غربی چهره خود را همراه با علائم انسفالیت در اسب و انسان در نیمکره غربی نشان داد که بعدا گسترده تر شده به آمریکا رسید.در این کشور شیوع بیماری از نیویورک شروع شد و در آن زمان پژوهشگران بر این عقیده بودند که ویروس توسط پرنده و یا پشه آلوده وارد شده است.این ویروس بعدا در کشورهای
کانادا،مکزیک و آمریکای مرکزی مشاهده گردید و شبیه به ویروسی بود که در سال ۱۹۹۸ در فلسطین اشغالی کشف شد.

علائم بیماری:
ویروس عامل بیماری بر روی انسان تاثیر گذاشته و دو فرم از بیماری را در انسان ایجاد می کند:
۱- فرم خفیف :بدون علائم و یا با علائم جزئی بروز می کند.
۲- فرم حاد: که در این فرم سلسله اعصاب مورد تهاجم قرار گرفته و علائم آنسفالیت و یا مننژیت در مبتلایان مشاهده می شود.
فرم خفیف: دوره کمون بیماری در این فرم ۸-۳ روز است.که بعد از آن تب،سردرد،سرماخوردگی،ضعف،تورم غدد لنفاوی،خستگی و کوفتگی،جوشهای پوستی ،استفراغ،تهوع،اسهال مشاهده می شود.این علائم در عرض ۱۰-۷ روز تمام شده .اما خستگی و کوفتگی تا چندین هفته و تورم غدد لنفاوی تا دوماه طول می کشد.تقریبا ۸۰در صد از افرادی که به فرم خفیف مبتلا می شوند علائمی نشان نداده و در ۲۰در صد از مبتلایان علائم مذکور دیده می شود.
فرم حاد: مدت نقاهت بیماری در این فرم طولانی است و نخاع ممکن است عفونی شود.گاهی آنسفالیت همراه با کاهش هوشیاری و یا حتی کوما مشاهده می گردد.التهاب شبکیه،تورم کبد،میوکاردیت،نفریت،تورم پانکراس و طحال،تب شدید،سردرد،ضعف عضلانی،تلوتلو خوردن،از دست دادن بینایی و فلجی ممکن است دیده شود.علائم مذکور ممکن است در عرض چند هفته خاتمه یابد اما آثار عصبی بیماری دائمی است.
سگ و گربه علائم خفیفی از بیماری را نشان می دهند و می توانند ویروس را در بدن خود حفظ و نگهداری کنند و آن را به پشه ها منتقل نمایند.اما در خصوص اینکه بیماری به طور مستقیم از حیوانات خانگی به انسان منتقل شده باشد گزارشی وجود ندارد.

انتشار بیماری:
در اغلب موارد این بیماری توسط نیش پشه های آلوده منتشر می گردد .این پشه ها در ضمن تغذیه از لاشه پرندگان بیمار آلوده شده اند و می توانند آلودگی را به انسان و دیگر حیوانات از طریق نیش زدن انتقال دهند.
در تعداد کمی از بیماران ،بیماری بوسیله انتقال خون،پیوند اعضا ،تغذیه از شیر مادر و حاملگی به بچه ها منتقل شده و از طریق لمس کردن و بوسیدن منتقل نمی شود.
احتمال انتقال بیماری توسط انتقال خون و پیوند اعضا کم است زیرا کلیه خون هایی که جهت انتقال مورد استفاده قرار می گیرد از نظر بیماری ویروس نیل غربی مورد بررسی قرار می گیرند.افرادی که نیاز به عمل جراحی دارند باید ابتدا با پزشک خود مشورت نموده و سپس اقدام به عملیات جراحی کنند.
احتمال انتقال ویروس از مادر به جنین کم می باشد و انتقال توسط شیر مادر موضوعی است که بوسیله مرکز کنترل بیماری ها،سازمان FDA و بخش های خصوصی و دولتی در حال بررسی است تا بتوان از بروز بیماری و ابتلا افراد جدید جلوگیری نمود.
این بیماری می تواند از طریق وارد شدن خون افراد آلوده به جشم،به افراد سالم منتقل گردد.بنابراین،یک بیماری شغلی است و افرادی که با مبتلایان سروکار دارند باید نکات بهداشتی را بیشتر رعایت کنند.حدت بیماری در افراد مسن و آنهایی که اقدام به جراحی پیوند اعضا نموده اند زیادتر می باشد.
ارث در افزایش حساسیت به بیماری موثر بوده و حساسیت افرادی که در ژن CCR5 آنها جهش اتفاق افتاده باشد ،زیاد تر می شود.دریک درصد ازافراد جامعه جهش در ژن مذکور صورت می پذیرددر حالیکه ۵/۴ درصد از این افراد به بیماری مبتلا می شوند.
متخصصان محیط زیست به منظور کنترل و جلوگیری از جابجایی پشه ها از حشره کش ها استفاده می کنند.آنها عقیده دارند که پشه هایی که در ارتفاع بالاتری پرواز می کنند از دسترس حشره کش ها به دور می مانند لذا زنده خواهند ماند و می توانند نسل پشه های آلوده را در طبیعت حفظ نمایند.انتقال عمودی ویروس نیل غربی از پشه های ماده به نسل های بعدی در آزمایشگاه به اثبات رسیده است و با توجه به این موضوع پشه ها می توانند زمستان را به سهولت پشت سر گذاشته و در بهار شروع به تکثیر کنند.پشه های کولکس در داخل سردابها،انبارها،قنات ها،چاه ها و تونلهای متروکه،غارها و حفره ها خود را مخفی کرده و در زمستان از گزند هوای سرد خود را حفظ می نمایند.
بیماری ویروس نیل غربی در آفریقا،اروپا،خاورمیانه،آسیا و اخیرا در آمریکای شمالی مشاهده شده است.شیوع آنسفالیت ناشی از این بیماری در سالهای اخیر در کشورهای الجزایر(۱۹۹۴) رومانی(۱۹۹۷-۱۹۹۶) کنگو(۱۹۹۸) روسیه(۱۹۹۹)آمریکا(۲۰۰۳-۱۹۹۹)کانادا(۲۰۰۳-۱۹۹۹)و فلسطین اشغالی(۲۰۰۰) اتفاق افتاده است.

درمان:
برای درمان بیماری مورد بحث درمان اختصاصی و خاصی وجود ندارد.افرادی که به فرم خفیف بیماری مبتلا می شوند و علائم بیماری آنها شامل تب و درد عضلانی است بدون درمان در عرض چند هفته بهبود می یابند اما بیمارانی که به فرم شدید مبتلا می باشند باید در بیمارستان بستری شده و چنانچه تحت درمانهای کمکی مانند داروهای ضد درد،تزریق سرم فیزیولوژی،تنفس مصنوعی و غیره قرار بگیرند،بهبودی خواهند یافت.در خصوص زنان باردار و مادرانی که به تازگی دارای فرزند شده اند در صورتیکه دارای علائمی از بیماری می باشند، جهت درمان با پزشک معالج خود مشورت کنند.

وظایف مرکز کنترل بیماریها:
وظایف این مرکز درخصوص بیماری ویروس نیل غربی شامل موارد زیر می باشد:
۱- تهیه بانک اطلاعات الکترونیکی جهانی در خصوص بیماری ویروس نیل غربی
۲- تنظیم برنامه هایی جهت کنترل پشه ها و پیشگیری از بیماری های حاصله
۳- توسعه آزمایشگاهها جهت تشخیص سریع بیماری
۴- تهیه برنامه های آموزشی جهت رعایت اصول بهداشت عمومی
۵- تلاش و کوشش جهت تهیه واکسن

پیشگیری از بیماری:
۱- بهترین راه پیشگیری ،جلوگیری از گزیده شدن افراد توسط پشه ها می باشددر زمانی که افراد در خارج از منزل هستند از داروهای دور کننده حشرات استفاده نمایند.
۲- بسیاری از پشه ها در هنگام سپیده دم فعال بوده لذا مردم سعی کنند در این مواقع در منزل باشند و در موقع خروج از منزل از لباس مناسب و بلند که تمام بدن را بپوشاند استفاده کنند.(علاوه بر پمادها)
۳- نصب توری جهت پنجره ها و دربهای ورودی الزامی است.
۴- آبهای راکد موجود در زیر گلدانی ها،سطل ها و بشکه ها را خالی نموده تا محل های تولید مثل پشه ها و لاروهای آنان از بین برود.
۵- آب مصرفی حیوانات و پرندگان خانگی به طور مرتب تعویض گردد.
۶- آب موجود در استخر بازی بچه ها در مواقعی که مورد استفاده نیست خالی گردد.
۷- برای پیشگیری از این بیماری در انسان واکسن وجود ندارد اما برای جلوگیری از بیمار شدن اسب ها واکسنی که از ویروس کشته شده تهیه شده است موجود است همچنین بعضی از باغ وحش ها برای پرندگان از واکسن استفاده نموده اند که تاثیرات آن مشخص نیست.
برای مراقبت از این بیماری و جلوگیری از آلوده شدن افراد می توان نمونه هایی از پشه های موجود در محیط اخذ نمود و جهت یافتن ویروس بررسی کرد و یا می توان نمونه هایی از خون پرندگان وحشی و مغز پرندگان مرده را گرفت و بوسیله روش های آزمایشگاهی مانند Elisa،IHC(Immunohistochemistry) به منظور یافتن آنتی بادی های ضد ویروس نیل غربی آزمایش نمود.

REFRENCES:
۱- Wikipedia , the free encyclopedia. West Nile virus.
۲- Sheila Hagar. Walla Walla union-Bulletin: local news. west Nile virus in horses.
۳- CDC: west Nile virus
http://microbi.ir

آیا غذای کپک زده خطرناک است؟
ضایعات و دور ریز غذا ها اغلب توسط کپک ایجاد می شود. غذاهای کپک زده طعم و بافت نامطبوعی دارند و ممکن است نقاط سبز یا سفید رنگی بر روی آنها مشاهده شود. تنها فکر خوردن غذای کپک زده حال بیشتر افراد را خراب خواهد کرد. درحالی که بعضی از انواع کپک باعث تولید سموم خطرناک و مضر می شوند، انواع دیگری از کپک های مفید نیز وجود دارد که حتی در تولید برخی از غذاها مانند پنیر نقش دارند. در این مقاله از نزدیک نگاهی به کپک غذاها می اندازیم و برسی می کنیم که آیا واقعا برای شما مضر و خطرناک است یا خیر.

کپک چیست؟
کپک نوعی قارچ است که در ساختارهای کرک گونه و چندسلولی شکل می گیرد. زمانی که کپک بر روی غذا رشد می کند، معمولا با چشم قابل رویت است و در اغلب موارد ظاهر غذا را نیز تغییر می دهد. غذا ممکن است نرم شده و رنگش تغییر کند درحالیکه خود کپک می تواند بافت کرک دار، پرزدار و یا نقطه نقطه داشته باشد. هاگ هایی که در کپک تولید می شوند باعث تغییر رنگ آن می شود که معمولا سبز، سفید، سیاه و یا خاکستری است. غذای کپک زده مزه تقریبا خاصی دارد، تا حدی شبیه خاک مرطوب، همچنین بویی شبیه به قارچ تولید می کند. حتی اگر شما کپک را تنها بر روی سطح غذا مشاهده کنید، ممکن است ریشه های آن تا عمق بیشتری نفوذ کرده باشند.
کپک برای رشد به مواد ارگانیک گرم و مرطوب نیاز دارد، بنابراین غذاها معمولا محلی ایده آل به شمار می آیند. هزاران گونه مختلف از کپک ها وجود دارد و تقریبا در هر جایی یافت می شوند. می توان گفت که کپک ها راه حل طبیعت برای بازیافت مواد مختلف هستند. علاوه بر غذاها، کپک در محل های بسته و مرطوب نیز می تواند رشد کند.

کدام غذاها می توانند با کپک فاسد شوند؟
کپک می تواند تقریبا بر روی تمام غذاها رشد کند، اما بعضی غذاها برای رشد کپک نسبت به بقیه مستعدتر هستند. غذاهای تازه با مقدار رطوبت زیاد بویژه آسیب پذیرتر هستند. نگهدارنده ها می توانند علاوه بر میکروارگانیسم ها، احتمال رشد کپک ها را نیز کاهش دهند. کپک تنها در خانه بر روی غذاها رشد نمی کند، بلکه می تواند در حین فرایند تولید نیز ایجاد شود، مثلا در حین رشد، برداشت محصول، ذخیره سازی و فراوری.
غذاهایی که کپک عاشق رشد در آن ها است:
• میوه ها: شامل توت ها، مرکبات، انگور، سیب و خانواده تمشک
• سبزیجات: شامل گوجه، فلفل دلمه ای، گل کلم و هویج
• نان: بویژه زمانی که حاوی نگهدارنده نباشد
• پنیر: شامل هر دو نوع پنیر های نرم و سفت تر
کپک همچنین می تواند بر روی غذاهای دیگری مانند گوشت، آجیل، شیر و غذاهای فراوری شده نیز رشد کند. بیشتر کپک ها برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارند و به این دلیل است که در مکان هایی که مقدار اکسیژن محدود است مانند بسته بندی هایی که در مقابل نفوذ هوا نفوذ ناپذیر هستند نمی توانند رشد کنند. با این حال پس از باز کردن بسته بندی این غذاها کپک می تواند به راحتی درون آنها رشد کند. کپک ها همچنین برای رشد به رطوبت نیز نیاز دارند، اما یک گونه خاص به نام کپک زیروفیلیک اغلب می تواند در محیط های خشک و شیرین رشد کند. کپک زیروفیلیک ممکن است در شکلات، میوه های خشک و غذاهای پخته شده یافت شود.
این تنها کپک ها نیستند که می توانند بر روی غذای شما زندگی کنند، باکتری ها که با چشم قابل دیدن نیستند نیز می توانند درون غذاها زندگی و رشد کنند. بعضی از انواع باکتری ها می توانند باعث مسمومیت غذایی شوند. نشانه های این مسمومیت معمولا شامل تهوع، اسهال و استفراغ است. شدت این مسمومیت به نوع باکتری ها، مقدار خورده شده و سلامت عمومی فرد بستگی دارد.

استفاده از کپک برای تولید غذا
کپک در غذاها همیشه هم نامطلوب نیست. پنیسیلیوم یا قارچ کپکی سبز که نوعی کپک به شمار می رود در تولید بسیاری از انواع پنیرها مانند بلوچیز، گرگونزولا، بریه و کممبر استفاده می شود. شرایطی که این کپک ها در داخل پنیر زندگی می کنند برای تولید سموم مساعد نیست، درنتیجه انواع این کپک که در تولید پنیراستفاده می شوند قادر به تولید سموم مضر نیستند و بنابراین برای خوردن کاملا ایمن به شمار می روند. کپک های مفید و ایمن دیگری وجود دارد که به کپک های کوجی معروف هستند، از جمله آسپرگیلوس اوریزای، که برای تخمیر دانه های سویا در تهیه سس سویا استفاده می شود. از این کپک ها همچنین برای تهیه سرکه و تخمیر نوشیدنی های مختلفی از جمله ساکی، نوشیدنی ژاپنی استفاده می شود.
این نکته مهم و کلیدی است که اگرچه بعضی از کپک ها در حین فرایند تولید به برخی از مواد غذای برای هدف خاصی اضافه می شوند، اما همین کپک ها در شرایط متفاوت می توانند محصولات و مواد غذایی دیگر را مسموم کنند. برای مثال پنیسیلیوم راکفورتی که برای تولید بلوچیز استفاده می شود اگر بر روی پنیر تازه رشد کند می تواند باعث فاسد شدن پنیر شود.

کپک می تواند باعث تولید میکوتوکسین شود
کپک می تواند یک سم شیمیایی به نام میکوتوکسین تولید کند. این سم می تواند باعث بیماری و در مواردی منجر به مرگ شود. تاثیر این سم با توجه به مقدار مصرف شده، مدت زمان در معرض بودن و سن و وضعیت سلامتی فرد متفاوت است. مسمومیت حاد شامل علائم معده-روده ای مثل اسهال و استفراغ و همچنین نارسایی کبدی حاد شود. مسمومیت با سطح پایین از میکوتوکسین ولی در دراز مدت باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن شده و حتی ممکن است باعث ایجاد سرطان شود. علاوه بر خوردن غذاهای آلوده، افراد ممکن است در محیط با تنفس و یا از طریق پوست در معرض میکوتوکسین قرار بگیرند. با وجود اینکه رشد کپک معمولا قابل مشاهده و واضح است، اما میکوتوکسین به خودی خود توسط چشم غیرمسلح قابل مشاهده و تشخیص نیست.
یکی از شایع ترین و سمی ترین میکوتوکسین ها که بیشتر از تمامی انواع میکوتوکسین مورد مطالعه قرار گرفته است، آفلاتوکسین است. این سم یک ماده سرطان زای شناخته شده است و در صورتی که در مقادیر بالا خورده شود می تواند منجر به مرگ فرد شود. آلودگی با آفلاتوکسین بیشتر در مناطق گرم شایع است و اغلب به شرایط محیطی خشک مرتبط شده است. آفلاتوکسین مانند اغلب میکوتوکسین ها نسبت به گرما بسیار مقاوم است که در نتیجه در حین فرایند تهیه غذا زنده می ماند، بنابراین می تواند در غذاهای فراوری شده مانند کره بادام زمینی وجود داشته باشد.

میکوتوکسین ها می توانند در چندین نوع از غذاها وجود داشته باشند
میکوتوکسین ها میتوانند از طریق محصولات کشاورزی آلوده به درون غذاهای ما راه پیدا کنند. در حقیقت، از آنجایی که میکوتوکسین ها در طبیعت بوسیله کپک تولید می شوند، آلودگی میکوتوکسین ها یک مشکل شایع در صنعت کشاورزی به شمار می رود. انواع مختلفی از محصولات کشاورزی می تواند منبع آلودگی میکوتوکسینی باشد، محصولاتی از قبیل ذرت، جو، برنج، مغزها، ادویه ها، میوه ها و سبزیجات. چندین عامل در شکل گیری میکوتوکسین ها نقش دارند. برای نمونه، خشک و ضعیف شدن گیاهان، آنها را در برابر هجوم و آسیب مستعد خواهد کرد.
محصولات حیوانی مثل گوشت، شیر و تخم مرغ نیز اگر حیوان از غذای آلوده تغذیه کرده باشد، می توانند حاوی میکوتوکسین باشند. غذاها همچنین در طول دوران نگهداری و در صورتی که محل انبار و نگهداری غذا نسبتا گرم و مرطوب باشد، می توانند به میکوتوکسین آلوده شوند. طبق یک گزارش از سازمان سلامت غذای اروپا، 26 درصد از 40هزار نمونه برسی شده توسط این سازمان حاوی میکوتوکسین بودند. هرچند نمونه هایی که آلودگی بالاتر از حد استاندارد سلامت داشتند بسیار اندک بودند. بیشترین آلودگی ها در پسته و آجیل برزیلی مشاهده شد، بیشتر از 21 درصد از آجیل برزیلی و 19 درصد از پسته این کشور که مورد آزمایش قرار گرفته بود از بیشترین میزان مجاز آلودگی میکوتوکسین عبور کرده و درنتیجه اجازه ورود به بازار اروپا را پیدا نکرد. در سوی مقابل تنها 6دهم درصد از ذرت مورد برسی از میزان مجاز آلودگی عبور کرد و همچنین هیچکدام از محصولات غذایی نوزادان حاوی میکوتوکسین ها نبودند.
از آنجایی که نمی توان بطور کامل از شکل گیری میکوتوکسین ها جلوگیری کرد، صنعت مواد غذایی روش هایی را برای نظارت بر روی سطح آلودگی مواد غذایی در نظر گرفته است. تقریبا در بین 100 کشور جهان سطح میکوتوکسین ها در مواد غذایی به شدت کنترل می شود. با اینکه شما از طریق رژیم غذایی روزانه تان در معرض مقادیر کمی از میکوتوکسین ها قرار دارید، اما این مقدار از حداکثر حد آسیب زایی عبور نخواهد کرد. اگر شما یک فرد سالم باشید، این مقدار کم احتمالا به شما آسیب نخواهد رساند. متاسفانه این امکان وجود ندارد که از همه جهات از قرار گرفتن در معرض آلودگی ها اجتناب کنیم.
از طرف دیگر حتی با وجود اینکه کپک باعث تولید این سموم مضر است، این تولید سم معمولا تا زمانی که کپک کاملا بالغ نشده و یا اگر شرایط مناسب نباشد اتفاق نمی افتد. این شرایط معمولا زمانی مهیا می شود که غذا فاسد شده باشد، بنابراین زمانی که مواد غذایی شما آلوده به مقادیر بالای سموم باشند شما احتمالا آن ها را دور ریخته اید.

کپک می تواند باعث واکنش آلرژیک شود
بعضی از افراد به کپک ها حساسیت تنفسی دارند و خوردن غذاهای کپک زده می تواند در این افراد باعث واکنش های آلرژیک شود. تا کنون تحقیقاتی در این زمینه صورت نگرفته و تنها چند مطالعه موردی در این باره انجام شده است. در یکی از این موارد یک نوجوان که حساسیت بسیار شدیدی به کپک داشت، پس از خوردن یک پنکیک شدیدا کپک زده جان خود را از دست داد. در موارد دیگر افراد اندکی از بروز نشانه های حساسیت پس از مصرف کورن خبر دادند. کورن یک محصول غذایی جایگزین گوشت است که از میکوپروتئین ها یا پروتئین های قارچی تهیه می شود. این محصول از نوعی کپک به نام فوساریوم فنناتوم استخراج می شود. علیرغم وجود این موارد اندک دلیلی برای عدم استفاده از این محصول برای افراد سالم وجود ندارد. در یک مورد دیگر فردی که حساسیت شدید به کپک داشت، پس از مصرف یک مکمل بر پایه شهد گل زنبورعسل که آلوده به کپک های آلترناریا و کلادوسپوریوم بود، دچار واکنش آلرژیک شدید شد. مصرف مقادیر اندک کپک برای افرادی که به این ماده حساسیت ندارند، احتمالا مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

چگونه می توان از رشد کپک در غذاها جلوگیری کرد؟
چندین راه وجود دارد که می توان بوسیله آنها از فاسد شدن غذا در نتیجه رشد کپک جلوگیری کرد.
تمیز بودن محل نگهداری مواد غذایی بسیار ضروری است، زیرا هاگ ها از طریق غذاهای کپک زده می توانند در یخچال و یا دیگر محل های نگهداری غذا پخش شوند. محل و توزیع مناسب قرارگیری غذاها نیز اهمیت دارد.

نکات مفیدی برای جلوگیری از رشد کپک در مواد غذایی:
• بطور منظم یخچال خود را تمیز کنید: داخل یخچال و فریزر خود را هر چندماه پاک کنید.
• ابزار شست و شوی را پاکسازی کنید: این مورد شامل ظرفشویی، اسفنج های پاک کننده ظروف و دیگر ابزار آشپزخانه می شود.
• اجازه ندهید غذاها فاسد شوند: غذاهای تازه عمر مصرفی محدودی دارند، همیشه مقدار کمی از مواد غذایی تازه بخرید و ظرف چند روز آن ها را مصرف کنید.
• غذاهای فاسدشدنی را سرد نگهداری کنید: مواد غذایی مانند سبزیجات که عمر مصرفی کوتاهی دارند را در یخچال نگهداری کنید و برای مدت بیشتر از 2 ساعت در خارج از یخچال رها نکنید.
• کابینت ها و محل نگهداری غذاها باید تمیز و پوشیده باشند: از کابینت های تمیز برای نگهداری مواد غذایی استفاده کنید و مواد غذایی را برای جلوگیری از گسترش هاگ ها پوشیده نگه دارید.
• باقیمانده غذاها را به سرعت مصرف کنید: باقیمانده غذاها را حداکثر در 3 یا 4 روز مصرف کنید.
• برای نگهداری بلند مدت از فریزر استفاده کنید: اگر برنامه ای برای استفاده از غذایی ندارید آن را در فریزر قرار دهید.

چکار کنیم اگر با کپک در غذایمان مواجه شویم؟
بطور کلی، اگر با کپک در غذاهای نرم و آبدار مواجه شدید باید تمام غذا را دور بریزید. غذاهای نرم محیط به شدت مرطوبی دارند که کپک می تواند به سرعت در عمق آن نفوذ کند. رشد کپک در عمق این گونه مواد به سادگی قابل تشخیص نیست. این غذاها همچنین محل مناسبی برای رشد باکتری ها نیز به شمار می آیند.
در مورد غذاهای سفت مثل بعضی از انواع سفت پنیر راحت شدن از شر کپک ساده تر است، تنها کافی است قسمت کپک زده را جدا کنید. بطور کلی کپک به راحتی نمی تواند به غذاهای سفت و با چگالی بالا نفوذ کند. با این حال، اگر سطح یک ماده غذایی کاملا با کپک پوشیده شده باشد، شما باید تمام آن را دور بریزید. همچنین اگر با کپک برخورد کردید هرگز آن را بو نکنید زیرا می تواند باعث مشکلات تنفسی شود.
غذاهایی که می توانید نجات دهید:
این غذاها را می توان پس از جدا کردن قسمت کپک زده مصرف کرد:
• میوه ها و سبزیجات سفت: مانند سیب، فلفل دلمه ای و هویج
• پنیرهای سفت: هم اینکه کپک زدگی جزئی از فرایند تولید پنیر نباشد، مانند پارمسان، و هم اینکه کپک در مراحل تولید دخیل باشد مانند گرگونزولا
• گوشت های خشک نمک سود شده
زمانی که کپک را از غذا جدا می کنید حداقل 2.5 سانتی متر اطراف و زیر ناحیه کپک زده را ببرید و مراقب باشید که کپک با چاقو تماس پیدا نکند.

غذاهایی که باید دور بریزید:
اگر در این مواد غذایی به کپک برخورد کردید تمامی آن را دور بریزید:
• میوه ها و سبزیجات نرم و آبدار: مانند توت فرنگی، خیار و گوجه
• پنیرهای نرم: مثل پنیر خامه ای، پنیر سفید، و پنیرهای رنده شده و ورقه ای. این مورد شامل پنیرهایی که با کپک تولید شده اند اما نوع دیگری از کپک پس از تولید در آن ها رشد کرده اند نیز می شود.
• نان و محصولات مشابه: کپک می تواند به سادگی در عمق این مواد رشد کند.
• مربا و ژله: اگر این مواد کپک بزنند ممکن است آلوده به میکوتوکسین ها باشند.
• کره بادام زمینی،حبوبات و آجیل: مواد غذایی بدون نگهدارنده در معرض کپک زدگی بیشتری هستند.
• کالباس، بیکن و سوسیس
• ماست و خامه

خلاصه:
کپک تقریبا همه جا در طبیعت یافت می شود. زمانی که کپک شروع به رشد در مواد غذایی کند باعث فاسد شدن آن ها خواهد شد. میکوتوکسین ها فقط در مراحلی تولید می شوند که کپک بالغ شده باشد که در این زمان احتمالا غذای شما کاملا فاسد شده است. بهتر است که تا حد امکان از مصرف غذاهای کپک زده خودداری کرد بویژه اگر شما سابقه حساسیت به کپک داشته باشید.

منبع : ترجمه از
https://www.healthline.com