بر اساس آمارهای جهانی ، ژاپن به عنوان مسن ترین کشور دنیا شناخته شده است. مردم ژاپن چندان اهل ورزش های همگانی و رعایت دستورالعمل های تناسب اندام هم نیستند خواب مناسب و کافی هم ندارند اغلب مردم در ژاپن ، تنها ۵ ساعت در شبانه روز می خوابند. در مورد کار و تلاش هم که حتماً شنیده اید، Karoshi (مرگ از کار زیاد) ، نه تنها واژه ای آشنا بلکه تا حدودی مقبول در ژاپن محسوب می شود. جستجوی رابطه ژنتیکی هم بی نتیجه است ! چون همین مردم وقتی به آمریکا مهاجرت می کنند ، دچار همان امراضی می شوند که در ایالات متحده شایع است و عمری تقریبا برابر آمریکایی ها دارند.
راز بقا و طول عمر مفید ژاپنی ها در چیست ؟ در ذیل چهار راز را بیان می کنیم.

راز اول: تغذیه بر پایه ماهی ، سویا ، سبزیجات و میوه ها
* ژاپنی ها ماهی را کباب شده یا با روغن کانولا در زمان بسیار کوتاه و به مقدار اندک طبخ می کنند.
* ماهی های مورد علاقه ژاپنی ها : ساردین، سالمون ، Mackerel و Fresh tuna است.
* سبزیجات غنی از ویتامین سی ، آنتی اکسیدانها و مواد معدنی هستند . ژاپنی ها ، ۵ برابر آمریکایی ها سبزیجات چلیپایی (کلم بروکلی ، کلم پیچ ، گل کلم و جوانه سبزیجات) استفاده می کنند.
ژاپنی ها دیوانه سبزی هستند! مادران ژاپنی وقتی می خواهند اعضاء خانواده را زودتر به منزل بکشانند :گوشت های دریایی را در سبزی فراوان و بدون روغن بر روی اجاق می گذارند. سپس میز شام را با لوبیا سبز ، کاهو ، هویج خرد شده ، اسفناج ، چغندر ، ریشه کُنار ، شلغم ، تربچه ، ترب سفید ، قارچ ، سیب زمینی ، سبزیجات دریایی (Kombu ، Nori ، Wakame) ، گوجه فرنگی ، پودر خردل و فلفل قرمز می آرایند.
* ژاپنی ها مقدار زیادی سویا مصرف می کنند (حدود ۵۰ گرم در روز) . حجم زیادی از طرف غذای ژاپنی ها را سویا تشکیل می دهد. خواص ضد سرطانی این دانه در بسیاری از سرطانها ، خصوصاً سرطان پستان سالهاست که اثبات شده است.
* سویا ترکیب اصلی سوپ میسو و Tofu را تشکیل می دهد که تقریباً در هفته چندین بار سرو می شود. (با کلیک کردن بر روی سویا، در همین سایت بیشتر درباره سویا بخوانید.)
* مصرف میوه تازه فصل بدون هیچگونه دخالت در فرآوری از خصوصیات مردم ژاپن است. بطور کلی کیک ، بیسکوئیت ، ویفرها ، کلوچه های صنعتی در ژاپن چندان مورد استقبال نیست.

راز دوم : در رژیم غذایی ژاپنی ، نان جایگاهی ندارد.
دیگر راز بقا و طول عمر مفید ژاپنی ها سرو غذاها به همراه برنج کته است. ژاپنی ها ۶ برابر آمریکایی ها برنج می خورند. البته اغلب مواقع نه این برنج سفید آبکش بدون سبوسی که ما می شناسیم ، بلکه برنج قهوه ای ( سبوس دار ) برنج را کم نمک و بدون روغن (کته) می پزند. اینگونه مصرف برنج آنها را از چربی های ترانس ، کلسترول و فشار خون محافظت می کند. ضمن اینکه سبوس برنج منبع سرشاری از ویتامین های گروه B محسوب می شود.

راز سوم : ژاپنی ها با چشمانشان غذا می خورند!
ظروف ساده و پیاله های کوچک ، با غذاهای کم کالری و تزئین هنرمندانه، دیگر راز بقا و طول عمر مفید ژاپنی ها می باشد. این سفره آرایی بی نظیر که این روزها نمونه اش را می توانید در هایپر مارکت ها تحت نام ” سوشی” ملاحظه می کنید، هر بیننده ای را ترغیب می کند ، به جای خوردن تماشا کند. ژاپنی ها معتقدند : وقتی به این تزئین نقاشی گونه نگاه می کنید ، مغز بخشی از دریافت های دیداری را به حساب دریافت های گوارشی محاسبه خواهد کرد. به همین سادگی! اما وقتی به روش ایرانی بشقاب پت و پهنی را مقابل خود میبینیم خصوصاً اگر گرسنه باشیم ، آنرا لبریز از غذا خواهیم کرد. همواره بهانه هایی برای تا آخر خوردن این کوه غذا وجود دارد:
*اگر در مهمانی باشیم ، به خاطر اینکه میزبان احساس نکند از غذا خوشمان نیامده.
*اگر در منزل باشیم ، به خاطر اینکه اسراف نشود ! انگار وقتی همین غذای اضافی به چربی تبدیل می شود ، اسراف نیست!
برخی باورهای فرهنگی ژاپنی ها هم در این کم خوردن موثر است مثلاً :
ژاپنی ها پیاله شان را لبریز از غذا نمی کنند.
غذا را برپایه ماهیت طبیعی اش تزئین می کنند نه ظروف و اجسام روی میز .
بطور مرتب کودکانشان را تشویق می کنند وقتی ۸۰% احساس سیری می کنند ، دست از خوردن بکشند. برخلاف ما که تشویق می کنیم تا آخر بشقابشان را تمام کنند.

راز چهارم: لازم نیست کم بخورید ، فقط کافیست کم کالری بخورید.
برای آدمهای شکمو ، کم خوردن یک شکنجه است. به قول ما ایرانی ها : بعضی ها عادت دارند دایم دهانشان بجنبد. تنها ۳% مردم ژاپن چاق هستند ، در حالیکه فرانسوی ها ۱۱% و آمریکایی ها ۳۳% اضافه وزن دارند. اضافه وزن ارتباط مستقیمی با دریافت کالری اضافی دارند. با پرهیز از چیس ، پفک ، شکلات و کلوچه های مختلف و جایگزینی با میوه ها و سبزیجات می توان به راحتی می توان تا ۸۰۰ کالری در روز کمتر دریافت کرد، بدون اینکه لطمه ای به لذت خوردنتان وارد شود.

یک برنامه غذایی پیشنهادی برای افزایش طول عمر در افراد سالم :

حجامت با دستور پزشک، مصرف مکمل‌های از قبیل VIT C / VIT E / OMEGA-3/CO Q10 IMEDEEN/CALCICARE تحت نظر پزشک و اجرای برنامه غذائی سالم ؛ سلامت شما را برای مدت‌ها تضمین می‌کند:

• وعده سحر و ناشتا: خیسانده آلبالو و انجیر و عناب یک استکان، آب ولرم یک تا دو لیوان، موز
• صبحانه: نان سنگک ، پنیر محلی سالم، گردو تازه، چای سبز و عسل مرغوب
• بین وعده: سیب درختی، خیار، خرما
• ناهار: برنج بدون روغن یا پخته شده با کمی روغن کنجد، گوشت کبابی یا آب‌پز ( 2 بار در هفته مرغ محلی / 2 بار در هفته ماهی / 1 بار در هفته گوشت بره / 1 بار در هفته گوشت بوقلمون یا شتر مرغ / 1 بار در هفته گوشت شتر یا میگو)، کمی آبغوره و سرکه، سبزی خوردن
• عصرانه اول: ماست کم چرب، کشمش
• عصرانه دوم: شکلات تلخ، چای سبز و عسل
• شام: (3 شب در هفته: سالاد شامل کاهو ، خیار ، گوجه ، پیاز ، فلفل سبز، کلم، هویج ، گل کلم – 2 شب در هفته: حبوبات ابپز همراه با سویا – 2 شب در هفته: ماهی و میگو) روغن زیتون، سیر خام، کمی آبغوره و سرکه
• وعده آخر: آجیل خام، سیب درختی

• (مصرف آب: میانگین 8 لیوان)
• حجم غذا در هر وعده باید به اندازه‌ای باشد تا فرد قبل از سیر شدن، دست از غذا خوردن بردارد. جویدن بیشتر غذا و رعایت تناسب مواد غذائی نیز مهم است.
• پیاده روی تفریحی در ارتفاعات، شنا، ماساژ، پیاده‌روی منظم در هوای سالم، مدیریت ذهن و اجرای تمرینات رلکسیشن، در طول عمر انسان نقش دارد.
• عدم مصرف سیگار و قلیان و مشروبات الکلی و فست‌فودها، شیرینی و سرخ کردنی و… از عوامل مهم در سلامتی انسان‌ها می‌باشد.

معرفی ۱۰ ماده غذایی برای افزایش طول عمر :

اگر فکر می کنید که تسلطی بر تعداد سالهای عمر خود ندارید،کاملا در اشتباهید! چون دسته ای  از عوامل وجود دارند که بود و نبود آنها کاملا بر سبک زندگی شما و در نهایت سالهای عمرتان اثر می گذارند.
یکی از مهمترین و ساده ترین تغییراتی که می توانید در شیوه ی زندگی خود بدهید،نظارت بر مواد غذایی مصرفی است.این نظارت رابطه ی مستقیم با پیشگیری از ابتلا به انواع بیماری ها و افزایش عمر دارد.در اینجا 10 ماده غذایی را که ارتباط آنها با افزایش طول عمر به طور کامل ثابت شده، معرفی می کنیم:

آجیل: دو مطالعه که توسط محققان دانشگاه هاروارد صورت گرفته، نشان می دهد که مصرف منظم و معتدل آجیل خطر ابتلا به مرگ در سنین جوانی را کاهش می دهد.چرا معتدل؟چون میزان کالری موجود در آجیل،زیاد است. در میان انواع آجیل، بادام به‌عنوان منبعی سرشار از ویتامینEو چربی‌های اشباع نشده تک زنجیره ‌ای خاصیت آنتی ‌اکسیدانی و ضد‌التهابی بالایی دارد. گردو نیز منبع امگا 3 است و اگر یک مشت گردو بخوریم معادل صد گرم ماهی آزاد اثربخشی دارد که می تواند از مشکلات التهابی چون التهاب مفاصل جلوگیری کند و بر تقویت حافظه نیز بسیار موثر است.

غلات کامل: نان سفید عاری از هر گونه مواد مغذی است اما نکته ی بسیار جالب توجه آن است که مصرف نان ها و ماکارونی سبوس دار با طول عمر بیشتر در ارتباطند.بر اساس یک مطالعه در ژورنالJAMA Internal Medicine مصرف هر 1 اونس اضافه از این محصولات خطر مرگ و میر ناشی از مشکلات قلبی را تا 5% کاهش می دهد.

اسفناج و گل کلم: اسفناج به دلیل داشتن ویتامین‌های آ و ث و اثرات آنتی ‌اکسیدانی سبب طول عمر می‌شود و گل‌ کلم به دلیل کلسیم بالا می ‌تواند در ایمن‌سازی بدن برای پیشگیری از رشد سلولهای سرطانی نقش کلیدی ایفا کند. همچنین برای افرادی که زخم معده دارند بخار‌پز این نوع ماده غذایی بسیار مفید است.در تحقیقات دیگری ثابت شده،آب گل کلم موجب درمان زخم معده نیز شده است.

جلبک دریایی: تحقیقات نشان داده اند مصرف جلبک دریایی منجر به مهار التهاب در بدن، تقویت سیستم ایمنی و کاهش سرع رشد سلول های سرطانی می شود. افزایش طول عمر ژاپنی ها در میان مردم جهان به دلیل مصرف منظم جلبک دریایی است.

ماهی سالمون: این نوع ماهی حاوی ترکیباتی به نام کاروتنوئیدها است که می تواند در مقابل بیماری های عصبی محافظت ایجاد کند. (کاروتنوئیدها دسته‌ای از رنگ دانه هاهستند که در جذب نور در گیاهان نقش بسیار مهمی دارند.از کاروتنوئیدهای مهم می‌توان به بتاکاروتن، آلفاکاروتن و لیکوپن و گزانتوفیل اشاره کرد.بعضی از کاروتنوئید ها مخصوصا” بتا کاروتن نقش پیش ویتامین A را ایفا کرده و در بدن تبدیل به ویتامین A می شوند. ازآنجائیکه افزایش مصرف غذاهای غنی از کاروتنوئید ها با کاهش خطر ابتلا به بعضی از بیماری های تخریبی همراه است چنین برمی آید که این مواد در بهبود عملکرد سیستم ایمنی نیز نقش ویژه ای را ایفا می کنند.)امگا 3 موجود در ماهی سالمون منجر به کاهش چشمگیر سطح التهاب در بدن، جلوگیری از سرطان، بیماری های قلبی و آلزایمر می شود.

سویا: سویا به دلیل داشتن ایزوفلاون Isoflavone (ایزوفلاون‌ها مواد گیاهی هستند که ساختار شیمیایی آن‌ها شبیه به استروژن انسان است.) در کاهش سرطان سینه در خانم‌ ها نقش پررنگی را ایفا می ‌کند و برای کاهش پیامدهای ناشی از یائسگی در زنان بسیار مهم است. توصیه می شود همه افراد لوبیای سویا را به عنوان یکی از تنقلات در برنامه غذایی خود قرار دهند.

سیب: یک ضرب‌المثل انگلیسی می‌گوید: «خوردن یک عدد سیب در روز شما را از دکتر دور می‌کند».سیب سرشار از آنتی ‌اکسیدان بوده و به دلیل وجود آنتی ‌اکسیدانی به نام کوئرستین “Quercetin “ _مهمترین خاصیت کوئرستین خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی این ماده موجب جلوگیری از بیماری های ویروسی پرفشاری خون،اگزما،سرطان،دیابت،نقرس و … می شود_در کنار فیبر معروفی به نام پکتین_فیبر حلالی که قاتل چربی ها نیز است_ ذرات ژله ‌ای مانندی را در خون ایجاد می ‌کند که مواد زائد خون به آن چسبیده و دفاع می‌ شود. این روند بهترین راه مقابله با سرطان خون نیز محسوب می‌ شود.

تخم مرغ: مواد موجود در تخم ‌مرغ برای پیشگیری از آب مروارید موثر است و کولین(ویتامین B4) موجود در آن به تقویت حافظه کمک می ‌کند. مصرف به اندازه آن(به دلیل کلسترول) در پیشگیری از اختلال حواس و آلزایمر می تواند موثر باشد. تخم‌ مرغ آب ‌پز بهترین نوع استفاده از آن است.

سیر: سیر حاوی ترکیبات گوگرد است که سیستم ایمنی بدن را تحریک کرده و پتانسیل بالایی در نابودی تومورهای سرطانی دارد.حتی افرادی که به سرطان مبتلا هستند به دلیل خاصیتی که سیر روی سلول‌ های سرطانی می‌ گذارد و آنها را منهدم می‌کند با خوردن سیر خام طول عمرشان افزایش می‌ یابد.خاصیت ضد انعقادی دارد و سرشار از آنتی ‌اکسیدان است. سایر مصارف سیر شامل استفاده از آن برای درمان تب، سرفه، سردرد، شکم درد، احتقان سینوسی، نقرس، روماتیسم، هموروئید، آسم، برونشیت، تنگی نفس، فشار خون پایین، قند خون پایین، قند خون بالا و جای گزیدگی مار استفاده می شود. همچنین از سیر برای مبارزه با استرس و خستگی و حفظ سلامت کبد نیز استفاده می گردد.

لوبیا سبز: خوردن این ماده غذایی باعث می‌ شود که فرد دچار یبوست نشود و به همراه فیبر موجود در خود چربی زائد را از بدن دفاع کرده و کلسترول خون را پایین می ‌آورد چرا که کلسترول خود زمینه ‌ساز بسیاری از بیماری‌ هاست.لوبیا سبز به دلیل دارابودن ویتامین C و بتا کاروتن و فولات از تخریب DNA و تغییر سلول های روده و در نهایت سرطان روده جلوگیری می کند.ویتامین های C و بتا کاروتن علاوه بر خاصیت ضدسرطانی هردو خاصیت ضدالتهابی دارند و برای بیمارانی که دچار آسم، آرتروز استخوانی و آرتروز هستند، بسیار مفید است.

پیش بینی طول عمر با آزمایش خون
دانشمندان ادعا می کنند که آنها یک آزمایش خون را کشف کرده اند که قادر به پیش بینی طول عمر شما است. محققان دانشگاه بوستون در آمریکا می گویند که این تست انقلابی به پزشکان اجازه خواهد داد که شانس مبتلا شدن بیماران به بیماری های مربوط به سن مانند سرطان، بیماری های قلبی و دیابت را تعیین کنند. در این مطالعه، که در مجله Aging Cell منتشر شده است، 5000 نمونه خون جمع آوری گردید و آنها در برابر تحولات سلامت در هشت سال آینده مورد آنالیز قرار گرفتند. این بدان معنی است که بیماران قادر به شناسایی خطرات بهداشتی بالقوه زود هنگام در اوایل زندگی شان خواهند بود و رفتار شان را برای بهبود چشم انداز و طول عمر شان تغییر خواهند داد. دکتر پائولا سباستیانی و دکتر توماس پرلز گفتند: “این علائم تفاوت ها در نحوه پیر شدن افراد، پیش بینی پیری سالم، تغییرات در عملکرد شناختی و فیزیکی، بقا و بیماری مربوط به سن مانند بیماری های قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع 2 و سرطان را نشان می دهند. “این آزمایش شرایط را برای یک تعریف مبتنی بر مولکول از پیری نشان می دهد که اطلاعات را از نشانگرهای زیستی متعدد در حال گردش های برای تولید نشانه های مرتبط با خطر های مختلف مرگ جمع آوری می کنند. “بسیاری از نمرات پیش بینی و خطر قبلاً برای پیش بینی بیماری های خاص مانند بیماری های قلبی وجود داشته اند. “در اینجا، ما الگوهای خاص گروه نشانگرهای زیستی را نشان می دهیم که می توانند نحوه پیر شدن افراد و خطرات سندرم ها و بیماری مربوط به سن خاص را نشان دهند. “این تحقیق نشان داد که به مطالعات بیشتری بر روی گروه های زیادی از مردم نیاز است تا این یافته ها تایید شوند.

خوردن فلفل تند قرمز می تواند باعث افزایش طول عمر شود!
آیا شما به مواد غذایی تند و پر ادویه علاقه ای دارید؟ اگر چنین است، ممکن است شما طولانی تر از اطرافیانتان عمر کنید. این سخنی است که محققان کالج Larner پزشکی در دانشگاه ورمونت می گویند. آنها در یک مطالعه بزرگ آینده نگرانه به این مهم دست یافته اند که مصرف فلفل تند قرمز با کاهش 13 درصدی در آمار کلی مرگ و میر (در درجه اول در مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی یا سکته مغزی) در ارتباط است. این مطالعه علمی اخیرا در مجله PLoS ONE منتشر شده است.
در بازگشت و نگاهی به قرن های گذشته، مشخص می شود که فلفل ها و ادویه جات در گذشته در درمان بیماری ها به کار می رفته اند، اما تنها در یک مطالعه دیگر انجام شده در چین و منتشر شده در سال 2015 می باشد که مصرف فلفل قرمز و ارتباط آن با مرگ و میر قبلا مورد بررسی قرار داده شده است. این مطالعه جدید در تایید یافته های همان مطالعه های قبلی است.
بر اساس داده های سازمان بهداشت ملی و آزمون های بررسی تغذیه ای (NHANES) III که از بیش از 16000 آمریکایی که برای 23 سال پیگیری شدند جمع آوری شده است، دانشجوی پزشکی Mustafa Chopan و استاد پزشکی Benjamin Littenberg ویژگی های پایه ای شرکت کنندگان را با توجه به مصرف فلفل تند قرمز آن ها بررسی کردند. آنها دریافتند که مصرف کنندگان فلفل تند قرمز در مقایسه با کسانی که فلفل تند قرمز مصرف نمی کنند بیشتر شامل جوانان، مردان، سفید پوستان، مکزیکی ها و آمریکایی ها، متاهل ها، سیگاری ها، الکلی ها، و مصرف کنندگان سبزیجات و گوشت بیشتر، افراد دارای HDL کلسترول پایین، درآمد کم و دارای درجات تحصیلی سطح پایین تر می باشند. آنها داده ها را در یک بازه حدودی 18 – 19 سال مورد بررسی قرار داده و تعداد مرگ و میر را مشاهده کردند و سپس علل خاص فوت را مورد تحلیل و بررسی قرار دادند.
نویسندگان این مطالعه می گویند: اگر چه مکانیزمی که فلفل ها می توانند توسط آن مرگ و میر افراد را به تاخیر بیندازند به طور قطع و دقیق مشخص شده و اثبات شده نیست، اما کانال های بالقوهای گیرنده های گذرا (TRP) -که عباریند از گیرنده های اولیه ای برای مواد پرادویه ای مانند کپسایسین (جزء اصلی در فلفل تند)- ممکن است تا حدی مسئول ارتباطات و مشاهدات به دست آمده از این مطالعه باشند.
مصطفی چوپان و استاد لیتنبرگ در مطالعه مذکور آورده اند که تعدادی توضیح احتمالی برای مزایای ارائه شده در حوزه سلامت در مورد فلفل تند قرمز وجود دارد که در میان آنها این واقعیت به چشم می خورد که اعتقاد بر این است که کپسایسین به عنوان ایفا کننده نقشی در مکانیسم سلولی و مولکولی حضور دارد. این امر موجب جلوگیری از چاقی بیش از حد و بالا و پایین شدن شریان جریان خون می شود؛ و همچنین با دارا بودن خواص ضد میکروبی، کپسایسین ممکن است به طور غیر مستقیم با تغییر باکتری های روده بر روی میزبان تاثیر بگذارد.
این مطالعه در تاریخ 13 ژانویه سال 2017 انجام شده است.

مطالعه ای نشان می دهد که مصرف ایبوپروفن در چندین گونه منجر به طول عمر بیشتر می شود!
با توجه به تحقیق منتشر شده در مجله کتابخانه عمومی علوم و ژنتیک، مصرف دوز های معین ایبوپروفن  موجب بیش تر شدن طول عمر گونه های متعدد می شود. دکتر Michael Polymenis گفت: “ما برای بار اول مخمر نان را که یک مدل برای بررسی پیری است مورد استفاده قرار دادیم و متوجه شدیم که مخمرهای تغذیه شده با ایبوپروفن طول عمر بیش تری دارند. سپس ما سعی کردیم همین روند را با کرم ها و مگس ها امتحان کنیم و یک طول عمر طولانی تر را در آن ها هم دیدیم. به علاوه، این ارگانیسم ها نه تنها بیش تر زندگی کردند، بلکه سالم تر هم ظاهر شدند.”
او گفت که درمان (با توجه به مقایسه با دوزهایی که برای انسان توصیه می شود) حدود 15 درصد به طول زندگی گونه ها اضافه کرده است. در انسان ها، می تواند معادل یک دوره ده ساله یا بیش تر زندگی سالم را فراهم کند. دکتر Polymenis که او نیز استاد بیوشیمی و بیوفیزیک گروه در دانشگاه A & M تگزاس است، با دکتر Brian Kennedy رئیس جمهور و مدیر عامل موسسه Buck برای تحقیقات پیرامون پیری در Novato کالیفرنیا، همراه با چندین محقق از روسیه و دانشگاه واشنگتن همکاری کرده است.
ایبوپروفن بروفن یا شکل ژلی آن، ژلوفن، یک داروی نسبتا بی خطر است که در اوایل 1960 در انگلستان درست شده است. برای اولین بار با نسخه پزشک ارائه می شد و پس از آن برای استفاده گسترده بدون نسخه در سراسر جهان در 1980 در دسترس قرار گرفت. سازمان بهداشت جهانی، ایبوپروفن را در “فهرست داروها ضروری” مورد نیاز در سیستم بهداشت اولیه قرار داد. ایبوپروفن به عنوان داروی ضد التهابی غیر استروئیدی برای تسکین درد تعریف می شود که به تب و کاهش التهاب کمک می کند.
دکتر Polymenis گفت که این پروژه سه ساله نشان داده است که ایبوپروفن در توانایی سلول های مخمر برای انتخاب تریپتوفان تداخل ایجاد می کند. تریپتوفان یک اسید آمینه یافت شده در هر سلول از هر ارگانیسم است. تریپتوفان برای انسان ضروری است که انسان آن را از منابع پروتئینی در رژیم غذایی تامین می کند.
“ما مطمئن نیستیم که چرا این عمل رخ می دهد اما این موضوع ارزش کاوش بیش تر را دارد. این مطالعه اثباتی است که نشان می دهد مواد دارویی رایج و نسبتاٌ بی خطر می توانند طول عمر ارگانیسم های متنوع انسان را افزایش دهند. بنابراین باید پیدا کردن دیگر موادی مانند ایبوپروفن حتی با توانایی بهتر در افزایش طول عمر و با هدف اضافه کردن سال های بیش تری از زندگی سالم در افراد ممکن باشد.”
“موسسه ما علاقه مند به پیدا کردن این است که چرا مردم زمانی که مسن می گردند مریض می شوند. ما فکر می کنیم که با درک این فرآیندها می توانیم مداخله هایی انجام دهیم و راه هایی برای گسترش طول عمر همراه با سلامتی در انسان ها پیدا کنیم. هدف والای ما سالم تر نگه داشتن مردم برای مدت طولانی تر و کم کردن سرعت پیری است.”
او گفت: “ما داده هایی اولیه از کرم ها داریم که نشان داده است که این دارو نه تنها طول سلامت عمر را در کرم ها نیز افزایش داده است، بلکه آن ها را سالم تر نموده است. شما می توانید این اطلاعات را از “خرمن کوبی” کرم ها اندازه گیری کنید. خرمن کوبی روش خوبی برای اندازه گیری تحرک در مدل ارگانیسم ژنتیکی است که کرم ها را در مایعی قرار می دهند تا شنا کنند. این روش به عنوان یک شاخص از اثرات مواد دارویی، مواد شیمیایی و یا جهش بر تحرک استفاده می شود و مفید بودنش در شناسایی جهش رفتاری موثرثابت شده است. اگر کرم ها سالم باشند آن ها تمایل دارند بیش تر خرمن کوبی کنند. همچنین ما می توانیم حرکت آن ها را توسط میزان بلع آن ها نیز اندازه بگیریم. به این دلیل که اگر آنها سالم باشند، پیش روی سریع تر رخ می دهد.”
” ایبوپروفن چیزی است که مردم در طی سالیان سال مصرف کرده اند و در واقع هیچ کس نمی دانست که این ماده می تواند مزایایی برای طول عمر و مدت سلامت بودن افراد داشته باشد.”

یک ساعت دویدن می تواند 7 ساعت به طول عمر شما اضافه کند!
بر اساس یک تحلیل و برسی تازه بر روی تحقیقی که درباره رابطه ورزش و مرگ زودرس انجام شده بود، دویدن بعنوان موثرترین ورزش در افزایش طول عمر و امید به زندگی معرفی شده است. بر اساس نتایج این تحقیق، دونده ها در مقایسه با غیر دونده ها 3 سال طول عمر متوسط بیشتری داشتند. این نتایج حتی در مورد کسانی که گاه و بیگاه و آهسته میدویدند و یا دچار اضافه وزن بودند صادق بود. محققان به هیچ فرم دیگری از ورزش که تا این حد تاثیری قابل ملاحظه بر روی طول عمر افراد داشته باشد برخورد نکردند.
این یافته ها بصورت یک ضمیمه بر روی تحقیقی منتشر شده است که در آن یک گروه از دانشمندان برجسته ورزشی اطلاعات بدست آمده از طیف بسیار یزرگی از آزمون های پزشکی و تناسب اندام را در موسسه کوپر دالاس مورد برسی قرار داده بودند. در آن تحقیق مشخص شده بود که دویدن، حتی به مدت روزانه 5 دقیقه با افزایش طول عمر رابطه دارد.
بعد از انتشار این یافته ها، محققان با سوال های بیشماری از سوی همکاران خود و همینطور مردم مواجه شدند. بعضی پرسیده بودند که آیا فعالیت های ورزشی دیگر مانند پیاده روی به اندازه دویدن در بالا بردن طول عمر و کم کردن ریسک مرگ زودرس موثر هستند یا نه. تعدادی از دونده های با مسافت بالا نگران این موضوع بودند که آیا دویدن در مسافت های بسیار طولانی و در ساعات متمالی تاثیر معکوس دارد و دویدن به این شکل چه ارتباطی با مرگ زودرس دارد؟ و در نهایت تعدادی این موضوع را مطرح کرده بودند که در ازای مقدار مشخصی دویدن چه مقداری به طول عمر اضافه خواهد شد؟ بعنوان مثال آیا برای کم کردن ریسک مرگ و میر برای یک سال شما باید به اندازه یک سال از وقت خود را بر روی پیست یا جاده بگذرانید؟
تحقیق جدید با هدف پاسخ دادن به این پرسش ها و موارد مشابه شروع به آنالیز داده های تحقیق موسسه کوپر و تحقیق های دیگری که در مقیاس بالا در مورد رابطه ورزش و مرگ و میر انجام گرفته بود کرد.
برسی های کلی دانشمندان بر روی این تحقیق یافته های پیشین در این زمینه را تقویت کرد. داده ها در مجموع نشان داد که دویدن صرف نظر از سرعت و مسافت طی شده، ریسک مرگ زودرس را به میزان 40 درصد کاهش می دهد. این مقدار کاهش حتی در مواردی که شخص سیگاری بوده و یا سابقه مشکلات سلامتی مثل فشار خون و چاقی داشته هم مشاهده شده است.
با استفاده از این آمار، دانشمندان مشخص کردند که اگر هر فرد غیر دونده که در این تحقیق شرکت داشته، شروع به دویدن روزانه میکرد، 16 درصد احتمال مرگ کمتر و 25 درصد احتمال حمله قلبی منجر به مرگ کمتری را تجربه می کرد.
و اما شاید در جالب ترین بخش محققان محاسبه کردند که دویدن به ازای هر ساعت، مقدار بیشتری از زمان صرف شده را به طول عمر افراد اضافه می کند.
اگر مقدار دویدن 2 ساعت در هفته که متوسط میزان ورزش در دونده های مورد برسی در تحقیق موسسه کوپر است را در نظر بگیریم، این افراد کمتر از 6 ماه زمان خالص در طول دوره حدود 40 ساله صرف دویدن خواهند کرد. این مدت دویدن در دوره ی مشابه افزایش حدود 2/3 سال در طول عمر افراد را در پی خواهد داشت. یعنی 8/2 سال عمر خالص بیشتر. (مدت زمانی که به طول عمر فرد اضافه شده و صرف دویدن نشده)
به عبارت بهتر، یک ساعت دویدن بر اساس آمار، به اندازه 7 ساعت به عمر مفید شما اضافه خواهد کرد. البته این اضافه شدن نامحدود نیست و دویدن، افراد را روئین تن و جاودان نخواهد کرد. افزایش در طول عمر هرچقدر هم که مقدار بیشتری صرف دویدن کنید از حدود 3 سال فراتر نخواهد رفت.
خبر خوب این است که بر اساس اطلاعاتی که دانشمندان برسی کرده اند، دویدن طولانی مدت تاثیر معکوس روی میزان عمر افراد ندارد. بهبود در طول عمر و افزایش در امید به زندگی با 4 ساعت دویدن در هفته به مقدار بهینه خود می رسد ولی با طولانی تر شدن مدت زمان دویدن از این مقدار کاسته نمی شود.

همچنین محققان دریافتند که انواع دیگر ورزش بطور قابل ملاحظه ای در افزایش امید به زندگی و طول عمر موثر هستند اما این مقدار به اندازه تاثیر دویدن نیست. پیاده روی، دوچرخه سواری و فعالیت های مشابه حتی اگر به اندازه دویدن انرژی مصرف کنند معمولا ریسک مرگ زودرس را در حدود 12 درضد کاهش می دهند. اینکه چرا دویدن تا این حد خاص و ویژه در کاهش مرگ زودرس موثر است هنوز کاملا مشخص نیست اما یک دلیل احتمالی ممکن است این باشد که دویدن بسیاری از عوامل ریسک معمول در مرگ زودرس را از بین می برد. عواملی از جمله فشار خون بالا و چربی بدن بخصوص چربی در ناحیه میانی بدن. دویدن همچنین آمادگی هوازی را نیز افزایش می دهد و آمادگی هوازی بالا یکی از شناخته شده ترین شاخص ها در در سلامتی طولانی مدت افراد است. البته یافته ها در این تحقیق به این معنی نیست که دویدن عاملی است که مستقیما باعث افزایش در طول عمر می شود بلکه این کار را با استفاده از عوامل دیگر مانند تغییر در سبک زندگی انجام میدهد که نقش پررنگی در تعیین میزان طول عمر افراد دارد.
در نهایت یافته های این تحقیق نشان داد که دویدن علاوه بر مزایای بیشماری که برای سلامتی ما دارد، می تواند چندین سال به عمر ما اضافه کند.

افرادی که ۱۴ سال کمتر از بقیه عمر می کنند!

منابع :
ترجمه از https://mobile.nytimes.com
ترجمه از ساینس دیلی
ترجمه از : https://www.sciencedaily.com
ترجمه از : http://www.medicalnewstoday.com
نوداد
چمپکس نیوز
فرتاک نیوز

ایسنا
در صورت کپی برداری نام مجیک بادی به همراه آدرس سایت ذکر شود.