هورمون رشد یک هورمون پپتاید است که بصورت طبیعی در بدن انسان بوسیله غده هیپوفیز قدامی ترشح می شود. این هورمون نقش بسیار مهمی را در شکل دهی و حفظ ترکیب و فرم بدن، عملکرد فیزیکی، و سلامت قلبی عروقی هم در بزرگسالان و هم در کودکان بازی می کند. این ویژگی ها باعث شده تا ورزشکاران حرفه ای زیادی برای بهبود عملکرد ورزشی خود به استفاده از آن روی بیاورند. علیرغم مزایا و استفاده های گسترده ای که در ظاهر برای هورمون رشد متصور است، تا کنون شواهد و مدارک علمی چندانی در تایید نقش این هورمون در بهبود چشمگیر عملکرد ورزشکاران کشف نشده است و مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته شمار زیادی ندارند، با این حال مطالعاتی که اخیرا انجام گرفته تائید کرده است که هورمون رشد هر دو عامل استقامت و ظرفیت قدرتی در ورزشکاران را افزایش می دهد.
استفاده از هورمون رشد به عنوان دوپینگ
در سال 1989 میلادی کمیته بازی های المپیک علیرغم عدم وجود تست های تشخیصی مناسب و مطمئن، نام هورمون رشد را در لیست مواد ممنوعه برای استفاده ورزشکاران زن و مرد در یک کلاس جدید به نام هورمون های پپتاید قرار داد. اما بنظر نمی رسید که این ممنوعیت بتواند جلوی سوء مصرف گسترده از این هورمون را در بین ورزشکاران رشته های مختلف بگیرد. پس از اعتراف چند ورزشکار از جمله بن جانسون به استفاده از هورمون رشد برای تقویت عملکرد بدنی خود، تحقیقات گسترده ای برای تعیین میزان محبوبیت سوء استفاده از هورمون رشد در بین ورزشکاران آغاز شد. نتیجه این تحقیقات به این صورت منتشر شد که مقررات سخت گیرانه مانع سوء مصرف گسترده از هورمون رشد در بین ورزشکاران برای افزایش کارایی بدن نشده است و ورزشکاران زیادی درپی بیشتر شدن محبوبیت این ماده، شروع به استفاده از ان می کردند. حتی بعضی از ورزشکاران اسم بازی های المپیک 1996 آتلانتا را بازی های هورمون رشد نامیدند.
مزایای هورمون رشد در عملکرد ورزشکاران
بسیاری از ورزشکاران بر این باور هستند که هورمون رشد عملکرد ورزشی آن ها را بصورت محسوسی بهبود می بخشد، با این حال تا کنون شواهد و مدارک اندکی در تائید چنین ادعاهایی که در بین ورزشکاران جوان طرفداران بسیاری دارند منتشر شده است. بخش بزرگی از شواهد منتشر شده در مورد مطالعاتی است که بر روی استفاده از هورمون رشد در بزرگسالانی که دچار اختلال ترشح این هورمون بودند انجام گرفته است.
ورزشکاران اغلب از هورمون رشد در ترکیب با استروئیدهای آنابولیک و دیگر بهبود دهنده های عملکردی با غلظت های متفاوت و در ترکیب با رژیم های غذایی و برنامه های تمرینی متفاوتی استفاده می کنند. هر گونه تغییر در عملکرد ورزشی فرد می تواند ناشی از تاثیر متقابل هرکدام از عوامل بالا باشد. این سناریو بسیار پیچیده بوده و شبیه سازی آن در محیط آزمایشگاهی تقریبا غیرممکن است، بنابراین بنظر می رسد که خود ورزشکار تنها فردی باشد که صلاحیت پاسخ به این پرسش که آیا هورمون رشد باعث بهبود عملکرد ورزشی می شود یا خیر را دارد.
اثرات استفاده از هورمون رشد
ترکیب و فرم بدن
هورمون رشد نقش کلیدی در تعیین و شکل دهی به فرم و ترکیب بدنی فرد بازی می کند. مطالعات مختلف نشان داده است که استفاده از هورمون رشد در افرادی که دچار کمبود این هورمون هستند بطور چشمگیری باعث کاهش توده چربی بدنی و افزایش توده عضلانی خواهد شد. در جدیدترین مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته مشخص شده است که استفاده از هورمون رشد متوسط توده عضلانی را در افراد سالم به اندازه 1.8 کیلوگرم افزایش خواهد داد.
سنتز پروتئین و افزایش قدرت ماهیچه ها
یکی از مورد توجه واقع شده ترین جنبه های هورمون رشد، تاثیرش بر روی ساخت عضلات و ماهیچه ها است. زمانی که ترشح هورمون رشد به اندازه کافی نباشد، توده عضلانی در بدن رشد کافی را نداشته و ساخت پروتئین کاهش خواهد یافت. هورمون رشد موجب جذب گلوکوز و آمینو اسید ها شده و باعث تحریک برای ساخت و سنتز پروتئین خواهد شد. اما هورمون رشد درست برخلاف انسولین نقش چندانی در جلوگیری از تحلیل عضلات ندارد و دقیقا به همین دلیل است که برخی از ورزشکاران از ترکیب این دو باهم و همزمان استفاده می کنند.
عوارض جانبی استفاده ناصحیح از هورمون رشد انسانی
در صورت استفاده ناصحیح و غیر تخصصی از هورمون رشد و در صورتی که بدن شما احتیاجی به هورمون رشد اضافی نداشته باشد، ممکن است عوارض جانبی و مشکلاتی را برای فرد در پی داشته باشد. از جمله این مشکلات می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– نشانگان مجرای مچ دستی یا سندرم تونل کارپ
شایعترین نوروپاتی به دام افتادن عصب می‌باشد که در نتیجه فشردگی عصب میانی در ناحیه تونل کارپال ایجاد میشود. عصب مدیان (عصب میانی) Median Nerve در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبندی مچ دست (لیگامان عرضی مچ یا فلکسور رتیناکولوم) و از روی استخوانهای مچ عبور میکنند، اگر به هر دلیلی این فضا تنگ شده باشد به این عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز میکند که به این بیماری سندرم کارپال تونل گفته میشود.
در این فضا (تونل کارپال) هشت تاندون سطحی و عمقی دست و تاندون بلند شست به همراه عصب مدین عبور میکنند. هر عاملی که باعث کاهش اندازه تونل یا افزایش حجم بافتهای داخل تونل شود علائم بیماری را ایجاد میکند.
– افزایش مقاومت به انسولین
اتفاقی که در این وضعیت می افتد این است که سلول‌های بدن پاسخ مناسبی به انسولین نمی دهند و به دنبال آن جذب گلوکز دچار اختلال شده و به طور ثانویه باعث افزایش قند خون میشود. در این حالت مقدار انسولین تولید شده در بدن طبیعی و حتی در مواردی بیشتر از مقدار طبیعی است اما مشکل موجود در پاسخ سلول‌ها به انسولین است. مقاومت به انسولین اگر به موقع کشف و درمان نشود می تواند منجر به بروز دیابت نوع دوم شود.
– ورم دست ها و پاها
ورم قسمت های مختلف بدن که به نام های ادیما و دراپسی نیز شناخته می شود نتیجه تجمع بیش از اندازه و غیر طبیعی آب و دیگر مایع های میان بافتی پلاسما در فضاهای اندام بویژه فضای زیر پوستی است.
– درد عضلات و مفاصل
– بزرگ شدن بافت سینه (برای مردان)
بزرگ شدن اندام سینه در مردان یا ژنیکوماستی نوعی رشد غیرطبیعی ولی خوش خیم پستان در مردان می باشد که می تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. این افزایش و برجستگی می تواند صرفا به دلیل حجیم شدن بافت پستان، تجمع چربی و یا هردو باهم باشد. علل شایع این اتفاق هنوز کاملا شناخته شده نیستند اما طبق مطالعات صورت گرفته به هم خوردن تعادل هورمونی بیشترین نقش را در این زمینه دارد. این بیماری اغلب به دلیل اختلال هورمونهای جنسی است هرچند میتواند ناشی از مصرف برخی داروها مانند داروهای آنتی آندروژن و دیگوکسین و افزایش ترشح پرولاکتین نیز باشد.
به دلیل اینکه مطالعاتی که بر روی عوارض و اثرات جانبی مصرف هورمون رشد انسانی صورت گرفته اغلب به صورت کوتاه مدت بوده اند، بطور دقیق مشخص نیست که آیا این عوارض به مرور زمان کاهش خواهند یافت و یا بدتر می شوند. به همین دلیل باید تا حد ممکن نشانه ها و عوارض جدی گرفته شود تا از تبدیل شدن آن ها به وضعیت های خطرناکی مثل دیابت نوع دوم و بیماری های قلبی عروقی تا حد امکان جلوگیری کرد.
جایگزینهای طبیعی هورمون رشد
جایگزین های هورمون رشد
تقویت اثربخشی و شبیه سازی عملکرد هورمون رشد با اورنیتین و او کی جی
اورنیتین یک آمینو اسید غیر ضروری است، به این معنی که بدن ما می تواند آن را با استفاده از سایر منابع غذایی تولید کند. اهمیت این آمینو اسید آنجایی است که باعث ترشح هورمون رشد از غده هیپوفیز می شود. تحقیقات در این زمینه نشان داده است که یک دوز از این آمینو اسید بویژه در ترکیب با آمینو اسید های دیگر، یک ساعت پیش از جلسه تمرین با وزنه، عضله سازی و چربی سوزی فرد را شدت می بخشد. در مطالعاتی که بر روی اورنیتین انجام گرفته مشخص شده است که این آمینو اسید علاوه بر تحریک بیشتر ترشح هورمون رشد انسانی، باعث ترمیم و بازسازی بافت کبد نیز می شود.
دوز مصرفی
اگر بر اساس وزن آمینو اسید ها مقایسه ای انجام دهیم، هر گرم اورنیتین تقریبا تاثیری دوبرابر بیشتر از همین مقدار آرژنین دارد. (آرژنین از نظر ساختار و کارکرد نزدیکترین آمینو اسید به اورنیتین است). بنابراین 2.5 تا 5 گرم از اورنیتین باعث آزادسازی همان مقدار هورمون رشد خواهد شد که 5 تا 10 گرم آرژنین.
مانند دیگر آمینو اسید ها، اورنیتین نیز بیشترین اثر بخشی خود را در افراد با پایین ترین میزان چربی بدنی و بالاترین ظرفیت ایروبیک دارد. هرچه آمادگی بدنی شما افزایش پیدا کند، اورنیتین در بدن شما بهتر عمل خواهد کرد، بنابراین آزادسازی هورمون رشد که در اثر مصرف و ساخته شدن اورنیتین در بدن اتفاق می افتد در بازه های طولانی حتی بهبود نیز خواهد یافت.
اگر می خواهید اورنیتین را به صورت مکمل مصرف کنید، برای شروع بین 1 تا 3 گرم را با شکم خالی یک ساعت پیش از تمرین و یک ساعت پیش از خواب مصرف کنید. عوارض جانبی ممکن است شامل ناراحتی معده، تهوع و اسهال شود. اما اگر با پایین ترین دوز مصرفی شروع کنید (1 گرم) این عوارض به حداقل میزان ممکن خواهند رسید. دوز مصرفی را می توان به تدریج افزایش داد تا به مقدار مناسب برسد.
بهبود عملکرد ورزشی در ترکیب اورنیتین با آمینو اسید های اضافی
بدنسازان حرفه ای از ترکیب اورنیتین با دیگر آمینو اسیدها مانند آرژنین، لیسین، و گلوتامین به نتایج بسیار بهتری دست پیدا می کنند. نام این عمل “استکینگ” یا پشته سازی است. این آمینو اسیدها هنگامی که همزمان با هم مصرف شوند، تاثیری سینرژیک و مضاعف بر روی ترشح هورمون رشد خواهند داشت.
یک ترکیب مناسب از این آمینو اسیدها برای یک فرد تازه کار می تواند شامل دو گرم از آمینو اسیدهای اورنیتین و آرژنین و یک گرم از لیسین و گلوتامین باشد. ترکیبی که ورزشکاران حرفه ای استفاده می کنند اغلب شامل مقدار 2 گرم از هر کدام از این 4 آمینو اسید خواهد بود.
سه گانه آرژنین – لیسین – گلوتامین بویژه به این دلیل که باعث تحریک و افزایش سطح انسولین حتی در حالت معده خالی می شود از اهمیت خاصی برخوردار است. ترکیب هورمون رشد و انسولین در غیاب غذا، باعث ورود و اتصال آمینو اسیدها به درون ماهیچه ها خواهد شد. اگر این ترکیب را پیش از خواب مصرف کنیم، باعث توقف روند تحلیل عضلات طی خواب خواهد شد و در نتیجه بدن مقدار بسیار کمتری از بافت عضلانی را نسبت به حالت طبیعی شکسته و تحلیل و شکست ماهیچه ها کاهش خواهد یافت.
او کی جی: اورنیتین آلفا کتوگلوتارات
او کی جی یک ماده مغذی شامل یک مولکول اورنیتین است که با دو مولکول آلفا کتوگلوتارات پیوند برقرار کرده است. آلفا کتوگلوتارات یک متابولیت سلولی شناخته شده است که همچنین ماده متشکله و یا پیش ماده گلوتامین نیز به شمار می رود. او کی جی سطح و اثربخشی گلوتامین را حتی بیشتر از خود گلوتامین افزایش خواهد داد. امروزه بیشتر مکمل های تقویت کننده هورمون رشد حاوی او کی جی نیز هستند و در برخی موارد جایگزین اورنیتین شده است. با وجود اینکه هنوز مطالعات کمی بر روی این ماده صورت گرفته اما همین مطالعات نشانگر اثربخشی شگفت انگیز این ترکیب مولکولی هستند. مقدار 10 گرم یا بیشتر از مولکول او کی جی تاثیری معادل مقدار چندین برابری از اورنیتین و آلفا کتوگلوتارات به تنهایی در افزایش سطح هورمون رشد دارد.
منابع غذایی اورنیتین
اورنیتین یک اسید آمینه غیر ضروری است یعنی بدن قادر به تولید آن می باشد. شما همچنین می توانید اورنیتین را از رژیم غذایی مانند گوشت، ماهی، محصولات لبنی و تخم مرغ دریافت کنید .
اریتروپوئیتین یا ای پی او
اریتروپوئیتین یا ای پی او یک هورمون گلیکوپروتئینی طبیعی است که به عنوان یک محرک وظیفه تولید سلول های قرمز خونی را بر عهده دارد. اریتروپوئیتین هورمونی است که در کلیه ها تولید می شود و شامل 165 ساختار آمینو اسیدی است. بیشتر اریتروپوئیتین توسط برون بخش کلیه تولید می شود اما بخش کمی از آن نیز توسط کبد، مغز و رحم تولید می شود.
چرا این هورمون اهمیت دارد؟
هنگامی که سطح اکسیژن در مدیای درون سلولی کاهش می یابد، باعث تحریک بخشی از کلیه شده واین بخش که مسئولیت این کار را به عهده دارد اقدام به تولید اریتروپوئیتین می کند. پس از اینکه اریتروپوئیتین در کلیه ها تولید شد، به طرف مغز استخوان حرکت می کند، جایی که در آنجا باعث تحریک تولید گلوبولهای قرمز خون خواهد شد. اریتروپوئیتین باعث افزایش ظرفیت حمل اکسیژن خون می شود اما این افزایش تنها تا یک نقطه مشخص ادامه خواهد داشت. مقدار اضافی این هورمون ممکن است سلامت فرد را به خطر انداخته و باعث اخلال در جریان خونی شود. در صورت عدم وجود اریتروپوئیتین ، تنها مقدار کمی از گلوبول های قرمز توسط مغز استخوان تولید خواهد شد.
چرا گلبول های قرمز اهمیت دارند؟
سلول های گولبول قرمز هموگلوبین غنی از آهن را برای مدت 120 روز حمل کرده و سپس می میرند. در صورتی که آهن، ویتامین ب 12، ویتامین سی، و فولیک اسید بطور دائمی تامین نشوند کم خونی اتفاق افتاده و ظرفیت حمل اکسیژن خون کاهش پیدا خواهد کرد. این اتفاق به دو صورت رخ خواهد داد: 1.کم شدن تعداد گولبول های قرمز خون 2. سلول های قرمز خونی معیوب
چگونه می توان ظرفیت حمل اکسیژن خون را افزایش داد؟
یک اختلاف اساسی و بزرگ بین متدهای خطرناک و غیراصولی دوپینگ بر اساس اریتروپوئیتین خون و روش های تغذیه ای که بطور موثر و ایمن ظرفیت حمل اکسیژن خونی فرد را افزایش می دهند وجود دارد. یک فرد می تواند ظرفیت حمل اکسیژن خونی خود را از طریق مواردی مشابه اریتروپوئیتین افزایش داده و سلامت خود را بهبود ببخشد بدون اینکه خود را در معرض خطر جدی قرار دهد. بالا بردن سطح اریتروپوئیتین تا 48 درصد می تواند بطور ایمن عملکرد ورزشی مردان ورزشکار را افزایش دهد، اما بیشتر این حد افزایش می تواند سلامت فرد را در خطر جدی قرار دهد.
دیگر جایگزین هورمون رشد گلیسین یا گلایسین است که در این باره می توانید مفصلا در صفحه دیگری از مجیک بادی بخوانید.
در مورد اسید آمینه گلیسین بدانید
منابع ترجمه :
https://www.hammernutrition.com/knowledge/endurance-library/diet-for-increasing-natural-epo/
https://herbscientist.com/personal-fitness-research/boost-human-growth-hormone/
https://www.mayoclinic.org/healthy-lifestyle/healthy-aging/in-depth/growth-hormone/art-20045735?pg=2
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3781888/
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
مگنوم دریپ درای
*یک دیورتیک (ادرار آور) طبیعی قدرتمند است.
* اضافه وزن ناشی از تجمع آب را کاهش می دهد.
*عضلات لاغر را برجسته نشان می دهد.
*درد عضلات را از بین می برد.
با مگنوم دریپ درای از احتباس آب خلاص شوید
آیا برای یک مسابقه یا قرارعکسبرداری، مشغول تمرین فشرده ی بدنسازی هستید؟ مگنوم دریپ درای ، قدرتمند ترین سیستم طبیعی کاهش وزن ناشی ازاحتباس آب را برای خود تهیه کنید که:
1.وزن ناشی ازاحتباس آب را کاهش می دهد.
2.عضلات کم حجم را مشخص تر می سازد.
3.درمقابل دردهای عضلانی از شما محافظت می کند.
4.تورم بدن را از بین می برد.
لاغر شدن به خودی خود به قدر کافی مشکل است، حتی اگر چگونگی کم کردن اضافه وزن ناشی از آب را در روز مسابقه ی بدنسازی، زمان عکس انداختن، یا تعطیلات گرمسیری تان، در نظر نگیرید. مگنوم دریپ درای ، روش درست این پروسه ی پیچیده را برای شما فراهم می کند. درواقع، ما اندام لاغر و متناسب شما را در روز مورد نظرتان، تضمین می کنیم. مگنوم دریپ درای ، در نسل جدید کاهنده های طبیعی آب،به دلیل داشتن همه ی الکترولیت های مهم ضد درد، بهترین است، وبه طور همزمان، مانند یک دیورتیک(ادرار آور) قوی عمل می کند و با هر بار مصرف، به شما بدنی عضلانی و متناسب، ( بدون تورم ناشی از احتباس آب) تحویل می دهد. مواد تشکیل دهنده ی قدرتمند مگنوم دریپ درای ، فورا آب زیر جلدی را، که ظاهر عضلانی بدنتان را نامشخص کرده است، هدف قرار می دهند، و آن را قطره قطره ازبین می برند، و خطوط عضلانی بدن ورگها و بخش های مختلف عضلات را بیشتر از همیشه، با وضوح بسیار بالایی نمایان می کنند.
مگنوم دریپ درای ، یک سیستم کاهش وزن آب طبیعی، برای قدرتمندی در مسابقات است که نتایج زیر را برای شما دربر دارد:
*ظاهر جسمانی محکم تر و لاغر تر
*افزایش برجستگی های عضلانی
*نمایان بودن بیشتر رگ ها
*وضوح بالای بخش های مختلف عضلات
مواد تشکیل دهنده ی درون مگنوم دریپ درای :
*وزن آب بدن را کاهش می دهند
*عضلات لاغر را مشخص تر نشان می دهند
*در مقابل دردهای عضلانی از شما محافظت می کنند
* تورم بدن را از بین می برند
مگنوم دریپ درای ، بهترین انتخاب برای مکمل کاهش وزن آب طبیعی،و قدرتمند بودن بیشتر در مسابقات است.
– برای داشتن نتایج بهتر و سریع تر، از بالاترین کیفیت واستانداردهای دارویی برخوردار است.
– یک سیستم کاهش وزن آب طبیعی، و مخصوص قدرت بالا درروز مسابقات، در دوران جدید است، که درعمل هم کارآمد است.
-همه ی مشکلات اصلی که سایر دیورتیک های طبیعی قدیمی تر معمولی، که مناسب روز مسابقات نبودند را، نا کارآمد می کرد، از بین برده است.
– به بدن شما اجازه می دهد که از دست آب زیر جلدی خلاص شود، در حالی که همه ی مواد معدنی و الکترولیت های مهمی را، که برای برجستگی عضلات و آب رسانی بدن موردنیاز هستند، حفظ می کند.
مواد تشکیل دهنده ی کلیدی و با کیفیت و استاندارد بالای دارویی مگنوم دریپ درای :
* گیاه تاراکساکوم آفیسینال (برگ داندلیون) عصاره ی 20:1
*گیاه اکسیستلما اسکولنتوم عصاره ی 20:1
*گیاه هورستیل(اکوییستوم ارونس ال.) عصاره ی 20:1
* کاکل کلاله ی ذرت ( بدون تغییرات ژنتیکی)
* میوه ی جونیپربری عصاره ی4:1
*اورتات پتاسیم
*سیترات منیزیم
عصاره ی 20:1 گیاه« تاراکساکوم افیسینال »(برگ دندلیون)
برگ گیاه« داندلیون»،به دلیل تاثیری که بر افزایش دفع ادرار دارد، از زمان های قدیم به عنوان یک دیورتیک(ادرار آور) طبیعی، که بدن را از دست تجمع آب اضافی خلاص می کند، مورد استفاده قرار می گرفته است.
در حالی که ریشه ی گیاه داندلیون، به عنوان تحریک کننده ی اشتها به کار برده می شود، وبه عنوان داروی گیاهی دیورتیک، کارایی ندارد. با این وجود، هنوز شرکت های متعددی، آن را در محصولات دیورتیک طبیعی خود مورد استفاده قرار می دهند.در فرمولاسیون دریپ درای مگنوم، یک گرم کامل از عصاره ی داندلیون، و با نسبت 20 به 1، به کار رفته است.این برابر است با 20 گرم برگ داندلیون فله، که آن را به قدرتمند ترین مکمل دیورتیک طبیعی موجود در بازار، تبدیل می کند.
این برگ داندلیون است که بدن را تحریک می کند تا ادرار بیشتری تولید کند، وآب اضافی را از بین ببرد. مجله ی طب آلترناتیو و مکمل، در مورد اولین تحقیقاتی که در مورد تاثیر گیاه داندلیون به عنوان دیورتیک، بر بدن انسان انجام شده بود، گزارش می دهد: ” تحقیقات نشان می دهد که عصاره ی «تی.افیسینال اتانولیک»، برای بدن انسان، یک دیورتیک مطمئن است. داده های به دست آمده از آزمایش های انجام شده بر انسان، نشان می دهد که، عصاره ی اتانولیک گرفته شده از برگ های تازه ی تی.افیسینال، میزان و تعداد دفعات دفع مایعات را در افراد سالم تحت آزمایش، افزایش می دهد.”
یک امتیاز اصلی گیاه داندلیون به عنوان دیورتیک، این است که، سطح پتاسیم بدن را کاهش نمی دهد. در واقع این گیاه، سرشار از پتاسیم است و می تواند منابع پتاسیم بدن را سرشار کند. مواد مغذی اصلی دیگری که در گیاه داندلیون وجود دارند، آهن، منیزیوم و انواع ویتامین ها است.
ماده ی اصلی فعال در گیاه داندلیون، که تصور می شود، مسئول خاصیت دیورتیک آن باشد، یک «سسکوییترپین لاکتون » است.
عمل اصلی که گیاه داندلیون به عنوان دیورتیک انجام می دهد، مربوط به افزایش دادن جریان ادرار است، که با بالا بردن فعالیت کبد و کلیه ها، انجام می شود. با افزایش سرعت عملکرد دستگاه دفع ادرار، مایعات بیشتری از بدن آزاد می شوند و وزن ناشی از تجمع آب اضافی، کاهش می یابد.
درنتیجه، تورم هایی که به دلیل احتباس آب در بدن ایجاد شده اند،می تواند توسط گیاه داندلیون، کنترل شوند.
علاوه بر این، داندلیون کیسه ی صفرا را هم تحریک می کند تا صفرای بیشتری تولید کند، و در نتیجه، جریان خروج صفرا از کبد هم افزایش می یابد. این فعالیت ها، خون را پاکسازی می کنند، و عملکرد کبد و کلیه ها را بهبود می بخشند.
گیاه داندلیون، به خصوص برای درمان تورم پاها، که نتیجه ی فشار خون بالا و اختلالات کبد باشد، بسیار موثر است.
تاثیر دیورتیک عصاره ی گیاه داندلیون،در تحقیقاتی که در مجله ی طب آلترناتیو و مکمل، منتشر شد، مورد آزمایش قرار گرفت.در این تحقیقات، به 17داوطلب، عصاره ی اتانولیک برگ داندلیون داده شد.
تناوب و حجم دفع ادرار داوطلبان، دوروز قبل از مصرف عصاره، اندازه گیری شده و مورد بررسی قرار گرفته بود. این پارامترها، همچنین، در طول دوره ی مصرف مکمل عصاره ی داندلیون، وبعد ازاتمام آن دوره هم مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج این تحقیقات نشان داد که افزایش قابل توجهی در تناوب دفع ادرار همه ی داوطلبان وجود دارد، و بنابراین،خاصیت دیورتیک گیاه داندلیون به اثبات رسید.
یکی از تحقیقاتی که بر روی تعدادی داوطلب انجام شد، نشان داد که، مصرف عصاره ی برگ گیاه داندلیون، در طول 5 ساعت بعد از هضم و جذب آن، به افزایش قابل ملاحظه در تناوب دفع ادرار منجر می شود.
تاثیر دیورتیک (ادرار آور) عصاره ی« تاراکساکوم افیسینال فولیم»،بر سوژه های انسانی، در طول یک روز
خاصیت دیورتیک عصاره ی برگ گیاه داندلیون، در تحقیقاتی که در مجله ی طب آلترناتیو و مکمل منتشر شده، مورد آزمایش قرار گرفت. در آن آزمایش،17 داوطلب، عصاره ی« اتانولیک» برگ داندلیون را مصرف کردند.
از دوروز قبل، تناوب و مقدار ادرار داوطلبان اندازه گیری شده بود.این پارامترها در طول دوره ی مصرف مکمل عصاره ی داندلیون، و بعد از اتمام دوره هم مورد بررسی قرار گرفت.
در مدت 5ساعت پس از مصرف اولین دوز دارو، درمورد همه ی جمعیت مورد آزمایش، افزایش قابل ملاحظه ای در تناوب دفع ادرار، مشاهده شد. همچنین، در مدت 5 ساعت بعد از دومین دوز مصرف عصاره، افزایش قابل ملاحظه ای در میزان حجم ادرار آنها مشاهده شد.
نتایج تحقیقات، نشان داد که در همه ی داوطلبان، افزایش قابل ملاحظه از در تناوب دفع ادرار وجود دارد، و بنابراین خصوصیت دیورتیک گیاه داندلیون، به اثبات رسید.
عصاره ی20:1 گیاه « اکسیستلما اسکولنتوم»
عملکرد دیورتیک عصاره ی گیاه «اکسیستلما اسکولنتوم»، در فاصله های زمانی 5 ساعت و 24 ساعته، مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج تحقیقات نشان داد که، عصاره ی گیاه اکسیستلما اسکولنتوم، یک دیورتیک «هیپرناترامیک»، «هیپرکالامیک»،«هیپرکلسمیک»، و«هیپرکلورمیک» تاثیر گذار است، و باور سنتی درباره ی کارایی اکسیستلما اسکولنتوم،به عنوان دیورتیک را تایید کرد.
تاثیرات عصاره ی متانولیک گیاه اکسیستلما اسکولنتوم، بر تناوب ادرار و دفع الکترولیت های ادراری در موش ها
خاصیت دیورتیک عصاره ی متانول قسمت های بالایی گیاه اکسیستلما اسکولنتوم ( ام ای او ای)، بر روی موش های نر «ویستر آلبینو»، با فاصله ها ی زمانی 5 ساعت و 24 ساعته ، مورد آزمایش قرار گرفت.مقدار حجم ادرار آنها( به میلی لیتر) والکترولیت های دفع شده(سدیم، پتاسیم، کلسیم، کلر)، در فاصله های زمانی 5 و 24 ساعت، اندازه گیری شد.ادرار دفع شده، در هر دوگروه «ام ای او ای»،
افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کرد. «ام ای او ای»، حجم ادرار وتعادل الکترولیت ها را، با نسبت مستقیم با مقدار دوز مصرف شده، افزایش داد. نتایج تحقیقات نشان داد که، عصاره ی گیاه اکسیستلما اسکولنتوم، یک دیورتیک «هیپرناترامیک»، «هیپرکالامیک»، «هیپرکلسمیک»، و«هیپرکلورمیک» تاثیر گذار است، و باور سنتی درباره ی کارایی اکسیستلما اسکولنتوم،به عنوان دیورتیک را تایید کرد.
عصاره ی20:1 گیاه «هورستیل» (اکوییستوم ارونس ال.)
گیاه «هورستیل» (اکوییستوم ارونس)، در اروپا به روش سنتی، به عنوان یک دیورتیک(ادرارآور)، برای درمان بیماری«ادم»(تورم قسمتی از بدن،بر اثر تجمع و احتباس آب)، به کار برده می شده. تحقیقات آزمایشگاهی و تحقیقات با سوژه ی انسانی، نشان می دهد که، عصاره ی گیاه هورستیل می تواند حجم ادرار تولید شده توسط بدن را افزایش دهد.
گیاه هورستیل(اکوییستوم ارونس)، ساقه های لوله ای شکل دارد و برگ هایش مانند سرخس است. هورستیل یک گیاه دارویی است که اززمانهای قدیم، به عنوان یک دیورتیک طبیعی به کار می رفته، واز برگ ها و ساقه هایش، عصاره ی مایع، چای خشک، و یا کپسول تهیه می کرده اند.
در آزمایشاتی که اخیرا انجام شد، هورستیل را با یک دیورتیک شناخته شده مورد مقایسه قرار دادند. در این تحقیق، مشخص شد که گیاه هورستیل،دقیقا به اندازه ی آن داروی دیورتیک، موثر است، وبه دارونما ی به کار گرفته شده، برتری دارد.
کاکل کلاله ی ذرت (بدون تغییرات ژنتیکی)
کاکل کلاله ذرت، از رشته های زرد و ابریشمی که در داخل پوسته ی گیاه ذرت وجود دارند، ساخته شده. این داروی گیاهی، از رشته های کاکل ذرت، که درگل گیاه ذرت ماده وجود دارد، ساخته می شود. این گیاه دارویی، یکی از قدرتمند ترین دیورتیک های طبیعی در جهان است.کاکل کلاله ی ذرت تازه، حاوی روغن های اصلی و چرب ،رزین، کائوچو، الکولوئید، اسید فسفریک، کلوروفیل، وسطوح بالای منگنز و پتاسیم است.فیتوکمیکال های(مواد شیمیایی گیاهی) فعال موجود در کاکل ذرت، شامل «کریپتوکسانتین» و «تانین» ها هستند، که به عنوان عامل خشک کننده به کار می روند. کاکل کلاله ی ذرت، یک دیورتیک قدرتمند است و باعث افزایش جریان ادرار و خارج کردن سدیم از بدن، می شود. میزان تولید ادرار در بدن را افزایش می دهد و مایعات محبوس شده در بافت ها، و فضاهای داخل سلولی را وادار به خارج شدن می کند.کلاله ذرت، با افزایش دادن سرعت فیلتراسیون ادرار در لوله های کلیوی، و کاهش جذب شدن دوباره ی یون های سدیم و کلرین، در خون، حجم ادرار تولید شده توسط بدن را بالا می برد.
عصاره ی 4:1 میوه ی «جونیپر بری»
گیاه« جونیپر»، به شکل سنتی به عنوان یک دیورتیک، برای درمان بیماری های مثانه یا کلیه ها به کار می رفته است. عملکرد دیورتیک گیاه جونیپر، کاملا تایید شده است، واین خاصیتش به سطح «ترپینن-4-ال»، که مهمترین ماده ی فعال تشکیل دهنده ی عصاره ی«جونیپر بری» است، نسبت داده می شود. این ماده، وقتی که وارد ادرار می شود، میزان فیلتراسیون کلیه ها را افزایش می دهد و ادرار را رقیق می کند و دستگاه ادراری را ضدعفونی می کند.
تحقیقاتی که به تازگی در زمینه ی بیولوژی تطبیقی و کل نگر انجام شده، و در مجله ی آکسفورد منتشر شده، بیان می کند: ” با توجه به فراوانی، وتاثیرات فارماکولوژیکی «آلفا-پینین» بر سایر سیستم ها، امکان دارد که این ماده در خاصیت دیورتیک «جونیپر»هم مشارکت قابل ملاحظه ای داشته باشد.
«آلفا- پینین»، یک ترکیب ارگانیک واکنش پذیراست، که به شکل طبیعی در روغن های درختان مخروطی (مانند کاج) یافت می شود. «جونیپر بری»، با افزایش دادن میزان فیلتراسیون در لوله ها ی کلیوی، تولید بیشتر ادرار در بدن را تقویت می کند. علاوه بر این، با محلول کردن اسید اوریک در مایعات اضافی بدن، و خارج کردن آن همراه با ادرار، از کریستالیزه شدن اسید اوریک در کلیه ها هم جلوگیری می کند. همه ی این فعالیت ها، عملکرد کلیه ها را بهبود می بخشد، وبیرون راندن مرتب مایعات اضافی از بدن را تقویت می کند.
اورتات پتاسیم
اگر شما پتاسیم با دسترسی زیستی فوق العاده بالا می خواهید، به «اورتات پتاسیم » نیاز دارید. که این یک پتاسیم متصل به« اسید اورتیک»، است. اسید اورتیک، شارژ الکتریکی خنثی دارد و به راحتی از دیواره ی سلول ها عبور می کند. وقتی که اسید اورتیک، متابولیزه می شود، پتاسیم آزاد می کند.این عمل، پتاسیم را مستقیما به سلول های عضلانی، یعنی همان محلی که بدن شما برای تنظیم آب و الکترولیت های عضله ها، به آن نیاز دارد، می رساند. پتاسیم، ماده ی مغذی است که به تحرک عضلات کمک می کند ،سیگنال های عصبی را انتقال می دهد و به کلیه ها در تصفیه کردن خون کمک می کند. پتاسیم، به همراه سدیم، یکی ازالکترولیت های اصلی مورد نیاز بدن است، که می تواند آب رسانی را تنظیم، و الکترولیت ها را متعادل کند. یک فایده ی دیگری که پتاسیم می تواند برای ورزشکارانی که قصد دارند وزن آب بدنشان را کاهش دهند، داشته باشد، این است که پتاسیم، به بدن کمک می کند تا نسبت به استرس و اضطراب، واکنش مثبت نشان دهد. پتاسیم، حتی به تنظیم و تعادل هورمون های بدن، مانند کورتیزول و آدرنالین(که هورمون های استرس هستند)، که می توانند برای حال و هوای روحی و سلامتی عمومی بدن مضرباشند، و حتی باعث احتباس آب در بدن می شوند، کمک می کند.
سیترات منیزیم
کمبود منیزیم، یکی از علت های پنهان اصلی برای درد پاها ست (که شامل درد عضلات پا و سایر نقاط بدن هم می شود).منیزیم، جذب پتاسیم در بدن را هم افزایش می دهد، که برای عملکرد مناسب عضلات، حیاتی است. سیترات منیزیم، بالاترین درجه ی دسترسی زیستی این ماده ی معدنی را دارا است. کلینیک «مایو»، مصرف دوبار در روز مکمل های منیزیم را برای رهایی از احتباس آب در بدن، پیشنهاد می کند.
بدن شما، بدون منیزیم، مهمترین عملکرد دفاعی اش در مقابل درد، تورم، فشار والتهاب را از دست می دهد. تحقیقات نشان داده است که جبران تهاجمی کمبود منیزیم، می تواند درد پاها را از بین ببرد، و از بازگشت درد در آینده هم جلوگیری کند. منیزیم، در تقابل با تاثیر کلسیم که عضلات را منقبض می کند، باعث باز شدن عضلات می شود. همچنین باعث افزایش جذب پتاسیم می شود، که برای عملکرد مناسب عضلات، حیاتی است.منیزیم، همچنین با مسدود کردن گیرنده های عصبی درد، در مغز و سیستم عصبی، درد را کاهش می دهد، ومی تواند تولید سروتونین، «گابا»(گاما-آمینوبوتیریک اسید) و ملاتونین، که به ریلکس شدن شما و خواب قبل از مسابقه، کمک می کند، را افزایش دهد.
چه افرادی به مگنوم دریپ درای نیاز دارند؟
*کسانی که ورزشکار مسابقات بدنسازی هستند
*کسانی که قرار عکسبرداری دارند
*کسانی که برای یک مناسبت خاص یا تعطیلات استوایی، قصد دارند به سرعت اندامشان را جمع و جور کنند
*کسانی که دیورتیک های طبیعی دیگر را امتحان کرده اند و بدنشان صاف و هموار(بدون برجستگی عضلات) شده، و به دردعضلانی دچار شده اند
چگونگی مصرف مگنوم دریپ درای
دوبار در روز، و در هروعده، 3 کپسول، مصرف کنید. یک بار صبح و یک بار اواسط بعد از ظهر.
بیشتر از 14 روز متوالی مصرف نکنید.
منبع : ترجمه از
https://magnumsupps.com/product/magnum-drip-dry/
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
عنصر بور یک ماده معدنی بسیار مهم و اغلب در حاشیه است که در خوراکی های خاص و همچنین در محیط پیرامونی ما یافت می شود و مزایا و استفاده های زیادی در بدن ما دارد، از تقویت ساختار اسکلتی ما و کمک به سلامت استخوان ها با افزایش تراکم استخوانی و پیشگیری از پوکی استخوان گرفته تا درمان بیماری هایی مانند ورم مفاصل و بهبود قدرت و حجم عضلات.
ورزشکاران و بدنسازان بسیاری از مکمل ساخته شده توسط این عنصر که قابلیت بدن برای تولید و استفاده از تستسترون را افزایش می دهد استفاده می کنند، به این ترتیب این ماده برای ریکاوری پس از تمرین، پیشگیری از دردهای عضلانی و مفصلی، ساخت توده های عضلانی و حفظ قدرت استخوان ها مفید خواهد بود. علاه بر این ها در بعضی موارد با بهبود عملکرد مغز هم در ارتباط است و باعث بهبود تمرکز و یادگیری اطلاعات تازه خواهد شد.
چطور به اندازه کافی بور مصرف کنیم؟
عنصر بور به صورت طبیعی در بسیاری از غذاهای کامل یافت می شود، بویژه غذاهایی مانند حبوبات، آجیل، غلات کامل، و آوکادو و همچنین میوه هایی مانند بری ها، خرما، پرتقال و انگور. در بعضی موارد ممکن است در آب آشامیدنی نیز موجود باشد، با این حال ما بیشتر بور دریافتی خود را از طریق غذاهای ذکر شده جذب می کنیم. نوع بوری که ما از طریق غذا جذب می کنیم بوریک اسید است، که بصورت طبیعی تنها در گیاهان وجود دارد. محققان بر این باور هستند که این ماده به پایدار سازی مولکول های درون گیاه کمک می کند اگرچه ساز و کار دقیق بور چه در گیاهان و چه در انسان ها هنوز ناشناخته است.
نظریه دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که بور به متعادل سازی سطح پ هاش PH در بدن کمک کرده با کمک به بدن در تولید آنزیم های گوارشی ضروری باعث جذب و بکارگیری بهتر مواد معدنی دیگر مانند منیزیم، کلسیم و فسفر خواهد شد. در حالیکه هنوز موارد بسیاری برای تحقیق و مطالعه درباره این عنصر وجود دارد اما یکی از مطالعه شده ترین جنبه های بور، قابلیت این ماده در افزایش سطح استروژن در مردان و زنان سالم است. این یکی از دلایلی است که بور با سلامت استخوان ها و عدم ظهور بیماری های مرتبط با پیری ارتباط دارد.
مقدار مصرف روزانه توصیه شده بور
شما می توانید با مصرف غلات کامل و غذاهای طبیعی و فراوری نشده از جذب مقدار کافی از عنصر بور اطمینان حاصل کنید. در حالیکه مقدار دقیق بور در هر ماده غذایی هنوز مشخص نیست و به عوامل بسیاری از جمله محلی که غذا در آن رشد کرده، کیفیت خاک و موارد بسیار دیگری بستگی دارد، وزارت کشاورزی ایالات متحده گزارش کرده است که بیشتر افراد معمولا بیشترین بور دریافتی خود را از غذاهایی مانند: قهوه، شیر، سیب، حبوبات و سیب زمینی جذب می کنند. این غذاها در مجموع 27 درصد از بور دریافتی اغلب افراد را تشکیل می دهند. با وجود اینکه محققان اعتقاد دارند که قهوه و شیر بهترین منابع بور به شمار نمی آیند و درواقع در مقایسه با دیگر سبزیجات و میوه ها مقدار بور کمتری در خود جای داده اند اما به دلیل اینکه این دو ماده بسیار پر مصرف بوده و جایگاه ویژه ای در رژیم غذایی افراد دارند از اینرو در صدر فهرست غذاهایی هستند که بور دریافتی افراد را در خود جای داده اند.
به دلیل وجود تحقیق های بسیار کم در مورد تعیین مکانیزم بور در بدن سازمان های سلامت هنوز به جمع بندی کاملی درباره میزان توصیه شده برای مصرف روزانه بور دست پیدا نکرده اند. با این وجود آن ها یک حد مصرف برای بور پیشنهاد کرده اند، یعنی مقداری که بیشتر افراد برای حفظ سلامت خود بدون اینکه نشانه های کمبود در آن ها ظاهر شده یا دچار مسمومیت شوند باید مصرف کنند. این مقدار بسته به سن و جنسیت متفاوت بوده و به صورت زیر است:
1 تا 3 سال: 3 میلی گرم در روز
4 تا 8 سال: 6 میلی گرم در روز
9 تا 13 سال: 11 میلی گرم در روز
14 تا 18 سال: 17 میلی گرم در روز
افراد بالغ 19 تا 50 سال: 20 میلی گرم در روز
زنان باردار: 17 تا 20 میلی گرم در روز
زنان شیرده: 20 تا 25 میلی گرم در روز
مزایای بور
1. افزایش تمرکز و کارکردهای مغز
مطالعات مختلف نشان داده اند که سطح پایین بور می تواند به کندی ذهن، اختلال در مهارت های شناخنی و مشکل در یادگیری و بازیابی اطلاعات منجر شود. به دلیل نقشی که بور در کارکرد های مغز بویژه تمرکز، کارکردهای کنترلی و حتی حافظه کوتاه مدت دارد از آن به عنوان غذای مغز نام می برند.
زمانی که محققان بزرگسالان با سطح بور پایین را با بزرگسالان با سطح بور بالا مقایسه کردند مشخص شد که در بزرگسالان با بور دریافتی بالا افزایش قابل توجهی در نسبت فعالیت های کم تکرار و کاهش در نسبت فعالیت های پر تکرار مغز رخ داده است. نتایج این مطالعات بهبودهایی را در در عملکردهای مختلف مغز در تست های ذهنی و شناختی در گروهی که سطح بور بالا داشتند نشان می داد. این بهبود ها شامل سرعت واکنش بهتر، هماهنگی چشم و دست، تمرکز، عکس العمل بهتر و هردو حافظه کوتاه و بلند مدت می شد.
2. کمک به کاهش التهاب مفاصل
بور نقشی حیاتی در تامین کلسیم برای قسمت غضروفی مفاصل بازی کرده و به این ترتیب به کاهش التهاب و درد مفاصل کمک می کند. مطالعات نشان داده اند که افرادی با غلظت پایین بور در استخوان ها و مفاصلشان در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به التهاب مفاصل نسبت که کسانی که اندازه کافی از این عنصر را دریافت می کنند هستند. در مطالعات دیگری که در این زمینه انجام گرفته شواهدی به دست آمده است که نشان می دهد استخوان بیمارانی که از مکمل بور استفاده کنند نسبت به بیمارانی که از این مکمل استفاده نمی کنند در معرض خطر کمتری برای شکستگی قرار خواهند داشت.
طبق آخرین تحقیقات حوزه پزشکی، در مناطقی از جهان که دریافت و جذب بور پایین است (در حدود کمتر از یک میلی گرم در روز) احتمال وقوع ابتلا به التهاب مفاصل بسیار بیشتر مناطقی است که دریافت و جذب بور در آنجا بیشتر است (در حدود 3 تا 10 میلی گرم در روز بطور متوسط).
3. تقویت استخوان ها
یکی دیگر از استفاده های بور در بدن، کمک به استحکام و جلوگیری از تحلیل استخوان ها با تامین و رساندن کلسیم، یکی از مواد معدنی اصلی دخیل در ساخت و استحکام استخوان ها، مستقیما به داخل استخوان است. این کار به جلوگیری از پوک شدن و تحلیل استخوان ها کمک کرده و باعث بهبود وضعیت استخوان های ضعیف خواهد شد. بور همچنین به دلیل نقشش در تنظیم کارکرد استروژن به سلامت استخوان ها کمک می کند.
علاوه بر این مطالعات نشان داده اند که بور می تواند به بدن در تولید و استفاده بهتر از ویتامین دی کمک کند. ویتامین دی یک ماده معدنی حیاتی برای ساخت و فرم دهی استخوان های سالم است مضاف بر اینکه کاربردهای بسیار زیاد دیگری مانند کمک به سیستم ایمنی و بهبود کارکرد های ذهنی نیز دارد.
4. تعادل هورمونی
بور به عنوان یک ماده معدنی می تواند به تعادل سطح هورمون های جنسی شامل تستسترون و استروژن هم در زنان و هم در مردان کمک کند. بور می تواند به کاهش علائم مرتبط با یائسگی وضعیت هایی مانند یائسگی زودرس کمک کند و همچنین می تواند سبب افزایش شانس باروری گردد. در مطالعاتی که بر روی حیوانات انجام گرفته، تخلیه بور از بدن با مواردی مانند مشکلات بارداری و تولدهای ناقص مرتبط شده است و این موضوع بر روی نقش حیاتی بور در تولید مثل سالم و رشد مناسب جنین تاکید دارد.
در دو مطالعه کوچکتر که بر روی زنان یائسه انجام گرفت، در ابتدا به آن ها رژیم غذایی با بور کم و پس از آن رژیم غذایی با سطح بور بالا داده شد. پس از پایان آزمایش مشخص شد که سطح کلسیم و منیزیم دفع شده از بدن آن ها کاهش و تستسترون و استروژن در آنها دچار افزایش شده است (البته با این وجود سطح ایین هورمون ها هنوز در وضعیت سالم قرار داشت).
5. کمک به شکل گیری توده های عضلانی
زمانی که سطح بور در بدن ما بالا باشد، ویتامین ها و مواد معدنی خاصی در بدن بهتر جذب شده و بکار گرفته می شوند. این موضوع برای ساخت عضلات، سوزاندن چربی ها، و جلوگیری از درد ناشی از تمرین ضروری است و بور این کار را با کمک به ریکاوری و بهبود بافت های عضلات پس از تمرین انجام می دهد. و به این دلیل که بور به تولید بهتر تستسترون سالم در بدن کمک می کند می تواند موجب افزایش سطح انرژی و بازیابی بهتر قدرت بدنی نیز شود.
مطالعات دیگری انجام گرفته که نشان می دهد به این دلیل که بور به مغز در تصمیم گیری سریع تر کمک کرده، باعث می شود مغز واکنش های بهتری به محرک ها داشته باشد و به هماهنگی بهتر چشم و دست می انجامد، و همچنین بهر سلامت استخوان ها و مفاصل کمک کرده و درد آن ها را تسکین می دهد، می تواند سبب بهبود عملکرد ورزسی فرد گردد.
این یکی از دلایلی است که بور هر روزه بیشتر و بیشتر در پودرهای پروتئینی و مکمل های ورزشی برای حصول نتایج بهتر ظاهر می شود. اگرچه هنوز مطالعات بیشتری در این زمینه لازم است تا نشان دهد آیا بور بدون ترکیب با فاکتورهای موثر دیگر قادر به تغییر اساسی در ترکیب بدنی فرد یا قابلیت های فیزیکی وی هست یا خیر.
6. جلوگیری و درمان عفونت های واژن در زنان
بور عنصر فعال در قرص ها و داروهایی است که برای درمان عفونت های واژن در زنان تجویز می شود. بور همچنین به شکل بوریک اسید به عنوان جایگزینی برای کرم ها و داروهای ضد عفونت واژن استفاده می شود. بوریک اسید به عنوان یه راه حل ایمن و موثر به درون واژن وارد شده و به درمان عفونت های دردناک در این ناحیه کمک می کند.
در یک مطالعه تاثیر بور با کرم های تجاری که برای مقابله با عفونت ناحیه واژن ساخته شده اند (شمال ترکیب های نیستاتین) مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج این مقایسه نشان داد که بور بهتر قادر به درمان عفونت های مختلف بوده است. 92 درصد از زنان مورد آزمایش در دوره زمانی 7 تا 10 روز پس از شروع به استفاده از بور بطور کامل درمان شدند. این مقدار در مقایسه و در بین گروهی که از سایر کرم ها استفاده می کردند 64 درصد بود.
بور در مقایسه عوارض جانبی ناخواسته ندارد و خود فرد می تواند به راحتی آن را اعمال کند. همچنین بسیار ارزانتر از کرم های تجاری است. با مشاهده دلایل فوق محققان به این نتیجه رسیدند که بوریک اسید می تواند یک جایگزین طبیعی و با تاثیر بهتر و ارزانتر نسبت به کرم های واژنی مطرح گردد.
7. کمک به سلامت پوست و جلوگیری از عفونت های پوستی
بور به جلوگیری یا درمان عفونت های روی پوست کمک کرده و بنابراین برای کاهش قرمزی، التهاب، درد و دیگر ناراحتی های پوستی مفید است. به دلیل مشابه بعضی از افراد از بور به عنوان شوینده طبیعی برای شستن چشم ها و کمک به کشتن باکتری ها و عفونت های این ناحیه استفاده می کنند.
8. مبارزه با دیابت
آزمایش هایی که بر روی حیوانات انجام گرفته نشان می دهد که کمبود بور می تواند اثرات فیزیولوژیکی که منجر به دیابت می شود را سرعت بخشد. این اثرات شامل تغییرات در سطح گلوکوز و غلظت تری گلیسیرید خون می شوند. به نظر می رسد که بور می تواند به سوخت و ساز کربوهیدرات ها در بدن و همچنین تولید انسولین از پانکراس کمک کرده که این موضوع به کنترل بهتر و پایدار سطح قند خون می انجامد. بنابراین در آینده امید این می رود که از بور به عنوان یک راه حل درمانی در مواردی برای وضعیت هایی که در آن ها مقاومت به انسولین وجود دارد به کار گرفته شود.
بهترین منابع غذایی حاوی بور
در حالی که یک لیست جامع از غذاهای مرسوم و حاوی بور هنوز وجود ندارد اما فهرستی از چند ماده غذایی که حاوی بیشترین مقدار از این ماده هستند در ادامه خواهد آمد. نکته جالب دیگری که درباره بور وجود دارد این است که از بور به عنوان نگهدارنده طبیعی درون مواد غذایی استفاده می شده. به دلیل اینکه بور رشد باکتریایی را متوقف می کند از ان در طول جنگ های جهانی اول و دوم و زمانی که دسترسی به فریزر امکان پذیر نبوده به عنوان روشی طبیعی برای جلوگیری از فساد مواد غذایی استفاده می شده است.
لوبیاها
کنگر فرنگی
بری ها
گیلاس
سیب زمینی شیرین
پیازها
گردو
انجیر
آلو
خرما
هلو
زردالو
کاکائو
سیب
گلابی
آووکادو
انگورها
پرتقال
قهوه
شیر خام (ارگانیک و پاستوریزه نشده)
شراب قرمز
نگرانی ها و عوارض مصرف بور
این عنصر بصورت کلی به عنوان یک ماده ایمن و بدون خطر برای مصرف انسان و حیوانات شناخته شده است. برخی از کشاورزان حتی از آن به عنوان مکمل خاک استفاده کرده و به دام های خود مقادیر بالایی از مکمل کروم می دهند تا از تشتع های محیطی در امان باشند. بور صنعتی می تواند رادیواکتیویته درون خاک را گیر انداخته و به کاهش مشکلات و مخاطرات سلامتی از جمله سرطان منجر شود.
البته مانند سایر مواد مغذی سطوح بسیار بالای این ماده در بدن می تواند منجر به بروز مشکلاتی شود. اگر بور از طریق مواد غذایی جذب شود مقادیر بالای آن خطر مسمومیت را در پی ندارد اما اگر مقادیر بسیار زیادی از بور از طریق مکمل های غذایی مصرف شود می تواند خطرناک بوده و مشکلاتی از قبیل مشکلات گوارشی، تهوع، استفراغ، اسهال، مشکلات پوستی، تپش قلب، اضطراب و افسردگی را در پی داشته باشد.
از آنجایی که بور می تواند باعث افزایش سطح استروژن شود، سازمان بهداشت جهانی به بیماران با شرایط حساس به هورمون مانند مبتلایان به سرطان سینه و پروستات درباره مصرف مکمل های بور هشدار داده است. همچنین افرادی که دچار نارسایی کلیه و کبد هستند باید در مصرف مکمل بور احتیاط کرده و پیش از اقدام به مصرف با پزشک خود در این باره مشورت کنند.
اما چه مقدار از این ماده معدنی در روز زیاد به شمار می رود؟ باور بر این است که مقدار دوز کشنده بور بین 15 تا 20 گرم در روز برای بزرگسالان و 3 تا 6 گرم در روز برای کودکان است، هرچند بسیاری از مطالعات انجام گرفته هیچگونه مسمومیتی را در این محدوده و یا حتی سطوح بالاتر مشاهده نکرده اند.
منبع :
ترجمه از
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
شما هرگز عضله سازی مانند این را پیش از این تجربه نکرده اید. مکمل مگنوم اپوس یک جریان قوی آنابولیک ایجاد می کند که باعث رشد ماهیچه ای بی نظیری خواهد شد. این مکمل همچنین با افزایش جریان خون و آب رسانی به عضلات باعث افزایش قدرت عضلات خواهد شد. مگنوم اپوس همچنین با بالا بردن سطح انرژی، به تاخیر انداختن خستگی و افزایش کارایی عضلات تاثیر شگفت انگیزی بر روی عملکرد ورزشی خواهد گذاشت.
ویژگی های اصلی محتویات مگنوم اپوس چیست؟
– بهبود عملکرد عضلات
– بهبود انرژی سلولی
– بهبود گردش خون
– تعادل در پ هاش بدن
– بهبود آب رسانی به عضلات
استفاده از یک مکمل تمرینی عالی مانند مگنوم اپوس چه نتایجی را در پی دارد؟
– رشد ملموس و متوازن در عضلات بدن
– تاخیر در خستگی عضلات در تمرین های سخت
– تامین منبع سوخت آنابولیک بلافاصله پس از مصرف
– بهبود چشمگیر در قدرت عضلات
– شکستن محدودیت های قدرتی عضلات
– بهبود ریکاوری
چرا مگنوم اپوس بهترین انتخاب به عنوان یک مکمل سوخت رسان تمرین است؟
– دارای استاندارد دارویی ۱۰۰ درصد برای نتایج بهتر و سریع تر
– حاوی ۱۶ عنصر از قوی ترین و موثرترین عناصر موجود و در دوز کامل کلینیکی
اپوس بر خلاف مکمل های حاوی محرک های بیش از اندازه که تنها بر روی سیستم عصبی شما تاثیر می گذارد، انرژی را در سطح سلولی و برای تمام نقاط بدن تامین می کند.
این مکمل حاوی یک ماده ثبت شده به نام کارنوزین است و آنزیم هایی را که مسئول تولید بلوک های عضلانی هستند را فعال می کند. همچنین کارنوسین بین عضلانی را افزایش می دهد، این ماده توسط فیبر های ماهیچه ای نوع دوم و برای انجام حرکت های انفجاری مانند کار با وزنه و دوی سریع مورد استفاده قرار می گیرد.
مگنوم اپوس سطح پ هاش سلولی شما را افزایش می دهد. داشتن محیط اسیدی نه تنها باعث کاهش تراکم ماهیچه ای می شود، بلکه همچنین می تواند سطح پلاسمای آی جی اف ۱ را نیز پایین بیاورد. بطور کلی وجود یک محیط اسیدی مانعی برای عضله سازی به شمار می رود.
یکی دیگر از محتویات مهم در مگنوم اپوس یک انتقال دهنده مواد مغذی در سیستم عصبی مرکزی است که اهمیت بسیار زیادی در تولید پروتئین، کراتین و پپتایدها دارد.
چه کسانی به مگنوم اپوس نیاز دارند؟
مگنوم اپوس اولین مکمل سوخت رسان تمرینی و بدون محرک است که شما از اولین دقایق بعد از استفاده تاثیر آن را احساس خواهید کرد.
مگنوم اپوس شما را قادر می سازد تا سخت تر از همیشه به تمرین بپردازید و دیگر نگران تحلیل عضلات و یا کم آوردن انرژی نباشید.
– تمام کسانی که با وزنه کار می کنند و یا سیستم تمرینی سخت و فشرده دارند.
– تمام کسانی که قدرت و استقامت عضلات خود را در سریع ترین زمان ممکن افزایش دهند.
– تمام کسانی که به دنبال عضله سازی هستند.
– تمام کسانی که به دنبال این هستند تا از تمرین های روتین خود فراتر بروند (تمرین های هوازی یا بی هوازی)
– تمام کسانی که دیروقت و در اواخر شب تمرین می کنند.
مگنوم اپوس با در نظر گرفتن این سه هدف طراحی و تولید شده است:
１. عضله سازی
２. بالا بردن سطح پ هاش برای استقامت بیشتر عضلات
３. افزایش نرخ تولید انرژی توسط بدن در هنگام تمرین و یا تحت فشار و استرس. این خصوصیت به واقع یک ویژگی انقلابی است، و مهم ترین دلیلی است که ما باید از محصولات حاوی محرک و انرژی عصبی پرهیز کرده و از انرژی انابولیک مگنوم اپوس بهره مند شویم.
مکمل مگنوم اپوس برای فعال سازی و آماده سازی بدن برای عضله سازی، به تاخیر انداختن خستگی عضلات، تامین سریع تر سوخت آنابولیک و افزایش چشمگیر سطح قدرت و استقامت عضلات طراحی و ساخته شده است. مگنوم اپوس شما را قادر می سازد تا از سد محدودیت عضلانی عبور کرده و با فرمول منحصر بفردش چرخه انرژی عضلات شما را تامین می کند و در عین حال محیطی ۱۰۰ درصد آنابولیک را حتی پس از مصرف اولین دوز برای شما فراهم می آورد. موضوع مهم و انقلابی که درباره مگنوم اپوس وجود دارد گذر از محرک ها و انرژی های عصبی و تامین سوخت بدن در طول تمرین با انرژی صد درصد آنابولیک است.
PHULE
ذرات پودر شده ال لیوسین محیطی با نیتروژن مثبت ایجاد می کنند، این محیط تنها محلی است که رشد ماهیچه ها می تواند در آن اتفاق بیفتد. پودر ال لیوسین موجود در اپوس به راحتی و از طریق دیواره روده کوچک جذب شده و وارد جریان خون می شود و از آنجا به درون سلول های ماهیچه ای منتقل می شود. پودر ال لیوسین به راحتی به گلوکوز تبدیل شده و در طول فعالیت های بدنی به عنوان منبع سوخت استفاده می شود. این ماده همچنین می تواند با مسدود کردن جذب تریپتوفان توسط مغز خستگی را به تاخیر بیاندازد و بنابراین شما خواهید توانست عملکرد ورزشی خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنید. بطور خلاصه پودر ال لیوسین از بافت های ماهیچه ای حفاظت کرده و انرژی را برای آن ها بویژه در تمرین های سخت و فشرده فراهم می آورد، همچنین به حفظ تعادل مثبت نیتروژن بدن کمک می کند. از لیوسین به عنوان یک ماده محدود کننده نام برده شده است، به این معنی که بدن ما به مقادیر مشخصی از این ماده به نسبت سایر امینو اسید ها برای جذب و بکارگیری پروتئین ها نیاز دارد. لیوسین یک مسیر بسیار مهم آنابولیک به نام مسیر ام تور را فعال می کند. این عمل باعث تحریک برای سنتز و ساخت پروتئین خواهد شد. بدون وجود مقادیر کافی از ال لیوسین خستگی عضلانی و تحلیل ماهیچه ها در طول تمرین های سخت و فشرده اتفاق خواهد افتاد.
بتا آلانین
بتا آلانین به فعال شدن آنزیم هایی کمک میکند که مسئول ساخت بلوک های عضلانی هستند. استفاده از بتا الانین در مکمل مگنوم اپوس باعث می شود که خستگی عضلانی به طرز چشمگیری به تاخیر بیفتد و در نتیجه آن شما خواهید توانست تعداد تکرار های بیشتری در هر ست انجام دهید، این تکرار های اضافی برای ساخت ماهیچه ها و حجیم شدن عضلات بسیار حیاتی هستند. بتا آلانین قدرت و استقامت ماهیچه های شما را افزایش داده و شما ر قادر می سازد تا به انجام تمرین های شدیدتر بپردازید. این ماده همچنین سطح کارنوزین بین عضلانی را تقویت می کند، کارنوزین ماده ای است که توسط فیبرهای عضلانی نوع دوم برای انجام حرکات قدرتی سریع مانند دوی سرعت و کار با وزنه استفاده می شود.
به عنوان یک سوخت آنابولیک، بتا آلانین محرکی است برای افزایش ظرفیت هوازی و بی هوازی و به تاخیر انداختن خستگی عضلات که با تامین سوخت برای رسیدن به حداکثر قدرت عضلات به شما کمک خواهد کرد تا شدت تمرین های خود را به سطح بالاتری ارتقا دهید. مطالعات بسیار زیادی قابلیت این آمینو اسید را در افزایش قدرت و استقامت عضلات تائید کرده اند. بتا آلانین با ترکیب شدن با یک آمینو اسید دیگر به نام هیستیدین باعث شکل گیری ساختار ماده حیاتی کارنوزین می شود. کارنوزین عضلات را قادر می سازد تا برای مدت طولانی تری بتوانند تحت فشار کار کنند. در این شرایط و در تمرین های فشرده ماهیچه های شما مدت زمان بیشتری تحت انقباض قرار گرفته و بنابراین بافت های ماهیچه ای بیشتری نیاز به ترمیم پیدا خواهند کرد. در این حالت بدن شما مجبور به ترمیم و رشد بیشتر در چنین عضلاتی خواهد شد که نتیجه اش عضلاتی پرحجم تر و قوی تر خواهد بود. لازمه این ترمیم و رشد یک محیط غنی از نیتروژن است و این دقیقا همان محیطی است که مگنوم اپوس برای شما فراهم می کند.
ال سیترولین مالات
سیترولین به شدت در چرخه اوره در کلیه ها دخالت دارد و با این کار از تولید آمونیاک که باعث شکل گیری خستگی می شود جلوگیری می کند. این ماده طی فرایندی به آرژنین تبدیل شده و باعث آزاد سازی اکسید نیتروژن می شود. اکسید نیتروژن دومین پیام رسان مهم در بدن است و به بهبود گردش خون در عضلات و افزایش جذب مواد مغذی در حین فعالیت کمک می کند.
سیترولین همچنین جذب مجدد بیکربنات توسط کلیه ها را افزایش می دهد. این عمل از بروز تغییرات منفی در سطح پی اچ در هنگام تمرین که با شکل گیری آمونیاک اتفاق می افتد جلوگیری می کند.
سیترولین مالات تاثیر های مثبت بسیار زیادی بر روی عملکرد تمرینی دارد از جمله:
１- افزایش تولید انرژی
２- افزایش استقامت و مقاومت در برابر خستگی
３- بهبود ریکاوری و سطح انرژی
４- بهبود گردش خون و تحویل آمینو اسید ها به ماهیچه های اسکلتی که باعث افزایش سنتز و ساخت پروتئین خواهد شد.
ال گلیسین
ال گلیسین یکی از آمینو اسید های غیر ضروری است و برای ساخت بافت های ماهیچه ای و کمک به تبدیل گلوکوز به انرژی نقش ایفا می کند. این آمینو اسید با کمک به افزایش سطح کراتین بدن از شکست و تحلیل عضلات جلوگیری می کند. کراتین ترکیبی است که به ساخت توده های عضلات کمک می کند. گلیسین یک آمینو اسید گلوکوژنیک است، به این معنی که به بدن برای تامین گلوکوز موردنیاز برای تولید انرژی کمک می کند. گلیسین همچنین می تواند سطح قند خون را تنظیم کند. این موضوع بیانگر این مورد است که استفاده از مکمل گلیسین برای درمان نشانه های انرژی پایین و خستگی بسیار مفید است.
گلیسین یک انتقال دهنده عصبی در سیستم مرکزی عصبی بدن است و فاکتوری بسیار مهم در تولید پروتئین کراتین و پپتایدها به شمار می رود. گلیسین با فراهم آوردن کراتین، ترکیبی که در بافت های ماهیچه ای موجود است و برای ساخت دی ان ای و آر ان ای مورد استفاده قرار می گیرد، از تحلیل و شکست عضلات جلوگیری می کند. استفاده از مکمل ال گلیسین ذخایر گلیکوژن را بهبود می بخشد و بنابراین در هنگام نیاز بدن به انرژی می تواند به کار گرفته شود.
به تازگی مطالعاتی انجام گرفته که نشان می دهد در صورتی که مکمل گلیسین بصورت روزانه مصرف شود می تواند به خواب عمیق تر، آرام تر و لذت بخش تر و بدون خواب آلودگی در هنگام صبح کمک کند.
بیکربنات کلسیم و سدیم
با پایین آوردن اسیدیته در دستگاه گوارش، محتویات مکمل مگنوم اپوس درون سیستم گوارشی آسیب کمتری خواهند دید و بنابراین غلظت بالاتری از آن ها از معده عبور کرده و از طریق دیواره های روده کوچک جذب جریان خون شده و به ماهیچه های فعال انتقال می یابد. همچنین بیکربنات موجود می تواند فرم های یون هیدروژن و لاکتیت را ذخیره کرده و در طول تمرین در اختیار اندام ها قرار دهد و به این ترتیب ورزشکاران در تمرین های سخت و فشرده قادر خواهند بود تا از مرز درد و خستگی عبور کنند. علاوه بر این داشتن پ هاش اسیدی نه تنها باعث کاهش تراکم ماهیچه ای می شود بلکه سطح پلاسمای IGF-1 را نیز کاهش می دهد. در نتیجه داشتن محیط اسیدی به هیچ عنوان برای بدنسازی و افزایش حجم عضلات مفید نخواهد بود.
استفاده از مکمل خوراکی بیکربنات در بزرگسالان چه در زمان استراحت و چه در هنگام تمرین سطح پ هاش خون را افزایش خواهد داد. متابولیک اسیدوسیس (نشانگر سطح پ هاش اسیدی) برای مدت طولانی به عنوان مسئول دفع نیتروژن و تحلیل عضلات شناخته می شده است. در چندین مطالعه، استفاده روزانه از مکمل بیکربنات که به عنوان بافری برای خون عمل می کند و اسیدیته را کاهش می دهد باعث بهبود و افزایش قدرت عضلات در حین تمرین در افراد سالم شده است.
کاهش تولید اسید همچنین باعث کاهش دفع نیتروژن و در نتیجه افزایش جذب پروتئین در مردان خواهد شد. کاهش دفع اسید خالص (مقدار اسیدی که از بدن دفع می شود) همبستگی مثبتی با مقدار از دست رفته نیتروژن دارد و این یعنی کاهش مقدار دفع نیتروژن ثابت بوده و در نتیجه تحلیل عضلات کاهش می یابد. درمان با استفاده از بیکربنات بطور چشمگیری دفع نیتروژن را کاهش خواهد داد. بنابراین استفاده از بافر های خونی مانند بیکربنات به عنوان راهی موثر در جلوگیری از تحلیل عضلات به شمار می رود.
اپوس انرژی بلیتز
سیتریک، ای کی جی، مالیک، فوماریک و سوکسینیک، اسیدهای واسطی هستند که برای تولید انرژی سلولی برای سوخت ماهیچه ها عناصر حیاتی به شمار می آیند. استفاده از این اسید ها بصورت مکمل در کنار زیرفاکتور های مغذی باعث کامل شدن چرخه انرژی ماهیچه ها خواهد شد. آن ها همچنین می توانند از تولید محصولات جنبی که از طریق انرژی غیرطبیعی تولید شده در میتوکوندریا بوجود می آیند جلوگیری کرده و حتی ان ها را از بین ببرند. آن ها همچنین می توانند میتوکوندریا را تحریک به تولید مقدار بیشتری از انرژی ای تی پی برای مصرف عضلات کنند.
اسید سیتریک نقش بسیار مهم و ویژه ای در چرخه تری کاربوکسیلیک اسید ایفا می کند. این چرخه بخشی از مسیر متابولیکی است که در تبدیل شیمیایی کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها به دی اکسید کربن و آب برای تامین انرژی نقش دارد. استفاده از اسید سیتریک این چرخه را فعال کرده و همچنین با فسفریل دار کردن اکسایشى در میتوکوندریا باعث تولید بیشتر ای تی پی خواهد شد. این تاثیرات خستگی فیزیکی را در تمرین های فشرده افراد کاهش داده و آن ها را قادر می سازد تا طولانی تر و شدید تر به انجام تمرین بپردازند. علاوه بر این مقادیر کم سیتریک اسید باعث کم شدن موجودیت آمینو اسیدها شده و بدن برای تامین انرژی به منابع مکمل نیاز پیدا خواهد کرد.
آلفا کتوگلوتاریک اسید یا به اختصار ای کی جی نقش بسیار مهمی را در چرخه تامین انرژی بازی می کند. بع عنوان یک ماده متشکله برای آمینو اسید گلوتامیک اسید، ای کی جی سطح گلوکوز خون را در حین تمرین ثابت نگه می دارد. ای کی جی با حمایت از سنتز پروتئین، قادر ساختن فرد به انجام تمرین های شدید تر و طولانی تر و فراهم آوردن تعادل سالم نیتروژن در بدن به افراد ورزشکار کمک می کند.
مطالعات در این زمینه نشان می دهد که افراد بیماری که پس از عمل جراحی از مکمل ای کی جی استفاده می کنند تاثیر کمتری از کمبود نیتروژن در بدن آن ها مشاهده می شود و تحلیل و از دست رفتن عضلات در این گونه افراد بسیار کمتر خواهد بود. ای کی جی باعث پایین آمدن سطح آمونیاک می شود که گمان می رود با عملکرد ورزشی افراد رابطه داشته باشد. مطالعات نشان می دهند که آمونیاکی که در عضلات، کلیه ها و مغز شکل گرفته با ای کی جی ترکیب شده و به این ترتیب مسمومیت توسط آمونیاک کاهش می یابد.
مالیک اسید در چرخه انرژی مانند یک کاتالیزور عمل می کند و با سوزاندم پیرویک اسید تولید انرژی را افزایش می دهد. مالیک اسید همچنین با مقابله با شکل گیری اسید لاکتیک به ریکاوری پس از تمرین کمک می کند. گزارش شده است که استفاده از مکملی که حاوی مالیک اسید است با کاهش علایم خستگی دائمی، دردهای عضلانی و دردهای مرتبط با مفاصل، میتواند برای سندروم خستگی مزمن مفید باشد.
فوماریک اسید ایزومر ترانس مالیک اسید است که به درون چرخه سیتریک اسید وارد می شود. این ماده یک محصول جانبی در مراحل معینی از چرخه اوره-آرژنین و بیوسنتز پیورین به شمار می آید. فوماریک اسید در چرخه سیتریک اسید به صورت یک واسط عمل می کند و توسط سلول ها برای تولید فرم انرژی ای تی پی از مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.
سوکسینیک اسید نیز مانند واسط های دیگر چرخه انرژی یک مسیر ورودی برای دیگر متابولیت ها به درون چرخه به شمار می رود و تعداد زیادی از فعالیت های مهم بیولوژیکی مشارکت دارد. علاوه بر فعالیت آنزیمی، سوکسینیک اسید با پروتئین ترکیب شده و فیبرهای عضلانی و اتصالات انتهای رشته های عصبی را بازسازی کرده و به مقابله با عفونت ها کمک می کند.در مطالعات مختلف مشخص شده است که افراد مبتلا به سندروم خستگی مزمن و ورزشکارانی که تحت برنامه تمرینی فشرده و سنگین هستند، سطح پایینی از سوکسینیک اسید در ادرار آن ها وجود دارد. چندید آمینو اسید از طریق فرایند متابولیسم به شکل سوسینیک اسید درآمده و برای قسمت های مختلف منبع انرژی هوازی و بی هوازی فراهم می آورند.
– فسفات ها (سدیم، پتاسیم، منیزیم، دی کلسیم فسفات)
– مکمل های حاوی فسفات استقامت فرد را از طریق 3 مکانیزم مشخص بهبود می بخشند:
1. فسفات ها به عنوان یک واسط یا بافر در هنگام تولید اسید لاکتیک عمل می کنند. (اسید لاکتیک باعث احساس سوزش در عضلات در تمرین های شدید می شود) این عمل باعث می شود تا تاثیر منفی اسید لاکتیک به تاخیر افتاده و ورزشکار می تواند با شدت بیشتر و به مدت طولانی تری پیش از خستگی به انجام تمرین بپردازد.
2. فسفات ها تحویل اکسیژن مورد نیاز به عضلات در حال کار را بهبود می بخشد.
3. فسفات ها برای ساخت آدنوزین تری فسفات یا ای تی پی (ای تی پی فرم شیمیایی انرژی مورد نیاز سلول های بدن است)، و کراتین فسفات ( کراتین فسفات یک ذخیره فوری انرژی است که برای بازسازی مولکول های استفاده شده ای تی پی بکار می رود) مورد استفاده قرار می گیرند و بنابراین ذخیره انرژی شیمیایی درون سلول ها را افزایش خواهند داد.
ویتامین ب کمپلکس
ویتامین های گروه ب مانند یک کوآنزیم (فعال کننده آنزیم ها) عمل می کنند. آنها ترکیباتی هستند که به اجزایی از پروتئین به نام اپوانزیم ها چسبیده و یک آنزیم فعال را شکل می دهند. این آنزیم سپس به صورت یک کاتالیزور در واکنش های شیمیایی که انرژی را از غذاها به نقاط مختلف بدن انتقال می دهند عمل می کند. ویتامین های گروه ب به عنوان کوآنزیم ها برای تسهیل فرایند سوخت و ساز بدن و بطور کلی برای زنده ماندن ما بسیار ضروری و مهم هستند.این ویتامین ها برای شکستن کربوهیدرات ها و تبدیل آن ها به گلوکوز که باعث تولید انرژی می شود و همچنین شکستن چربی ها و پروتئین ها که برای کارکرد طبیعی سیستم عصبی، ماهیچه های داخلی، سیستم گوارش، و سلامت پوست، مو و چشم ها مورد نیاز است نقش حیاتی داشته و مورد نیاز هستند.
یکی از مهم ترین ویتامین های گروه ب در ساخت عضلات ویتامین ب6 است. این ویتامین یک فاکتور ضروری است که انتقال آمینو اسید ها از یک واحد به دیگر واحد ها را تسهیل می کند. این ویتامین همچنین واکنش های متابولیک ضروری برای استفاده از BCAA و تولید انرژی در سطح سلولی را مدیریت می کند.
مقدار مصرف مگنوم اپوس:
روزانه ۲ پیمانه (۱۷ گرم) از مگنوم اپوس را مطابق راهنما آماده کرده و ۵ تا ۱۵ دقیقه پیش از تمرین مصرف کنید و یا آن را به بطری آب خود اضافه کرده و در حین تمرین میل کنید.
طریقه استفاده: یک یا دو پیمانه از مگنوم اپوس را در ۳۵۰ تا ۴۵۰ میلی لیتر آب حل کرده و میل کنید.
منبع:
ترجمه از:
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
طبق جدیدترین یافته های تحقیقات علمی ورزشهای قدرتی به اندازه ی ورزش های هوازی (ایروبیک) مهم واساسی هستند.
تاریخ:اول نوامبر 2017
منبع:دانشگاه سیدنی
چکیده : تحقیقات جدیدی که با بیش ازهشتاد هزار شخص بالغ انجام شده است نشان می دهد ،انجام ورزشهای پوش آپ (شنارفتن ) و سیت آپ (دراز نشست) می تواند تا چندین سال به طول عمرما اضافه کند.
گسترده ترین تحقیقاتی که روی مقایسه ی تاثیر ورزش های مختلف بر افزایش طول عمر انجام شده نشان می دهد که کسانی که ورزشهای قدرتی انجام می دادند 23درصد کمتر به مرگ زودهنگام به دلایل مختلف دچار شدند،و مرگ براثر سرطان در آنها 31درصد کمتر از بقیه بود.
امانوئل ستاماتاکیس که نویسنده ی اصلی مقاله واستادیار دانشگاه سلامتی عمومی و مرکز پزشکی چارلزپرکینزاست می گوید با وجود این که ورزشهای قدرتی به دلیل مزایای کاربردی که درزمان بالارفتن سن دارد تا حدودی مورد توجه قرار گرفته، ولی تاکنون تحقیقات اندکی به تاثیر آن بر طول عمر پرداخته اند.
به گفته ی استادیار استاماتاکیس “این تحقیق نشان می دهد که ورزش هایی که قدرت عضلات را افزایش می دهند احتمالا به اندازه ی فعالیت های ایروبیک مانند دویدن و دوچرخه سواری ،برای سلامتی بدن مفید هستند.”
دستورالعمل فعالیت های جسمانی سلامتی سلامت جهانی ،برای افراد بالغ، 150 دقیقه فعالیت ایروبیک در هفته به اضافه ی دوروز فعالیت های تقویت کننده ی عضلات درهفته را پیشنهاد می کند. استادیار استماتاکیس می گوید دولت ها و مسئولین سلامتی عمومی درمورد اولویت بخشیدن به دستور العمل ورزش های قدرتی در جامعه کوتاهی کرده اند و جلوه ی نادرستی ازمیزان فعال بودن افراد جامعه ی ما ارائه داده اند.
او به مثالی از براورد تغذیه و فعالیت های جسمانی ملی استرالیا اشاره می کند،که فقط بر اساس فعالیت های ایروبیک ،53 درصد غیر فعال بودن جامعه را اعلام کرده است ،در صورتی که اگر دستورالعمل ورزشهای قدرتی سازمان جهانی سلامتی به حساب بیاید ،بر اساس آن 85درصد استرالیایی ها به نکات پیشنهادی آن عمل نمی کنند.
او می گوید،”متاسفانه کمتر از 19 درصد از بزرگسالان استرالیا ورزش های قدرتی پیشنهاد شده را انجام می دهند”
“تا به امروز پیام ما این بوده که فقط تحرک داشته باشید ،ولی این تحقیق جدید ،برانگیزاننده ی تجدید نظری است در مورد ورزش هایی که انجام آنهارا تشویق می کنیم ،و لازم است که در زمان مناسب، انواع این ورزش هارا به شکلی گسترش دهیم که در جهت افزایش سلامتی دائمی بدن و طول عمرو تندرستی بیشتر باشد.
این تحلیل ها همچنین نشان داده است که ورزش هایی که فقط با استفاده از وزن بدن و بدون دستگاه های خاص انجام می شوند به همان اندازه ی تمرین های با تجهیزات باشگاه تاثیرگذار هستند.
معمولا افراد وقتی به ورزشهای قدرتی فکر می کنند فورا یاد وزنه برداشتن در باشگاه می افتند، ولی لزوما نباید این طور باشد.
از دید خیلی از افراد، باشگاه ها، به دلیل بالا بودن هزینه ها و یا ترویج فرهنگ خاصشان تهدید آمیز به نظر می رسند.پس خوب است بدانیم که هرکسی می تواند حتی در منزل خودش یا پارک محله ، تمرینات کلاسیک قدرتی مثل تمرینات پشت بازو، پوش آپ (شنا رفتن) ،درازنشست ویا تمرینهای جهشی (لانجز) را انجام دهد واحتمالا به همان اندازه به سلامتیش سود برساند.
این پژوهش که در مجله ی امریکایی همه گیرشناسی امروز منتشر شده،برپایه ی نمونه ی اجتماع ترکیبی متشکل از هشتاد هزار و سیصدو شش بزرگسال وبا داده هایی برگرفته از دستورالعمل سلامتی ،سلامت انگلستان و اسکاتلند،در ارتباط با مرکز ثبت مرگ ومیر” ان اچ اس” انجام شده است.
این پژوهش بر اساس مشاهدات انجام شده، با این وجود ،برای پایین آوردن تاثیرفاکتورهای سن و سال وجنسیت ،وضعیت سلامت بدن، رفتارهای مرتبط با سبک زندگی و سطح تحصیلات ،اصلاحاتی هم صورت گرفته است. تمام شرکت کنندگانی که در ابتدا دچار بیماری های قلبی وعروقی و یا سرطان بودند وکسانی که در دوسال اول پی گیری های این تحقیقات فوت کردند ،از این پژوهش حذف شدند تا از احتمال تحریف شدن نتایج به دلیل تاثیر شرایط گذشته ی شرکت کنندگان بر کمتر ورزش کردن ،کاسته شود.
چکیده ی یافته های کلیدی:
*شرکت داشتن در هرکدام از ورزش های قدرتی ،با 23 درصد کاهش مرگ ومیر به هرگونه علت،و 31 درصد کاهش مرگ بر اثر سرطان ،در ارتباط بود.
*ورزش های بااستفاده از وزن بدن که درهر مکانی و بدون تجهیزات قابل انجام دادن هستند،نتایج قابل مقایسه ای با ورزش های باشگاهی نشان دادند.
*تبعیت از دستورالعمل ورزش های قدرتی سازمان سلامتی جهانی به تنهایی ،پایین آمدن ریسک مرگ براثر سرطان را نشان داد،ولی تبعیت ازدستورالعمل فعالیت های ایروبیک همان سازمان، این نتیجه را نشان نداد.
*تبعیت از دستور العمل ورزش های قدرتی و ایروبیک سازمان سلامتی جهانی به طور همزمان ، در مقایسه با فعالیت های ایروبیک تنها،با پایین آمدن بیشتر ریسک مرگ و میر در ارتباط بود .
**هیچ مدرکی مبنی بر ارتباط بین ورزش های قدرتی ومرگ ومیر براثر بیماری های قلبی و عروقی وجود نداشت
منبع : ترجمه از
https://www.sciencedaily.com/releases/2017/11/171101102846.htm
نقش انسولین در بدنسازی
در زمان های نه چندان دور واژه انسولین مترادف با بیماری دیابت قلمداد می شد، این موضوع به این دلیل بوده که انسولین وظیفه انتقال گلوکوز از سیستم گردش خون به سلول ها را بر عهده دارد و بیماران دیابتی در این مورد با اشکال روبرو بوده و توان کنترل میزان گلوکوز خون را از دست می دهند. با این حال انسولین هورمونی بسیار فراتر از تنها کنترل میزان گلوکوز خون است. این هورمون به شدت آنابولیک است و بنابراین برای ساخت بافت های عضلانی بسیار ضروری به شمار می رود. با این وجود انسولین نقاط تاریکی هم دارد که از ان جمله می توان به ذخیره بیشتر بافت چربی اشاره کرد.
انسولین چیست؟
انسولین یک پروتئین است که هر بار ما کربوهیدرات یا پروتئین (یا هردو) مصرف می کنیم توسط پانکراس تولید و ترشح می شود (با فرض این موضوع که پانکراس به درستی کار می کند). با این حال بر خلاف بیشتر پروتئین ها که برای ساخت توده های عضلات استفاده می شوند، انسولین یک پروتئین کارکردی است، یعنی بیشتر شبیه هورمون رشد.
درست مانند سایر پروتئین ها، انسولین هم شامل یک سری از آمینو اسید های زنجیره ای است، اما شکلی که این آمینو اسید ها در زنجیره کنار هم قرار گرفته اند باعث می شود تا انسولین بیشتر شبیه به یک مکانیزم علامت دهی باشد تا واحد سازنده عضلات.
انسولین چگونه کار می کند؟
انسولین بعد از اینکه توسط پانکراس ترشح شد به جریان خون وارد شده و به بافت های مختلف از جمله بافت های ماهیچه ای حمل می شود. فیبرها یا سلول های ماهیچه ای توسط گیرنده های انسولین احاطه شده اند. زمانی که مولکول های انسولین با این گیرنده ها تماس پیدا کنند، پیغامی به سلول ماهیچه ای فرستاده می شود تا به اصطلاح درهای خود را باز کند. این عمل باعث می شود تا گلوکوز، آمینو اسیدها، و کراتین بتوانند به درون ماهیچه راه پیدا کنند. این فرایند نشان می دهد که چرا انسولین تا این حد در ساخت عضلات اهمیت دارد.
علاوه بر این زمانی که انسولین به سلول های ماهیچه ای متصل شود، باعث ایجاد یک سری واکنش های شیمیایی در ماهیچه می شود که بطور موثر سنتز و ساخت ماهیچه ای را افزایش می دهد، در این فرایند فیبرهای ماهیچه ای توسط آمینو اسیدهایی که توسط سلول های ماهیچه ای جذب می شوند ترمیم می شود. انسولین همچنین شکست ماهیچه ای را کاهش می دهد که باز هم به رشد هرچه بیشتر ماهیچه ها کمک می کند.
انسولین همچنین می تواند بطور غیر مستقیم در رشد عضلات نقش بازی کند و این کار را با مرتجع و گشاد کردن رگ های خونی انجام می دهد، به این ترتیب جریان خونی بیشتری به سمت عضلات سرازیر خواهد شد. با افزایش جریان خون، انسولین به عضلات کمک می کند تا مواد مغذی بیشتری مانند گلوکوز و آمینو اسید ها جذب کنند و همین موضوع دلیل این است که بدنسازان در روز مسابقه معمولا از کربوهیدرات های ساده استفاده می کنند. افزایش در پیک انسولین در پی این عمل نه تنها این کربوهیدرات های ساده را مستقیما به سمت عضلات برای تغذیه آن ها روانه می کند، بلکه رگ های خونی را نیز گشاد و برجسته می کند، یعنی شبیه به چیزی که به تاثیر پمپ عضلات مشهور است.
با توجه به مزایای گفته شده در بالا، روز به روز ورزشکاران بیشتری از انسولین به صورت غیرقانونی برای افزایش کارایی خود استفاده می کنند. کشف انسولین در تست های دوپینگ و تفکیک انسولین خارجی از انسولین تولیدی بدن تقریبا غیرممکن است اما نکته بسیار مهم این است که این هورمون در صورتی که به درستی استفاده نشود می تواند حتی باعث مرگ فرد شود.
استفاده نادرست از انسولین و عدم اطلاع از عوارض آن می تواند منجر به کما و مرگ مغزی فرد ورزشکار شود.
انسولین به دو شکل به ورزشکاران کمک می کند، در بدنسازان، این هورمون در کنار استروئیدهای آنابولیک مانند تستسترون یا هورمون رشد برای استحکام بخشیدن و افزایش حجم بافت های عضلانی استفاده می شود. استروئیدها باعث ساخت بافت های جدید ماهیچه ای شده و انسولین از شکستن و تحلیل آن ها جلوگیری می کند. در دونده های نیمه استقامت، انسولین برای تقویت استقامت ورزشکار استفاده می شود. تکنیکی به نام گیره هایپر اینسولینامیک وجود دارد که در آن دونده ها برای چندین ساعت بطور همزمان از انسولین و گلوکوز استفاده می کنند که باعث اشباع شدن ماهیچه ها شده و استقامت آن ها را افزایش می دهد.
استفاده از استروئیدهای آنابولیک در بلند مدت می تواند سلامت جنسی فرد را به شدت به خطر بیاندازد. اما اوردوز شدن با انسولین می تواند چنان خون فرد را از گلوکوز خالی کند که مغز به شدت با کمبود گلوکوز و اکسیژن مواجه شده، فرد به کما برود و در نهایت در صورت عدم رسیدگی به فرد حتی می تواند منجر به مرگ مغزی شود.
جایگزین های طبیعی انسولین
وانادیل سولفات
وانادیل سولفات ماده ای است که از وانادیوم معدنی مشتق می شود و می تواند در غذاهایی مانند دانه های سویا، قارچ، و انواع مختلف غذاهای دریایی یافت شود. این ماده به تازگی در بین مواد ضروری برای بدن طبقه بندی شده است.
بدن تنها به مقادیر بسیار کمی از این ماده نیاز دارد. دوز های بالا می تواند سمی بوده و به خستگی مفرط بیانجامد. رژیم های غذایی مرسوم معمولا چیزی بین 10 تا 30 میکروگرم از وانادیوم در هر روز را برای ما فراهم می کنند.
در مورد مزایایی که این ماده در بدنسازی دارد، وانادیل سولفات در واقع به عنوان جایگزین انسولین شناخته می شود. گفته شده که وانادیل سولفات با تسهیل حرکت گلوکوز و امینو اسیدها به درون ماهیچه ها و افزایش نرخ تغذیه آن ها تاثیر عضله سازی شبیه به انسولین دارد.
در واقع مهم ترین تاثیر وانادیل سولفات افزایش جذب مواد مغذی و اکسیژن توسط عضلات و نگه داشتن متعادل سطح قند خون است. وانادیل سولفات همچنین باعث افزایش حالت آوندی عروق خونی و جریان خونی ورودی به عضلات می شود. این تاثیر که به پمپ عضلانی مشهور است، مشابه تاثیری است که در مکمل های اکسید نیتروژن ادعا شده است.
همچنین ادعا شده است که وانادیل سولفات می تواند ساخت و ذخیره گلیکوژن را افزایش دهد. گلیکوژن شکل ذخیره شده کربوهیدرات ها درون عضلات است و علاوه بر اینکه ظاهر عضلات را سفت و خوش فرم نگه می دارد، گلیکوژن منبع انرژی بسیار مهمی در طول تمرین های سنگین بدنسازی و جلسات هوازی به شمار می رود.
از طرف دیگر، شواهد آزمایشگاهی و کلینیکی زیادی درباره حصول مزایای ذکر شده با مصرف مکمل وانادیل سولفات وجود ندارد و به نظر نمی رسد که وانادیل سولفات به شکل مکمل غذایی هیچگونه افزایش قابل ملاحظه ای در اندازه و قدرت عضلات و یا کاهش ذخایر چربی داشته باشد.
در یک مطالعه 12 هفته ای بر روی 40 داوطلب، مشخص شد که تاثیر مثبتی بین مصرف مکمل وانادیل سولفات و افزایش توده عضلانی در بین داوطلب ها وجود ندارد. برعکس در بین 20 درصد از آزمایش شونده ها خستگی شدید در طول تمرین و پس از آن در حین مصرف مکمل مشاهده شد.
بنظر نمی رسد که شواهد کافی برای مزیت های مکمل وانادیل سولفات در بدنسازی موجود باشد، اما اگر شما مقادیر کافی از سبزیجات و غذاهای دریایی را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید وانادیل سولفات مورد نیاز بدن خود را بطور کامل تامین کرده و از مزایای این ماده بهره مند خواهید شد.
پیکولینات کروم
پیکولینات کروم به عنوان مکمل بدنسازی
پیکولینات کروم ترکیبی از یک کروم 3 ظرفیتی و اسید پیکولینیک است. این ترکیب بین 2 تا 5 درصد قابلیت جذب بهتری از کروم خوراکی دارد. به عنوان یک مکمل غذایی، پیکولینات کروم به عنوان یک مکمل عضله ساز، چربی سوز، و حتی اخیرا به عنوان عاملی موثر در مقاومت به انسولین و ابتلا به دیابت نوع دوم در افراد مبتلا به چاقی و همچنین افراد دارای ریسک بالا معرفی شده است.
کروم یک ماده معدنی ضروری برای ما است. بدن ما به مقدار بسیار کمی از این ماده برای انجام فعالیت های مختلف خود نیاز دارد. این مقدار چیزی در حدود 50 تا 300 میکروگرم در روز است. نقش کلیدی کروم در بدن کمک به انسولین برای عملکرد بهینه تر است. بهترین عملکردی که از کروم شناخته شده است نقشش در سوخت و ساز گلوکوز است، تحقیقات نشان داده است که این ماده می تواند قابلیت تحمل گلوکوز در افراد را بهبود ببخشد و بنابراین باعث می شود تا افراد بتوانند بعد از وعده های غذایی از شر شکر اضافی رها شده در جریان خونی خلاص شوند.
متاسفانه بیشتر افراد این مقدار ناچیز مورد نیاز بدن از کروم را از طریق رژیم غذایی خود دریافت نمی کنند. استفاده بیش از حد از غذاهای فراوری شده و همچنین عدم مصرف مواد غذایی حاوی کروم مانند مخمر آبجو، زرده تخم مرغ، گوشت گاو و غلات کامل، باعث می شود تا رژیم غذایی ما فاقد کروم مورد نیاز بدن باشد.
در سال های اخیر برخی افراد شروع به استفاده از مکمل های موجود در بازار برای جبران کمبود کروم در بدنشان کرده اند. این مکمل ها اغلب به دو شکل پیکولینات کروم و پلی نیکولینات کروم (پیوند کروم با نیاسین) موجود هستند و از آنجایی که کروم نیز مانند مواد معدنی دیگر به سختی در بدن جذب می شود هر دو این ترکیب ها برای جذب بهتر کروم طراحی شده اند.
کروم از طریق بهبود فعالیت انسولین می تواند در سوخت و ساز کربوهیدرات، پروتئین و چربی تاثیر گذار باشد. به دلیل اینکه کروم تاثیر انسولین را شبیه سازی می کند، این باور وجود دارد که مصرف این ماده می تواند:
– مقاومت انسولینی را کاهش دهد (حساسیت به انسولین را افزایش دهد)
– چربی بدنی را کاهش دهد
– توده خالص عضلانی را افزایش دهد
– باعث افزایش سوخت و ساز پایه بدن شود
بدن شما برای تنظیم و بهبود فعالیت هورمون انسولین به دریافت مستمر و منظم عنصر کروم از طریق رژیم غذایی نیاز دارد. همانطور که می دانید انسولین عنصر کلیدی در رشد عضلات بدن است. انسولین درهای سلول ها را باز کرده و مواد مغذی و مورد نیاز را به آن ها تحویل می دهد. همچنین هرچه حساسیت به انسولین بیشتر باشد، نتایجی مانند رشد بیشتر عضلات و چربی سوزی موثر تر به بار خواهد نشست. در حقیقت افراد با حساسیت بالاتر نسبت به انسولین احتمال کمتری در ذخیره چربی داشته و همچنین ترکیب بدنی عضلانی تری خواهند داشت.
پیکولینات کروم به عنوان مکمل عضله ساز
پیکولینات کروم به دلیل اینکه باعث تشدید تاثیر انسولین می شود با رشد عضلات مرتبط شده است. اما تا کنون تحقیقات و شواهد علمی کافی برای اینکه ثابت شود کروم مستقیما در رشد عضلات نقش دارد شناخته نشده است و این ارتباط بطور کامل به دلیل تشدید اثر انسولین حدس زده می شود.
عوارض جانبی پیکولینات کروم
عوارض جانبی ناشی از مصرف پیکولینات کروم بسیار نادر هستند. بیشتر افراد پس از مصرف این مکمل دچار هیچگونه عارضه ای نمی شوند. با این حال بعضی موارد نادر از جوش های ریز و گیجی ملایم گزارش شده است.
بهترین منابع غذایی برای تامین کروم
مقدار ایمن و کافی برای مصرف کروم از طریق رژیم غذایی شامل 50 تا 200 میکروگرم از این ماده می شود. مشخص شده که اغلب افراد بطور متوسط چیزی در حدود 5 تا 150 میکروگرم کروم در طول روز دریافت می کنند و این مقدار کافی نیست. این مقدار کم به دلیل مصرف بیش از حد غذاهای فراوری شده است. کروم می تواند در رژیم غذایی از طریق غذاهای مانند قارچ ها، انواع آلو، آجیل، غلات کامل، گوشت، مخمر آبجو کلم بروکلی، پنیر، زرده تخم مرغ، مارچوبه، شکلات تلخ و بعضی نوشیدنی های حاوی مالت جذب بدن شود.
آلفا لیپوئیک اسید
اگر شما بدنساز حرفه ای باشید و یا یک برنامه بدنسازی را دنبال کنید احتمالا نام مکمل آلفا لیپوئیک اسید را شنیده باشید. این ماده در سوخت و ساز کربوهیدرات ها در بدن نقش دارد و عملکردی شبیه به انسولین را ارائه می دهد. تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته حاکی از افزایش حساسیت به انسولین در افراد مورد آزمایش است. در چندین مطالعه که شامل افرادی با دیابت نوع دوم می شد مشخص شد که افزایش مقدار الفا لیپوئیک اسید می تواند منجر به افزایش 18 تا 57 درصدی در میزان حساسیت به انسولین شود.
آلفا لیپوئیک اسید درون سلول های بدن انسان وجود دارد و در تبدیل گلوکز به انرژی نقش مهمی ایفا می کند. در واقع می توان عنوان کرد که لیپوئیک اسید یک عامل ثانویه در سوخت و ساز انرژی در موجودات و ارگانیزم های زنده از میکروب ها گرفته تا انسان به شمار می رود. به عبارت بهتر لیپوئیک اسید یک کو آنزیم است. کوآنزیم ها موادی هستند که برای کارکرد یک آنزیم خاص و حصول نتیجه مورد نظر آنزیم مورد نیاز هستند، که آنزیم مورد نظر در اینجا همان انسولین است. علاوه بر این چنانچه آلفا لیپوئیک اسید در مقادیر کافی موجود باشد می تواند مانند یک آنتی اکسیدان عمل کند. اما لیپوئیک اسیدی که بطور طبیعی در بدن انسان وجود دارد برای اینکه اثر انتی اکسیدانی داشته باشد کافی نیست. در واقع برای بهره گیری از مزایای لیپوئیک اسید به عنوان یک آنتی اکسیدان به مقادیر بسیار بیشتری از ان که بدن ما قادر به ساختش است و یا در رژیم غذایی ما وجود دارد نیاز است و بنابراین متخصصان استفاده از مکمل های این ماده را توصیه می کنند. با توجه به موارد بالا افزایش مقدار لیپوئیک اسید از طریق مکمل های غذایی می تواند برای کمک به این عملکردهای حیاتی بسیار مفید باشد.
ترکیب دو ویژگی ذکر شده، آلفا لیپوئیک اسید را به یکی از منحصر بفرد ترین مکمل های آنتی اکسیدانی موجود تبدیل کرده است. بدن ما در واقع می تواند مقادیر کمی از این ماده را بسازد اما مقادیر بالاتری که از طریق مکمل ها به بدن وارد می شود می تواند علاوه بر دخالت در سوخت و ساز کربوهیدرات ها مزایای دیگری نیز با خود به ارمغان بیاورد. به عنوان مثال آلفا لیپوئیک اسید می تواند هر دو نوع رادیکال های آزاد محلول در آب و چربی را غیر فعال کند (مواد معدنی اضافه ای که در زیر سطح پوست شما ساخته می شوند) بسیاری از آنتیاکسیدانها محلول در آب می‌باشند، بدین معنی که فقط در آب فعال هستند و برخی از آنها محلول در چربی می‌باشند و فقط در بافتهای چربی فعالیت میکنند اما آلفا لیپوئیک اسید در هر دو محیط محلول بوده و بنابراین هم از لیپوپروتئین و هم از ممبران یا غشای سلولی محافظت می کند. هیچ آنتی اکسیدان دیگری قادر به انجام این عمل نیست و این موضوع به اهمیت آلفا لیپوئیک اسید افزوده است.
شواهد حاکی از آن است که این اسید همچنین می تواند سایر آنتی‌اکسیدان های موجود در بدن را که توسط رادیکال های آزاد از کار افتاده‌اند، احیا کرده تا آنها مجدداً فعال شوند. فعالیت این آنتی‌اکسیدان در بدن به پاکسازی و سم زدایی از بدن کمک کرده و فرایند آن را سرعت می‌بخشد، از طرفی از سلول‌ها محافظت نموده و از تخریب بافت‌ها و اندامهای بدن جلوگیری میکند. همچنین بدن را در برابر میکروب و آلودگی محافظت می نماید و در صورت ورود میکروب‌ها به بدن، با آنها مبارزه میکند. کارشناسان معتقدند این اسید همچنین میتواند از تجمع بیش از اندازه فلزات در بدن مانند آهن و مس جلوگیری کرده و سبب خروج آنها از بدن شود و در نتیجه در کاهش مواد سرطان زا از بدن مؤثر می‌باشد.
افراد دیابتی
از اسید آلفالیپوئیک برای کمک به درمان دیابت سال هاست که در اروپا استفاده می شود. این نوع اسید در پایین آوردن قند خون مؤثر بوده و با توجه به توانایی آن در مبارزه با رادیکالهای آزاد، میتواند در کاهش درد، سوزش، خارش و بی‌حسی‌های ناشی از دیابت که بر اثر آسیب دیدن عصب‌های مربوطه رخ می‌دهد، بسیار مؤثر باشد. این اسید همچنین میتواند بر روی عصب های مرتبط با قلب که ممکن است بر اثر دیابت دچار آسیب شده باشند، تأثیر مثبتی داشته باشد.
چه چیزی آلفا لیپوئیک اسید را تا به این اندازه منحصر بفرد کرده است؟
علاوه بر تاثیر آنتی اکسیدانی، آلفا لیپوئیک اسید مزایای دیگری نیز دارد:
– بهبود فیزیک بدنی
– مبارزه با رادیکال های آزاد
– حفاظت از ساختارهای ژنتیکی
– کاهش سرعت فرایند پیری
– حفاظت در برابر بیماری های قلبی عروقی
– حفاظت در برابر سرطان
– بهبود وضعیت پوست و کم کردن چین و چروک پوست
– تنظیم قند خون در افراد دیابتی
– حفاظت از کبد
منابع غذایی که حاوی لیپوئیک اسید هستند عبارتند از گوشت قرمز، مخمرجو، اسفناج، گوجه و کلم بروکلی. با این حال دوز آلفا لیپوئیک اسیدی که در آزمایش ها و تحقیق های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد تقریبا بین 500 تا 1000 برابر بیشتر از چیزی است که شما از طریق رژیم غذایی روزانه خود دریافت می کنید. دوز مورد استفاده در مطالعات متفاوت است اما بنظر می رسد که مقدار 600 میلی گرم در روز بیشترین دوز موثری است که می توان بویژه برای افراد دیابتی بکار برد و بیشتر از این مقدار تاثیر مفیدی نخواهد داشت. بنابراین چنانچه بخواهید از مزایای آلفا لیپوئیک اسید در بالا بردن حساسیت به انسولین و تاثیر آنتی اکسیدانی آن بهره مند شوید چاره ای جز استفاده از مکمل ندارید. میزان آلفا لیپوئیک اسید موجود در مکمل‌ها بسیار بیشتر از مقدار موجود در مواد غذایی است که برای حصول نتایج آنتی اکسیدانی ضروری است. اما با این حال توصیه شده که برای شروع مصرف این مکمل مقدار دوزی در حدود 50 تا 100 میلی گرم در روز استفاده شود و حداکثر به 200 تا 400 میلی گرم در روز برسد.
عوارض جانبی آلفا لیپوئیک اسید
مطالعات بسیار زیادی وجود دارد که نشان می دهند مصرف 50 میلی گرم آلفا لیپوئیک اسید در روز هیچگونه عارضه جانبی ایجاد نخواهد کرد. در 4 مطالعه انجام گرفته بر روی انسان مسمومیت ناچیزی در اثر مصرف 100 تا 600 میلی گرم لیپوئیک اسید در روز بین 3 هفته تا 6 ماه مشاهده شده است. در مطالعاتی که دوزهای بالا (500 میلی گرم در روز و یا بیشتر) برای مدت زمان طولانی به افراد داده شده تاثیر پایین آورندگی گلوکوز خون مشاهده شده است. همچنین در برخی افراد موارد جزئی از حساسیت های پوستی مشاهده شده ولی این موارد بسیار نادر هستند و بنابراین نمی توان آن ها را در زمره عوارض جانبی شایع طبقه بندی کرد.
ترجمه از :
http://bodybuilding-wizard.com/chromium-picolinate-as-a-bodybuilding-supplement/
https://www.bodybuilding.com/fun/ala.htm
مگنوم پری فور MAGNUM PRE4 :
*انرژی را به حداکثر می رساند.
*قدرت وتمرکز را افزایش می دهد.
*حالت روحی را بهبود می بخشد.
*عضلات را فوق العاده تقویت می کند.
مگنوم پری فور ، یک مکمل فوق العاده کنسانتره ی ” قبل از تمرین بدنسازی” است، که تضمین می شود از همان اولین بار مصرف، شمارا شگفت زده کند!
بسیاری از محصولات دارای کافئین بالا، احساس تند و تیز وعصبی بودن را ایجاد نمی کند. ما با یافتن موشکافانه ی بهترین ترکیبات ” نوتروپیک ” برای تقویت ذهن ،که با کافئین اثر سینرژیکی بالایی دارند ومی توانند تجربه رسیدن به حداکثر انرژی را ایجاد کنند، به این موفقیت بزرگ دست یافته ایم!
مگنوم پری فور ، همچنین سرشار از عامل های مقاومت سلولی و “وازودیلاسیون” است ،که باعث می شود خون بیشتری به بافت های فعال برسد و عضلات شما بسیار بیشتر از پیش، برجسته شوند وبه درجه ای ازاحساس تورم برسند که تا به حال تجربه نکرده اید!
مواد تشکیل دهنده ی مگنوم پری فور :
*انرژی شما را به طرز باورنکردنی مشتعل می کنند.
*تمرکز ذهنی را بالا می برند.
*شدت سوخت وساز را افزایش می دهند.
*عضلات شما رابیش از پیش، برجسته و متورم می کنند.
*شمارا قادرمی سازند طول مدت تمرین هایتان را به راحتی افزایش دهید.
این محصول، با فرمولاسیون بهینه سازی شده ی فوق العاده کنسانتره، برای پیش از بدنسازی ،این نتایج را دربردارد:
*بالابردن سطح انرژی بدن
*جریان های انرژی سریع و قابل لمس
*عضلات برجسته تر و حس تورم بالاتر
*قدرت تمرکزی مانند لیزر
*افزایش قدرت و استقامت بدن
مگنوم پری فور ،بهترین گزینه از مکمل های فوق العاده کنسانتره ی پیش از بدنسازی است، زیرا:
*صد درصد آن از بالاترین استانداردها و کیفیت بالای داروسازی برخوردار است ، تا سریع ترین و بهترین نتایج را داشته باشد.
*یک مکمل پیش از بدنسازی فوق العاده کنسانتره ی نسل جدید است، که احساس بدی در شما ایجاد نمی کند.
*تمام تاثیر های منفی مکمل های نسل قبل را ، که باعث ناکارآمد بودن آنها بوده، برطرف کرده است.
* در طول چند دقیقه ، قدرت ، تمرکز و انرژی بالاتری ایجاد می کند.
*مزه ی آن حقیقتا دلچسب است!
مواد تشکیل دهنده ی کلیدی مگنوم پری فور که دارای کیفیت بالای دارویی هستند:
*سیترولین مالات
*استیل –ال –کارنیتین
*آگماتین سولفات
*عصاره ی پوست درخت کاج فرانسوی(90درصد ” الیگومریک پرو”)
*عصاره ی “باکوپا مونیری” (55درصد باکوسید های ای و بی)
*ال-تیانین
*کافئین انهیدروز و دی کافئین مالات
*عصاره ی پرتقال تلخ (30درصد سینفرین)
(سایر مواد تشکیل دهنده: بی کربونات سدیم، مالاتودکسترین، سوکرالوز ، سیلیکون دی اکسید، طعم دهنده های مصنوعی در سه طعم متفاوت)
سیترولین مالات
یک آمینو اسید است که انرژی عضلات را افزایش می دهد ، قدرت بدنی و مقاومت بدن در مقابل خستگی و فرسودگی را ، بالا می برد، ریکاوری بعد از تمرین بدنسازی را سرعت می بخشد، و جریان خون را به حداکثر می رساند. همچنین رساندن آمینو اسید ها به عضلات اسکلتی را بهتر می کند، که این باعث افزایش رشد عضلات می شود.
با خارج کردن آمونیاک از بدن، باعث بالا بردن سطح انرژی می شود، و با تاثیر ضد فرسایشی که دارد ، شما را قادر می سازد که با شدت بیشتر، و در مدت زمان های طولانی تر، تمرین کنید.
استیل-ال –کارنیتین
یا «الکار» ،یک نوتروپیک ترمیم کننده ی اعصاب است که به راحتی از سد خونی-مغزی عبور می کند تا چربی های آسیب دیده را از مغز خارج کند واتصالات عصبی را تقویت کند.همچنین، تولید « استیل کولین» و «دوپامین» ، که هورمون “حال خوش” است را افزایش می دهد.که نتیجه ی آن، رسیدن به حضورذهن بالاتر و حالت روحی بهتر است، و در عین حال از مغز هم در برابر زوال ، محافظت می کند.
«الکار» وقتی با کافئین ترکیب شود ، می تواند شدت تمرکز را بالا ببرد ومدت آن را افزایش دهد. «الکار» همچنین ،حالت عصبی را که معمولا با مصرف مکمل های محرک دار، همراه است ، کاهش می دهد.این باعث می شود که شما به راحتی بتوانید ساعت های متوالی با ذهنی روشن ، در وضعیتی با سطح انرژی بالا، و تمرکز تشدید شده، باقی بمانید. «الکار» همچنین به ریکاوری عضلات ، و تبدیل چربی ها به انرژی هم کمک می کند.
آگماتین سولفات
«اگماتین سولفات» نه تنها به دلیل ایجاد ” وازودیلاسیون” (گشاد شدن رگهای خونی) بهتر و قدرتمند تر، به برجستگی شگفت انگیز و تورم عضلات، کمک می کند، بلکه یک عامل ” نوتروپیک ” فوق العاده هم هست. «آگماتین»، در بخش « پری فرونتال کورتکس» مغز که مربوط به حافظه ی کوتاه مدت، قدرت تمرکز، و عملکرد اجرایی ( توانایی رسیدن به هدف ها و به انجام رساندن کارها) است، باعث افزایش سروتونین(که همان هورمون شادی است) و «نورپینفرین/ نورادرنالین» می شود. آگماتین، با افزایش سروتونین، می تواند احساس “خوب بودن” را ایجاد کند و حس و حال روحی را بالاببرد. آگماتین سولفات، با تعدیل کردن دریافت کننده های «آلفا 2» ، که نقش اساسی در عملکرد های اصلی «پری فرونتال کورتکس» ، مانند حافظه ی کوتاه مدت ، توجه ، تمرکز و توانایی مشخص کردن اهداف و رسیدن به آنها ،دارند، باعث افزایش «نوروپینفرین» می شود. آگماتین، همچنین فشارهای روانی و حساسیت به درد را هم کاهش می دهد، و باعث می شود بتوانید مدت زمان بیشتری تمرین های مشکلی را که تا به حال انجام نداده اید، انجام دهید! واین همان جایی است که بیشترین فایده را از آن می برید.
عصاره ی پوست درخت کاج فرانسوی(90 درصد «الیگومریک پرو»)
آنزیم «ای ان او اس» را در دیواره ی سلول های سرخرگی ، فعال می کند، و رگ های خونی را تا 78 درصد منبسط می کند. تحقیقات نشان داده است که عصاره ی پوست درخت کاج ، خون رسانی ونقل و انتقال اکسیژن به عضلات را بهبود می بخشد ، که این به رشد هرچه بیشتر و برجسته تر شدن عضلات کمک می کند و همچنین، به ریکاوری بعد از انجام تمرین های سنگین بدنسازی ، سرعت می بخشد.
عصاره ی «باکوپا مانیری» (55 درصد «باکوسید» های ای وبی)
این یک گیاه بومی هندوستان است ، که به موثر بودن در افزایش حافظه ، قدرت تمرکز و یادگیری شهرت دارد. ترکیبات فعال موجود در «باکوپا» ،« باکوسید » نامیده می شوند. این مواد، سطح سروتونین و دوپامین بدن را تنظیم می کنند، که در نهایت باعث افزایش قدرت تشخیص، انرژی و تمرکز می شود.
ال-تیانین
«ال – تیانین» به آرامش بخش بودن شهرت دارد، و گفته می شود که می تواند فشار روانی و اضطراب را هم کاهش دهد. وقتی با کافئین همراه می شود، اثرات جانبی منفی آن را خنثی می کند، ولی اثرات نوتروپیکی آن را شدت می بخشد. عوارض آزاردهنده ی ناخواسته ای را که با مصرف دوز بالای کافئین همراه است، کاهش می دهد، وشما را با احساسی از پرانرژی بودن همراه با احساس سلامتی، که تا مدت ها بعد از تمرین های بدنسازی روزانه هم ادامه دارد، باقی می گذارد.
کافئین انهیدروز و دی کافئین مالات
کافئین ، سیستم عصبی مرکزی بدن را فعال می کند ، که هم انرژی جسمانی شما را بالامی برد و هم تمرکز ذهنی را افزایش می دهد، و نتیجه ی آن، داشتن تمرکز بالاتر و انگیزه ی بیشتر، درداخل باشگاه است.
همچنین ،با آزاد کردن اسید های چرب از سلول های چربی، به چربی سوزی هم کمک می کند، که این به کاهش وزن منجر می شود. کافئین ، سطح کلی استقامت در ورزش را بهبود می بخشد و همچنین، مقدار انرژی که از سوخت منابع چربی ایجاد می شود را، افزایش می دهد.
«دی کافئین مالات»، مخلوطی است از کافئین و اسید مالیک، که انرژی را که کافئین تولید می کند ،ذخیره سازی می کند و در عین حال، تاثیرات گوارشی را که مقادیر بالای کافئین معمولی دارد، کاهش می دهد.
عصاره ی پرتقال تلخ(30 درصد «سینفرین»)
این آمینه ی ” آدرنرژیک”، می تواند انرژی شمارا بالا ببرد، و با فعال کردن گیرنده های «بتا 3» در بدن، توانایی شکستن و سوزاندان چربی ها را افزایش دهد. «سینفرین»، سیستم اعصاب مرکزی را تحریک می کند، که باعث می شود انرژی بیشتری در بدن تولید شود، ولی به اندازه ی کافئین، ضربان قلب وفشار خون را افزایش نمی دهد.
چه افرادی به مگنوم پری فور نیاز دارند؟
– افرادی که در رقابت های ورزشی بدنسازی شرکت می کنند.
– افرادی که می خواهند کیفیت تمرین هایشان را بالاتر ببرند.
– افرادی که دلشان می خواهد انرژی بالاتری داشته باشند، و در تمام روز بعد از تمرین هم احساس خوبی داشته باشند.
– افرادی که محصول های ” پیش از تمرین بدنسازی” با کیفیت پایین تر را امتحان کرده اند ، واز احساسی که در آنها به وجود آورده متنفر هستند.
ترجمه از :
https://magnumsupps.com/product/magnum-pre4-pre-fo/
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
تِستوستِرون (به انگلیسی: Testosterone) از هورمونهای استروئیدی مهم موجود در بدن پستان‌داران ازجمله انسان (هردو جنس) می‌باشد که اثرات آندروژنیک (جنسیتی) و آنابولیک (سازنده، رشددهنده) دارد.تولید این هورمون پیش از دو ماهگی جنین در رحم مادر آغاز گشته و در تعیین نرینگی یا مادینگی آن نقش دارد. تولید این هورمون در دوره بلوغ جنسی در پسران افزایش یافته و عامل اصلی تغییرات فیزیکی این دوران به‌شمار می‌آید. به طور متوسط بدن هر مرد ۲۰ برابر بیشتر از بدن هر زن تستوسترون تولید میکند هرچند به دلیل متابولیسم بیشتر سطح پلاسمایی این هورمون در مردان فقط هفت برابر زنان است. تستوسترون از هورمونهای استروئیدی بدن است که ساختمان اصلی سازنده آن را کلسترول تشکیل می‌دهد.
متابولیسم، تجزیه و دفع تستوسترون
حدود ۹۷ درصد از تستوسترون پس از ترشح از بیضه‌ها یا به سستی به آلبومین پلاسما متصل میشود یا به طور محکم تر به نوعی بتاگلوبین موسوم به گلبولین متصل شونده به هورمون جنسی اتصال می‌یابد و بدین اشکال حدود ۳۰ دقیقه تا چند ساعت در خون گردش میکند. تا آن زمان تستوسترون یا به بافت‌ها منتقل شده یا به محصولاتی غیرفعال تجزیه می‌گردد. بخش زیادی از تستوسترونی که در بافت‌ها مستقر میشود در سلول‌ها به دی هیدروتستسترون تبدیل میشود به ویژه در اعضای خاص هدف مانند غدهٔ پروستات بالغین و دستگاه تناسلی خارجی جنین پسر. برخی از اثرات این هورمون به این تبدیل وابسته‌اند درحالیکه برخی دیگر چنین نیستند.
تستوسترونی که در بافت‌ها مستقر نشده به سرعت و عمدتاً در کبد به آندروسترون و دهیدرواپی آندروسترون(DHEA) تبدیل میشود و همزمان در کبد با کنژوگاسیون به صورت گلوکورونید یا سولفات (بیشتر گلوکورونید) در می‌آید. این‌ها یا از طریق صفرای کبدی به درون روده دفع می‌شوند یا از طریق کلیه‌ها وارد ادرار می‌گردند.
عملکرد
تستوسترون مهمترین هورمون مردانه و بسیار مؤثر در رشد و تکامل اندامهای جنسی و بروز صفات ثانویه جنسی مانند رویش موی صورت، بم شدن صدا، ریزش موی مدل مردانه و خواص آنابولیک مانند رشد عضلات و توده استخوانی می‌باشد. این هورمون باعث جهش رشد در نوجوانان و توقف رشد قدی با بستن صفحات رشد در دو انتهای استخوان‌ها میشود. این هورمون باعث ساخته شدن بافت‌ها می‌گردد. محل اصلی ساخت و ترشح این هورمون در بدن مردها بیضه است هر چند که مقدار کمی در غده فوق کلیوی هم تولید میشود لذا برداشتن بیضه‌ها (خواجه شدن) موجب کاهش صفات ثانویه جنسی میشود. در زنان این هورمون در تخمدان و غده فوق کلیوی سنتز میشود.
به طور کلی این هورمون مسئول ایجاد صفات متمایز بدن مردانه است. حتی در طول زندگی جنینی هم گنادوتروپین جفتی(chorionic gonadotropin)، بیضه‌ها را وادار به ترشح مقادیر متوسطی از تستوسترون میکند و تستوسترون در تمام دورهٔ تکامل جنینی و حداقل ۱۰ هفته پس از تولد ترشح میشود؛ از آن پس در دوران کودکی تقریباً هیچ مقدار تستوسترون تولید نمی‌شود. اما در حدود سنین ۱۰ تا ۱۳ سالگی که شروع بلوغ است، ترشح تستوسترون تحت تأثیر هورمونهای گنادوتروپیک هیپوفیز قدامی به سرعت افزایش می‌یابد و این ترشح زیاد در بیشتر بقیهٔ طول عمر ادامه می‌یابد ولی پس از ۵۰ سالگی به سرعت کاهش می‌یابد و تا ۸۰ سالگی به ۲۰ تا ۵۰ درصد حداکثر ترشح آن می‌رسد.
بیضه‌های جنین پسر در حدود هفتمین هفته از زندگی رویانی شروع به آزادسازی این هورمون میکنند. درواقع یکی از تفاوت‌های عمدهٔ عملی میان کروموزوم‌های جنسی زنانه و مردانه این است که کروموزوم مردانه ژن SRY (ژن ناحیهٔ تعیین جنسیت Y) دارد که حامل رمز پروتئین فاکتور تعیین بیضه (یا پروتئین SRY) می‌باشد. پروتئین SRY آبشاری از فعال سازی‌های ژنی را آغاز میکند که ستیغ تناسلی(genital ridge) در حال تشکیل را به سلول‌های مترشحهٔ تستسترون متمایز میکنند و نهایتاً بیضه را می‌سازند درحالیکه کروموزوم زنانه باعث تمایز ستیغ به سلول‌های مترشحهٔ استروژن‌ها میشود.
علل کاهش تستوسترون
با بالا رفتن سن مرد اندازهٔ این هورمون او آرام آرام رو به کاهش می‌گذارد. عوامل مختلفی باعث کاهش تستوسترون در مردان میشود که یکی از شایعترین علل آن، افزایش سن است. از علل دیگر می‌توان به این موارد اشاره کرد: بیخوابی، سیگار، الکل، برخی داروها، رادیوتراپی، گرما و استفاده از حمام و سونای داغ، نهانی بیضه‌ها، دیابت، بیماری مادرزادی کالمن، جراحی و برداشت بافت بیضه، تومورهای بیضه، تومورهای کبد، واریکوسل و تومورهای هیپوفیز.
علایم کاهش تستوسترون
اُفت روابط جنسی از شایعترین علایم ناشی از کاهش تستسترون است. علایم دیگر شامل افسردگی، تغییر در توان شناسایی افراد، کاهش انرژی، کاهش میل جنسی، کاهش تحرک، پرخاشگری، عدم تمرکز، درد عضلانی، گر گرفتگی و بی خوابی بعد از غذا خوردن می‌باشد.
عوارض کاهش تستوسترون
اغلب مردان بعد از سن ۳۰ سالگی دچار روند نزولی در سطح تستسترون خون می‌شوند که این امر خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، دیابت نوع ۲، چاقی، کم شدن تراکم استخوان و مواد معدنی، اختلال در عملکرد جنسی و کاهش توان عضلانی را در پی دارد. خانم‌ها نیز در اثر کاهش سطح این هورمون آنابولیک در بدنشان دچار مشکل می‌شوند. کاهش این هورمون سبب از بین رفتن تعادل بین تستوسترون و استروژن می‌گردد که نتیجه آن افزایش چربی بدن، کندی متابولیسم، کاهش استقامت و پوکی استخوان است.
تشخیص کاهش تستوسترون
در معاینه بدنی، معمولاً کاهش حجم بیضه‌ها، کاهش موهای بدن، کاهش حجم عضلات و پوکی استخوان را می‌توان دید. تشخیص معمولاً از راه اندازه‌گیری تستسترون و LE نمونه خون ۸ صبح است. البته در موارد مشکوک می‌توان هورمونهای تیروئید، ملاتونین،DHEA و فاکتور شبه انسولین را نیز اندازه‌گیری کرد.
اثر تستوسترون بر بدن
توزیع موهای بدن
تستوسترون باعث رویش موهای مناطق زیر میشود: – روی پوبیس – در طول خط سفید شکم گاه تا ناف و بالاتر – روی صورت – معمولاً بر روی سینه – با شیوع کمتر بر روی سایر نواحی بدن مانند پشت تستسترون موهای بیشتر قسمت‌های دیگر بدن را هم پر پشت تر میکند.
کاسه سر و طاسی
تستوسترون رشد موی بالای سر را کم میکند؛ مردانی که بیضه‌های فعال ندارند طاس نمی‌شوند اما بسیاری از مردانی که صفات ثانویهٔ جنسی در آنها بارز است هرگز طاس نمی‌شوند زیرا طاسی معلول دو عامل است: ۱- زمینهٔ ژنتیکی ایجاد طاسی ۲- ترشح مقادیر زیاد هورمونهای آندروژنی به همراه زمینهٔ ژنتیکی مزبور زنانی که زمینهٔ ژنتیکی مساعد دارند و دچار تومورهای آندروژنی طویل‌المدت نیز می‌شوند همچون مردان طاس می‌گردند.
اثر بر صدا
تستوسترون ترشح شده از بیضه‌ها یا تزریق شده به بدن سبب هیپرتروفی مخاط حنجره و بزرگی حنجره میشود. این اثرات ابتدا باعث صدایی نسبتاً ناموزون و خشن می‌گردد ولی به تدریج صدا به صورت بم شاخص مردانه در می‌آید.
تأثیر بر پوست
تستسترون ضخامت پوست کل بدن را افزایش می‌دهد و زمختی بافتهای زیر جلدی را زیاد میکند. تستوسترون میزان ترشح برخی از غدد سباسه بدن یا شاید تمام آنها را افزایش می‌دهد. ترشح بیش از حد از غدد سباسه صورت اهمیت خاصی دارد زیرا ترشح زیاد این غدد میتواند موجب پیدایش آکنه (acne) شود؛ بنابراین آکنه یکی از شایعترین مشخصات دورهٔ نوجوانی است که بدن مرد برای نخستین بار در معرض تستوسترون زیاد قرار می‌گیرد. پس از چند سال از ترشح تستوسترون، پوست به طور طبیعی خود را به نوعی با تستوسترون سازگار میکند و بدین ترتیب بر آکنه فائق می‌آید. تستوسترون پروتئین سازی و تکامل عضلات را افزایش می‌دهد.
یکی از مهمترین صفات مردانه تکامل فزایندهٔ عضلات پس از بلوغ است به طوری که تودهٔ عضلانی مرد به طور متوسط حدود ۵۰ درصد بیش از تودهٔ عضلانی زن میشود. این حالت با افزایش پروتئین در قسمت‌های غیر عضلانی بدن نیز همراه است. بسیاری از تغییرات پوست به دلیل نشست پروتئین‌ها در پوست است و تغییرات صدا هم تاحدودی ناشی از همین عمکلرد آنابولیک تستوسترون در مورد پروتئین‌ها است.
با توجه به اثر بزرگ تستوسترون و سایر آندروژن‌ها بر عضلات بدن، ورزشکاران به طور گسترده از یک آندروژن صناعی برای بهبود قوای عضلانی خود استفاده میکنند. این کار باید به شدت تقبیح شود زیرا تستوسترون زائد در بلند مدت اثراتی زیانبار دارد. در سنین پیری هم از تستوسترون به عنوان نوعی هورمون جوانی استفاده میکنند تا قدرت عضلانی را بهبود بخشند گرچه نتایج آن زیر سؤال است.
تستسترون ماتریس استخوانی را افزایش می‌دهد و باعث احتباس کلسیم میشود. در پی افزایش تستوسترون گردش خون هنگام بلوغ یا پس از تزریق بلند مدت تستوسترون به حد چشمگیری زیاد میشود و مقدار املاح رسوبی کلسیم در آنها تا حد چشمگیری افزایش می‌یابد. پس تستوسترون مقدار کل ماتریس استخوان را زیاد میکند و سبب احتباس کلسیم میشود. معتقدند افزایش ماتریس استخوان حاصل اثر عمومی تستوسترون در آنابولیسم پروتئین‌ها و اثر آن در رسوب املاح کلیسم در پاسخ به افزایش پروتئین است.
سرانجام تستوسترون اثرات خاصی به ترتیب زیر بر لگن دارد: – باریک کرد ن خروجی لگن – طویل کردن آن – ایجاد شکل قیف مانند به جای شکل تخم مرغی که در لگن زن دیده میشود – افزایش زیاد استحکام لگن جهت تحمل بار لگن مرد در غیاب تستوسترون شبیه لگن زن میشود.
باتوجه به توان تستسترون در افزایش اندازه و قدرت استخوان، گاه از آن برای درمان پیرمردان مبتلا به استئوپورز استفاده میکنند. اگر مقدار زیادی تستوسترون یا هرگونه آندروژن دیگر به طور غیرطبیعی در کودک در حال رشد ترشح شود سرعت رشد استخوان به شدت کاهش می‌یابد و باعث نقص در ساختار کل بدن نیز میشود. علت این امر، اثر تستوسترون بر بخش‌های رشد کننده استخوان است و سبب جوش خوردن اپی فیزهای استخوانهای دراز در سنی پایین‌تر به تنهٔ استخوانهای مربوطه میشود؛ بنابراین با وجود سرعت زیاد رشد، این جوش خوردن زودرس اپی فیزها باعث میشود قد شخص از حالتی که تستسترون اصلاً ترشح نمی‌گردد نیز کوتاهتر شود. حتی در مردان طبیعی هم قد نهایی شخص مختصری کوتاهتر از قدی است که در صورت اخته شدن پیش از بلوغ بدست می‌آمد.
تأثیر بر میزان متابولیسم پایه
تستوسترون میزان متابولیسم پایه را بالا می‌برد. تزریق مقادیر زیاد تستوسترون میتواند میزان متابولیسم پایه را تا ۱۵ درصد افزایش دهد. حتی ترشح مقادیر معمول تستوسترون از بیضه طی دورهٔ نوجوانی و اوایل بزرگسالی هم باعث افزایش میزان متابولیسم پایه به میزان ۵ تا ۱۰ درصد نسبت به حالتی میشود که بیضه‌ها فعال نباشند. این افزایش میزان متابولیسم احتمالاً نتیجهٔ غیر مستقیم اثر تستوسترون بر آنابولیسم پروتئین‌ها است زیرا افزایش مقدار پروتئین‌ها به ویژه آنزیم‌ها فعالیت همهٔ سلول‌ها را زیاد میکند.
تاثیر بر گلبول‌های قرمز خون
تستوسترون گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد. اگر تستسترون را به مقدار طبیعی به بدن یک بزرگسال اخته(castrated) تزریق کنیم، تعداد گلبول‌های قرمز در هر میلی متر مکعب خون ۱۵ تا ۲۰ درصد زیاد میشود. همچنین مردان به طور متوسط در هر میلی‌متر مکعب خون حدود ۷۰۰۰۰۰ گلبول قرمز بیش از زنان دارند. با وجود ارتباط قوی میان تستوسترون و افزایش هماتوکریت، به نظر نمی‌رسد که تستوسترون مستقیماً میزان اریتروپوییتین را افزایش دهد یا اثری مستقیم بر تولید گلبول‌های قرمز داشته باشد. حداقل بخشی از این اثر تستوسترون در افزایش تولید گلبول‌های قرمز ممکن است ناشی از افزایش میزان متابولیسم پس از تجویز تستوسترون باشد.
اثر تستوسترون بر تعادل آب و الکترولیت
هورمونهای استروییدی زیادی می‌توانند باز جذب سدیم را در توبول‌های دیستال کلیه‌ها افزایش دهند. تستسترون هم چنین اثری دارد، ولی اثر آن در مقایسه با مینرالوکورتیکوییدهای فوق کلیه جزئی است. با وجود این حجم خون و مایع خارج سلولی بدن مرد پس از بلوغ نسبت به وزنش قریب ۵ تا ۱۰ درصد افزایش می‌یابد.
یافته های جدید
تحقیقات جدید تفکر سنتی در مورد تاثیر تستوسترون بر مردان را رد می کند. تستوسترون رابطه ی مستقیمی با جایگاه فرد در سلسله مراتب اجتماعی دارد. مردی که سطح تستسترون بالایی دارد: اگر در بالای سلسله مراتب باشد، این هورمون باعث می شود تا از جایگاهش استفاده کند. کمتر پیشنهاد می دهد و بیشتر می گیرد. اما اگرهمین مرد در پایین سلسله مراتب باشد، سطح بالای تستوسترونش باعث می شود تا بر عکس مورد پیش عمل کند. بیشتر پیشنهاد کند و کمتر بگیرد.
مردانی با تستسترون پایین ذهنی چندان سیّاسی ندارند و جایگاه اجتماعی شان به تصمیم هایی که می گیرند ارتباطی ندارد.
افزایش تستوسترون
در برخی موارد دیده میشود که کمبود هورمون مردانه در آقایان باعث ایجاد اختلال هایی میشود که برای انها آزار دهنده است.روشهای زیادی وجود دارد که بتوان هورمون مردانه را افزایش داد . در برخی موارد از آمپول های هورمونی نیز استفاده میشود که اکثر پزشکان توصیه میکنند از روشهای طبیعی برای افزیاش سطح هورمون تستوسترون استفاده کنید. برای افزایش تستسترون میتوانید از روشهای طبیعی همانند مصرف روی، ماهی، مصرف کلم بروکلی، مصرف ویتامین سی و یا کم کردن استرس و همچنین ورزش استفاده کنید.
درمان
برای درمان کمبود این هورمون در بدن، معمولاً از تستسترون با اشکال خوراکی، تزریقی یا موضعی استفاده میشود.
کاربرد دارویی
تستوسترون به صورت آمپول گاه در صورت عدم بروز به موقع صفات ثانویه جنسی و نیز در بدن سازی به کار می‌رود. ترکیبات متعددی با فرمول شیمیایی یا عملکرد مشابه تستوسترون نیز به عنوان داروهای آندروژن ساخته شده‌اند مانند دانازول، ناندرولون و … که کاربردهای متعددی دارند.
میوه های افزایش دهنده هورمون جنسی تستوسترون
بسیاری از میوه ها حاوی ویتامین C و آنتی‌اکسیدان‌هایی هستند که مانع از ترشح بیش از اندازه هورمون کورتیزول می شود، هورمون کورتیزول هورمونی است که در بدن با هورمون جنسی تستوسترون رقابت می کند و هنگامی که ترشح این هورمون زیاد می شود، ترشح هورمون جنسی تستوسترون کاهش می یابد. در میان میوه‌های افزایش دهنده ی ترشح تستوسترون می توان به موارد زیر اشاره کرد:
موز
موز یکی از میوه هایی است که در افزایش تولید و ترشح هورمون جنسی تستسترون مؤثر است. موز حاوی آنزیمی به بروملین است که این آنزیم در افزایش ترشح هورمون جنسی تستوسترون نقش دارد. این آنزیم در آناناس نیز یافت می شود. بنابراین به افرادی که هورمون تستوسترون خونشان کم است توصیه می شود از این میوه در برنامه غذایی خود استفاده کنند.
بلوبری
بلوبری حاوی رزوراترول است. رزوراترول یک ترکیب آنتی اکسیدانی است که با از بین بردن رادیکالهای آزاد، از بدن ما در برابر بیماری های مزمن محافظت می نماید. علاوه بر این، مطالعات نشان داده است که این ترکیب آنتی اکسیدانی در بدن ما باعث افزایش ترشح هورمون جنسی تستوسترون می شود. همچنین برخی ترکیبات موجود در میوه بلوبری اثرات هورمون استروژن را در بدن کاهش می دهند.
آناناس
همانطور که در بالا اشاره شد آناناس نیز همانند موز حاوی آنزیم بروملین است. این آنزیم در ترشح هورمون تستسترون مؤثر است. بسیاری از بدنسازان برای افزایش ترشح هورمون جنسی تستوسترون در بدن خود از مکمل های حاوی این آنزیم استفاده می کنند.
انار
یکی دیگر از میوه هایی که در افزایش تولید و ترشح هورمون جنسی تستسترون مؤثر است انار است. تحقیقات جدید نشان داده است که مصرف آب انار 25 درصد ترشح هورمون جنسی تستوسترون را افزایش می دهد. آب انار حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی است که در فرآیند تولید هورمون جنسی تستوسترون شرکت دارند.
اما به جز میوه ها و سبزیجات برخی دیگر از عوامل غذایی نیز در افزایش تولید و ترشح هورمون جنسی تستوسترون مؤثر هستند که به معرفی برخی از آنها می پردازیم.
بادام
بادام حاوی مواد مغذی نظیر ویتامین E، منیزیم، کلسیم و پتاسیم است که این مواد مغذی به بدن در تولید هورمون جنسی تستسترون کمک می نمایند. همچنین بادام حاوی اسیدهای چرب غیراشباع است که در تولید هورمون جنسی تستوسترون مؤثر است.
آووکادو
مطالعات مختلف نتایج ضد و نقیضی را در مورد اثر آووکادو در افزایش ترشح هورمون جنسی تستسترون نشان می دهند. برخی مطالعات نشان داده است که آووکادو هیچ نوع تأثیری در ترشح این نوع هورمون ندارد ولی برخی مطالعات دیگر عقیده دارند که آووکادو حاوی اسیدهای چرب تک غیراشباعی است که این نوع اسید چرب در تولید و ترشح هورمون جنسی تستوسترون مؤثر است. به هر حال برای اثبات این موضوع به تحقیقات بیشتری نیاز است.
چای سبز
در مورد چای سبز و افزایش ترشح هورمون جنسی تستوسترون نیز یافته های ضد و نقیضی وجود دارد. برخی مطالعات نشان داده اند که چای سبز فعالیت آنزیم آروماتاز را مهار می کند و از طریق این مکانیسم تولید هورمون جنسی تستسترون را افزایش می دهد ولی برخی دیگر از مطالعات این یافته را رد کرده و معتقدند که چای سبز تولید هورمون جنسی تستوسترون را افزایش نمی دهد.
روغن زیتون
مطالعه انجام شده روی 60 مرد مراکشی نشان داد که مصرف روغن زیتون تا 20 درصد می تواند تولید و ترشح هورمون جنسی تستوسترون را افزایش دهد. محققین همواره توصیه می کنند که استفاده از زیتون در برنامه غذایی افراد به افزایش تولید هورمون جنسی تستوسترون کمک بسیاری می نماید.
آیا سبزیجات می توانند سبب افزایش هورمون جنسی تستوسترون شوند؟
برخی از سبزیجات تولید استروژن را کاهش می دهد و ترشح هورمون جنسی تستوسترون را افزایش می دهد. این سبزیجات عبارتند از:
کلم بروکلی
همه ما با کلم بروکلی آشنا هستیم. جالب است بدانید این نوع سبزی در افزایش ترشح هورمون جنسی تستوسترون تأثیرگذار است. کلم بروکلی حاوی ترکیبی به نام DIM (دی ایندولیل متان) است، مطالعات نشان داده است که این ماده مغذی تولید هورمون استروژن را کاهش داده و به افزایش هورمون جنسی تستسترون کمک می نماید.
کرفس
کرفس حاوی ویتامین K است، ویتامینی که برای تولید هورمون جنسی تستسترون لازم است. بنابراین دریافت این نوع سبزی در ترشح هورمون جنسی تستوسترون مؤثر است. علاوه بر این کرفس حاوی ماده ای به نام آندروستنون و آندروستنول است موادی که تولید هورمون جنسی تستوسترون را در بدن افزایش می دهند.
جعفری
این سبزی مفید حاوی فلاوونوئیدی به نام آپیجنین است که تحقیقات نشان داده است که این نوع فلاوونوئید در ترشح هورمون جنسی تستوسترون مؤثر است.
لازم به ذکر است آپیجنین در جو دوسر، سبزیجاتی نظیر کرفس، بابونه و فلفل قرمز نیز وجود دارد.
اسفناج
یکی دیگر از سبزیجاتی که در ترشح هورمون جنسی تستوسترون مؤثر است، اسفناج است. اسفناج حاوی منیزیم است که در تولید هورمون تستوسترون مورد نیاز است. از اضافه کردن اسفناج به سالادهای خود غافل نشوید.
قارچ
مطالعات اخیر نشان داده است که ترکیبات فعال موجود در انواع قارچ‌ها آنزیم آروماتاز (نوعی آنزیم است که باعث تبدیل آندروژن به استروژن در بدن می شود) را غیرفعال می کند هنگامی که این آنزیم غیرفعال می شود تولید هورمون جنسی تستسترون در بدن افزایش می یابد و از طریق این مکانیسم مصرف قارچ منجر به افزایش سطح این هورمون جنسی می گردد.
پیاز
حتماً شما هم شنیده اید که گفته می شود پیاز در افزایش میل جنسی مؤثر است. مطالعات مختلف نشان می دهد پیاز در ترشح هورمون جنسی تستوسترون و افزایش میل جنسی مؤثر است پس اگر دنبال افزایش هورمون تستسترون هستید از مصرف پیاز غافل نشوید.
چغندر
شاید برایتان جالب باشد که بدانید یکی از سبزیجات مؤثر در تولید و ترشح هورمون جنسی تستوسترون، چغندر است. چغندر حاوی ماده معدنی به نام بور و ترکیبی به نام تری متیل گلایسین است که در تولید هورمون تستسترون مؤثر است.
مارچوبه
مطالعات مختلف نشان داده است که مواد آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی موجود در مارچوبه، بسیاری از بیماریهای مزمن مانند دیابت نوع 2 و بیماریهای قلبی را متوقف میکند. مارچوبه حاوی مواد مغذی نظیر ویتامین E، پتاسیم و اسیدفولیک است. این مواد مغذی در فرآیند تولید هورمون جنسی تستسترون مؤثر هستند.
منبع:
هریک از ما به‌طور مداوم میزبان آنتی اکسیدان ها و رادیکالهای آزاد در بدن خود هستیم. برخی از آنتی اکسیدانها توسط خود بدن ساخته می‌شوند و بقیه‌ی موارد از طریق تغذیه و خوردن غذاهای حاویِ آنتی اکسیدان که به عنوان غذاهای ضد التهاب نیز شناخته می‌شوند، تأمین می‌شوند. در ادامه خواهید خواند که آنتی اکسیدن به طور کل چیست ، چرا مهم است و منابع غنی آنتی‌اکسیدان چه خوراکی‌هایی هستند.
بدن ما بعد از انجام واکنش‌های سلولی، رادیکالهای آزاد تولید میکند. برای مثال کبد رادیکالهای آزاد را تولید و از آنها برای سم‌زدایی بدن استفاده میکند، درحالیکه گلبول‌های سفید خون از رادیکالهای آزاد برای مقابله و از بین بردن ویروس‌ها و باکتری‌ها و سلول‌های آسیب‌دیده استفاده میکنند. وقتی نوع خاصی از مولکول‌های حاوی اکسیژن می‌توانند آزادانه در بدن حرکت کنند، موجب ایجاد نوعی آسیبِ اکسیداتیو و در نتیجه تشکیل رادیکالهای آزاد می‌شوند. اما وقتی در اثر تغذیه‌ی نامناسب یا قرار گرفتن در معرض سموم مختلف یا عوامل دیگر، سطح آنتی اکسیدان ها در بدن کمتر از رادیکالهای آزاد شود، چه اتفاقی می‌افتد؟
پایین آمدن سطح آنتی اکسیدان ها در بدن منجر به پیری زودرس، سلول‌های آسیب‌دیده یا جهش‌یافته، نسج و بافتِ آسیب‌دیده، فعال شدن ژنهای معیوب در DNA و افزایش فشار بر سیستم ایمنیِ بدن میشود.
تاریخچه‌ی شناخته شدن آنتی اکسیدان ها و کاربرد آنها
اینکه اولین بار آنتی‌اکسیدان ها توسط چه کسی کشف شدند، دقیقا مشخص نیست. سابقه‌ی ظهور آنتی اکسیدان ها در مبانی نظری پزشکی به اوایل قرن ۱۹ و ۲۰ برمیگردد اما محققان و کارشناسان علوم پزشکی از مدت‌ها قبل به بحث و تبادل نظر در مورد آنها پرداخته‌اند. هر آنتی اکسیدان تاریخچه‌ی کشف منحصربه‌فردی دارد. بعضی از آنها مانند ویتامین C و E در ابتدا توسط پزشکانی مانند هِنری اِی (Henry A) کشف شدند. متیل (Mattill) بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۵۰ به پژوهشی در این مورد پرداخت که طی آن مشخص شد حیواناتی که غذاهای کامل‌تری می‌خورند، زندگی طولانی‌تری دارند و سالم‌تر هستند.
جو مک‌کورد (Joe McCord) پژوهشگر دیگری بود که کاملا اتفاقی و از روی اشتباه مفتخر به کشف عملکرد آنزیم‌های آنتی اکسیدانی مانند سوپر اکسید دیموتاز (superoxide dismutase) شد. او به این نکته اشاره کرد که چگونه همه‌ی حیوانات این ترکیبات سودمند را در بدن خود نگه می‌دارند و با افزایش سن این مواد در بدنشان کاهش می‌یابد.
امروزه سطح آنتی اکسیدان موجود در مواد غذایی مختلف توسط تست ORAC محاسبه میشود که به معنای «ظرفیتِ جذبِ رادیکالِ اکسیژن» می‌باشد. تست ORAC قدرت جذب و از بین بردن رادیکالهای آزاد توسط یک گیاه را نشان می‌دهد.
بیشتر میوه‌ها، سبزیجات و گیاهان حاوی آنتی‌اکسیدانِ موجود در رژیم غذایی، حاوی ویتامین E، لوتئین (lutein)، ویتامین C، بتا کاروتن، فلونوئیدها(flavonoids) و لیکوپن هستند. اما چرا هیچ‌یک از نهادها میزان مجاز مصرف آنتی‌اکسیدان روزانه یا غذاهای حاویِ آنتی اکسیدان را توصیه نمی‌کند، زیرا بهتر است که آنتی اکسیدان مورد نیاز بدن خود را روزانه از طریق مواد غذایی تأمین کنید.
سبک‌زندگی غربی با فست‌فودها، تکیه بر داروها و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و آلاینده‌های زیست محیطی، عاملی برای گسترش رادیکالهای آزاد است. از آنجا که بسیاری از ما از سنین جوانی در معرض استرسِ اکسیداتیو هستیم، به سطح بیشتری از آنتی اکسیدان ها نیاز داریم که به معنای مصرف بیشتر غذاهای حاوی آنتی اکسیدان است.
برای معرفی فواید آنتی اکسیدان ها باید ابتدا به تعریف آن بپردازیم، آنتی اکسیدان به هر ماده‌ای گفته میشود که بتواند فرآیند اکسیداسیون را مهار کند، مخصوصا موادی که برای جلوگیری از خراب شدن مواد غذایی ذخیره شده یا حذف عوامل بالقوه‌ی اکسیداسیون در بدن یک موجود زنده استفاده می‌شوند.
آنتی اکسیدان ها شامل مواد غذایی مختلفی هستند که حتما قبلا نام آنها را شنیده‌اید، مثلا کارتنوئیدها (carotenoids) مانند بتاکاروتن (beta-carotene)، لیکوپن (lycopene) و ویتامین C، این مواد نمونه‌ای از آنتی اکسیدان‌هایی هستند که فرآیند اکسیداسیون یا واکنش سلولی در برابر اکسیژن، پراکسید یا رادیکالهای آزاد را مهار میکنند.
تحقیقات نشان می‌دهند که برای سلامتی و طول عمر، فواید مصرف برخی از آنتی اکسیدان های خوراکی مانند سبزیجات، چای‌ها و مکمل‌ها به شرح زیر است:
کند شدن روند پیری در پوست، نسوج بدن، مفاصل، چشم‌ها، قلب و مغز؛
داشتن پوستی سالم‌تر، جوان‌تر و درخشان‌تر؛
کاهش ریسک ابتلا به سرطان؛
افزایش سم‌زدایی در بدن؛
افزایش طول عمر؛
جلوگیری از بیماریهای قلبی و سکته؛
کاهش مشکلات شناختی مانند زوال عقل؛
کاهش ریسک مشکلات چشمی مانند آب‌مروارید و بیماری ماکولا (macular degeneration) که موجب از بین رفتن شبکیه‌ی چشم میشود؛
همچنین آنتی اکسیدان ها برای جلوگیری از اکسیداسیون و فساد مواد غذایی به آنها افزوده می‌شوند.
چند آنتی اکسیدان معروف و منابع غذایی آن
لوتئین و زآگزانتین از مواد آنتی اکسیدانی هستند که در تخم‌مرغ وجود دارند. این مواد آنتی اکسیدان باعث جلوگیری از بروز آب‌مروارید می‌شوند. از آنتی اکسیدان‌های مهم بدن می‌توان به ویتامین ای اشاره کرد.
ویتامین ث: نام دیگر این ویتامین، اسید اسکوربیک است که محلول در آب بوده و در تمامی مایعات بدن وجود دارد. به همین دلیل یکی از اولین خطوط دفاعی بدن است؛ ولی نمی‌تواند در بدن ذخیره شود؛ بنابراین باید به طور منظم و پیوسته میوه و سبزی مصرف کرد. نیاز روزانه آن ۶۰ میلی‌گرم است. دریافت ویتامین ث به مقدار بیش از ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز در بعضی افراد، اثرات جانبی مضری مانند ایجاد سنگ کلیه، تهوع و اسهال دارد. مهمترین منابع این ویتامین شامل مرکبات، فلفل سبز، کلم بروکلی، سبزی‌های برگی شکل سبز، کیوی، کلم، طالبی، توت‌فرنگی، اسفناج و سیب‌زمینی می‌شوند.
ویتامین ای: ویتامینی محلول در چربی است که همراه با چربی‌ها در کبد و سایر بافتهای بدن ذخیره میشود. ویتامین ای اثرات مهمی در بدن مانند تأخیر در پیری سلول‌ها و درمان آفتاب‌سوختگی دارد. نیاز روزانه آن در مردان ۱۵ واحد و در زنان ۱۲ واحد. منابع غذایی مهم ویتامین ای: دانه‌های روغنی، جوانه گندم، آجیل، دانه‌ها، غلات سبوس‌دار، سبزی‌های برگی شکل سبز هستند.
بتاکاروتن: پیش‌ساز ویتامین آ است که در بدن تبدیل به ویتامین آ میشود. بررسی بیش از ۶۰۰ کاروتنوئید مختلف نشان داده‌است که بتاکاروتن (یکی از کاروتنوئیدهای مهم) سبزی‌ها و میوه‌های سبز، زرد و نارنجی را از تخریب ناشی از نور خورشید حفظ میکند؛ بنابراین تصور میشود چنین اثری را نیز در بدن داشته باشد. مقدار معینی برای دریافت آن وجود ندارد. هویج، کدو تنبل، انواع کلم بروکلی، سیب‌زمینی شیرین، اسفناج، گوجه‌فرنگی، طالبی، هلو و زردآلو منابع غنی بتاکاروتن هستند. توجه شود که ویتامین آ، نقش آنتی اکسیدانی ندارد و دریافت مقادیر بالای آن برای بدن مسمومیت زا و خطرناک است.
سلنیم: این ماده معدنی مانع تخریب سلول‌های بدن توسط مواد اکسیژن دار میشود؛ بنابراین از بروز سرطان جلوگیری میکند. بهتر است سلنیم لازم از طریق مواد غذایی دریافت شود. زیرا دریافت مقادیر بالای سلنیم از طریق مکمل‌ها برای بدن، سمی و خطرناک است. بهترین منابع غذایی شامل: ماهی، گوشت قرمز، غلات، حبوبات، تخم‌مرغ، مرغ و سیر است. سبزی‌هایی که در خاک‌های غنی از سلنیم، رشد میکنند، نیز منبع خوبی از سلنیم هستند.
ده ماده‌ی غذایی سرشار از آنتی اکسیدان
آنتی اکسیدان ها می‌توانند به سادگی به رژیم غذایی شما افزوده شوند. بر اساس امتیاز ORAC که توسط آزمایشگاه داده‌های غذایی، مرکز تحقیقات تغذیه‌ی انسانی بلتسویل (Beltsville) و سرویس تحقیقاتی کشاورزی آمریکا محاسبه میشود، برخی از غنی‌ترین مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان ها بر اساس امتیازشان عبارتند از:
- زالزالک با ۲۵۰۰۰ امتیاز؛
- تمشک وحشی با ۱۴۰۰۰ امتیاز؛
- شکلات تلخ با ۲۱۰۰۰ امتیاز؛
- گردوی آمریکایی با ۱۷۰۰۰ امتیاز؛
- کنگر فرنگی با ۹۴۰۰ امتیاز؛
- تمشک با ۱۴۰۰۰ امتیاز؛
- لوبیا با ۸۴۰۰ امتیاز؛
- زغال‌اخته با ۹۵۰۰ امتیاز؛
- شاتوت با ۵۳۰۰ امتیاز؛
- گشنیز با ۵۱۰۰ امتیاز.
امتیاز ORAC در مواد غذایی ذکر شده بر اساس وزن است به این معنا که نیازی نیست مقادیر زیادی از این غذاها را مصرف کنیم. سایر مواد غذایی دارای آنتی اکسیدان که در فهرست بالا ذکر نشده‌اند و منابع غنی از آنتی اکسیدان ها هستند و فواید بسیاری دارند شامل گوجه‌فرنگی، هویج، کدوحلوایی، سیب‌زمینی شیرین، انار، توت‌فرنگی، کلم، کلم‌بروکلی، انگور قرمز، کدو و ماهی سالمون وحشی هستند. سعی کنید روزانه حداقل سه تا چهار عدد از این خوراکی‌ها را در برنامه‌ی غذایی خود بگنجانید تا سالم‌تر بمانید.
۱۰ گیاه حاوی آنتی اکسیدان
در کنار غذاهای دارای آنتی اکسیدان، برخی گیاهان، ادویه‌جات و روغن‌های خاصی که از گیاهان خوراکی گرفته می‌شوند نیز در بالا بردن ترکیبات آنتی اکسیدانی در بدن کمک شایانی میکنند. در اینجا فهرست دیگری از گیاهانی را که میتوانید برای بالا بردن ضریب ایمنی بدن خود در مقابل بیماریهای مختلف از آنها در رژیم غذایی‌تان استفاده کنید، مشاهده خواهید کرد. بسیاری از این گیاهان و ادویه‌جات به شکل روغن خوراکی در دسترس هستند. به دنبال روغن‌های خالص با خاصیت درمانی بالا باشید زیرا سرشار از آنتی اکسیدان ها هستند.
- میخک با ۳۱۴.۴۴۶ امتیاز ORAC؛
- دارچین با ۲۶۷.۵۳۷ امتیاز ORAC؛
- پونه‌‌ی کوهی با ۱۵۹.۲۷۷ امتیاز ORAC؛
- زردچوبه با ۱۰۲.۷۰۰ امتیاز ORAC؛
- کاکائو با ۸۰.۹۳۳ امتیاز ORAC؛
- زیره ۷۶.۸۰۰ امتیاز ORAC؛
- جعفری (خشک) ۷۴.۳۴۹ امتیاز ORAC؛
- ریحان ۶۷.۵۵۳ امتیاز ORAC؛
- زنجبیل ۲۸.۸۱۱ امتیاز ORAC؛
- آویشن ۲۷.۴۲۶ امتیاز ORAC.
سایر گیاهان حاوی آنتی اکسیدان عبارتند از سیر، فلفل‌هندی و چای سبز، سعی کنید روزانه دو تا سه عدد از این گیاهان یا چای‌های گیاهی را مصرف کنید.
۱۰ مکمل غذایی سرشار از آنتی اکسیدان
توصیه‌ی انجمن قلب آمریکا، کلینیک مایو (Mayo) و کلینیک کلیولند (Cleveland) این است که آنتیاکسیدانها را از انواع مختلفی از غذاها تأمین کنید. اگرچه همیشه حالت ایده‌آل و معمولا مفیدتر این است که آنتی اکسیدان ها را از غذاها دریافت کنید اما مصرف برخی دیگر از انواع خاص آنتیاکسیدانها نیز که به شکل مکمل‌های غذایی موجودند سودمند است. هنوز بر سر این موضوع که مصرف مقادیر مشخصی از آنتی اکسیدان ها تا چه حد از بروز بیماریهای مختلف جلوگیری میکند، بحث و تردید وجود دارد. برخی محققان می‌گویند آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند لوتئین و گلوتاتیون (glutathione) وقتی به شکل مکمل‌ها مصرف شوند، تأثیر بیشتری خواهند داشت، برای مثال برای جلوگیری از کاهش دید، دردهای مفاصل یا دیابت. اما سایر محققان این نتایج را قبول ندارند و می‌گویند مصرف مکمل‌های خاصی مانند ویتامین A یا C به مقدار زیاد میتواند زیان‌آور باشد.
بنابراین فقط به یاد داشته باشید که ممکن است مصرف مکمل‌ها گاهی مفید باشد اما به شما کمک نمی‌کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشید. این بستگی به سبک‌زندگی و رژیم غذایی شما دارد و ما هرگز نباید از مکمل‌ها به عنوان رژیم غذایی و یک عادت همیشگی استفاده کنیم.
اگر سالم هستید و رژیم غذایی متنوعی دارید، نیازی به استفاده از مکمل‌های آنتی اکسیدانی ندارید، اما اگر با مشکلاتی مانند کاهش دید، بیماریهای قلبی یا دیابت مواجه شده‌اید میتوانید از پزشک‌تان درخواست کنید تا میزان مشخصی از مکمل‌های حاوی آنتی اکسیدان را با توجه به نیازتان تجویز کند.
١. گلوتاتین (Glutathione)
گلوتاتین مهمترین آنتی اکسیدان موجود در بدن است زیرا در سلول‌ها وجود دارد و به افزایش فعالیت سایر آنتی اکسیدان ها و ویتامین‌ها کمک میکند. گلوتاتیتن یک پپتاید (peptide) است که ترکیبی از سه آمینو اسید مهم است که نقشی حیاتی در بدن دارند، از جمله کمک به جذب ویتامین‌ها، تولید برخی آنزیم‌ها، سم‌زدایی، هضم چربی‌ها و از بین بردن سلول‌های سرطانی.
٢. کورستین (Quercetin)
کورستین به‌طور طبیعی در انواع توت‌ها و سبزیجات موجود است و به نظر می‌رسد مصرف آن برای تمامی افراد بی‌خطر است. بیشتر تحقیقات صورت گرفته در این مورد نشان می‌دهند که مصرف مواد غذایی سرشار از کورستین یا مصرف آن به صورت مکمل‌های خوراکی کوتاه‌مدت، عوارض جانبی ندارد یا عوارض کمی دارد. مصرف آن تا ۵۰۰ میلی‌گرم، دو بار در روز و به مدت ۱۲ هفته برای از بین بردن التهاب‌ها یا مشکلات جسمانی شامل بیماریهای قلبی و عروقی، آلرژی‌ها، عفونت‌ها، خستگی مزمن و علائم مربوط به بیماریهای خودایمنی مانند آرتریت، توصیه میشود.
٣. لوتئین (Lutein)
مصرف لوتئین برای چشم، پوست، شریان‌ها، قلب و سیستم ایمنی بدن فواید زیادی دارد، اگرچه مواد غذایی طبیعی به نظر تأثیر بیشتری دارند و مصرف آنها کم‌خطرتر از مکمل‌هاست. برخی شواهد نشان می‌دهند که افرادی که لوتئین بیشتری در رژیم غذایی‌شان موجود است، کمتر به سرطان‌های سینه، رودهی بزرگ، دهانه‌ی رحم و ریه مبتلا می‌شوند.
۴. ویتامین C
ویتامین C برای افزایش ایمنی بدن در مقابل سرماخوردگی، آنفولانزا و سرطان پوست و مشکلات چشمی مؤثر است.
۵. رسوراترول (Resveratrol)
رسوراترول ترکیبی فعال است که در کاکائو، انگور قرمز و توت‌های سیاه مانند توت‌های وحشی، تمشک، توت سیاه و تمشک آبی وجود دارد و یک آنتی اکسیدان بیوفلانوئید پلی‌فونیک است که توسط این گیاهان تولید میشود و برای مقابله با استرس، زخم‌ها و عفونت‌های قارچی، حفظ سلامت قلب، شریان‌ها و … مفید است.
۶. آستاکسانتین (Astaxanthin)
آستاکسانتین در ماهی سالمون وحشی و کِریل (از سخت‌پوستان دریاهای آزاد) موجود است و در کاهش لکه‌های پوستی، افزایش سطح انرژی بدن، کمک به سلامتی مفاصل و جلوگیری از بروز علائم اختلال بیش‌فعالی مؤثر است.
٧. سلنیوم (Selenium)
سلنیوم یک ماده‌ی معدنی است که در خاک، غذاهای خاص و کمی نیز در آب موجود است و به ترشح غدد فوق کلیوی و تیروئید کمک میکند و از بروز مشکلات شناختی و بیماریهای قلبی نیز جلوگیری میکند، همچنین با انواع ویروس‌ها مقابله میکند و خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند آسم را کاهش می‌دهد.
٨. روغن اسطوخودوس (Lavender Essential Oil)
روغن اسطوخودوس التهاب را کاهش می‌دهد و به روشهای مختلفی همچون تولید آنزیم‌های حاوی آنتی اکسیدان مهمی چون گلوتاتین، کاتالاز (catalase) و سوپر اکسید دیسموتاز (superoxide dismutase) کمک شایانی به سلامتی بدن میکند.
٩. کلروفیل یا سبزینه (Chlorophyll)
کلروفیل برای سم‌زدایی و جلوگیری از بروز سرطان‌های مختلف، از بین بردن اثرات مواد سرطان‌زا در بدن و محافظت از DNA در برابر سموم و استرس بسیار مفید است و در موادی مانند سبزیجاتِ برگ سبز، آب‌میوه‌های پودری سبز و جلبک‌های سبز-آبی وجود دارد.
۱۰. روغن کُندر (Frankincense Essential Oil)
روغن کندر از لحاظ کلینیکی، درمانی حیاتی برای انواع مختلف سرطان مانند سرطان سینه، مغز، رودهی بزرگ و پروستات است و توانایی تنظیم عملکرد اپی‌ژنتیک سلولی را دارد که تأثیر مثبتی در تسریع درمان بر ژن‌ها دارد. روغن کندر را سه بار در روز روی بدن (در ناحیه گردن) بمالید و سه قطره از آن را در ۲۸ گرم آب بریزید و ۳ بار در روز به عنوان یک طرح پیشگیری طبیعی از بیماری‌ها مصرف کنید.
آیا مصرف آنتی اکسیدان ها عوارض جانبی دارد؟
به نظر می‌رسد مصرف مقدار زیاد مکمل‌های آنتی اکسیدانی مانند سایر مکمل‌ها، سودمند یا ضروری نیست، برای مثال در هنگام ورزش، مصرف اکسیژن توسط یک عامل بیش از ۱۰ برابر میشود، مصرف زیاد آنتی اکسیدانها ممکن است در بازیابی مناسب ورزش اختلال ایجاد کند. سایر پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مصرف دوز بالای مکمل‌های آنتی اکسیدانی در فواید ورزش برای قلب و عروق اختلال ایجاد میکند یا بر فعالیت‌های ضدسرطانی طبیعی بدن اثر منفی می‌گذارد و تعادل مواد شیمیایی بدن و مواد غذایی را برهم می‌زند.
وقتی از مقابله با سرطان و بیماریهای قلبی صحبت میشود، به نظر می‌رسد که کل مبانی‌نظری پزشکی پر از تناقض است، اگرچه برخی از تحقیقات انجام‌شده نشان‌دهنده‌ی رابطه‌ی مثبتی بین مصرف مکمل‌های آنتی اکسیدانی و کاهش ریسک ابتلا به بیماری هستند اما برخی دیگر چنین رابطه‌ی مثبتی را تأیید نمی‌کنند. برای اینکه همیشه در امان باشید، به دستورالعمل پزشک‌تان عمل کنید و از او درباره‌ی وضعیت جسمی خود و اینکه به چه مکملی نیاز دارید، سؤال کنید. برای اینکه در آینده سالم‌تر باشید و رادیکالهای آزاد کمتری در بدنتان داشته باشید از دستورات زیر پیروی کنید:
- از مصرف آب‌های حاوی آلاینده‌های زیست‌محیطی اجتناب کنید؛
- در معرض مواد شیمیاییِ لوازم خانگی و محصولات آرایشی قرار نگیرید؛
- مصرف غذاهای آماده و فرآوری شده را کاهش بدهید؛
- مصرف آفت‌کش‌ها را محدود کنید؛
- مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و غذاهای هورمونی را محدود کنید؛
- از مصرف بیش از حد داروها اجتناب کنید؛
- از استرس‌تان بکاهید؛
- روزانه ورزش ورزش کنید؛
- از روغن‌های طبیعی، و سرد فشرده‌شده استفاده کنید (حرارت، چربیِ موجود در روغن‌های تصفیه شده را اکسید میکند).
آن روی سکه در مورد آنتی اکسیدان ها
لینوس پاولینگ در سن ۳۰ سالگی، با تلفیق ایده‌هایی از شیمی و مکانیک کوانتومی، راه بنیادین سومی را پیشنهاد کرد که اتم‌ها بر آن اساس در مولکول‌ها کنار هم نگه داشته می‌شدند. بیست سال بعد، تحقیقات او درباره اینکه پروتئین‌ها (قطعات سازنده تمام حیات) چگونه در کنار هم قرار می‌گیرند به فرانسیس کریک و جیمز واتسون کمک کرد تا ساختار دی‌ان‌ای را در ۱۹۵۳ کشف کنند.
سال بعد، به خاطر بصیرت‌های پاولینگ درباره نحوه پیوند مولکول‌ها با همدیگر جایزه نوبل شیمی به او اهدا شد. همانطور که نیک لین، متخصص زیست‌شیمی از کالج دانشگاه لندن، در کتاب اکسیژن سال ۲۰۰۱ خود می‌نویسد “پاولینگ … غول علم قرن بیستم بود، و کارهایش شیمی مدرن را پایه‌گذاری کرد”.
اما بعداً روزهای ویتامین ث از راه رسید. پاولینگ در پرفروش‌ترین کتاب سال ۱۹۷۰ خود، چگونه طولانی‌تر زندگی کنیم و احساس بهتری داشته باشیم، استدلال میکند که چنین افزودنی میتواند سرماخوردگی را درمان کند. او روزانه ۱۸،۰۰۰ میلی‌گرم (۱۸ گرم) از آن را مصرف می‌کرد، که ۵۰ برابر مقدار مجاز پیشنهاد شده روزانه است.
در ویرایش دوم این کتاب، او آنفولانزا را به فهرست بیماریهای با درمان ساده افزود. هنگامی که اچ‌آی‌وی در طول دهه‌ی ۱۹۸۰ در آمریکا شیوع پیدا کرد، او ادعا کرد که ویتامین ث میتواند آن را هم درمان کند.در سال ۱۹۹۲، ایده‌های او در روی جلد مجله تایم تحت عنوان: “قدرت واقعی ویتامین‌ها” عرضه شد. از آنها به عنوان درمان برای بیماریهای قلبی و عروقی، آب مروارید و حتی سرطان صحبت شده بود. مقاله ادعا کرده بود: “حتی از همه این‌ها مهم‌تر اینکه ویتامین‌ها می‌توانند از آسیب‌های طبیعی سال‌خوردگی جلوگیری کنند”.
خرید و فروش مولتی‌ویتامین‌ها و دیگر مکمل‌های غذایی، همانند شهرت پاولینگ بسیار بیشتر شد.
اما آوازه علمی او به سوی دیگری رفت. به مرور زمان، ویتامین ث، و بسیاری از مکمل‌های غذایی دیگر، از پشتیبانی علمی بهره‌مند نشدند. در حقیقت، پاولینگ با هر قاشق سرپری از مکمل که به آب پرتقال خود می‌افزود، به احتمال زیاد به جای کمک کردن به بدن خود به آن آسیب می‌زد. ثابت شده که ایده‌های او نه تنها اشتباه بودند بلکه در نهایت خطرناک بودند.
پاولینگ نظریه خود را بر این واقعیت پایه گذاری کرده بود که ویتامین ث یک آنتی‌اکسیدان است، یعنی رشته‌ای از مولکول‌ها که شامل ویتامین ای، بتاکاروتن و اسید فولیک است. تصور میشود که فواید آنها از این واقعیت ناشی میشود که آنها مولکول‌های بسیار واکنش‌پذیری به اسم رادیکالهای آزاد را خنثی میکنند.
در ۱۹۵۴، ربکا گرشمن که آن زمان در دانشگاه روچستر نیویورک بود، برای اولین بار این مولکول‌ها را به عنوان یک خطر محتمل شناسایی کرد – فکری که توسط دنهام هارمن، از آزمایشگاه دانر فیزیک پزشکی دانشگاه برکلی در سال ۱۹۵۶ توسعه پیدا کرد، و استدلال می‌کرد که رادیکالهای آزاد ممکن است باعث زوال، بیماری و در نهایت کهولت سلولی شوند.
در طول قرن بیستم، دانشمندان به شکل پیوسته‌ای بر پایه‌ی ایده‌های او پیش رفتند و طولی نکشید که اقبال گسترده‌ای پیدا کردند.
نحوه‌ی کار آن این‌گونه است. این روند با میتوکندری آغاز میشود، که موتورهای احتراق کوچکی درون سلول‌های ما هستند. داخل پوسته درونی آنها غذا و اکسیژن به آب، دی‌اکسید کربن و انرژی تبدیل می‌شوند. این تنفس است، یعنی مکانیسمی که به تمام مجموعه‌های حیاتی نیرو می‌بخشد.
ماجرا این به این سادگی نیست. علاوه بر غذا و اکسیژن، جریان ممتدی از ذرات با بار منفی به نام الکترون هم لازم‌اند. همانند یک جریان درون‌سلولی سرازیر که به مجموعه‌ای از آسیاب‌های آبی نیرو می‌دهد، این جریان در میان چهار پروتئین حفظ میشود، که هر کدام در پوسته درونی این میتوکندری جاسازی شده‌اند، و به تولید محصول نهایی نیرو می‌دهند: انرژی.
این واکنش به هر کاری که ما انجام می‌دهیم انرژی می‌دهد، اما یک روند ناکامل است. مقداری نشتی الکترون از سه تا از آسیاب‌های آبی سلولی وجود دارد که هر کدام قادر به واکنش دادن با اکسیژن مولکول‌های مجاور هستند. نتیجه‌ی این یک رادیکال آزاد است، یعنی یک مولکول اساسا واکنشی با یک الکترون آزاد.
رادیکال های آزاد به منظور به دست آوردن ثبات با ویران کردن ساختارهای اطراف‌شان، با جدا کردن الکترون‌ها از مولکول‌های حیاتی مانند دی‌ان‌ای و پروتئین‌ها به منظور ایجاد تعادل در بار خودشان، انتقام می‌گیرند. هارمن و بسیاری دیگر فرض کردند که هرچند در مقیاس حیرت‌آور کوچکی، این تولید رادیکالهای آزاد میتواند عوارض بسیاری بر تمام بدن ما تحمیل کند و باعث جهش‌های ژنتیکی شود که منجر به سال‌خوردگی و بیماریهای مرتبط با سن مانند سرطان شود.
مختصر اینکه اکسیژن نفس زندگی است، اما بالقوه میتواند ما را پیر و فرتوت کند و حتی منجر به مرگ شود.
اندکی پس از آن‌که رادیکالهای آزاد به پیری و بیماری ربط داده شدند، آنها دشمنانی به نظر رسیدند که باید از بدن‌هایمان پاکسازی شوند. برای نمونه در ۱۹۷۲ هارمن نوشت: “ممکن است انتظار برود که کم کردن [رادیکالهای آزاد] در یک موجود زنده منجر به یک نرخ کاهنده در تخریب بیولوژیکی با همراهی افزایش سال‌های زندگی سالم و مفید باشد. امید می‌رود که [این نظریه] منجر به آزمایش های پربار با هدف افزایش دادن طول عمر با سلامت انسان شود”.
او درباره‌ی آنتیاکسیدانها صحبت می‌کرد، مولکول‌هایی که الکترون‌ها را از رادیکالهای آزاد می‌پذیرند و به این وسیله این تهدید را منتشر میکنند. و بذر آزمایش‌هایی که او امیدشان را داشت کاشته شد، پرورش داده شدند و در طول چند دهه بعدی تکرار شدند. اما ثمر کمی به بار آوردند.
برای نمونه در دهه‌ی ۱۹۷۰ و با ورود به دهه ۱۹۸۰ برای موش‌های بسیاری -حیواناتی که در آزمایشگاه‌ها از آنها استفاده می کنیم- آنتی‌اکسیدان‌های مکمل مختلفی در رژیم غذایی یا از طریق تزریق مستقیم در جریان خونشان تجویز شدند. حتی برخی به شکل ژنتیک اصلاح شدند تا کد ژنتیکی برای آنتی‌اکسیدان‌های خاص از موش‌های آزمایشگاهی اصلاح نشده فعال‌تر باشد.
اگرچه روش‌ها متفاوت بود اما نتایج تا حد زیادی مشابه بودند: زیاد بودن آنتیاکسیدانها نه آسیب‌های سال‌خوردگی را تسکین می‌داد و نه از هجوم بیماری پیشگیری می‌کرد.
آنتونیو انریکز از مرکز ملی پژوهش قلب و عروق اسپانیا در مادرید می‌گوید: هرگز واقعا ثابت نشد که آنها طول عمر را افزایش می‌دهند، یا باعث بهبود عمر آدمی می‌شوند. موش‌ها خیلی به مکمل‌ها اهمیت نمی‌دهند.
انسان‌ها چطور؟ بر خلاف خویشاوندان پستاندار کوچکتر ما، دانشمندان نمی‌توانند اعضای جامعه را به آزمایشگاه‌ها ببرند و در حالی که هر عامل خارجی که میتواند در انتها نتایج را تحت تأثیر قرار دهد را کنترل میکنند، سلامت آنها را در طول دوران زندگی‌شان زیر نظر بگیرند. اما کاری که می‌توانند بکنند این است که آزمایش‌های بالینی دراز مدت ترتیب دهند.
قضیه بسیار ساده است. ابتدا گروهی از مردم با سن، مکان و شیوه زندگی مشابهی را پیدا کنید. در مرحله دوم آنها را به دو زیرگروه تقسیم کنید. یک نیمه مکمل‌هایی را که علاقه به امتحان‌شان دارید دریافت میکنند، در حالی که بقیه یک قرص خالی – یک قرص قند، یک دارونما می‌گیرند. در مرحله سوم، و به شکل حیاتی برای پیشگیری از تبعیض غیرعمدی، تا پس از پایان آزمایش هیچ کس نمی‌داند که به هرکسی چه چیزی داده شده است؛ حتی آن‌هایی که بر این درمان نظارت میکنند. این شیوه که به نام یک آزمایش کنترل شده بی‌طرفِ مضاعف شناخته میشود، استاندارد طلایی پژوهش‌های دارویی است. از دهه ۱۹۷۰ آزمایش‌های بسیاری مانند این بودند که تلاش می‌کردند کشف کنند چه میزان مکمل آنتی‌اکسیدان برای سلامت و بقای ما لازم است. نتایج به هیچ وجه امیدبخش نیستند.
نتایج معکوس استفاده از آنتی اکسیدان ها!
برای نمونه در سال ۱۹۹۴ آزمایشی زندگی ۲۹،۱۳۳ نفر فنلاندی را در دهه‌ی پنجاه عمرشان زیر نظر گرفت. همه سیگار می‌کشیدند، اما فقط به بعضی از آنها مکمل بتاکاروتن داده شده بود. در این گروه بروز سرطان ریه ۱۶ درصد افزایش پیدا کرده بود.
نتیجه‌ی مشابهی در زنان یائسه در آمریکا یافت شد. پس از ۱۰ سال مصرف هر روزه اسید فولیک (یک نوع ویتامین ب) خطر سرطان پستان آنها به نسبت زنانی که این مکمل را دریافت نمی‌کردند ۲۰ درصد افزایش پیدا کرد.
اوضاع از این هم بدتر میشود. مطالعه بیش از ۱۰۰۰ نفر سیگاری سنگین که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد ناگزیر تقریبا دو سال زودتر پایان داده شد. پس از تنها چهار سال استفاده از مکمل بتاکاروتن و ویتامین آ، ۲۸ درصد افزایش در نرخ سرطان ریه و یک افزایش ۱۷ درصدی در تعداد مرگ‌ها وجود داشت.
این‌ها اعداد ناچیز و بی‌اهمیتی نیستند. در مقایسه با دارونما (پلاسیبو)، هنگامی که این دو مکمل داده می‌شد هر سال ۲۰ نفر بیشتر می‌مردند. در طول چهار سال این آزمایش، این میزان برابر با ۸۰ مرگ بیشتر است. همانطور که نویسندگان در آن زمان نوشتند: “یافته‌های فعلی دلایل کافی برای بازداشتن از مصرف مکمل بتاکاروتن و ترکیب بتاکاروتن و ویتامین آ ارائه میکند”.
ایده‌های کشنده
البته این مطالعات قابل توجه داستان را به شکل کامل بازگو نمی‌کند. مطالعاتی وجود دارند که فواید مصرف آنتیاکسیدانها را نشان می‌دهند، به ویژه هنگامی که جمعیت نمونه به یک رژیم غذایی سالم دسترسی ندارند.
اما بنا بر یک بررسی از سال ۲۰۱۲ که نتیجه ۲۷ آزمایش بالینی ارزیابی تأثیر آنتی‌اکسیدان‌های مختلف را ثبت کرده بود، وزن شواهد به نفع‌شان نیست.
تنها هفت مطالعه گزارش کردند که استفاده از مکمل‌ها منجر به نوعی از خواص سلامتی مکمل‌های آنتی‌اکسیدان میشود که شامل کاهش خطر بیماری عروق قلبی و سرطان پانکراس است. ده مطالعه هیچ فایده‌ای ندید – مانند این بود که به همه بیماران قرص قند داده باشند (البته که این طور نبود). ۱۰ مطالعه دیگر باقی مانده بود که بسیاری از بیماران را در وضعیت قابل اندازه‌گیری بدتری پس از تجویز آنتی‌اکسیدان یافتند، که شامل افزایش بروز بیماری‌هایی مانند سرطان‌های ریه و پستان بود.
انریکز می‌گوید: “این نظریه که [مکمل] آنتی‌اکسیدان درمانی معجزه‌آسا است کاملا کنار گذاشته شده است”. لینوس پاولینگ تا حد زیادی از اینکه نظریه‌های خودش می‌توانند کشنده باشند ناآگاه بود. در ۱۹۹۴ پیش از انتشار تعداد زیادی از آزمایش‌های بالینی در مقیاس وسیع، او به خاطر سرطان پروستات مرد. مطمئنا ویتامین ث نوش‌دارویی که او سرسختانه تا آخرین نفس ادعا می‌کرد نبود. اما آیا باعث بالاتر رفتن مخاطره می‌شد؟
ما هرگز با اطمینان نخواهیم دانست. اما با توجه به آن چند مطالعه که آنتی‌اکسیدان‌های بیش از اندازه را با سرطان مرتبط کرده‌اند، مطمئنا دور از ذهن نیست. برای نمونه یک مطالعه‌ی منتشر شده در سال ۲۰۰۷ از مؤسسه ملی سرطان آمریکا دریافته است که احتمال مرگ از سرطان پروستات مردهایی که مولتی‌ویتامین مصرف می‌کردند در مقایسه با آن‌هایی که مصرف نمی‌کردند، ۲ برابر بیشتر است. و در سال۲۰۱۱ مطالعه مشابهی بر ۳۵،۵۳۳ مرد سالم دریافت که مصرف مکمل‌های ویتامین ای و سلنیوم سرطان پروستات را ۱۷ درصد افزایش داده بود.
از زمانی که هارمن نظریه بزرگ خود را درباره رادیکالهای آزاد و پیری مطرح کرد، جدایی شسته و رفته آنتیاکسیدانها و رادیکالهای آزاد (اکسیدانها) رو به زوال گذاشته و مشمول مرور زمان شده است.
آنتی‌اکسیدان تنها یک نام است و نه یک تعریف مشخص از طبیعت. ویتامین ث، مکمل مورد علاقه پاولینگ، را در نظر بگیرید. در اندازه صحیح، ویتامین ث رادیکالهای آزاد با بار بسیار را با پذیرش الکترون‌های آزادشان خنثی میکند. این یک شهید مولکولی است که با گرفتن ضربه‌ها به خودش از همسایگی سلولی خود حفاظت میکند.
اما با پذیرش یک الکترون، ویتامین ث خودش به یک رادیکال آزاد تبدیل میشود که قادر به آسیب رساندن به پوسته‌های سلولی، پروتئین و دی‌ان‌ای است. همانطور که شیمی‌دان غذایی ویلیام پورتر در سال ۱۹۹۳ نوشت: “[ویتامین ث] حقیقتا یک ژانوس دو سر است، یک دکتر جکیل و آقای هاید، ترکیب متناقضی از آنتیاکسیدانها”.
خوش‌بختانه در شرایط عادی آنزیم ردوکتاز ویتامین ث میتواند ویژگی آنتی‌اکسیدانی ویتامین ث را برگرداند. اما اگر ویتامین ث بسیار زیادی وجود داشته باشد که این به سادگی نتواند تولید را ادامه دهد چه؟ این گونه ساده‌سازی یک بیوشیمی پیچیده خودش مشکل‌ساز است، اما آزمایش‌های بالینی بالا چند نتیجه محتمل را ارائه میکنند.
تفرقه بینداز و حکومت کن!
آنتیاکسیدانها یک روی تاریک دارند. و با شواهد رو به افزایشی مبنی بر این که خودِ رادیکالهای آزاد برای سلامت ما ضروری هستند، حتی روی خوب آنها همیشه مفید نیست.
ما حالا می‌دانیم که رادیکالهای آزاد اغلب به عنوان پیام رساننده مولکولی استفاده می‌شوند که سیگنال‌ها را از یک منطقه سلول به منطقه دیگر ارسال میکنند. در این نقش، نشان داده شده است که آنها هنگامی که یک سلول رشد میکند، هنگامی که به دو سلول تقسیم میشود و هنگامی که می‌میرد، قدرت‌شان تغییر میکند. رادیکالهای آزاد در هر مرحله‌ای از زندگی یک سلول، حیاتی هستند.
بدون آنها، سلول‌ها ممکن است به شکل غیر قابل کنترلی به رشد و تقسیم ادامه دهند. کلمه‌ای برای این وضعیت وجود دارد: سرطان.
ما همچنین ممکن است بیشتر در معرض عفونت‌هایی از بیرون باشیم. هنگامی که از جانب یک باکتری یا ویروسِ ناخواسته تحت فشار هستیم، رادیکالهای آزاد به شکل طبیعی به تعداد بیشتری تولید می‌شوند و به عنوان یک بوق خاموش برای سیستم ایمنی ما عمل میکنند. در پاسخ، سلول‌های پیش‌تاز پدافند ایمنی ما – ماکروفاژها و لنفوسیت‌ها- شروع به تقسیم و عملیات اکتشافی درباره‌ی مشکل میکنند. اگر این یک باکتری باشد، آن را، مانند پک من که یک شبح آبی را می‌خورد، قورت می‌دهند.
این در دام افتاده است اما هنوز نمرده است. برای تغییر آن، رادیکالهای دیگر یک بار دیگر به عمل فراخوانده می‌شوند. آنها داخل سلول ایمنی، برای کاری که به خاطر آن بدنام اند استفاده می‌شوند: برای آسیب رساندن و کشتن. مزاحم متلاشی میشود.
از ابتدا تا انتها یک واکنش ایمنی سالم بستگی به این دارد که رادیکالهای آزاد برای ما و درون ما وجود داشته باشند. همانطور که ژائو پدرو مگلائس و جورج چرچ متخصصان ژنتیک در ۲۰۰۶ نوشتند: “همان طور که آتش خطرناک است و با این‌حال انسان نحوه استفاده از آن را یاد گرفته است، اکنون به نظر می‌رسد که سلول‌ها مکانیسم‌ها را برای کنترل و استفاده [از رادیکالهای آزاد] تکامل داده‌اند“.
به عبارت دیگر آزاد سازی خودمان از رادیکالهای آزاد با آنتیاکسیدانها فکر خوبی نیست. انریکز می‌گوید: شما بدن را در مقابل برخی عفونت‌ها بی دفاع رها خواهید کرد.
خوش‌بختانه بدن شما سیستمی دارد تا بیوشیمی درونی شما را در حد امکان پایدار نگه دارد. برای آنتیاکسیدانها، این عموما شامل تصفیه کردن هر چیز اضافه‌ای از خون به ادرار برای دفع است. کلوا ویلانووا از مؤسسه پلی‌تکنیک ملی مکزیتو سیتی در یک ای‌میل می‌گوید: “آدم‌ها به توالت می‌روند”.
لین می‌گوید: “ما در متعادل کردن چیزها عالی هستیم بنابر این اثر [استفاده از مکمل‌ها] هر کاری که بکنید ملایم است، که باید برای آن سپاسگذار باشیم”. بدن‌های ما برای متعادل کردن خطر اکسیژن از همان زمانی که اولین میکروب‌ها شروع به استنشاق این گاز سمی کردند انتخاب شده اند. ما نمی‌توانیم میلیاردها سال تکامل را با یک قرص ساده تغییر دهیم.
هیچ کس انکار نخواهد کرد که ویتامین ث برای یک سبک زندگی سالم حیاتی است، همانطور که تمام آنتیاکسیدانها چنین اند، اما اگر توصیه‌‌های پزشک را دنبال نکنید، وقتی گزینه رژیم غذایی سالم در اختیارتان هست، این مکمل‌ها به ندرت پاسخ یک زندگی طولانی خواهند بود. ویلانووا می‌گوید: “تجویز آنتی‌اکسیدان تنها هنگامی موجه است که کمبود واقعی یک آنتی‌اکسیدان خاص مشهود باشد. بهترین گزینه برای دریافت آنتیاکسیدانها از طریق غذاست چون حاوی ترکیبی از آنتی‌اکسیدان‌هایی است که با هم کار میکنند”.
لین می‌گوید: “به طور کلی نشان داده شده که رژیم‌های غذایی سرشار از میوه‌ها و سبزیجات برای شما خوب هستند. همیشه نه، اما به طور کلی توافق وجود دارد که این گونه است”. هرچند اغلب فواید چنین رژیم غذایی به آنتیاکسیدانها نسبت داده شده اما ممکن است این فواید برخواسته از یک تعادل سالم پرو-اکسیدانها و دیگر ترکیباتی باشد که نقش‌شان هنوز کاملا درک نشده است.
پس از دهه‌ها رمزگشایی از بیوشیمی بی‌قاعده رادیکالهای آزاد و آنتیاکسیدانها، صدها هزار داوطلب، و میلیون‌ها پوند صرف شده در آزمایش‌های بالینی، بهترین نتیجه‌ای که دانش قرن بیست و یکم برای ارائه کردن دارد، در کلاس درس یک دانش‌آموز هم یافت میشود: پنج میوه روزانه‌ی خود را بخورید.
منبع :
https://www.chetor.com
گیاه تراریخته به گیاهی گفته میشود که ساختار ژنتیکی آن از طریق مهندسی ژنتیک تغییر یافته باشد. این تغییر معمولاً جهت بهبود مقاومت گیاه به برخی آفات یا بیماریهای گیاهی و برای بهبود عملکرد گیاه و بهره‌وری کشاورزی صورت می‌گیرد.
غالباً هدف از مهندسی ژنتیک در گیاهان انتقال یک یا چند ژن به گیاه می‌باشد که در صورت موفقیت یک ویژگی جدید به گیاه می‌بخشند. این ویژگی جدید معمولاً در گیاهان هم خانواده یافت نمی‌شود. به همین دلیل انتقال ژن یا ژنهای عامل این ویژگی، که گاهی در گیاهان غیر هم خانواده یا حتی موجود زندهٔ دیگر مانند یک گونهٔ باکتری موجود می‌باشد، از طریق روشهای متداول اصلاح نباتات محقق نخواهد شد. نمونه‌های استفاده از گیاهان تراریخته با صفتی چون مقاومت به یک آفت، بیماری یا خشکی را می‌توان در کشاورزی مدرن یافت. گیاهان تراریخته در صنعت داروسازی جهت تولید صنعتی برخی ترکیبات با کاربرد پزشکی نیز استفاده می‌شوند.
علیرغم فواید بسیار و به تبع آن علاقه‌مندان زیاد در بین محققین و کشاورزان، استفاده از گیاهان تراریخته منتقدینی دارد. این انتقادات بر اساس ملاحظات اکولوژیکی و اقتصادی می‌باشد چرا که موجودات تراریخته غالباً به درخواست ابداع کنندگان آنها تحت قوانین مالکیت معنوی محافظت می‌شوند. این منتقدین همچنین به بحث سلامت مواد غذایی تولید شده با گیاهان تراریخته می‌پردازند.
در ایران اولین محصول کشاورزی تراریخته رقمی از برنج است که در برابر کرم ساقه خوار برنج Chilo suppressalis مقاوم است. اگرچه تراریزش برنج چندسالی است که در ایران آغاز شده است ولی به دلیل سرسخت بودن برنج به تراریزش که خود از دشوار بودن کشت بافت آن ناشی می شود، این رویکرد متوقف شده است و به بسیاری از ارقام برنج بومی ایرانی تعمیم نیافته است. در قیاس با کشورهایی چون هند و چین و ژاپن، تاکنون تلاش های اندکی به منظور کشت بافت برخی از ارقام برنج بومی ایرانی صورت پذیرفته است، که این مهم مستلزم تلاش بیشتر محققین در این زمینه می باشد.
مراحل تولید
- یافتن صفات تازه
- دستیابی به ژن‌ها
- الحاق ژن تازه به ژنوم گیاهی
- دالان‌های رشد و گلخانه‌های خودکار
- کاشت با تراکتور هوشمند
- زمان آشکارشدن ژن‌ها فرامی‌رسد
فواید محصولات تراریخته
- تولید محصولات قوی تر: محصولات تراریخته در برابر بیماری‌ها مقاوم هستند.
- محافظت محیط در برابر سموم: به دلیل اینکه محصولات تراریخته نیاز کمتری به سم پاشی از طریق مواد شیمیایی دارند باعث محافظت محیط در برابر سمپاشی و آفت‌کش‌ها می‌شوند.
- ماندگاری بیشتر محصولات: با تغییر در ساختار ژنی این محصولات، بدون نیاز به ماده اضافه‌ای محصولات مدت زمان بیشتری با کیفیت باقی می‌مانند.
- جنگل زدایی کمتر: با افزایش جمعیت دنیا، نیاز به تخریب جنگل‌ها بیشتر میشود اما اگر غذای کافی برای این جمعیت فراهم شود نیازی به جنگل زدایی نیست.
- کاهش گرم شدن زمین: در صورت دستکاری ژنتیکی گیاهان آنها می‌توانند دی اکسید کربن بیشتری مصرف کرده و اکسیژن بیشتری را به اتمسفر برسانند که پدیده گلخانه‌ای را کاهش می‌دهد و باعث کاهش گرم شدن زمین میشود.
- کاهش قیمت غذا: اگر تولید محصولات زیاد شود قیمت آنها کاهش می‌یابد.
- تولید محصولات جدید: با دستکاری ژنتیکی محصولاتی به دست می‌آید که می‌توانند در هر محیطی رشد کنند. مثلاً تولید گوجه فرنگی در زمین نمکی.
- مقاومت در برابر حشرات: این محصولات به دلیل مقاومت در برابر حشرات نیاز کمتری به حشره کش‌ها دارند.
مضرات محصولات تراریخته
- واکنش آلرژیک: دستکاری ژنتیکی باعث ایجاد پروتئین‌هایی در گیاه یا جانور جدید میشود که ممکن است برای بدن انسان به عنوان عامل بیگانه شناسایی شده و منجر به ایجاد واکنش آلرژیک شود.[نیازمند منبع]
- نامناسب برای محیط زیست: بقایای این جانداران برای محیط زیست نامناسب است و تا مدت‌ها به صورت مخفی در طبیعت باقی می‌ماند.
- کاهش تنوع زیستی: تغییرات ژنتیکی باعث آسیب به برخی ارگانیسم‌ها (مانند آفات و حشرات) در اکوسیستم میشود و از تنوع زیستی آنها می‌کاهد.
- کاهش کارایی آنتی بیوتیک‌ها: به دلیل تغییرات ژنتیکی، این محصولات به ویروس‌ها و باکتری‌ها مقاوم می‌شوند؛ خاصیت آنتی بیوتیکی خود را در بدن اعمال میکنند و از کارایی آنتی بیوتیک‌های دارویی می‌کاهند.
- طعم غیر متداول: به دلیل تغییر در ساختار این محصولات، طعم متفاوتی خواهند داشت.
- نامناسب از جهت تغذیه‌ای برای انسان‌ها: این محصولات باعث ایجاد بیماریهای جدید در انسان می‌شوند و در بسیاری از گونه‌های حیوانات مانند موش‌ها و پروانه‌ها باعث مرگ شده‌اند.
- سلاح بیولوژیک: بسیاری از کشورها از این محصولات به عنوان سلاح بیولوژیک علیه دشمنان خود استفاده میکنند.
روند تولید محصولات تراریخته در خارج از ایران
سازمان‌های متولی امور بهداشت، محیط‌زیست و کشاورزی در سطح جهان اظهارنظرات مختلف و ضدونقیضی درباره محصولات دستکاری شده ژنتیکی داشته‌اند. به این ترتیب رفتار مردم هم درباره انتخاب این محصولات و در کشورهای مختلف، متفاوت بوده است. اروپایی‌ها معمولا نسبت به سلامت محصولات غذایی خود ایمنی و دقت بیشتری را مدنظر قرار می‌دهند و تا حد زیادی از مصرف محصولات تراریخته رویگردان هستند و قفسه مغازه‌ها تا حد زیادی از این محصولات خالی شده، چون خریدار چندانی ندارند، بنابراین به‌طور کلی اقبال عمومی در سطح جهان، نسبت به این محصولات رو به کاهش است. سطح زیر کشت محصولات تراریخته هم اگرچه تا سال2014 روند افزایشی داشت اما در سال2015 زمین‌های کمتری به تولید این محصولات ادامه دادند. بنابراین تصمیم عمومی بر کاهش مصرف محصولات دستکاری شده، بوده است.
در ایران محصولات تراریخته تولید میشود؟
دکتر عمرانی صحبت‌های خود را این‌طور ادامه می‌دهد: آمار ضدونقیضی درباره تولید محصولات تراریخته در ایران وجود دارد. به ادعای برخی افراد، در سال‌های83 ، 84 و 85 تولیداتی از این محصولات در ایران داشته‌ایم و تحقیقی هم انجام شد و پژوهشگرانی ادعا کردند که 47درصد از برنج‌های موجود در بازار (ایرانی و خارجی) تراریخته بوده‌اند. در عمل وزارت کشاورزی اعلام میکند که تا به حال هیچ مجوزی برای تولید محصولات دستکاری شده ژنتیکی داده نشده است.
اما گزارش‌هایی وجود دارد که بدون رعایت اصول آزمایش‌های میدانی، بذر محصولات دستکاری شده در ایران کشت میشود که بذر همین محصولات میتواند به‌وسیله حشرات و پرندگان به نقاط دیگر منتقل شود و بدون اینکه اطلاع داشته باشیم، کشورمان را دربر بگیرد. این است که اظهارنظرات ضدونقیض درباره این محصولات نگرانی‌ها را بیشتر میکند. باید یک تیم متشکل از چند وزارتخانه و با یک رویکرد محرمانه این مسائل را بررسی کرده و به یک جمع‌بندی و تصمیم درست و قاطع برسند تا خیال مردم از بابت این قضیه راحت شود.
محصولات وارداتی تراریخته در بازار!
واردات محصولات تراریخته، طی این سال‌ها وجود داشته و الان هم متاسفانه وجود دارد. به لحاظ قانونی، واردات این محصولات توسط اظهار خود واردکنندگان مشخص میشود. یعنی واردکننده اظهار میکند که یک محصول دستکاری ژنتیکی شده را وارد کرده و وزارت بهداشت براساس اطلاعات خود واردکنندگان این محصول را مورد بررسی قرار می‌دهد.
یعنی اگر یکی از واردکنندگان تراریخته بودن محصولات را عنوان نکند، احتمال دارد که بدون بررسی‌های بیشتر، این محصول وارد چرخه غذایی روزمره مردم شود، بنابراین امکان تخلف وجود دارد و تا به حال هیچ اظهارنظر صریحی درباره اینکه نظارت وجود دارد یا نه، انجام نشده است. درحالی که قوانین بین‌المللی به ما این اجازه را می‌دهد که جدای از ادعای تولیدکننده درباره سلامت محصول، در داخل کشور هم ارزیابی سلامت محصول انجام شده و بعد اجازه ورود کالا صادر شود.
وزارت بهداشت ایران چه کرده است؟
این اقدام وزارت بهداشت قابل تقدیر است که محصولاتی که خود واردکننده آن را تراریخته عنوان میکند یا به‌هرحال مشخص میشود که تراریخته است را با یک برچسب مشخص میکند که خریدار با آگاهی نسبت به این موضوع، انتخاب خود را انجام دهد. الان بعضی محصولات مثلا بعضی روغن‌ها برچسب «دستکاری ژنتیکی شده» یا «تراریخته» دارند و می‌توان از این طریق آن را تشخیص داد. خریدار میتواند با دیدن برچسب روی محصول به تراریخته بودن یا نبودن آن پی ببرد، وگرنه به لحاظ شکل ظاهری یا طعم و مزه آن نمی‌توان به تراریخته بودن محصول پی‌برد. اگر از ظاهر محصول می‌شد تراریخته بودن آن را تشخیص داد که این همه جنجال برای بررسی بیشتر به‌وجود نمی‌آمد و در حقیقت در آزمایشگاه‌های مجهز می‌توان این موضوع را تشخیص داد. راه تشخیص برای مردم فقط برچسب محصول است.
انتقاد از محصولات تراریخته
منتقدان محصولات تراریخته معتقدند فعلاً در مورد تولید انبوه محصولات کشاورزی تراریخته صبر و تأمل شود، چرا که در آینده ممکن است دانش آن پیشرفت کند و زوایای پنهان این علم و تکنولوژی آشکار شود. محصولات تراریخته یا جانداران دستکاری‌شده ژنتیکی حاصل دستکاری ژنتیکی موجودات زنده اعم از گیاه و دام است. هدف از این دستکاری پاسخ به سیل مصرف حاصل از سبک زندگی سرمایه‌داری با طمع سودآوری بیشتر به دنبال تولید حداکثری با بهترین سر و شکل ظاهری فراورده است. از آنجا که علم بشر در حوزه مهندسی ژنتیک محدود است و از توانایی تاثیرگذاری و مدیریت همه خصوصیات فراورده نهایی برخوردار نیست و دقیقاً نمی‌داند حاصل پیوند ژنتیکی مثلاً ماهی و گوجه‌فرنگی یا ویروس و ذرت چه خواهد شد و لذا عاقبت مصرف کننده چنین فراورده‌ای اعم از دام یا انسان به بیماریهای نا معلوم ختم میشود.
سم گلایفوسیت سرطان‌زا نیست؟
دکتر عمرانی، عضو هیات‌رییسه اتحادیه ملی محصولات کشاورزی در این باره می‌گوید: «مهم این است که استناد ما به چه مدرک و پشتوانه علمی باشد. به استناد تحقیقاتی که آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان در سال2015 انجام داده است، سرطان‌زایی سم علف‌کش گلایفوسیت روی حیوانات به اثبات رسیده است. نتایج این تحقیقات هم در یک مجله معتبر پزشکی و سرطان‌شناسی چاپ شده است.
آیا محصولات تراریخته مضر هستند؟
دکتر عمرانی درباره جدی بودن خطر محصولات تراریخته می‌گوید: به استناد اظهارنظر صریح سازمان بهداشت جهانی یکی از دلایل مقاومت انسان نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها، استفاده از محصولات تراریخته است. دلیل این موضوع این است که به محصولات تراریخته ژن مقاومت نسبت به آفات، عوامل میکروبی یا بیماریهای گیاهی منتقل میشود.
این ژن‌ها به‌عنوان یکی از ابزارهای مهندسی ژنتیک است که به خورد جامعه داده میشود. این قضیه مثل یک جراح است که ابزار جراحی را در شکم بیمار جا گذاشته باشد. نتیجه هم میشود ساخت آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای قوی‌تر و مصرف بیشتر دارو با تاثیر کمتر. ابتلا به بیماریهای دیگر را هم به این فهرست اضافه کنید.
دوسوی یک تناقض
اظهارنظرات مختلفی درباره محصولات تراریخته و مخاطرات این محصولات وجود دارد اما دکتر بهزاد قره‌یاضی، رییس انجمن ایمنی زیستی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره سم گلایفوسیت که در محصولات ارگانیک به کار رفته است، می‌گوید: «این سم سالم‌ترین سم موجود در دنیاست، به‌گونه‌ای که سمیت آن کمتر از نمک طعام است. بر این اساس گلایفوسیت که برای علف کشی استفاده میشود، احتمال ندارد کشنده باشد و اجلاس مشترک فائو و بهداشت جهانی نتیجه‌گیری کرده است که گلایفوسیت احتمال ندارد برای انسان ریسک سرطان‌زایی در پی داشته باشد.
به‌علاوه به گزارش منتشر شده از سوی آکادمی علوم آمریکا، در این گزارش با مشارکت صدها دانشمند از سراسر جهان، تمام گذشته مهندسی ژنتیک و محصولات تراریخته طی 20سال گذشته مورد بررسی قرار گرفته و آینده آن پیش‌بینی شده است.»
تفاوت محصولات ارگانیک و تراریخته
دکتر عمرانی درباره ویژگی ها و خصوصیات محصولات ارگانیک و تراریخته به ما می‌گوید: محصولات ارگانیک به محصولاتی گفته میشود که در هیچ یک از مراحل کاشت، داشت و برداشت از هیچ نوع فرآیند شیمیایی استفاده نمی‌شود، یعنی برای تولید محصولات از روشهای کاملا طبیعی استفاده میشود و هیچگونه آسیبی نه برای انسان‌ها و نه برای محیط‌زیست وجود ندارد. اگر پس از بازرسی‌های گوناگون انواع آلودگی شیمیایی در آب، خاک یا محصول وجود نداشته باشد و تمام استانداردها رعایت شود؛ محصول ارگانیک خواهد بود. از طرفی محصولات تراریخته یا دستکاری شده ژنتیکی، محصولاتی هستند که داخل آنها یک یا چند ژن و برای اهداف مختلفی وارد شده است.
به معنای عام یعنی محصولات را به شکل ژنتیکی دستکاری میکنند تا بتوانند به هدف خود در تولید محصولات دست یابند. به‌عنوان مثال یک ژن که سم تولید میکند را از یک باکتری جدا کرده و به گیاه ذرت یا سویا منتقل میکنند. به این ترتیب ذرت یا سویا با تولید سم، در برابر آفات از خود محافظت میکنند و دچار آفت‌زدگی نمی‌شوند. بنابراین محصولات تراریخته، روند طبیعی رشد و تولید را طی نکرده و به شکل ژنتیکی دستکاری می‌شوند. لذا از زمانی که این محصولات وارد چرخه غذایی زمین شدند، یعنی از 20سال پیش تا به حال، بحث‌ها و اما و اگرهای زیادی درباره آنها وجود داشته است.
ارگانیک‌ها از تراریخته‌ها خطرناک‌ترند؟
دکتر قره‌یاضی، رئیس انجمن ایمنی زیستی درباره محصولات ارگانیک هم به ایسنا گفته: «نتایج مقالات متعددی نشان می‌دهد که احتمال سرطان‌زا بودن آفلاتوکسین موجود در محصولات ارگانیک بیشتر از سرطان‌زایی محصولات غیرارگانیک است. از آنجا که سم به محصولات ارگانیک زده نمی‌شود، ممکن است آفات از این محصولات تغذیه کنند. تغذیه آفات از محصولات کشاورزی سوراخی را ایجاد میکند که این سوراخ مرکز رشد قارچ است. همین قارچ به آفلاتوکسین و سرطان منجر میشود.» درحالی که دکتر عمران نظر دیگری دارد و می‌گوید: «متاسفانه عده‌ای از دوستان توجیه کار نادرست خود را در خراب کردن همه چیز می‌دانند.
این رویه درستی نیست که به جای پاسخگویی برای رفتار خود، مسائل دیگر را پیش کشیده و اتفاقا اظهارات اشتباه هم مطرح کرد. وقتی ما می‌پرسیم که چرا محصولات تراریخته تولید یا وارد کشور میشود، می‌گویند چرا تا الان سکوت کرده بودید؟ پاسخ من این است که ما از زمانی که فهمیدیم واردات محصولات تراریخته انجام میشود اعلام مخالفت کردیم. بعضی‌ها برای اینکه به هدف خود برسند، هدف را وسیله قرار می‌دهند و هر اظهارنظر اشتباهی را بیان میکنند. بحث آفلاتوکسین به آسیب‌هایی برمیگردد که برای محصولات پیش می‌آید. در حقیقت وقتی به یک محصول کشاورزی آسیب فیزیکی وارد میشود، محل آسیب میتواند محل رشد قارچ‌ها و به‌دنبال آن آفلاتوکسین باشد.
بنابراین این قضیه ربطی به ارگانیک بودن محصول ندارد و برای هر محصول دیگری ممکن است این اتفاق بیفتد، بنابراین اگر اصول کشاورزی رعایت نشود و محصولات با سهل‌انگاری تولید شوند، این اتفاق خواهد افتاد. این اظهارنظر که محصولات ارگانیک به‌دلیل اینکه سم زده نمی‌شوند، دچار آفت و آفلاتوکسین میشود، علمی نیست و تشویش اذهان عمومی محسوب میشود. در محصولات ارگانیک هم اگرچه سم‌زده نمی‌شود اما برای مبارزه با آفت روشهای خاصی وجود دارد و این‌طور نیست که محصول به حال خود رها شود. محصولات ارگانیک 11هزار سال است که غذای بشر را تامین کرده و امتحان خود را پس داده است.»
محصولات ارگانیک سم‌زده می‌شوند؟
این اظهارنظر که محصولات ارگانیک به‌دلیل اینکه سم زده نمی‌شوند، دچار آفت و آفلاتوکسین میشود، علمی نیست و تشویش اذهان عمومی محسوب میشود. در محصولات ارگانیک هم اگرچه سم‌زده نمی‌شود اما برای مبارزه با آفت روشهای خاصی وجود دارد و این‌طور نیست که محصول به حال خود رها شود. محصولات ارگانیک 11هزار سال است که غذای بشر را تامین کرده و امتحان خود را پس داده است.»
چرا نباید به برنج ارگانیک اعتماد کرد؟
قره یاضی با تاکید بر این که محصولات تراریخته و ارگانیک به دنبال تغییر طعم محصولات نیستند، ادامه داد: به طور کلی قیمت محصولات ارگانیک از قیمت سایر محصولات کشاورزی بالاتر است؛ چون تولید آنها مشکل و گران است، به این دلیل که اگر بر روی زمینی که قرار است محصولات ارگانیک تولید شود، کود و یا سم استفاده شود، به مدت سه سال نباید کاشت انجام شود.
قره یاضی با اشاره به دلایل محال بودن تولید ارگانیک برنج توضیح داد: پیوستگی مزارع برنج در شمال کشور موجب شده تا آب یک مزرعه وارد سایر مزارع دیگر شود در حالی که در همه مزارع از سم برای از بین بردن آفات استفاده شده است. از این رو اگر مزرعه‌ای بخواهد تولید ارگانیک برنج داشته باشد، باید جلوی ورود آب مزرعه‌ای که سم خورده، گرفته شود.
جهانی و سازمان FAO، به این جمع‌بندی رسیدند که نتایج این گزارش‌ها درست بوده و باید بررسی بیشتر انجام دهند. جالب اینجاست که در نشست بعدی که سه ماه قبل صورت گرفت، استنادهای آژانس تحقیقات سرطان را مدنظر قرار ندادند. مثل این است که قاضی دادگاه، برخی شواهد را مورد توجه قرار ندهد و حکم دهد. این موضوع باعث شد که یک افتضاح بزرگ به‌وجود آید و مشخص شد که حتی یکسری بررسی‌ها را انجام نداده و سهل‌انگارانه از کنار آن گذشته‌اند. تا آنجا که در گزارش دفتر پاسخگویی دولت امریکا این عبارت قید شده که این یک اتفاق بی‌شرمانه بود که در ساختار دولتی امریکا رخ داد، بنابراین باید برای ادعاهای خود به اسناد اصیل استناد کنیم. مثلا برخی روسای انجمن‌های علمی به یک گزارش سازمان بهداشت جهانی استناد میکنند که هیچ موردی از مخاطرات محصولات تراریخته مشاهده نشده است، درحالی که این گزارش برای سال2010 است و قدیمی محسوب میشود.
درحالی که مطالبی که ذکر کردم برای سال2015 به بعد است. این یک حقیقت است که شرکت تولیدکننده بذر دستکاری شده، دانش بیشتری از سازمان غذا و دارو دارد و اگر بخواهد برخی مستندات را پنهان کند به‌راحتی میتواند این‌کار را انجام دهد. این است که سازمان بهداشت جهانی به مدارک شرکت‌های تولیدکننده استناد میکند و مسئولیتی در این باره عهده‌دار نمی‌شود. به این ترتیب اگر اتفاق ناگواری رخ دهد هیچ‌کسی نمی‌تواند سازمان بهداشت جهانی را مواخذه کند زیرا عنوان میکند که ما مسئول نیستیم و تولیدکننده اطلاعات غلط در این باره ارائه داده است.»
منبع: