قرص اسپیروپنت که بین ورزشکاران حرفه ای در بدنسازی به ”کلن” شهرت دارد، یک ترکیب بسیار خوب و قابل توجه دارد و بسیار هم محبوب است. با اینکه اسپیروپنت یا همان کلن بوترول یک هورمون استروئیدی نیست، دارای اثرات قدرتمند ضد کاتابولیکی میباشد به این معنا که از تجزیهی پروتئین در عضلات جلوگیری کرده و در نتیجه باعث افزایش سلولهای عضلانی و در نهایت رشد عضلانی میشود، به همین دلیل بسیاری از ورزشکاران حرفهای برای جلوگیری از فاز کاتابولیک قبل از مسابقات و همچنین پس از اتمام دورههای استروئیدی و بدست آوردن تعادل مثبت و حفظ تودهی عضلانی، از آن بهره میگیرند.
اسپیروپنت (کلن) یکی از نشانههای وادار کردن بدن برای افزایش سوخت و ساز چربی است که افزایش حرارت بدن با مصرف همزمان کلن با استروئیدها افزایش مییابد.
یکی از معایب کلن، عادت کردن بدن به دوزهای مصرفی آن است که به بیاثرشدن دارو میانجامد که برای جلوگیری از آن میبایست دارو را به شکل هرمی مصرف کرد به این شکل که هر ۳ تا ۴ روز، دوز مصرفی را بیشتر کرده و هر ۳ تا ۴ هفته مصرف دارو را قطع کرده و به بدن استراحت دهیم… همچنین به این نکته باید توجه داشت که مصرف بیشتر از ۱۶۰میکروگرم از این دارو در یک روز خطرناک بوده و بههیچعنوان توصیه نمیشود.
” کلن بوترول دارای عوارضی شبیه استروئیدهای آنابولیک نیست و بک داروی مناسب برای بانوان احتساب میشود.”
بااینحال مصرف اسپیروپنت (کلن) بدون عوارض جانبی نخواهد بود که از متداولترین عوارض آن میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- احساس گیجی و منگی
- لرزش بیارادهی دست
- احساس گرفتگی
- احساس بیخوابی
- سردرد
- اسپاسمهای عضلانی
- حالت تهوع
- بیقراری
- تپش قلب
- افزایش فشار خون
این عوارض معمولا در ابتدای شروع مصرف بروز پیدا میکنند و بعد از ۸ تا ۱۰ روز کاهش پیدا میکنند و بتدریج از بین میروند.
کلن بترول در بسیاری از کشورهای جهان بهغیراز آمریکا یافت میشود. امروزه اسپیروپنت بصورت قرص، شربت، اسپری و ویالهای تزریقی قابل دسترس است که محصولات به شکل قرص از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند. شربتها و اسپریهای آن، معمولا ازکیفیت بالایی برخوردارند اما بدلیل توبید برای کودکان، ضعیف هستند. آمپولها و محصولات تزریقی کلن هم معمولا حیوانی بوده و برای استفاده دامها تولید میشوند و کیفیت لازم برای استفاده انسانی را ندارند. انواع انسانی محصولات تزریقی کلن نیز در بازارها موجود است که بسیاری از آنها فاقد اعتبار بهداشتی لازم هستند.
منبع
جی اچ آر پی GHRP-2 که همچنان به عنوان پرالمورلین شناخته شده است یک هورمون رشد هگزاپپتید مصنوعی است که از خود پپتید آزاد می کند که بر روی هیپوتالاموس و بر روی غده ی هیپوفیز تاثیر می گذارد و هورمون های رشد را آزاد سازی می کند. این عمل همراه با کمی تاثیر شتاب دهندگی بر روی پرولاکتین “ای سی تی اچ” و سطوح کوربیسول انجام می شود. این دارو به عنوان یک ترشح کننده ی واقعی “HGH” در نظر گرفته می شود به این معنی که باعث شتاب دادن و تسریع در سرعت ترشح “اچ جی اچ” موجود در بدن می شود. هورمون های رشد در بدن انسان در تحقیقات نشان داده است که باعث کاهش چربی و بهبود توده ها در بدن می شود. این دارو در تحقیقات بر روی افرادی که مورد بررسی قرار می گیرند نشان داده است که بسیار موثر و مفید در تولید “جی اچ” و تسریع تولید آن است. این نیمه عمر کوتاهی دارد که پتانسیل آن حدود فقط 15 دقیقه و نه بیش از 60 دقیقه پس از تزریق است.
تراکنش های آنالوگ “جی اچ آر پی” GHRP-2 (سرمورلین)
بسیار مهم است که بدانید که “جی اچ آر پی” GHRP-2 هیچ ربطی به هورمون های رشدی که هورمون آزاد می کند ندارد مانند سرمورلین و “سی جی سی” چرا که بر روی گیرنده ها عمل می کند. گر چه نتایج بیشتر هنگامی به دست می آید که در ارتباط با ترشح هورمون رشد(“جی اچ آر اچ” مانند جی آر اف اصلاح شده) هماهنگ شود.
طبیعتا این پپتید های گیرنده باعث فعل و انفعالاتی می شود توسط هورمونی به اسم گرلین. پپتید آزاد کننده ی هورمون رشد یک ترکیب فوق العاده غیر طبیعی است که قادر به ایجاد تاثیرات شدید بر ترشح هورمون رشد می شود با کمی تاثیر بر سرعت رشد سطوح کورتیزول. این ماده همچنان یک آگونیست مصنوعی برای گرلین هم می باشد. این هورمون همچنین در تحقیقات نشان داده است که باعث تاثیر در ترشح هورمون های رشد می شود و هم چنین باعث تسریع و الزام این امر می باشد. نتیجه ی سیستم روان شناسی طبیعی بالا بردن سطوح کلسیم و هجوم یون را در بر دارد و همچنین همان طور که پیش تر گفته شد باعث تحریک ترشح هورمون های رشد می شود.
مقایسه ی “جی اچ آر پی 2” و “جی اچ آر پی 6” (هورمون رشدی که هگزا پپتید آزاد سازی می کند)
جی اچ آر پی دو نسل دوم هورمون جی اچ آز پی است. در مقایسه با هورمون جی اچ آر پی 6 “جی اچ آر پی 2” به عنوان یک ماده ی برتر نسبت به نوع 6 این ماده در نظر گرفته می شود چرا که باعث شدت و سرعت بیشتری در ترشح هورمون های رشد می شود چرا که در مدت زمان های طولانی تر نشان داده شده است که هورمون های بیشتری را اندازه گیری و سامان دهی می کند. جی اچ آر پی دو نشان داده است که سطوح انسولینی فاکتور یک را افزایش می دهد و حتی نتایج بیشتری رخ می دهد وقتی با هورمون های رشد مصرف می شوند. این ماده نیمه عمر کوتاه تری دارد که این نیمه عمر بیشتر از 15 دقیقه و کم تر از 60 دقیقه می باشد. نتیجه ی سیستم روان شناسی طبیعی در بر دارنده ی هجوم یون و کلسیم زیادی است و سطوح هورمون های رشد را نیز افزایش می دهد که این ها در واکنش به دامنه ی بالای ضربان قلب از جی اچ آر پی دو می باشد.
بر خلاف گرلین جی اچ آر پی یک لیپوژنیک نیست. که به این معناست که این ماده ذخیره های چربی ندارد. اگر چه گرلین نقش بسیار مهم تری در گرسنگی بر عهده دارد. جی اچ آر پی به عنوان یک گرلین آنالوگ اشتها را به اندازه ی قابل توجهی بالا نمی برد.
ابزار جی اچ آر پی GHRP-2 به عنوان ترشحات هورمون های رشد در بدن
این ماده در سطوح بسیار گسترده ای مورد آزمون و تحقیق قرار گرفته است به برای ابزار های ترشحات هورمون رشدی که دارد. محققان کشف کرده اند که هورمون دشدی که پپتید نوع دو آزاد می کنند تولید طبیعی هورمون رشد را افزایش می دهند. در اوایل دهه ی نود یکی از مشهور ترین تحقیقات انجام داده شد و بعد ها در سال 1997 در یکی از مجلات مربوط به متابولیزم چاپ و منتشر شد. این تحقیق که تئوری آزاد سازی هورمون های رشد را مثال زده است می تواند به کمبود هورمون در بدن کودکان و بزرگسالان کمک کند. از زمانی که این تحقیقات گسترده انجام شده است این ماده به صورت گسترده ای تولید شده است. دیگر تحقیقات محققان در لابراتوارها بیان گر این مساله بوده است که جی اچ آر پی دو در واقع برای کسانی است که بدن آنها در ایجاد هورمون های رشد کافی نا موفق است. گرچه نتانج استفادده از این ماده بسیار متفاوت می باشد. در سیستم روان شناسی این واکنش ها توسط گیرنده های آنتاگونیست بلوکه شده هستند که از طریق گیرنده های مختلف به آنچه که توسط جی اچ آر پی ها استفاده می شود عمل می کند.
ترجمه از :
https://www.peptidesciences.com/ghrp-2
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
اریتروپوئیتین یا ای پی او یک هورمون گلیکوپروتئینی طبیعی است که به عنوان یک محرک وظیفه تولید سلول های قرمز خونی را بر عهده دارد. اریتروپوئیتین هورمونی است که در کلیه ها تولید می شود و شامل 165 ساختار آمینو اسیدی است. بیشتر اریتروپوئیتین توسط برون بخش کلیه تولید می شود اما بخش کمی از آن نیز توسط کبد، مغز و رحم تولید می شود.
چرا این هورمون اهمیت دارد؟
هنگامی که سطح اکسیژن در مدیای درون سلولی کاهش می یابد، باعث تحریک بخشی از کلیه شده واین بخش که مسئولیت این کار را به عهده دارد اقدام به تولید اریتروپوئیتین می کند. پس از اینکه اریتروپوئیتین در کلیه ها تولید شد، به طرف مغز استخوان حرکت می کند، جایی که در آنجا باعث تحریک تولید گلوبولهای قرمز خون خواهد شد. اریتروپوئیتین باعث افزایش ظرفیت حمل اکسیژن خون می شود اما این افزایش تنها تا یک نقطه مشخص ادامه خواهد داشت. مقدار اضافی این هورمون ممکن است سلامت فرد را به خطر انداخته و باعث اخلال در جریان خونی شود. در صورت عدم وجود اریتروپوئیتین ، تنها مقدار کمی از گلوبول های قرمز توسط مغز استخوان تولید خواهد شد.
چرا گولبول های قرمز اهمیت دارند؟
سلول های گولبول قرمز هموگلوبین غنی از آهن را برای مدت 120 روز حمل کرده و سپس می میرند. در صورتی که آهن، ویتامین ب 12، ویتامین سی، و فولیک اسید بطور دائمی تامین نشوند کم خونی اتفاق افتاده و ظرفیت حمل اکسیژن خون کاهش پیدا خواهد کرد. این اتفاق به دو صورت رخ خواهد داد:
1.کم شدن تعداد گولبول های قرمز خون 2. سلول های قرمز خونی معیوب
چگونه می توان ظرفیت حمل اکسیژن خون را افزایش داد؟
یک اختلاف اساسی و بزرگ بین متدهای خطرناک و غیراصولی دوپینگ بر اساس اریتروپوئیتین خون و روش های تغذیه ای که بطور موثر و ایمن ظرفیت حمل اکسیژن خونی فرد را افزایش می دهند وجود دارد. یک فرد می تواند ظرفیت حمل اکسیژن خونی خود را از طریق مواردی مشابه اریتروپوئیتین افزایش داده و سلامت خود را بهبود ببخشد بدون اینکه خود را در معرض خطر جدی قرار دهد. بالا بردن سطح اریتروپوئیتین تا 48 درصد می تواند بطور ایمن عملکرد ورزشی مردان ورزشکار را افزایش دهد، اما بیشتر این حد افزایش می تواند سلامت فرد را در خطر جدی قرار دهد.
آیا اوردوز اریتروپوئیتین می تواند مرگبار باشد؟
بله. مرز بین مقدار موثر اریتروپوئیتین و مقدار مرگبار آن بسیار کم است، بنابراین استفاده بیش از اندازه از اریتروپوئیتین می تواند مرگبار باشد. بسیاری از ورزشکارانی که به دنبال اثرات قوی بهبود دهنده کارایی ورزشی این ماده بوده اند در اثر استفاده نادرست جان خود را از دست داده اند. استفاده ناصحیح از اریتروپوئیتین با منبع خارجی می تواند باعث افزایش سطح هماتوکریت خون شود، یعنی افزایش غلظت خون که در نتیجه پمپاژ آن را به درون رگ ها و مویرگ ها بسیار مشکل می کند. افزایش سطح اریتروپوئیتین همچنین ریسک حمله قلبی را به دلیل افزایش سطح هماتوکریت و غلظت خون بالا می برد.
اریتروپوئیتین خارجی استفاده شده ظرف مدت 48 ساعت بطور کامل از ادرار پاک می شود، همچنین در مدت 72 ساعت آثار آن از خون محو خواهد شد اما اثرات فیزیولوژیکی اش تا ماه ها در بدن باقی خواهد ماند. با نگاهی بر مسیر پیچیده اریتروپوئیتین در بدن موارد دیگری در ارتباط با تاثیرهای بلند مدت آن آشکار خواهد شد. در مطالعه ای بلند مدت که طی زمان 12 سال بر روی 7 هزار مرد میانسال انجام گرفته مشخص شده است که ریسک ابتلا به دیابت متناسب با افزایش هماتوکریت، افزایش خواهد یافت. در این مطالعه مردان با هماتوکریت بالای 48 درصد یعنی حد بالای مجاز در مردان با 400 درصد افزایش ریسک ابتلا به دیابت غیر وابسته به انسولین مواجه شدند. حد بالای مجاز در زنان اندکی پایین تر از 45 درصد عنوان شده است.
چه مواد مغذی هستند که بر روی تولید اریتروپوئیتین تاثیرگذار هستند؟
وجود پروتئین کافی مهم ترین فاکتور در تولید اریتروپوئیتین است. مقدار ناکافی از مقادیر پروتئین می تواند تولید اریتروپوئیتین را کاهش دهد. واکنش اریتروئید به اریتروپوئیتین به میزان بسیار زیادی به کیفیت و کمیت پروتئین خوراکی بستگی دارد. مطالعاتی که بر روی این موضوع انجام گرفته اهمیت وجود پروتئین را در این معادله نشان می دهد. منظور از پروتئین کافی، دریافت 1.4 تا 1.7 گرم پروتئین در روز به ازای هر کیلو وزن بدن برای ورزشکاران استقامتی است.
چه مواد مغذی و فرایندهای دیگری هستند که بر روی تولید طبیعی اریتروپوئیتین و ظرفیت حمل اکسیژن بدن تاثیر می گذارند؟
– آهن خوراکی. برای اطمینان از حفظ ظرفیت حمل اکسیژن، هر فردی باید مقدار توصیه شده آهن خوراکی در روز را دریافت کند. منابع غذایی حاوی آهن شامل گوشت قرمز، جگر، و زرده تخم مرغ هستند. امروزه بیشتر آردها، نان ها و غلات صبحانه با آهن خوراکی غنی شده اند. اگر رژیم غذایی فرد همچنان در فراهم کردن میزان کافی آهن خوراکی ناتوان باشد، تنها پزشک می تواند برای فرد مکمل آهن تجویز کند.
– کالری. کالری دریافتی برای تولید اریتروپوئیتین مورد نیاز است. کالری کافی مورد نیاز بدن برای آزادسازی بهینه اریتروپوئیتین ضروری است. اگر تمرین کردن باعث شود تا فرد وزن کم کند، آنگاه ممکن است کمبود اریتروپوئیتین اتفاق بیفتد.
– گلوکوز. تولید اریتروپوئیتین همچنین ریشه های مرتبط با هورمونی دارد که بطور پیچیده ای با سوخت و ساز گلوکوز و کالری کافی در ارتباط است. مطالعاتی بر روی تاثیر استفاده از جایگزین هورمون تیروئید تی3 و مکمل گلوکوز بر روی تولید اریتروپوئیتین بر روی حیوانات انجام گرفته است. مشخص شده است که روزه داری و گرسنگی برای مدت 48 ساعت، بطور چشمگیری سطح در گردش هورمون های تیروئید و تولید اریتروپوئیتین در واکنش به کمبود اکسیژن در بافت های بدن را کاهش می دهد. اما این کاهش زمانی که آزمایش شونده ها به محلول 25 درصد گلوکوز آشامیدنی دسترسی داشتند، علیرغم عدم جذب پروتئین بطور کامل برطرف شده بود.
– جذب آهن غیر هموگلوبینی. بسیار مهم است که غذاهایی مصرف شود که باعث بهبود جذب آهن غیر هموگلوبینی در بدن شود، بویژه زمانی که از دست دادن آهن بوسیله تمرین های ورزشی بالا باشد یا فرد از رژیم های فاقد آهن هموگلوبینی مانند رژیم گیاه خواری استفاده کند. جذب آهن هموگلوبینی در این زمینه بسیار حیاتی است، گوشت قرمز جذب آهن غیر هموگلوبینی را به میزان 400 درصد افزایش می دهد. تنها بین 1 تا 7 درصد از آهن غیر هموگلوبینی در سبزیجات عمده ملنند برنج، ذرت، لوبیا سیاه، دانه های سویا، و گندم مصرف شده می تواند در بدن هضم و جذب شود. ویتامین سی می تواند نرخ جذب آهن غیر هموگلوبینی را از گوشت قرمز افزایش دهد.
خلاصه
در بزرگسالان سالم، کلیه ها مسئول تولید اریتروپوئیتین هستند و تقریبا 90 درصد از اریتروپوئیتین طبیعی تولیدی در بدن را شامل می شود. میزان در معرض اکسیژن بودن بافت های بدن، تولید اریتروپوئیتین را تنظیم می کند. کمبود اکسیژن در هوایی که ما تنفس می کنیم (چه به دلیل ارتفاع از سطح دریا و چه به دلیل انجام تمرین هایی که به کاهش سطح اکسیژن منتهی می شوند) باعث تحریک کلیه ها شده و آن ها پیام رسان های شیمیایی را فعال می کنند. این پیام رسان ها به نوبه خود به مغز استخوان پیام افزایش تولید اریتروپوئیتین را برای مقابله با وضعیت کمبود اکسیژن منتقل می کنند. بنابراین کمبود اکسیژن در عضلات و یا کم خونی باعث تحریک کلیه ها برای تولید بیشتر اریتروپوئیتین و در نتیجه افزایش تولید سلول های خونی برای جبران این کمبود ها خواهد شد.
عدم وجود مواد غذایی و ریزمغذی های خاصی در رژیم غذایی، بر هم خوردن تعادل هورمونی، و کمبود تمرین های هوازی بر روی تولید طبیعی اریتروپوئیتین در بدن تاثیر می گذارند. علاوه بر این ها، عدم تعادل در دریافت مواد مغذی ( به عنوان مثال در رژیم های محدود کننده کالری)، کم آبی، کلسیم و اینوزیتول زیاده از حد، اسید فایتیک بیش از اندازه (استفاده بیش از حد غلات صبحانه) همگی تولید اریتروپوئیتین طبیعی در بدن را کاهش خواهند داد.
راه حل های جایگزین برای جبران کمبود این ماده مهم در بدن شامل دستکاری رژیم غذایی برای دریافت کالری و پروتئین کافی، جذب آب کافی، استفاده از مکمل های جایگزین، و افزودن تمرین های هوازی هفتگی به برنامه تمرینی خواهد شد. این موارد همگی بر روی آزاد سازی طبیعی اریتروپوئیتین و افزایش ظرفیت حمل اکسیژن خون تاثیر گذار هستند.
جایگزین های طبیعی اریتروپوئیتین
راه حل های جایگزین برای جبران کمبود این ماده مهم در بدن شامل دستکاری رژیم غذایی برای دریافت کالری و پروتئین کافی، جذب آب کافی، استفاده از مکمل های جایگزین، و افزودن تمرین های هوازی هفتگی به برنامه تمرینی خواهد شد. این موارد همگی بر روی آزاد سازی طبیعی اریتروپوئیتین و افزایش ظرفیت حمل اکسیژن خون تاثیر گذار هستند.
اینوزین
اینوزین یک نوکلئیک اسید یا شاخه ای از نوکلئوزید ها است که بر پایه پورین بوده و ساختاری مشابه آدنین و گوانین دارد. اینوزین به طور طبیعی در مخمر آبجو و اندام های گوشتی وجود دارد.
مزایای اینوزین
اینوزین چندین نقش متابولیک مهم در بدن دارد و قادر است یک مزیت ارگوژنیک را برای بدن فراهم کند. این مزیت در نهایت نتایج مهمی در بر دارد که شامل کمک به تشکیل دی فسفوگلیسرات، (یک متابولیت درون زاد که ثابت شده است ظرفیت حمل اکسیژن گلبول های قرمز را افزایش می دهد.) و تحریک برای ترشح بیشتر انسولین، که منتج به جذب بیشتر کربوهیدرات توسط بافت قلبی خواهد شد. علاوه بر این ها مشخص شده است که اینوزین قابلیت انقباض قلب را نیز افزایش می دهد. تمامی این موارد در افزایش ظرفیت حمل اکسیژن خون بسیار موثر هستند و به همین دلیل است که از اینوزین به عنوان جایگزینی برای هورمون گلیکوپروتئینی اریتروپوئیتین نام برده می شود.
شرکت های اندکی وجود دارند که اینوزین را به شکل خالص و به صورت پودر به فروش می گذارند. با این وجود اینوزین به عنوان ماده تشکیل دهنده در برخی مکمل های پیش از تمرین وجود دارد.
ترکیب با مکمل های دیگر
با توجه به اینکه اینوزین مزایای هوازی و بیهوازی بسیاری دارد، می توان آن را با مکمل ها و مواد مغذی معمول پیش از تمرین مانند کراتین، بتا آنالین و سیترولین همزمان استفاده کرد.
عوارض جانبی منفی اینوزین
در حالی که مطالعه جامعی بر روی عوارض جانبی احتمالی استفاده از مکمل اینوزین تا کنون انجام نگرفته است اما چند مطالعه در این مورد صورت گرفته که تمامی آن ها از اینوزین با دوز نسبتا بالای 5 تا 10 میلی گرم در روز استفاده کرده اند که دوز بسیار بالاتری از آنچه سطح متوسط مصرف در ورزشکاران و افراد عادی است را شامل می شود. مطالعاتی که بر روی افراد انجام گرفته است نشان می دهد که مصرف میزان 10 گرم اینوزین در روز هیچگونه عوارض جانبی و یا مسمومیت را به دنبال نخواهد داشت. این مقدار بسیار بیشتر از مقدار توصیه شده و معمول در روز است و بنابراین به عنوان مثال مصرف 1 تا 2 گرم اینوزین در روز ایمن شناخته می شود.
پانگامیک اسید یا پانگامات، B15, ویتامین B15
پانگامیک اسید یا پانگامات که درست یا غلط ویتامین B15 نیز خوانده می شود برای اولین بار توسط Ernst T. Krebs, Sr و پسرش Ernst T. Krebs, Jr بعنوان ترکیب دارویی معرفی شد.
با این که آن را ویتامین B15 می نامند اما در حقیقت آن یک ویتامین واقعی نمی باشد. (مانند ویتامین B17). چرا که تا به حال ضروری بودن وجود این ماده در غذا برای بدن به اثبات نشده و نیز هیچ بیماری یا نقصی که بر اثر کمبود این ماده بوجود امده باشد، نیز گزارش نشده است. (می دانیم که کمبود ویتامینهای واقعی منجر به بیماری یا شرایط آنرمال در بدن میشود مانند کمبود ویتامین B12 که منجر به کمخونی می شود و …)
این ماده در دو دهه اخیر توسط FDA از بازار جمع آوری شده اما FDA اعلام کرده که در حال مانیتورینگ سودمندی و عوارض و … این ماده هستند. بطورکلی شواهد علمی دقیقی بر پایه مطالعات اصولی دال بر سودمندی این ماده شیمیایی در درمان یا جلوگیری از بیماریها و یا ارزش غذایی آن وجود ندارد اما مطالعات محدود و جسته و گریخته ای و نظرات تنی چند از متخصصین بر این مبنا است که این ماده می تواند سودمند باشد.
از لحاظ ترکیب شیمیایی محصولات پانگومیت به یک صورت عرضه نشده و تفاوتهایی در فرمولاسیون و نوع ترکیب آنها وجود دارد و حتی املاح مختلفی از آن نیز وارد بازار شده است. فرمول شیمیایی پانگامیک اسید بصورت C10H19NO8 با جرم مولکولی ۲۸۱٫۲۶ g/mol است.
ملاحظات درمانی و فیزیولوژیکی:
با این که این ترکیب شیمیایی بعنوان یک ماده محرک و مکمل در ورزش و بخصوص توسط دانشمندان علم ورزشی روسی مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته اما شواهد قوی از آن بدست نیامده و اصولا در آمریکا مورد توجه واقع نشده است.
علیرغم ملاحظات و مخاطرات احتمالی آن مصرف آن در موارد زیر توصیه شده که باز تاکید بر این است که این موارد فاقد مدارک و استنادات علمی قوی هستند:
- افزایش استقامت ورزشی
- درمان آسم و بیماریهای وابسته یا مشابه
- بیماریهای پوستی نظیر اگزما
- دردهای عضلانی و استخوانی
- انواع سرطان
- آرتریت و آرتروز
- سم زدایی بدن
- افزایش اکسیژن رسانی به قلب و مغز و سایر ارگانهای حیاتی
- درمان الکلیسم و از بین بردن حالتهای خماری ان
- سرگیجه
- مقابله با اثرات آلودگی هوای شهرها
- کاهش کلسترول خون
- اتیسم
- ضایعات کوچک مغزی در کودکان
- بیماریهای کبدی
اما آیا واقعا موارد فوق را می توان به عنوان اندیکاسیونهای این ماده دانست فعلا جواب قاطعی نمی توان داد تا ببینیم مطالعات دقیقتر علمی در آینده چه اطلاعاتی از این ماده بدست خواهد داد.
مکانیسم عمل پانگامیک اسید:
متاسفانه مطالعات دقیق و استاندارد در مورد مکانیسم عمل این ماده انجام نشده است اما موارد زیر برای مکانیسم عمل این ماده در بدن پیشنهاد شده است:
- کمک به ساخت آمینو اسید مخصوصی به نام متیونین methionine که نقش مهمی در اکسیداسیون سلولی گلوکز دارد.
- عمل به عنوان ماده آنتی اکسیدان مانند ویتامین E
- تحریک ملایم سیستم آندوکرین و عصبی
منابع :
این ماده اولین بار از دانه زردآلو استخراج شد ه است همراه با ماده ای به نام laetrile که ویتامین B17 نامیده می شود. پانگامیک اسید در غلات و دانه ها مانند برنج قهوه ای، تخم کدو تنبل و آفتابگردان، مخمر آبجو و … به وفور یافت می گردد.
عوارض سوء:
در کل پانگامیک اسید بعنوان یک ماده مضر شناخته می شود و فروش این ماده در آمریکا ممنوع است. برخی از مواد بکار رفته در فورمولاسیون این ماده بعنوان کارسینوژن شناخته شده اند و خود پانگامیک اسید باعث ایجاد سنگ کلیه می گردد.
هشدار:
مصرف این ماده در دوران حاملگی و شیردهی، در نوزادان ناررس، در بیماران کلیوی ممنوع است و تداخلالت گسترده این ماده با داروها باعث می شود که قبل مصرف این ماده حتما با داروساز خود مشورت نمایید (به عنوان مثال تداخل اثر با دیگوکسین، دیورتیکها، کلسیم کانال بلاکرها و تیوریدازین و … از شناخته شده ترین این تداخلات هستند.)
منابع :
ترجمه از
https://www.hammernutrition.com/knowledge/endurance-library/diet-for-increasing-natural-epo/
https://www.mrsupplement.com.au/inosine
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
هورمون رشد یک هورمون پپتاید است که بصورت طبیعی در بدن انسان بوسیله غده هیپوفیز قدامی ترشح می شود. این هورمون نقش بسیار مهمی را در شکل دهی و حفظ ترکیب و فرم بدن، عملکرد فیزیکی، و سلامت قلبی عروقی هم در بزرگسالان و هم در کودکان بازی می کند. این ویژگی ها باعث شده تا ورزشکاران حرفه ای زیادی برای بهبود عملکرد ورزشی خود به استفاده از آن روی بیاورند. علیرغم مزایا و استفاده های گسترده ای که در ظاهر برای هورمون رشد متصور است، تا کنون شواهد و مدارک علمی چندانی در تایید نقش این هورمون در بهبود چشمگیر عملکرد ورزشکاران کشف نشده است و مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته شمار زیادی ندارند، با این حال مطالعاتی که اخیرا انجام گرفته تائید کرده است که هورمون رشد هر دو عامل استقامت و ظرفیت قدرتی در ورزشکاران را افزایش می دهد.
استفاده از هورمون رشد به عنوان دوپینگ
در سال 1989 میلادی کمیته بازی های المپیک علیرغم عدم وجود تست های تشخیصی مناسب و مطمئن، نام هورمون رشد را در لیست مواد ممنوعه برای استفاده ورزشکاران زن و مرد در یک کلاس جدید به نام هورمون های پپتاید قرار داد. اما بنظر نمی رسید که این ممنوعیت بتواند جلوی سوء مصرف گسترده از این هورمون را در بین ورزشکاران رشته های مختلف بگیرد. پس از اعتراف چند ورزشکار از جمله بن جانسون به استفاده از هورمون رشد برای تقویت عملکرد بدنی خود، تحقیقات گسترده ای برای تعیین میزان محبوبیت سوء استفاده از هورمون رشد در بین ورزشکاران آغاز شد. نتیجه این تحقیقات به این صورت منتشر شد که مقررات سخت گیرانه مانع سوء مصرف گسترده از هورمون رشد در بین ورزشکاران برای افزایش کارایی بدن نشده است و ورزشکاران زیادی درپی بیشتر شدن محبوبیت این ماده، شروع به استفاده از ان می کردند. حتی بعضی از ورزشکاران اسم بازی های المپیک 1996 آتلانتا را بازی های هورمون رشد نامیدند.
مزایای هورمون رشد در عملکرد ورزشکاران
بسیاری از ورزشکاران بر این باور هستند که هورمون رشد عملکرد ورزشی آن ها را بصورت محسوسی بهبود می بخشد، با این حال تا کنون شواهد و مدارک اندکی در تائید چنین ادعاهایی که در بین ورزشکاران جوان طرفداران بسیاری دارند منتشر شده است. بخش بزرگی از شواهد منتشر شده در مورد مطالعاتی است که بر روی استفاده از هورمون رشد در بزرگسالانی که دچار اختلال ترشح این هورمون بودند انجام گرفته است.
ورزشکاران اغلب از هورمون رشد در ترکیب با استروئیدهای آنابولیک و دیگر بهبود دهنده های عملکردی با غلظت های متفاوت و در ترکیب با رژیم های غذایی و برنامه های تمرینی متفاوتی استفاده می کنند. هر گونه تغییر در عملکرد ورزشی فرد می تواند ناشی از تاثیر متقابل هرکدام از عوامل بالا باشد. این سناریو بسیار پیچیده بوده و شبیه سازی آن در محیط آزمایشگاهی تقریبا غیرممکن است، بنابراین بنظر می رسد که خود ورزشکار تنها فردی باشد که صلاحیت پاسخ به این پرسش که آیا هورمون رشد باعث بهبود عملکرد ورزشی می شود یا خیر را دارد.
اثرات استفاده از هورمون رشد
ترکیب و فرم بدن
هورمون رشد نقش کلیدی در تعیین و شکل دهی به فرم و ترکیب بدنی فرد بازی می کند. مطالعات مختلف نشان داده است که استفاده از هورمون رشد در افرادی که دچار کمبود این هورمون هستند بطور چشمگیری باعث کاهش توده چربی بدنی و افزایش توده عضلانی خواهد شد. در جدیدترین مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته مشخص شده است که استفاده از هورمون رشد متوسط توده عضلانی را در افراد سالم به اندازه 1.8 کیلوگرم افزایش خواهد داد.
سنتز پروتئین و افزایش قدرت ماهیچه ها
یکی از مورد توجه واقع شده ترین جنبه های هورمون رشد، تاثیرش بر روی ساخت عضلات و ماهیچه ها است. زمانی که ترشح هورمون رشد به اندازه کافی نباشد، توده عضلانی در بدن رشد کافی را نداشته و ساخت پروتئین کاهش خواهد یافت. هورمون رشد موجب جذب گلوکوز و آمینو اسید ها شده و باعث تحریک برای ساخت و سنتز پروتئین خواهد شد. اما هورمون رشد درست برخلاف انسولین نقش چندانی در جلوگیری از تحلیل عضلات ندارد و دقیقا به همین دلیل است که برخی از ورزشکاران از ترکیب این دو باهم و همزمان استفاده می کنند.
عوارض جانبی استفاده ناصحیح از هورمون رشد انسانی
در صورت استفاده ناصحیح و غیر تخصصی از هورمون رشد و در صورتی که بدن شما احتیاجی به هورمون رشد اضافی نداشته باشد، ممکن است عوارض جانبی و مشکلاتی را برای فرد در پی داشته باشد. از جمله این مشکلات می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– نشانگان مجرای مچ دستی یا سندرم تونل کارپ
شایعترین نوروپاتی به دام افتادن عصب میباشد که در نتیجه فشردگی عصب میانی در ناحیه تونل کارپال ایجاد میشود. عصب مدیان (عصب میانی) Median Nerve در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبندی مچ دست (لیگامان عرضی مچ یا فلکسور رتیناکولوم) و از روی استخوانهای مچ عبور میکنند، اگر به هر دلیلی این فضا تنگ شده باشد به این عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز میکند که به این بیماری سندرم کارپال تونل گفته میشود.
در این فضا (تونل کارپال) هشت تاندون سطحی و عمقی دست و تاندون بلند شست به همراه عصب مدین عبور میکنند. هر عاملی که باعث کاهش اندازه تونل یا افزایش حجم بافتهای داخل تونل شود علائم بیماری را ایجاد میکند.
– افزایش مقاومت به انسولین
اتفاقی که در این وضعیت می افتد این است که سلولهای بدن پاسخ مناسبی به انسولین نمی دهند و به دنبال آن جذب گلوکز دچار اختلال شده و به طور ثانویه باعث افزایش قند خون میشود. در این حالت مقدار انسولین تولید شده در بدن طبیعی و حتی در مواردی بیشتر از مقدار طبیعی است اما مشکل موجود در پاسخ سلولها به انسولین است. مقاومت به انسولین اگر به موقع کشف و درمان نشود می تواند منجر به بروز دیابت نوع دوم شود.
– ورم دست ها و پاها
ورم قسمت های مختلف بدن که به نام های ادیما و دراپسی نیز شناخته می شود نتیجه تجمع بیش از اندازه و غیر طبیعی آب و دیگر مایع های میان بافتی پلاسما در فضاهای اندام بویژه فضای زیر پوستی است.
– درد عضلات و مفاصل
– بزرگ شدن بافت سینه (برای مردان)
بزرگ شدن اندام سینه در مردان یا ژنیکوماستی نوعی رشد غیرطبیعی ولی خوش خیم پستان در مردان می باشد که می تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. این افزایش و برجستگی می تواند صرفا به دلیل حجیم شدن بافت پستان، تجمع چربی و یا هردو باهم باشد. علل شایع این اتفاق هنوز کاملا شناخته شده نیستند اما طبق مطالعات صورت گرفته به هم خوردن تعادل هورمونی بیشترین نقش را در این زمینه دارد. این بیماری اغلب به دلیل اختلال هورمونهای جنسی است هرچند میتواند ناشی از مصرف برخی داروها مانند داروهای آنتی آندروژن و دیگوکسین و افزایش ترشح پرولاکتین نیز باشد.
به دلیل اینکه مطالعاتی که بر روی عوارض و اثرات جانبی مصرف هورمون رشد انسانی صورت گرفته اغلب به صورت کوتاه مدت بوده اند، بطور دقیق مشخص نیست که آیا این عوارض به مرور زمان کاهش خواهند یافت و یا بدتر می شوند. به همین دلیل باید تا حد ممکن نشانه ها و عوارض جدی گرفته شود تا از تبدیل شدن آن ها به وضعیت های خطرناکی مثل دیابت نوع دوم و بیماری های قلبی عروقی تا حد امکان جلوگیری کرد.
جایگزینهای طبیعی هورمون رشد
جایگزین های هورمون رشد
تقویت اثربخشی و شبیه سازی عملکرد هورمون رشد با اورنیتین و او کی جی
اورنیتین یک آمینو اسید غیر ضروری است، به این معنی که بدن ما می تواند آن را با استفاده از سایر منابع غذایی تولید کند. اهمیت این آمینو اسید آنجایی است که باعث ترشح هورمون رشد از غده هیپوفیز می شود. تحقیقات در این زمینه نشان داده است که یک دوز از این آمینو اسید بویژه در ترکیب با آمینو اسید های دیگر، یک ساعت پیش از جلسه تمرین با وزنه، عضله سازی و چربی سوزی فرد را شدت می بخشد. در مطالعاتی که بر روی اورنیتین انجام گرفته مشخص شده است که این آمینو اسید علاوه بر تحریک بیشتر ترشح هورمون رشد انسانی، باعث ترمیم و بازسازی بافت کبد نیز می شود.
دوز مصرفی
اگر بر اساس وزن آمینو اسید ها مقایسه ای انجام دهیم، هر گرم اورنیتین تقریبا تاثیری دوبرابر بیشتر از همین مقدار آرژنین دارد. (آرژنین از نظر ساختار و کارکرد نزدیکترین آمینو اسید به اورنیتین است). بنابراین 2.5 تا 5 گرم از اورنیتین باعث آزادسازی همان مقدار هورمون رشد خواهد شد که 5 تا 10 گرم آرژنین.
مانند دیگر آمینو اسید ها، اورنیتین نیز بیشترین اثر بخشی خود را در افراد با پایین ترین میزان چربی بدنی و بالاترین ظرفیت ایروبیک دارد. هرچه آمادگی بدنی شما افزایش پیدا کند، اورنیتین در بدن شما بهتر عمل خواهد کرد، بنابراین آزادسازی هورمون رشد که در اثر مصرف و ساخته شدن اورنیتین در بدن اتفاق می افتد در بازه های طولانی حتی بهبود نیز خواهد یافت.
اگر می خواهید اورنیتین را به صورت مکمل مصرف کنید، برای شروع بین 1 تا 3 گرم را با شکم خالی یک ساعت پیش از تمرین و یک ساعت پیش از خواب مصرف کنید. عوارض جانبی ممکن است شامل ناراحتی معده، تهوع و اسهال شود. اما اگر با پایین ترین دوز مصرفی شروع کنید (1 گرم) این عوارض به حداقل میزان ممکن خواهند رسید. دوز مصرفی را می توان به تدریج افزایش داد تا به مقدار مناسب برسد.
بهبود عملکرد ورزشی در ترکیب اورنیتین با آمینو اسید های اضافی
بدنسازان حرفه ای از ترکیب اورنیتین با دیگر آمینو اسیدها مانند آرژنین، لیسین، و گلوتامین به نتایج بسیار بهتری دست پیدا می کنند. نام این عمل “استکینگ” یا پشته سازی است. این آمینو اسیدها هنگامی که همزمان با هم مصرف شوند، تاثیری سینرژیک و مضاعف بر روی ترشح هورمون رشد خواهند داشت.
یک ترکیب مناسب از این آمینو اسیدها برای یک فرد تازه کار می تواند شامل دو گرم از آمینو اسیدهای اورنیتین و آرژنین و یک گرم از لیسین و گلوتامین باشد. ترکیبی که ورزشکاران حرفه ای استفاده می کنند اغلب شامل مقدار 2 گرم از هر کدام از این 4 آمینو اسید خواهد بود.
سه گانه آرژنین – لیسین – گلوتامین بویژه به این دلیل که باعث تحریک و افزایش سطح انسولین حتی در حالت معده خالی می شود از اهمیت خاصی برخوردار است. ترکیب هورمون رشد و انسولین در غیاب غذا، باعث ورود و اتصال آمینو اسیدها به درون ماهیچه ها خواهد شد. اگر این ترکیب را پیش از خواب مصرف کنیم، باعث توقف روند تحلیل عضلات طی خواب خواهد شد و در نتیجه بدن مقدار بسیار کمتری از بافت عضلانی را نسبت به حالت طبیعی شکسته و تحلیل و شکست ماهیچه ها کاهش خواهد یافت.
او کی جی: اورنیتین آلفا کتوگلوتارات
او کی جی یک ماده مغذی شامل یک مولکول اورنیتین است که با دو مولکول آلفا کتوگلوتارات پیوند برقرار کرده است. آلفا کتوگلوتارات یک متابولیت سلولی شناخته شده است که همچنین ماده متشکله و یا پیش ماده گلوتامین نیز به شمار می رود. او کی جی سطح و اثربخشی گلوتامین را حتی بیشتر از خود گلوتامین افزایش خواهد داد. امروزه بیشتر مکمل های تقویت کننده هورمون رشد حاوی او کی جی نیز هستند و در برخی موارد جایگزین اورنیتین شده است. با وجود اینکه هنوز مطالعات کمی بر روی این ماده صورت گرفته اما همین مطالعات نشانگر اثربخشی شگفت انگیز این ترکیب مولکولی هستند. مقدار 10 گرم یا بیشتر از مولکول او کی جی تاثیری معادل مقدار چندین برابری از اورنیتین و آلفا کتوگلوتارات به تنهایی در افزایش سطح هورمون رشد دارد.
منابع غذایی اورنیتین
اورنیتین یک اسید آمینه غیر ضروری است یعنی بدن قادر به تولید آن می باشد. شما همچنین می توانید اورنیتین را از رژیم غذایی مانند گوشت، ماهی، محصولات لبنی و تخم مرغ دریافت کنید .
اریتروپوئیتین یا ای پی او
اریتروپوئیتین یا ای پی او یک هورمون گلیکوپروتئینی طبیعی است که به عنوان یک محرک وظیفه تولید سلول های قرمز خونی را بر عهده دارد. اریتروپوئیتین هورمونی است که در کلیه ها تولید می شود و شامل 165 ساختار آمینو اسیدی است. بیشتر اریتروپوئیتین توسط برون بخش کلیه تولید می شود اما بخش کمی از آن نیز توسط کبد، مغز و رحم تولید می شود.
چرا این هورمون اهمیت دارد؟
هنگامی که سطح اکسیژن در مدیای درون سلولی کاهش می یابد، باعث تحریک بخشی از کلیه شده واین بخش که مسئولیت این کار را به عهده دارد اقدام به تولید اریتروپوئیتین می کند. پس از اینکه اریتروپوئیتین در کلیه ها تولید شد، به طرف مغز استخوان حرکت می کند، جایی که در آنجا باعث تحریک تولید گلوبولهای قرمز خون خواهد شد. اریتروپوئیتین باعث افزایش ظرفیت حمل اکسیژن خون می شود اما این افزایش تنها تا یک نقطه مشخص ادامه خواهد داشت. مقدار اضافی این هورمون ممکن است سلامت فرد را به خطر انداخته و باعث اخلال در جریان خونی شود. در صورت عدم وجود اریتروپوئیتین ، تنها مقدار کمی از گلوبول های قرمز توسط مغز استخوان تولید خواهد شد.
چرا گلبول های قرمز اهمیت دارند؟
سلول های گولبول قرمز هموگلوبین غنی از آهن را برای مدت 120 روز حمل کرده و سپس می میرند. در صورتی که آهن، ویتامین ب 12، ویتامین سی، و فولیک اسید بطور دائمی تامین نشوند کم خونی اتفاق افتاده و ظرفیت حمل اکسیژن خون کاهش پیدا خواهد کرد. این اتفاق به دو صورت رخ خواهد داد: 1.کم شدن تعداد گولبول های قرمز خون 2. سلول های قرمز خونی معیوب
چگونه می توان ظرفیت حمل اکسیژن خون را افزایش داد؟
یک اختلاف اساسی و بزرگ بین متدهای خطرناک و غیراصولی دوپینگ بر اساس اریتروپوئیتین خون و روش های تغذیه ای که بطور موثر و ایمن ظرفیت حمل اکسیژن خونی فرد را افزایش می دهند وجود دارد. یک فرد می تواند ظرفیت حمل اکسیژن خونی خود را از طریق مواردی مشابه اریتروپوئیتین افزایش داده و سلامت خود را بهبود ببخشد بدون اینکه خود را در معرض خطر جدی قرار دهد. بالا بردن سطح اریتروپوئیتین تا 48 درصد می تواند بطور ایمن عملکرد ورزشی مردان ورزشکار را افزایش دهد، اما بیشتر این حد افزایش می تواند سلامت فرد را در خطر جدی قرار دهد.
دیگر جایگزین هورمون رشد گلیسین یا گلایسین است که در این باره می توانید مفصلا در صفحه دیگری از مجیک بادی بخوانید.
در مورد اسید آمینه گلیسین بدانید
منابع ترجمه :
https://www.hammernutrition.com/knowledge/endurance-library/diet-for-increasing-natural-epo/
https://herbscientist.com/personal-fitness-research/boost-human-growth-hormone/
https://www.mayoclinic.org/healthy-lifestyle/healthy-aging/in-depth/growth-hormone/art-20045735?pg=2
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3781888/
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
مگنوم دریپ درای
*یک دیورتیک (ادرار آور) طبیعی قدرتمند است.
* اضافه وزن ناشی از تجمع آب را کاهش می دهد.
*عضلات لاغر را برجسته نشان می دهد.
*درد عضلات را از بین می برد.
با مگنوم دریپ درای از احتباس آب خلاص شوید
آیا برای یک مسابقه یا قرارعکسبرداری، مشغول تمرین فشرده ی بدنسازی هستید؟ مگنوم دریپ درای ، قدرتمند ترین سیستم طبیعی کاهش وزن ناشی ازاحتباس آب را برای خود تهیه کنید که:
1.وزن ناشی ازاحتباس آب را کاهش می دهد.
2.عضلات کم حجم را مشخص تر می سازد.
3.درمقابل دردهای عضلانی از شما محافظت می کند.
4.تورم بدن را از بین می برد.
لاغر شدن به خودی خود به قدر کافی مشکل است، حتی اگر چگونگی کم کردن اضافه وزن ناشی از آب را در روز مسابقه ی بدنسازی، زمان عکس انداختن، یا تعطیلات گرمسیری تان، در نظر نگیرید. مگنوم دریپ درای ، روش درست این پروسه ی پیچیده را برای شما فراهم می کند. درواقع، ما اندام لاغر و متناسب شما را در روز مورد نظرتان، تضمین می کنیم. مگنوم دریپ درای ، در نسل جدید کاهنده های طبیعی آب،به دلیل داشتن همه ی الکترولیت های مهم ضد درد، بهترین است، وبه طور همزمان، مانند یک دیورتیک(ادرار آور) قوی عمل می کند و با هر بار مصرف، به شما بدنی عضلانی و متناسب، ( بدون تورم ناشی از احتباس آب) تحویل می دهد. مواد تشکیل دهنده ی قدرتمند مگنوم دریپ درای ، فورا آب زیر جلدی را، که ظاهر عضلانی بدنتان را نامشخص کرده است، هدف قرار می دهند، و آن را قطره قطره ازبین می برند، و خطوط عضلانی بدن ورگها و بخش های مختلف عضلات را بیشتر از همیشه، با وضوح بسیار بالایی نمایان می کنند.
مگنوم دریپ درای ، یک سیستم کاهش وزن آب طبیعی، برای قدرتمندی در مسابقات است که نتایج زیر را برای شما دربر دارد:
*ظاهر جسمانی محکم تر و لاغر تر
*افزایش برجستگی های عضلانی
*نمایان بودن بیشتر رگ ها
*وضوح بالای بخش های مختلف عضلات
مواد تشکیل دهنده ی درون مگنوم دریپ درای :
*وزن آب بدن را کاهش می دهند
*عضلات لاغر را مشخص تر نشان می دهند
*در مقابل دردهای عضلانی از شما محافظت می کنند
* تورم بدن را از بین می برند
مگنوم دریپ درای ، بهترین انتخاب برای مکمل کاهش وزن آب طبیعی،و قدرتمند بودن بیشتر در مسابقات است.
– برای داشتن نتایج بهتر و سریع تر، از بالاترین کیفیت واستانداردهای دارویی برخوردار است.
– یک سیستم کاهش وزن آب طبیعی، و مخصوص قدرت بالا درروز مسابقات، در دوران جدید است، که درعمل هم کارآمد است.
-همه ی مشکلات اصلی که سایر دیورتیک های طبیعی قدیمی تر معمولی، که مناسب روز مسابقات نبودند را، نا کارآمد می کرد، از بین برده است.
– به بدن شما اجازه می دهد که از دست آب زیر جلدی خلاص شود، در حالی که همه ی مواد معدنی و الکترولیت های مهمی را، که برای برجستگی عضلات و آب رسانی بدن موردنیاز هستند، حفظ می کند.
مواد تشکیل دهنده ی کلیدی و با کیفیت و استاندارد بالای دارویی مگنوم دریپ درای :
* گیاه تاراکساکوم آفیسینال (برگ داندلیون) عصاره ی 20:1
*گیاه اکسیستلما اسکولنتوم عصاره ی 20:1
*گیاه هورستیل(اکوییستوم ارونس ال.) عصاره ی 20:1
* کاکل کلاله ی ذرت ( بدون تغییرات ژنتیکی)
* میوه ی جونیپربری عصاره ی4:1
*اورتات پتاسیم
*سیترات منیزیم
عصاره ی 20:1 گیاه« تاراکساکوم افیسینال »(برگ دندلیون)
برگ گیاه« داندلیون»،به دلیل تاثیری که بر افزایش دفع ادرار دارد، از زمان های قدیم به عنوان یک دیورتیک(ادرار آور) طبیعی، که بدن را از دست تجمع آب اضافی خلاص می کند، مورد استفاده قرار می گرفته است.
در حالی که ریشه ی گیاه داندلیون، به عنوان تحریک کننده ی اشتها به کار برده می شود، وبه عنوان داروی گیاهی دیورتیک، کارایی ندارد. با این وجود، هنوز شرکت های متعددی، آن را در محصولات دیورتیک طبیعی خود مورد استفاده قرار می دهند.در فرمولاسیون دریپ درای مگنوم، یک گرم کامل از عصاره ی داندلیون، و با نسبت 20 به 1، به کار رفته است.این برابر است با 20 گرم برگ داندلیون فله، که آن را به قدرتمند ترین مکمل دیورتیک طبیعی موجود در بازار، تبدیل می کند.
این برگ داندلیون است که بدن را تحریک می کند تا ادرار بیشتری تولید کند، وآب اضافی را از بین ببرد. مجله ی طب آلترناتیو و مکمل، در مورد اولین تحقیقاتی که در مورد تاثیر گیاه داندلیون به عنوان دیورتیک، بر بدن انسان انجام شده بود، گزارش می دهد: ” تحقیقات نشان می دهد که عصاره ی «تی.افیسینال اتانولیک»، برای بدن انسان، یک دیورتیک مطمئن است. داده های به دست آمده از آزمایش های انجام شده بر انسان، نشان می دهد که، عصاره ی اتانولیک گرفته شده از برگ های تازه ی تی.افیسینال، میزان و تعداد دفعات دفع مایعات را در افراد سالم تحت آزمایش، افزایش می دهد.”
یک امتیاز اصلی گیاه داندلیون به عنوان دیورتیک، این است که، سطح پتاسیم بدن را کاهش نمی دهد. در واقع این گیاه، سرشار از پتاسیم است و می تواند منابع پتاسیم بدن را سرشار کند. مواد مغذی اصلی دیگری که در گیاه داندلیون وجود دارند، آهن، منیزیوم و انواع ویتامین ها است.
ماده ی اصلی فعال در گیاه داندلیون، که تصور می شود، مسئول خاصیت دیورتیک آن باشد، یک «سسکوییترپین لاکتون » است.
عمل اصلی که گیاه داندلیون به عنوان دیورتیک انجام می دهد، مربوط به افزایش دادن جریان ادرار است، که با بالا بردن فعالیت کبد و کلیه ها، انجام می شود. با افزایش سرعت عملکرد دستگاه دفع ادرار، مایعات بیشتری از بدن آزاد می شوند و وزن ناشی از تجمع آب اضافی، کاهش می یابد.
درنتیجه، تورم هایی که به دلیل احتباس آب در بدن ایجاد شده اند،می تواند توسط گیاه داندلیون، کنترل شوند.
علاوه بر این، داندلیون کیسه ی صفرا را هم تحریک می کند تا صفرای بیشتری تولید کند، و در نتیجه، جریان خروج صفرا از کبد هم افزایش می یابد. این فعالیت ها، خون را پاکسازی می کنند، و عملکرد کبد و کلیه ها را بهبود می بخشند.
گیاه داندلیون، به خصوص برای درمان تورم پاها، که نتیجه ی فشار خون بالا و اختلالات کبد باشد، بسیار موثر است.
تاثیر دیورتیک عصاره ی گیاه داندلیون،در تحقیقاتی که در مجله ی طب آلترناتیو و مکمل، منتشر شد، مورد آزمایش قرار گرفت.در این تحقیقات، به 17داوطلب، عصاره ی اتانولیک برگ داندلیون داده شد.
تناوب و حجم دفع ادرار داوطلبان، دوروز قبل از مصرف عصاره، اندازه گیری شده و مورد بررسی قرار گرفته بود. این پارامترها، همچنین، در طول دوره ی مصرف مکمل عصاره ی داندلیون، وبعد ازاتمام آن دوره هم مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج این تحقیقات نشان داد که افزایش قابل توجهی در تناوب دفع ادرار همه ی داوطلبان وجود دارد، و بنابراین،خاصیت دیورتیک گیاه داندلیون به اثبات رسید.
یکی از تحقیقاتی که بر روی تعدادی داوطلب انجام شد، نشان داد که، مصرف عصاره ی برگ گیاه داندلیون، در طول 5 ساعت بعد از هضم و جذب آن، به افزایش قابل ملاحظه در تناوب دفع ادرار منجر می شود.
تاثیر دیورتیک (ادرار آور) عصاره ی« تاراکساکوم افیسینال فولیم»،بر سوژه های انسانی، در طول یک روز
خاصیت دیورتیک عصاره ی برگ گیاه داندلیون، در تحقیقاتی که در مجله ی طب آلترناتیو و مکمل منتشر شده، مورد آزمایش قرار گرفت. در آن آزمایش،17 داوطلب، عصاره ی« اتانولیک» برگ داندلیون را مصرف کردند.
از دوروز قبل، تناوب و مقدار ادرار داوطلبان اندازه گیری شده بود.این پارامترها در طول دوره ی مصرف مکمل عصاره ی داندلیون، و بعد از اتمام دوره هم مورد بررسی قرار گرفت.
در مدت 5ساعت پس از مصرف اولین دوز دارو، درمورد همه ی جمعیت مورد آزمایش، افزایش قابل ملاحظه ای در تناوب دفع ادرار، مشاهده شد. همچنین، در مدت 5 ساعت بعد از دومین دوز مصرف عصاره، افزایش قابل ملاحظه ای در میزان حجم ادرار آنها مشاهده شد.
نتایج تحقیقات، نشان داد که در همه ی داوطلبان، افزایش قابل ملاحظه از در تناوب دفع ادرار وجود دارد، و بنابراین خصوصیت دیورتیک گیاه داندلیون، به اثبات رسید.
عصاره ی20:1 گیاه « اکسیستلما اسکولنتوم»
عملکرد دیورتیک عصاره ی گیاه «اکسیستلما اسکولنتوم»، در فاصله های زمانی 5 ساعت و 24 ساعته، مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج تحقیقات نشان داد که، عصاره ی گیاه اکسیستلما اسکولنتوم، یک دیورتیک «هیپرناترامیک»، «هیپرکالامیک»،«هیپرکلسمیک»، و«هیپرکلورمیک» تاثیر گذار است، و باور سنتی درباره ی کارایی اکسیستلما اسکولنتوم،به عنوان دیورتیک را تایید کرد.
تاثیرات عصاره ی متانولیک گیاه اکسیستلما اسکولنتوم، بر تناوب ادرار و دفع الکترولیت های ادراری در موش ها
خاصیت دیورتیک عصاره ی متانول قسمت های بالایی گیاه اکسیستلما اسکولنتوم ( ام ای او ای)، بر روی موش های نر «ویستر آلبینو»، با فاصله ها ی زمانی 5 ساعت و 24 ساعته ، مورد آزمایش قرار گرفت.مقدار حجم ادرار آنها( به میلی لیتر) والکترولیت های دفع شده(سدیم، پتاسیم، کلسیم، کلر)، در فاصله های زمانی 5 و 24 ساعت، اندازه گیری شد.ادرار دفع شده، در هر دوگروه «ام ای او ای»،
افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کرد. «ام ای او ای»، حجم ادرار وتعادل الکترولیت ها را، با نسبت مستقیم با مقدار دوز مصرف شده، افزایش داد. نتایج تحقیقات نشان داد که، عصاره ی گیاه اکسیستلما اسکولنتوم، یک دیورتیک «هیپرناترامیک»، «هیپرکالامیک»، «هیپرکلسمیک»، و«هیپرکلورمیک» تاثیر گذار است، و باور سنتی درباره ی کارایی اکسیستلما اسکولنتوم،به عنوان دیورتیک را تایید کرد.
عصاره ی20:1 گیاه «هورستیل» (اکوییستوم ارونس ال.)
گیاه «هورستیل» (اکوییستوم ارونس)، در اروپا به روش سنتی، به عنوان یک دیورتیک(ادرارآور)، برای درمان بیماری«ادم»(تورم قسمتی از بدن،بر اثر تجمع و احتباس آب)، به کار برده می شده. تحقیقات آزمایشگاهی و تحقیقات با سوژه ی انسانی، نشان می دهد که، عصاره ی گیاه هورستیل می تواند حجم ادرار تولید شده توسط بدن را افزایش دهد.
گیاه هورستیل(اکوییستوم ارونس)، ساقه های لوله ای شکل دارد و برگ هایش مانند سرخس است. هورستیل یک گیاه دارویی است که اززمانهای قدیم، به عنوان یک دیورتیک طبیعی به کار می رفته، واز برگ ها و ساقه هایش، عصاره ی مایع، چای خشک، و یا کپسول تهیه می کرده اند.
در آزمایشاتی که اخیرا انجام شد، هورستیل را با یک دیورتیک شناخته شده مورد مقایسه قرار دادند. در این تحقیق، مشخص شد که گیاه هورستیل،دقیقا به اندازه ی آن داروی دیورتیک، موثر است، وبه دارونما ی به کار گرفته شده، برتری دارد.
کاکل کلاله ی ذرت (بدون تغییرات ژنتیکی)
کاکل کلاله ذرت، از رشته های زرد و ابریشمی که در داخل پوسته ی گیاه ذرت وجود دارند، ساخته شده. این داروی گیاهی، از رشته های کاکل ذرت، که درگل گیاه ذرت ماده وجود دارد، ساخته می شود. این گیاه دارویی، یکی از قدرتمند ترین دیورتیک های طبیعی در جهان است.کاکل کلاله ی ذرت تازه، حاوی روغن های اصلی و چرب ،رزین، کائوچو، الکولوئید، اسید فسفریک، کلوروفیل، وسطوح بالای منگنز و پتاسیم است.فیتوکمیکال های(مواد شیمیایی گیاهی) فعال موجود در کاکل ذرت، شامل «کریپتوکسانتین» و «تانین» ها هستند، که به عنوان عامل خشک کننده به کار می روند. کاکل کلاله ی ذرت، یک دیورتیک قدرتمند است و باعث افزایش جریان ادرار و خارج کردن سدیم از بدن، می شود. میزان تولید ادرار در بدن را افزایش می دهد و مایعات محبوس شده در بافت ها، و فضاهای داخل سلولی را وادار به خارج شدن می کند.کلاله ذرت، با افزایش دادن سرعت فیلتراسیون ادرار در لوله های کلیوی، و کاهش جذب شدن دوباره ی یون های سدیم و کلرین، در خون، حجم ادرار تولید شده توسط بدن را بالا می برد.
عصاره ی 4:1 میوه ی «جونیپر بری»
گیاه« جونیپر»، به شکل سنتی به عنوان یک دیورتیک، برای درمان بیماری های مثانه یا کلیه ها به کار می رفته است. عملکرد دیورتیک گیاه جونیپر، کاملا تایید شده است، واین خاصیتش به سطح «ترپینن-4-ال»، که مهمترین ماده ی فعال تشکیل دهنده ی عصاره ی«جونیپر بری» است، نسبت داده می شود. این ماده، وقتی که وارد ادرار می شود، میزان فیلتراسیون کلیه ها را افزایش می دهد و ادرار را رقیق می کند و دستگاه ادراری را ضدعفونی می کند.
تحقیقاتی که به تازگی در زمینه ی بیولوژی تطبیقی و کل نگر انجام شده، و در مجله ی آکسفورد منتشر شده، بیان می کند: ” با توجه به فراوانی، وتاثیرات فارماکولوژیکی «آلفا-پینین» بر سایر سیستم ها، امکان دارد که این ماده در خاصیت دیورتیک «جونیپر»هم مشارکت قابل ملاحظه ای داشته باشد.
«آلفا- پینین»، یک ترکیب ارگانیک واکنش پذیراست، که به شکل طبیعی در روغن های درختان مخروطی (مانند کاج) یافت می شود. «جونیپر بری»، با افزایش دادن میزان فیلتراسیون در لوله ها ی کلیوی، تولید بیشتر ادرار در بدن را تقویت می کند. علاوه بر این، با محلول کردن اسید اوریک در مایعات اضافی بدن، و خارج کردن آن همراه با ادرار، از کریستالیزه شدن اسید اوریک در کلیه ها هم جلوگیری می کند. همه ی این فعالیت ها، عملکرد کلیه ها را بهبود می بخشد، وبیرون راندن مرتب مایعات اضافی از بدن را تقویت می کند.
اورتات پتاسیم
اگر شما پتاسیم با دسترسی زیستی فوق العاده بالا می خواهید، به «اورتات پتاسیم » نیاز دارید. که این یک پتاسیم متصل به« اسید اورتیک»، است. اسید اورتیک، شارژ الکتریکی خنثی دارد و به راحتی از دیواره ی سلول ها عبور می کند. وقتی که اسید اورتیک، متابولیزه می شود، پتاسیم آزاد می کند.این عمل، پتاسیم را مستقیما به سلول های عضلانی، یعنی همان محلی که بدن شما برای تنظیم آب و الکترولیت های عضله ها، به آن نیاز دارد، می رساند. پتاسیم، ماده ی مغذی است که به تحرک عضلات کمک می کند ،سیگنال های عصبی را انتقال می دهد و به کلیه ها در تصفیه کردن خون کمک می کند. پتاسیم، به همراه سدیم، یکی ازالکترولیت های اصلی مورد نیاز بدن است، که می تواند آب رسانی را تنظیم، و الکترولیت ها را متعادل کند. یک فایده ی دیگری که پتاسیم می تواند برای ورزشکارانی که قصد دارند وزن آب بدنشان را کاهش دهند، داشته باشد، این است که پتاسیم، به بدن کمک می کند تا نسبت به استرس و اضطراب، واکنش مثبت نشان دهد. پتاسیم، حتی به تنظیم و تعادل هورمون های بدن، مانند کورتیزول و آدرنالین(که هورمون های استرس هستند)، که می توانند برای حال و هوای روحی و سلامتی عمومی بدن مضرباشند، و حتی باعث احتباس آب در بدن می شوند، کمک می کند.
سیترات منیزیم
کمبود منیزیم، یکی از علت های پنهان اصلی برای درد پاها ست (که شامل درد عضلات پا و سایر نقاط بدن هم می شود).منیزیم، جذب پتاسیم در بدن را هم افزایش می دهد، که برای عملکرد مناسب عضلات، حیاتی است. سیترات منیزیم، بالاترین درجه ی دسترسی زیستی این ماده ی معدنی را دارا است. کلینیک «مایو»، مصرف دوبار در روز مکمل های منیزیم را برای رهایی از احتباس آب در بدن، پیشنهاد می کند.
بدن شما، بدون منیزیم، مهمترین عملکرد دفاعی اش در مقابل درد، تورم، فشار والتهاب را از دست می دهد. تحقیقات نشان داده است که جبران تهاجمی کمبود منیزیم، می تواند درد پاها را از بین ببرد، و از بازگشت درد در آینده هم جلوگیری کند. منیزیم، در تقابل با تاثیر کلسیم که عضلات را منقبض می کند، باعث باز شدن عضلات می شود. همچنین باعث افزایش جذب پتاسیم می شود، که برای عملکرد مناسب عضلات، حیاتی است.منیزیم، همچنین با مسدود کردن گیرنده های عصبی درد، در مغز و سیستم عصبی، درد را کاهش می دهد، ومی تواند تولید سروتونین، «گابا»(گاما-آمینوبوتیریک اسید) و ملاتونین، که به ریلکس شدن شما و خواب قبل از مسابقه، کمک می کند، را افزایش دهد.
چه افرادی به مگنوم دریپ درای نیاز دارند؟
*کسانی که ورزشکار مسابقات بدنسازی هستند
*کسانی که قرار عکسبرداری دارند
*کسانی که برای یک مناسبت خاص یا تعطیلات استوایی، قصد دارند به سرعت اندامشان را جمع و جور کنند
*کسانی که دیورتیک های طبیعی دیگر را امتحان کرده اند و بدنشان صاف و هموار(بدون برجستگی عضلات) شده، و به دردعضلانی دچار شده اند
چگونگی مصرف مگنوم دریپ درای
دوبار در روز، و در هروعده، 3 کپسول، مصرف کنید. یک بار صبح و یک بار اواسط بعد از ظهر.
بیشتر از 14 روز متوالی مصرف نکنید.
منبع : ترجمه از
https://magnumsupps.com/product/magnum-drip-dry/
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
عنصر بور یک ماده معدنی بسیار مهم و اغلب در حاشیه است که در خوراکی های خاص و همچنین در محیط پیرامونی ما یافت می شود و مزایا و استفاده های زیادی در بدن ما دارد، از تقویت ساختار اسکلتی ما و کمک به سلامت استخوان ها با افزایش تراکم استخوانی و پیشگیری از پوکی استخوان گرفته تا درمان بیماری هایی مانند ورم مفاصل و بهبود قدرت و حجم عضلات.
ورزشکاران و بدنسازان بسیاری از مکمل ساخته شده توسط این عنصر که قابلیت بدن برای تولید و استفاده از تستسترون را افزایش می دهد استفاده می کنند، به این ترتیب این ماده برای ریکاوری پس از تمرین، پیشگیری از دردهای عضلانی و مفصلی، ساخت توده های عضلانی و حفظ قدرت استخوان ها مفید خواهد بود. علاه بر این ها در بعضی موارد با بهبود عملکرد مغز هم در ارتباط است و باعث بهبود تمرکز و یادگیری اطلاعات تازه خواهد شد.
چطور به اندازه کافی بور مصرف کنیم؟
عنصر بور به صورت طبیعی در بسیاری از غذاهای کامل یافت می شود، بویژه غذاهایی مانند حبوبات، آجیل، غلات کامل، و آوکادو و همچنین میوه هایی مانند بری ها، خرما، پرتقال و انگور. در بعضی موارد ممکن است در آب آشامیدنی نیز موجود باشد، با این حال ما بیشتر بور دریافتی خود را از طریق غذاهای ذکر شده جذب می کنیم. نوع بوری که ما از طریق غذا جذب می کنیم بوریک اسید است، که بصورت طبیعی تنها در گیاهان وجود دارد. محققان بر این باور هستند که این ماده به پایدار سازی مولکول های درون گیاه کمک می کند اگرچه ساز و کار دقیق بور چه در گیاهان و چه در انسان ها هنوز ناشناخته است.
نظریه دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که بور به متعادل سازی سطح پ هاش PH در بدن کمک کرده با کمک به بدن در تولید آنزیم های گوارشی ضروری باعث جذب و بکارگیری بهتر مواد معدنی دیگر مانند منیزیم، کلسیم و فسفر خواهد شد. در حالیکه هنوز موارد بسیاری برای تحقیق و مطالعه درباره این عنصر وجود دارد اما یکی از مطالعه شده ترین جنبه های بور، قابلیت این ماده در افزایش سطح استروژن در مردان و زنان سالم است. این یکی از دلایلی است که بور با سلامت استخوان ها و عدم ظهور بیماری های مرتبط با پیری ارتباط دارد.
مقدار مصرف روزانه توصیه شده بور
شما می توانید با مصرف غلات کامل و غذاهای طبیعی و فراوری نشده از جذب مقدار کافی از عنصر بور اطمینان حاصل کنید. در حالیکه مقدار دقیق بور در هر ماده غذایی هنوز مشخص نیست و به عوامل بسیاری از جمله محلی که غذا در آن رشد کرده، کیفیت خاک و موارد بسیار دیگری بستگی دارد، وزارت کشاورزی ایالات متحده گزارش کرده است که بیشتر افراد معمولا بیشترین بور دریافتی خود را از غذاهایی مانند: قهوه، شیر، سیب، حبوبات و سیب زمینی جذب می کنند. این غذاها در مجموع 27 درصد از بور دریافتی اغلب افراد را تشکیل می دهند. با وجود اینکه محققان اعتقاد دارند که قهوه و شیر بهترین منابع بور به شمار نمی آیند و درواقع در مقایسه با دیگر سبزیجات و میوه ها مقدار بور کمتری در خود جای داده اند اما به دلیل اینکه این دو ماده بسیار پر مصرف بوده و جایگاه ویژه ای در رژیم غذایی افراد دارند از اینرو در صدر فهرست غذاهایی هستند که بور دریافتی افراد را در خود جای داده اند.
به دلیل وجود تحقیق های بسیار کم در مورد تعیین مکانیزم بور در بدن سازمان های سلامت هنوز به جمع بندی کاملی درباره میزان توصیه شده برای مصرف روزانه بور دست پیدا نکرده اند. با این وجود آن ها یک حد مصرف برای بور پیشنهاد کرده اند، یعنی مقداری که بیشتر افراد برای حفظ سلامت خود بدون اینکه نشانه های کمبود در آن ها ظاهر شده یا دچار مسمومیت شوند باید مصرف کنند. این مقدار بسته به سن و جنسیت متفاوت بوده و به صورت زیر است:
1 تا 3 سال: 3 میلی گرم در روز
4 تا 8 سال: 6 میلی گرم در روز
9 تا 13 سال: 11 میلی گرم در روز
14 تا 18 سال: 17 میلی گرم در روز
افراد بالغ 19 تا 50 سال: 20 میلی گرم در روز
زنان باردار: 17 تا 20 میلی گرم در روز
زنان شیرده: 20 تا 25 میلی گرم در روز
مزایای بور
1. افزایش تمرکز و کارکردهای مغز
مطالعات مختلف نشان داده اند که سطح پایین بور می تواند به کندی ذهن، اختلال در مهارت های شناخنی و مشکل در یادگیری و بازیابی اطلاعات منجر شود. به دلیل نقشی که بور در کارکرد های مغز بویژه تمرکز، کارکردهای کنترلی و حتی حافظه کوتاه مدت دارد از آن به عنوان غذای مغز نام می برند.
زمانی که محققان بزرگسالان با سطح بور پایین را با بزرگسالان با سطح بور بالا مقایسه کردند مشخص شد که در بزرگسالان با بور دریافتی بالا افزایش قابل توجهی در نسبت فعالیت های کم تکرار و کاهش در نسبت فعالیت های پر تکرار مغز رخ داده است. نتایج این مطالعات بهبودهایی را در در عملکردهای مختلف مغز در تست های ذهنی و شناختی در گروهی که سطح بور بالا داشتند نشان می داد. این بهبود ها شامل سرعت واکنش بهتر، هماهنگی چشم و دست، تمرکز، عکس العمل بهتر و هردو حافظه کوتاه و بلند مدت می شد.
2. کمک به کاهش التهاب مفاصل
بور نقشی حیاتی در تامین کلسیم برای قسمت غضروفی مفاصل بازی کرده و به این ترتیب به کاهش التهاب و درد مفاصل کمک می کند. مطالعات نشان داده اند که افرادی با غلظت پایین بور در استخوان ها و مفاصلشان در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به التهاب مفاصل نسبت که کسانی که اندازه کافی از این عنصر را دریافت می کنند هستند. در مطالعات دیگری که در این زمینه انجام گرفته شواهدی به دست آمده است که نشان می دهد استخوان بیمارانی که از مکمل بور استفاده کنند نسبت به بیمارانی که از این مکمل استفاده نمی کنند در معرض خطر کمتری برای شکستگی قرار خواهند داشت.
طبق آخرین تحقیقات حوزه پزشکی، در مناطقی از جهان که دریافت و جذب بور پایین است (در حدود کمتر از یک میلی گرم در روز) احتمال وقوع ابتلا به التهاب مفاصل بسیار بیشتر مناطقی است که دریافت و جذب بور در آنجا بیشتر است (در حدود 3 تا 10 میلی گرم در روز بطور متوسط).
3. تقویت استخوان ها
یکی دیگر از استفاده های بور در بدن، کمک به استحکام و جلوگیری از تحلیل استخوان ها با تامین و رساندن کلسیم، یکی از مواد معدنی اصلی دخیل در ساخت و استحکام استخوان ها، مستقیما به داخل استخوان است. این کار به جلوگیری از پوک شدن و تحلیل استخوان ها کمک کرده و باعث بهبود وضعیت استخوان های ضعیف خواهد شد. بور همچنین به دلیل نقشش در تنظیم کارکرد استروژن به سلامت استخوان ها کمک می کند.
علاوه بر این مطالعات نشان داده اند که بور می تواند به بدن در تولید و استفاده بهتر از ویتامین دی کمک کند. ویتامین دی یک ماده معدنی حیاتی برای ساخت و فرم دهی استخوان های سالم است مضاف بر اینکه کاربردهای بسیار زیاد دیگری مانند کمک به سیستم ایمنی و بهبود کارکرد های ذهنی نیز دارد.
4. تعادل هورمونی
بور به عنوان یک ماده معدنی می تواند به تعادل سطح هورمون های جنسی شامل تستسترون و استروژن هم در زنان و هم در مردان کمک کند. بور می تواند به کاهش علائم مرتبط با یائسگی وضعیت هایی مانند یائسگی زودرس کمک کند و همچنین می تواند سبب افزایش شانس باروری گردد. در مطالعاتی که بر روی حیوانات انجام گرفته، تخلیه بور از بدن با مواردی مانند مشکلات بارداری و تولدهای ناقص مرتبط شده است و این موضوع بر روی نقش حیاتی بور در تولید مثل سالم و رشد مناسب جنین تاکید دارد.
در دو مطالعه کوچکتر که بر روی زنان یائسه انجام گرفت، در ابتدا به آن ها رژیم غذایی با بور کم و پس از آن رژیم غذایی با سطح بور بالا داده شد. پس از پایان آزمایش مشخص شد که سطح کلسیم و منیزیم دفع شده از بدن آن ها کاهش و تستسترون و استروژن در آنها دچار افزایش شده است (البته با این وجود سطح ایین هورمون ها هنوز در وضعیت سالم قرار داشت).
5. کمک به شکل گیری توده های عضلانی
زمانی که سطح بور در بدن ما بالا باشد، ویتامین ها و مواد معدنی خاصی در بدن بهتر جذب شده و بکار گرفته می شوند. این موضوع برای ساخت عضلات، سوزاندن چربی ها، و جلوگیری از درد ناشی از تمرین ضروری است و بور این کار را با کمک به ریکاوری و بهبود بافت های عضلات پس از تمرین انجام می دهد. و به این دلیل که بور به تولید بهتر تستسترون سالم در بدن کمک می کند می تواند موجب افزایش سطح انرژی و بازیابی بهتر قدرت بدنی نیز شود.
مطالعات دیگری انجام گرفته که نشان می دهد به این دلیل که بور به مغز در تصمیم گیری سریع تر کمک کرده، باعث می شود مغز واکنش های بهتری به محرک ها داشته باشد و به هماهنگی بهتر چشم و دست می انجامد، و همچنین بهر سلامت استخوان ها و مفاصل کمک کرده و درد آن ها را تسکین می دهد، می تواند سبب بهبود عملکرد ورزسی فرد گردد.
این یکی از دلایلی است که بور هر روزه بیشتر و بیشتر در پودرهای پروتئینی و مکمل های ورزشی برای حصول نتایج بهتر ظاهر می شود. اگرچه هنوز مطالعات بیشتری در این زمینه لازم است تا نشان دهد آیا بور بدون ترکیب با فاکتورهای موثر دیگر قادر به تغییر اساسی در ترکیب بدنی فرد یا قابلیت های فیزیکی وی هست یا خیر.
6. جلوگیری و درمان عفونت های واژن در زنان
بور عنصر فعال در قرص ها و داروهایی است که برای درمان عفونت های واژن در زنان تجویز می شود. بور همچنین به شکل بوریک اسید به عنوان جایگزینی برای کرم ها و داروهای ضد عفونت واژن استفاده می شود. بوریک اسید به عنوان یه راه حل ایمن و موثر به درون واژن وارد شده و به درمان عفونت های دردناک در این ناحیه کمک می کند.
در یک مطالعه تاثیر بور با کرم های تجاری که برای مقابله با عفونت ناحیه واژن ساخته شده اند (شمال ترکیب های نیستاتین) مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج این مقایسه نشان داد که بور بهتر قادر به درمان عفونت های مختلف بوده است. 92 درصد از زنان مورد آزمایش در دوره زمانی 7 تا 10 روز پس از شروع به استفاده از بور بطور کامل درمان شدند. این مقدار در مقایسه و در بین گروهی که از سایر کرم ها استفاده می کردند 64 درصد بود.
بور در مقایسه عوارض جانبی ناخواسته ندارد و خود فرد می تواند به راحتی آن را اعمال کند. همچنین بسیار ارزانتر از کرم های تجاری است. با مشاهده دلایل فوق محققان به این نتیجه رسیدند که بوریک اسید می تواند یک جایگزین طبیعی و با تاثیر بهتر و ارزانتر نسبت به کرم های واژنی مطرح گردد.
7. کمک به سلامت پوست و جلوگیری از عفونت های پوستی
بور به جلوگیری یا درمان عفونت های روی پوست کمک کرده و بنابراین برای کاهش قرمزی، التهاب، درد و دیگر ناراحتی های پوستی مفید است. به دلیل مشابه بعضی از افراد از بور به عنوان شوینده طبیعی برای شستن چشم ها و کمک به کشتن باکتری ها و عفونت های این ناحیه استفاده می کنند.
8. مبارزه با دیابت
آزمایش هایی که بر روی حیوانات انجام گرفته نشان می دهد که کمبود بور می تواند اثرات فیزیولوژیکی که منجر به دیابت می شود را سرعت بخشد. این اثرات شامل تغییرات در سطح گلوکوز و غلظت تری گلیسیرید خون می شوند. به نظر می رسد که بور می تواند به سوخت و ساز کربوهیدرات ها در بدن و همچنین تولید انسولین از پانکراس کمک کرده که این موضوع به کنترل بهتر و پایدار سطح قند خون می انجامد. بنابراین در آینده امید این می رود که از بور به عنوان یک راه حل درمانی در مواردی برای وضعیت هایی که در آن ها مقاومت به انسولین وجود دارد به کار گرفته شود.
بهترین منابع غذایی حاوی بور
در حالی که یک لیست جامع از غذاهای مرسوم و حاوی بور هنوز وجود ندارد اما فهرستی از چند ماده غذایی که حاوی بیشترین مقدار از این ماده هستند در ادامه خواهد آمد. نکته جالب دیگری که درباره بور وجود دارد این است که از بور به عنوان نگهدارنده طبیعی درون مواد غذایی استفاده می شده. به دلیل اینکه بور رشد باکتریایی را متوقف می کند از ان در طول جنگ های جهانی اول و دوم و زمانی که دسترسی به فریزر امکان پذیر نبوده به عنوان روشی طبیعی برای جلوگیری از فساد مواد غذایی استفاده می شده است.
لوبیاها
کنگر فرنگی
بری ها
گیلاس
سیب زمینی شیرین
پیازها
گردو
انجیر
آلو
خرما
هلو
زردالو
کاکائو
سیب
گلابی
آووکادو
انگورها
پرتقال
قهوه
شیر خام (ارگانیک و پاستوریزه نشده)
شراب قرمز
نگرانی ها و عوارض مصرف بور
این عنصر بصورت کلی به عنوان یک ماده ایمن و بدون خطر برای مصرف انسان و حیوانات شناخته شده است. برخی از کشاورزان حتی از آن به عنوان مکمل خاک استفاده کرده و به دام های خود مقادیر بالایی از مکمل کروم می دهند تا از تشتع های محیطی در امان باشند. بور صنعتی می تواند رادیواکتیویته درون خاک را گیر انداخته و به کاهش مشکلات و مخاطرات سلامتی از جمله سرطان منجر شود.
البته مانند سایر مواد مغذی سطوح بسیار بالای این ماده در بدن می تواند منجر به بروز مشکلاتی شود. اگر بور از طریق مواد غذایی جذب شود مقادیر بالای آن خطر مسمومیت را در پی ندارد اما اگر مقادیر بسیار زیادی از بور از طریق مکمل های غذایی مصرف شود می تواند خطرناک بوده و مشکلاتی از قبیل مشکلات گوارشی، تهوع، استفراغ، اسهال، مشکلات پوستی، تپش قلب، اضطراب و افسردگی را در پی داشته باشد.
از آنجایی که بور می تواند باعث افزایش سطح استروژن شود، سازمان بهداشت جهانی به بیماران با شرایط حساس به هورمون مانند مبتلایان به سرطان سینه و پروستات درباره مصرف مکمل های بور هشدار داده است. همچنین افرادی که دچار نارسایی کلیه و کبد هستند باید در مصرف مکمل بور احتیاط کرده و پیش از اقدام به مصرف با پزشک خود در این باره مشورت کنند.
اما چه مقدار از این ماده معدنی در روز زیاد به شمار می رود؟ باور بر این است که مقدار دوز کشنده بور بین 15 تا 20 گرم در روز برای بزرگسالان و 3 تا 6 گرم در روز برای کودکان است، هرچند بسیاری از مطالعات انجام گرفته هیچگونه مسمومیتی را در این محدوده و یا حتی سطوح بالاتر مشاهده نکرده اند.
منبع :
ترجمه از
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
شما هرگز عضله سازی مانند این را پیش از این تجربه نکرده اید. مکمل مگنوم اپوس یک جریان قوی آنابولیک ایجاد می کند که باعث رشد ماهیچه ای بی نظیری خواهد شد. این مکمل همچنین با افزایش جریان خون و آب رسانی به عضلات باعث افزایش قدرت عضلات خواهد شد. مگنوم اپوس همچنین با بالا بردن سطح انرژی، به تاخیر انداختن خستگی و افزایش کارایی عضلات تاثیر شگفت انگیزی بر روی عملکرد ورزشی خواهد گذاشت.
ویژگی های اصلی محتویات مگنوم اپوس چیست؟
– بهبود عملکرد عضلات
– بهبود انرژی سلولی
– بهبود گردش خون
– تعادل در پ هاش بدن
– بهبود آب رسانی به عضلات
استفاده از یک مکمل تمرینی عالی مانند مگنوم اپوس چه نتایجی را در پی دارد؟
– رشد ملموس و متوازن در عضلات بدن
– تاخیر در خستگی عضلات در تمرین های سخت
– تامین منبع سوخت آنابولیک بلافاصله پس از مصرف
– بهبود چشمگیر در قدرت عضلات
– شکستن محدودیت های قدرتی عضلات
– بهبود ریکاوری
چرا مگنوم اپوس بهترین انتخاب به عنوان یک مکمل سوخت رسان تمرین است؟
– دارای استاندارد دارویی ۱۰۰ درصد برای نتایج بهتر و سریع تر
– حاوی ۱۶ عنصر از قوی ترین و موثرترین عناصر موجود و در دوز کامل کلینیکی
اپوس بر خلاف مکمل های حاوی محرک های بیش از اندازه که تنها بر روی سیستم عصبی شما تاثیر می گذارد، انرژی را در سطح سلولی و برای تمام نقاط بدن تامین می کند.
این مکمل حاوی یک ماده ثبت شده به نام کارنوزین است و آنزیم هایی را که مسئول تولید بلوک های عضلانی هستند را فعال می کند. همچنین کارنوسین بین عضلانی را افزایش می دهد، این ماده توسط فیبر های ماهیچه ای نوع دوم و برای انجام حرکت های انفجاری مانند کار با وزنه و دوی سریع مورد استفاده قرار می گیرد.
مگنوم اپوس سطح پ هاش سلولی شما را افزایش می دهد. داشتن محیط اسیدی نه تنها باعث کاهش تراکم ماهیچه ای می شود، بلکه همچنین می تواند سطح پلاسمای آی جی اف ۱ را نیز پایین بیاورد. بطور کلی وجود یک محیط اسیدی مانعی برای عضله سازی به شمار می رود.
یکی دیگر از محتویات مهم در مگنوم اپوس یک انتقال دهنده مواد مغذی در سیستم عصبی مرکزی است که اهمیت بسیار زیادی در تولید پروتئین، کراتین و پپتایدها دارد.
چه کسانی به مگنوم اپوس نیاز دارند؟
مگنوم اپوس اولین مکمل سوخت رسان تمرینی و بدون محرک است که شما از اولین دقایق بعد از استفاده تاثیر آن را احساس خواهید کرد.
مگنوم اپوس شما را قادر می سازد تا سخت تر از همیشه به تمرین بپردازید و دیگر نگران تحلیل عضلات و یا کم آوردن انرژی نباشید.
– تمام کسانی که با وزنه کار می کنند و یا سیستم تمرینی سخت و فشرده دارند.
– تمام کسانی که قدرت و استقامت عضلات خود را در سریع ترین زمان ممکن افزایش دهند.
– تمام کسانی که به دنبال عضله سازی هستند.
– تمام کسانی که به دنبال این هستند تا از تمرین های روتین خود فراتر بروند (تمرین های هوازی یا بی هوازی)
– تمام کسانی که دیروقت و در اواخر شب تمرین می کنند.
مگنوم اپوس با در نظر گرفتن این سه هدف طراحی و تولید شده است:
1. عضله سازی
2. بالا بردن سطح پ هاش برای استقامت بیشتر عضلات
3. افزایش نرخ تولید انرژی توسط بدن در هنگام تمرین و یا تحت فشار و استرس. این خصوصیت به واقع یک ویژگی انقلابی است، و مهم ترین دلیلی است که ما باید از محصولات حاوی محرک و انرژی عصبی پرهیز کرده و از انرژی انابولیک مگنوم اپوس بهره مند شویم.
مکمل مگنوم اپوس برای فعال سازی و آماده سازی بدن برای عضله سازی، به تاخیر انداختن خستگی عضلات، تامین سریع تر سوخت آنابولیک و افزایش چشمگیر سطح قدرت و استقامت عضلات طراحی و ساخته شده است. مگنوم اپوس شما را قادر می سازد تا از سد محدودیت عضلانی عبور کرده و با فرمول منحصر بفردش چرخه انرژی عضلات شما را تامین می کند و در عین حال محیطی ۱۰۰ درصد آنابولیک را حتی پس از مصرف اولین دوز برای شما فراهم می آورد. موضوع مهم و انقلابی که درباره مگنوم اپوس وجود دارد گذر از محرک ها و انرژی های عصبی و تامین سوخت بدن در طول تمرین با انرژی صد درصد آنابولیک است.
PHULE
ذرات پودر شده ال لیوسین محیطی با نیتروژن مثبت ایجاد می کنند، این محیط تنها محلی است که رشد ماهیچه ها می تواند در آن اتفاق بیفتد. پودر ال لیوسین موجود در اپوس به راحتی و از طریق دیواره روده کوچک جذب شده و وارد جریان خون می شود و از آنجا به درون سلول های ماهیچه ای منتقل می شود. پودر ال لیوسین به راحتی به گلوکوز تبدیل شده و در طول فعالیت های بدنی به عنوان منبع سوخت استفاده می شود. این ماده همچنین می تواند با مسدود کردن جذب تریپتوفان توسط مغز خستگی را به تاخیر بیاندازد و بنابراین شما خواهید توانست عملکرد ورزشی خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنید. بطور خلاصه پودر ال لیوسین از بافت های ماهیچه ای حفاظت کرده و انرژی را برای آن ها بویژه در تمرین های سخت و فشرده فراهم می آورد، همچنین به حفظ تعادل مثبت نیتروژن بدن کمک می کند. از لیوسین به عنوان یک ماده محدود کننده نام برده شده است، به این معنی که بدن ما به مقادیر مشخصی از این ماده به نسبت سایر امینو اسید ها برای جذب و بکارگیری پروتئین ها نیاز دارد. لیوسین یک مسیر بسیار مهم آنابولیک به نام مسیر ام تور را فعال می کند. این عمل باعث تحریک برای سنتز و ساخت پروتئین خواهد شد. بدون وجود مقادیر کافی از ال لیوسین خستگی عضلانی و تحلیل ماهیچه ها در طول تمرین های سخت و فشرده اتفاق خواهد افتاد.
بتا آلانین
بتا آلانین به فعال شدن آنزیم هایی کمک میکند که مسئول ساخت بلوک های عضلانی هستند. استفاده از بتا الانین در مکمل مگنوم اپوس باعث می شود که خستگی عضلانی به طرز چشمگیری به تاخیر بیفتد و در نتیجه آن شما خواهید توانست تعداد تکرار های بیشتری در هر ست انجام دهید، این تکرار های اضافی برای ساخت ماهیچه ها و حجیم شدن عضلات بسیار حیاتی هستند. بتا آلانین قدرت و استقامت ماهیچه های شما را افزایش داده و شما ر قادر می سازد تا به انجام تمرین های شدیدتر بپردازید. این ماده همچنین سطح کارنوزین بین عضلانی را تقویت می کند، کارنوزین ماده ای است که توسط فیبرهای عضلانی نوع دوم برای انجام حرکات قدرتی سریع مانند دوی سرعت و کار با وزنه استفاده می شود.
به عنوان یک سوخت آنابولیک، بتا آلانین محرکی است برای افزایش ظرفیت هوازی و بی هوازی و به تاخیر انداختن خستگی عضلات که با تامین سوخت برای رسیدن به حداکثر قدرت عضلات به شما کمک خواهد کرد تا شدت تمرین های خود را به سطح بالاتری ارتقا دهید. مطالعات بسیار زیادی قابلیت این آمینو اسید را در افزایش قدرت و استقامت عضلات تائید کرده اند. بتا آلانین با ترکیب شدن با یک آمینو اسید دیگر به نام هیستیدین باعث شکل گیری ساختار ماده حیاتی کارنوزین می شود. کارنوزین عضلات را قادر می سازد تا برای مدت طولانی تری بتوانند تحت فشار کار کنند. در این شرایط و در تمرین های فشرده ماهیچه های شما مدت زمان بیشتری تحت انقباض قرار گرفته و بنابراین بافت های ماهیچه ای بیشتری نیاز به ترمیم پیدا خواهند کرد. در این حالت بدن شما مجبور به ترمیم و رشد بیشتر در چنین عضلاتی خواهد شد که نتیجه اش عضلاتی پرحجم تر و قوی تر خواهد بود. لازمه این ترمیم و رشد یک محیط غنی از نیتروژن است و این دقیقا همان محیطی است که مگنوم اپوس برای شما فراهم می کند.
ال سیترولین مالات
سیترولین به شدت در چرخه اوره در کلیه ها دخالت دارد و با این کار از تولید آمونیاک که باعث شکل گیری خستگی می شود جلوگیری می کند. این ماده طی فرایندی به آرژنین تبدیل شده و باعث آزاد سازی اکسید نیتروژن می شود. اکسید نیتروژن دومین پیام رسان مهم در بدن است و به بهبود گردش خون در عضلات و افزایش جذب مواد مغذی در حین فعالیت کمک می کند.
سیترولین همچنین جذب مجدد بیکربنات توسط کلیه ها را افزایش می دهد. این عمل از بروز تغییرات منفی در سطح پی اچ در هنگام تمرین که با شکل گیری آمونیاک اتفاق می افتد جلوگیری می کند.
سیترولین مالات تاثیر های مثبت بسیار زیادی بر روی عملکرد تمرینی دارد از جمله:
1- افزایش تولید انرژی
2- افزایش استقامت و مقاومت در برابر خستگی
3- بهبود ریکاوری و سطح انرژی
4- بهبود گردش خون و تحویل آمینو اسید ها به ماهیچه های اسکلتی که باعث افزایش سنتز و ساخت پروتئین خواهد شد.
ال گلیسین
ال گلیسین یکی از آمینو اسید های غیر ضروری است و برای ساخت بافت های ماهیچه ای و کمک به تبدیل گلوکوز به انرژی نقش ایفا می کند. این آمینو اسید با کمک به افزایش سطح کراتین بدن از شکست و تحلیل عضلات جلوگیری می کند. کراتین ترکیبی است که به ساخت توده های عضلات کمک می کند. گلیسین یک آمینو اسید گلوکوژنیک است، به این معنی که به بدن برای تامین گلوکوز موردنیاز برای تولید انرژی کمک می کند. گلیسین همچنین می تواند سطح قند خون را تنظیم کند. این موضوع بیانگر این مورد است که استفاده از مکمل گلیسین برای درمان نشانه های انرژی پایین و خستگی بسیار مفید است.
گلیسین یک انتقال دهنده عصبی در سیستم مرکزی عصبی بدن است و فاکتوری بسیار مهم در تولید پروتئین کراتین و پپتایدها به شمار می رود. گلیسین با فراهم آوردن کراتین، ترکیبی که در بافت های ماهیچه ای موجود است و برای ساخت دی ان ای و آر ان ای مورد استفاده قرار می گیرد، از تحلیل و شکست عضلات جلوگیری می کند. استفاده از مکمل ال گلیسین ذخایر گلیکوژن را بهبود می بخشد و بنابراین در هنگام نیاز بدن به انرژی می تواند به کار گرفته شود.
به تازگی مطالعاتی انجام گرفته که نشان می دهد در صورتی که مکمل گلیسین بصورت روزانه مصرف شود می تواند به خواب عمیق تر، آرام تر و لذت بخش تر و بدون خواب آلودگی در هنگام صبح کمک کند.
بیکربنات کلسیم و سدیم
با پایین آوردن اسیدیته در دستگاه گوارش، محتویات مکمل مگنوم اپوس درون سیستم گوارشی آسیب کمتری خواهند دید و بنابراین غلظت بالاتری از آن ها از معده عبور کرده و از طریق دیواره های روده کوچک جذب جریان خون شده و به ماهیچه های فعال انتقال می یابد. همچنین بیکربنات موجود می تواند فرم های یون هیدروژن و لاکتیت را ذخیره کرده و در طول تمرین در اختیار اندام ها قرار دهد و به این ترتیب ورزشکاران در تمرین های سخت و فشرده قادر خواهند بود تا از مرز درد و خستگی عبور کنند. علاوه بر این داشتن پ هاش اسیدی نه تنها باعث کاهش تراکم ماهیچه ای می شود بلکه سطح پلاسمای IGF-1 را نیز کاهش می دهد. در نتیجه داشتن محیط اسیدی به هیچ عنوان برای بدنسازی و افزایش حجم عضلات مفید نخواهد بود.
استفاده از مکمل خوراکی بیکربنات در بزرگسالان چه در زمان استراحت و چه در هنگام تمرین سطح پ هاش خون را افزایش خواهد داد. متابولیک اسیدوسیس (نشانگر سطح پ هاش اسیدی) برای مدت طولانی به عنوان مسئول دفع نیتروژن و تحلیل عضلات شناخته می شده است. در چندین مطالعه، استفاده روزانه از مکمل بیکربنات که به عنوان بافری برای خون عمل می کند و اسیدیته را کاهش می دهد باعث بهبود و افزایش قدرت عضلات در حین تمرین در افراد سالم شده است.
کاهش تولید اسید همچنین باعث کاهش دفع نیتروژن و در نتیجه افزایش جذب پروتئین در مردان خواهد شد. کاهش دفع اسید خالص (مقدار اسیدی که از بدن دفع می شود) همبستگی مثبتی با مقدار از دست رفته نیتروژن دارد و این یعنی کاهش مقدار دفع نیتروژن ثابت بوده و در نتیجه تحلیل عضلات کاهش می یابد. درمان با استفاده از بیکربنات بطور چشمگیری دفع نیتروژن را کاهش خواهد داد. بنابراین استفاده از بافر های خونی مانند بیکربنات به عنوان راهی موثر در جلوگیری از تحلیل عضلات به شمار می رود.
اپوس انرژی بلیتز
سیتریک، ای کی جی، مالیک، فوماریک و سوکسینیک، اسیدهای واسطی هستند که برای تولید انرژی سلولی برای سوخت ماهیچه ها عناصر حیاتی به شمار می آیند. استفاده از این اسید ها بصورت مکمل در کنار زیرفاکتور های مغذی باعث کامل شدن چرخه انرژی ماهیچه ها خواهد شد. آن ها همچنین می توانند از تولید محصولات جنبی که از طریق انرژی غیرطبیعی تولید شده در میتوکوندریا بوجود می آیند جلوگیری کرده و حتی ان ها را از بین ببرند. آن ها همچنین می توانند میتوکوندریا را تحریک به تولید مقدار بیشتری از انرژی ای تی پی برای مصرف عضلات کنند.
اسید سیتریک نقش بسیار مهم و ویژه ای در چرخه تری کاربوکسیلیک اسید ایفا می کند. این چرخه بخشی از مسیر متابولیکی است که در تبدیل شیمیایی کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها به دی اکسید کربن و آب برای تامین انرژی نقش دارد. استفاده از اسید سیتریک این چرخه را فعال کرده و همچنین با فسفریل دار کردن اکسایشى در میتوکوندریا باعث تولید بیشتر ای تی پی خواهد شد. این تاثیرات خستگی فیزیکی را در تمرین های فشرده افراد کاهش داده و آن ها را قادر می سازد تا طولانی تر و شدید تر به انجام تمرین بپردازند. علاوه بر این مقادیر کم سیتریک اسید باعث کم شدن موجودیت آمینو اسیدها شده و بدن برای تامین انرژی به منابع مکمل نیاز پیدا خواهد کرد.
آلفا کتوگلوتاریک اسید یا به اختصار ای کی جی نقش بسیار مهمی را در چرخه تامین انرژی بازی می کند. بع عنوان یک ماده متشکله برای آمینو اسید گلوتامیک اسید، ای کی جی سطح گلوکوز خون را در حین تمرین ثابت نگه می دارد. ای کی جی با حمایت از سنتز پروتئین، قادر ساختن فرد به انجام تمرین های شدید تر و طولانی تر و فراهم آوردن تعادل سالم نیتروژن در بدن به افراد ورزشکار کمک می کند.
مطالعات در این زمینه نشان می دهد که افراد بیماری که پس از عمل جراحی از مکمل ای کی جی استفاده می کنند تاثیر کمتری از کمبود نیتروژن در بدن آن ها مشاهده می شود و تحلیل و از دست رفتن عضلات در این گونه افراد بسیار کمتر خواهد بود. ای کی جی باعث پایین آمدن سطح آمونیاک می شود که گمان می رود با عملکرد ورزشی افراد رابطه داشته باشد. مطالعات نشان می دهند که آمونیاکی که در عضلات، کلیه ها و مغز شکل گرفته با ای کی جی ترکیب شده و به این ترتیب مسمومیت توسط آمونیاک کاهش می یابد.
مالیک اسید در چرخه انرژی مانند یک کاتالیزور عمل می کند و با سوزاندم پیرویک اسید تولید انرژی را افزایش می دهد. مالیک اسید همچنین با مقابله با شکل گیری اسید لاکتیک به ریکاوری پس از تمرین کمک می کند. گزارش شده است که استفاده از مکملی که حاوی مالیک اسید است با کاهش علایم خستگی دائمی، دردهای عضلانی و دردهای مرتبط با مفاصل، میتواند برای سندروم خستگی مزمن مفید باشد.
فوماریک اسید ایزومر ترانس مالیک اسید است که به درون چرخه سیتریک اسید وارد می شود. این ماده یک محصول جانبی در مراحل معینی از چرخه اوره-آرژنین و بیوسنتز پیورین به شمار می آید. فوماریک اسید در چرخه سیتریک اسید به صورت یک واسط عمل می کند و توسط سلول ها برای تولید فرم انرژی ای تی پی از مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.
سوکسینیک اسید نیز مانند واسط های دیگر چرخه انرژی یک مسیر ورودی برای دیگر متابولیت ها به درون چرخه به شمار می رود و تعداد زیادی از فعالیت های مهم بیولوژیکی مشارکت دارد. علاوه بر فعالیت آنزیمی، سوکسینیک اسید با پروتئین ترکیب شده و فیبرهای عضلانی و اتصالات انتهای رشته های عصبی را بازسازی کرده و به مقابله با عفونت ها کمک می کند.در مطالعات مختلف مشخص شده است که افراد مبتلا به سندروم خستگی مزمن و ورزشکارانی که تحت برنامه تمرینی فشرده و سنگین هستند، سطح پایینی از سوکسینیک اسید در ادرار آن ها وجود دارد. چندید آمینو اسید از طریق فرایند متابولیسم به شکل سوسینیک اسید درآمده و برای قسمت های مختلف منبع انرژی هوازی و بی هوازی فراهم می آورند.
– فسفات ها (سدیم، پتاسیم، منیزیم، دی کلسیم فسفات)
– مکمل های حاوی فسفات استقامت فرد را از طریق 3 مکانیزم مشخص بهبود می بخشند:
1. فسفات ها به عنوان یک واسط یا بافر در هنگام تولید اسید لاکتیک عمل می کنند. (اسید لاکتیک باعث احساس سوزش در عضلات در تمرین های شدید می شود) این عمل باعث می شود تا تاثیر منفی اسید لاکتیک به تاخیر افتاده و ورزشکار می تواند با شدت بیشتر و به مدت طولانی تری پیش از خستگی به انجام تمرین بپردازد.
2. فسفات ها تحویل اکسیژن مورد نیاز به عضلات در حال کار را بهبود می بخشد.
3. فسفات ها برای ساخت آدنوزین تری فسفات یا ای تی پی (ای تی پی فرم شیمیایی انرژی مورد نیاز سلول های بدن است)، و کراتین فسفات ( کراتین فسفات یک ذخیره فوری انرژی است که برای بازسازی مولکول های استفاده شده ای تی پی بکار می رود) مورد استفاده قرار می گیرند و بنابراین ذخیره انرژی شیمیایی درون سلول ها را افزایش خواهند داد.
ویتامین ب کمپلکس
ویتامین های گروه ب مانند یک کوآنزیم (فعال کننده آنزیم ها) عمل می کنند. آنها ترکیباتی هستند که به اجزایی از پروتئین به نام اپوانزیم ها چسبیده و یک آنزیم فعال را شکل می دهند. این آنزیم سپس به صورت یک کاتالیزور در واکنش های شیمیایی که انرژی را از غذاها به نقاط مختلف بدن انتقال می دهند عمل می کند. ویتامین های گروه ب به عنوان کوآنزیم ها برای تسهیل فرایند سوخت و ساز بدن و بطور کلی برای زنده ماندن ما بسیار ضروری و مهم هستند.این ویتامین ها برای شکستن کربوهیدرات ها و تبدیل آن ها به گلوکوز که باعث تولید انرژی می شود و همچنین شکستن چربی ها و پروتئین ها که برای کارکرد طبیعی سیستم عصبی، ماهیچه های داخلی، سیستم گوارش، و سلامت پوست، مو و چشم ها مورد نیاز است نقش حیاتی داشته و مورد نیاز هستند.
یکی از مهم ترین ویتامین های گروه ب در ساخت عضلات ویتامین ب6 است. این ویتامین یک فاکتور ضروری است که انتقال آمینو اسید ها از یک واحد به دیگر واحد ها را تسهیل می کند. این ویتامین همچنین واکنش های متابولیک ضروری برای استفاده از BCAA و تولید انرژی در سطح سلولی را مدیریت می کند.
مقدار مصرف مگنوم اپوس:
روزانه ۲ پیمانه (۱۷ گرم) از مگنوم اپوس را مطابق راهنما آماده کرده و ۵ تا ۱۵ دقیقه پیش از تمرین مصرف کنید و یا آن را به بطری آب خود اضافه کرده و در حین تمرین میل کنید.
طریقه استفاده: یک یا دو پیمانه از مگنوم اپوس را در ۳۵۰ تا ۴۵۰ میلی لیتر آب حل کرده و میل کنید.
منبع:
ترجمه از:
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
نقش انسولین در بدنسازی
در زمان های نه چندان دور واژه انسولین مترادف با بیماری دیابت قلمداد می شد، این موضوع به این دلیل بوده که انسولین وظیفه انتقال گلوکوز از سیستم گردش خون به سلول ها را بر عهده دارد و بیماران دیابتی در این مورد با اشکال روبرو بوده و توان کنترل میزان گلوکوز خون را از دست می دهند. با این حال انسولین هورمونی بسیار فراتر از تنها کنترل میزان گلوکوز خون است. این هورمون به شدت آنابولیک است و بنابراین برای ساخت بافت های عضلانی بسیار ضروری به شمار می رود. با این وجود انسولین نقاط تاریکی هم دارد که از ان جمله می توان به ذخیره بیشتر بافت چربی اشاره کرد.
انسولین چیست؟
انسولین یک پروتئین است که هر بار ما کربوهیدرات یا پروتئین (یا هردو) مصرف می کنیم توسط پانکراس تولید و ترشح می شود (با فرض این موضوع که پانکراس به درستی کار می کند). با این حال بر خلاف بیشتر پروتئین ها که برای ساخت توده های عضلات استفاده می شوند، انسولین یک پروتئین کارکردی است، یعنی بیشتر شبیه هورمون رشد.
درست مانند سایر پروتئین ها، انسولین هم شامل یک سری از آمینو اسید های زنجیره ای است، اما شکلی که این آمینو اسید ها در زنجیره کنار هم قرار گرفته اند باعث می شود تا انسولین بیشتر شبیه به یک مکانیزم علامت دهی باشد تا واحد سازنده عضلات.
انسولین چگونه کار می کند؟
انسولین بعد از اینکه توسط پانکراس ترشح شد به جریان خون وارد شده و به بافت های مختلف از جمله بافت های ماهیچه ای حمل می شود. فیبرها یا سلول های ماهیچه ای توسط گیرنده های انسولین احاطه شده اند. زمانی که مولکول های انسولین با این گیرنده ها تماس پیدا کنند، پیغامی به سلول ماهیچه ای فرستاده می شود تا به اصطلاح درهای خود را باز کند. این عمل باعث می شود تا گلوکوز، آمینو اسیدها، و کراتین بتوانند به درون ماهیچه راه پیدا کنند. این فرایند نشان می دهد که چرا انسولین تا این حد در ساخت عضلات اهمیت دارد.
علاوه بر این زمانی که انسولین به سلول های ماهیچه ای متصل شود، باعث ایجاد یک سری واکنش های شیمیایی در ماهیچه می شود که بطور موثر سنتز و ساخت ماهیچه ای را افزایش می دهد، در این فرایند فیبرهای ماهیچه ای توسط آمینو اسیدهایی که توسط سلول های ماهیچه ای جذب می شوند ترمیم می شود. انسولین همچنین شکست ماهیچه ای را کاهش می دهد که باز هم به رشد هرچه بیشتر ماهیچه ها کمک می کند.
انسولین همچنین می تواند بطور غیر مستقیم در رشد عضلات نقش بازی کند و این کار را با مرتجع و گشاد کردن رگ های خونی انجام می دهد، به این ترتیب جریان خونی بیشتری به سمت عضلات سرازیر خواهد شد. با افزایش جریان خون، انسولین به عضلات کمک می کند تا مواد مغذی بیشتری مانند گلوکوز و آمینو اسید ها جذب کنند و همین موضوع دلیل این است که بدنسازان در روز مسابقه معمولا از کربوهیدرات های ساده استفاده می کنند. افزایش در پیک انسولین در پی این عمل نه تنها این کربوهیدرات های ساده را مستقیما به سمت عضلات برای تغذیه آن ها روانه می کند، بلکه رگ های خونی را نیز گشاد و برجسته می کند، یعنی شبیه به چیزی که به تاثیر پمپ عضلات مشهور است.
با توجه به مزایای گفته شده در بالا، روز به روز ورزشکاران بیشتری از انسولین به صورت غیرقانونی برای افزایش کارایی خود استفاده می کنند. کشف انسولین در تست های دوپینگ و تفکیک انسولین خارجی از انسولین تولیدی بدن تقریبا غیرممکن است اما نکته بسیار مهم این است که این هورمون در صورتی که به درستی استفاده نشود می تواند حتی باعث مرگ فرد شود.
استفاده نادرست از انسولین و عدم اطلاع از عوارض آن می تواند منجر به کما و مرگ مغزی فرد ورزشکار شود.
انسولین به دو شکل به ورزشکاران کمک می کند، در بدنسازان، این هورمون در کنار استروئیدهای آنابولیک مانند تستسترون یا هورمون رشد برای استحکام بخشیدن و افزایش حجم بافت های عضلانی استفاده می شود. استروئیدها باعث ساخت بافت های جدید ماهیچه ای شده و انسولین از شکستن و تحلیل آن ها جلوگیری می کند. در دونده های نیمه استقامت، انسولین برای تقویت استقامت ورزشکار استفاده می شود. تکنیکی به نام گیره هایپر اینسولینامیک وجود دارد که در آن دونده ها برای چندین ساعت بطور همزمان از انسولین و گلوکوز استفاده می کنند که باعث اشباع شدن ماهیچه ها شده و استقامت آن ها را افزایش می دهد.
استفاده از استروئیدهای آنابولیک در بلند مدت می تواند سلامت جنسی فرد را به شدت به خطر بیاندازد. اما اوردوز شدن با انسولین می تواند چنان خون فرد را از گلوکوز خالی کند که مغز به شدت با کمبود گلوکوز و اکسیژن مواجه شده، فرد به کما برود و در نهایت در صورت عدم رسیدگی به فرد حتی می تواند منجر به مرگ مغزی شود.
جایگزین های طبیعی انسولین
وانادیل سولفات
وانادیل سولفات ماده ای است که از وانادیوم معدنی مشتق می شود و می تواند در غذاهایی مانند دانه های سویا، قارچ، و انواع مختلف غذاهای دریایی یافت شود. این ماده به تازگی در بین مواد ضروری برای بدن طبقه بندی شده است.
بدن تنها به مقادیر بسیار کمی از این ماده نیاز دارد. دوز های بالا می تواند سمی بوده و به خستگی مفرط بیانجامد. رژیم های غذایی مرسوم معمولا چیزی بین 10 تا 30 میکروگرم از وانادیوم در هر روز را برای ما فراهم می کنند.
در مورد مزایایی که این ماده در بدنسازی دارد، وانادیل سولفات در واقع به عنوان جایگزین انسولین شناخته می شود. گفته شده که وانادیل سولفات با تسهیل حرکت گلوکوز و امینو اسیدها به درون ماهیچه ها و افزایش نرخ تغذیه آن ها تاثیر عضله سازی شبیه به انسولین دارد.
در واقع مهم ترین تاثیر وانادیل سولفات افزایش جذب مواد مغذی و اکسیژن توسط عضلات و نگه داشتن متعادل سطح قند خون است. وانادیل سولفات همچنین باعث افزایش حالت آوندی عروق خونی و جریان خونی ورودی به عضلات می شود. این تاثیر که به پمپ عضلانی مشهور است، مشابه تاثیری است که در مکمل های اکسید نیتروژن ادعا شده است.
همچنین ادعا شده است که وانادیل سولفات می تواند ساخت و ذخیره گلیکوژن را افزایش دهد. گلیکوژن شکل ذخیره شده کربوهیدرات ها درون عضلات است و علاوه بر اینکه ظاهر عضلات را سفت و خوش فرم نگه می دارد، گلیکوژن منبع انرژی بسیار مهمی در طول تمرین های سنگین بدنسازی و جلسات هوازی به شمار می رود.
از طرف دیگر، شواهد آزمایشگاهی و کلینیکی زیادی درباره حصول مزایای ذکر شده با مصرف مکمل وانادیل سولفات وجود ندارد و به نظر نمی رسد که وانادیل سولفات به شکل مکمل غذایی هیچگونه افزایش قابل ملاحظه ای در اندازه و قدرت عضلات و یا کاهش ذخایر چربی داشته باشد.
در یک مطالعه 12 هفته ای بر روی 40 داوطلب، مشخص شد که تاثیر مثبتی بین مصرف مکمل وانادیل سولفات و افزایش توده عضلانی در بین داوطلب ها وجود ندارد. برعکس در بین 20 درصد از آزمایش شونده ها خستگی شدید در طول تمرین و پس از آن در حین مصرف مکمل مشاهده شد.
بنظر نمی رسد که شواهد کافی برای مزیت های مکمل وانادیل سولفات در بدنسازی موجود باشد، اما اگر شما مقادیر کافی از سبزیجات و غذاهای دریایی را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید وانادیل سولفات مورد نیاز بدن خود را بطور کامل تامین کرده و از مزایای این ماده بهره مند خواهید شد.
پیکولینات کروم
پیکولینات کروم به عنوان مکمل بدنسازی
پیکولینات کروم ترکیبی از یک کروم 3 ظرفیتی و اسید پیکولینیک است. این ترکیب بین 2 تا 5 درصد قابلیت جذب بهتری از کروم خوراکی دارد. به عنوان یک مکمل غذایی، پیکولینات کروم به عنوان یک مکمل عضله ساز، چربی سوز، و حتی اخیرا به عنوان عاملی موثر در مقاومت به انسولین و ابتلا به دیابت نوع دوم در افراد مبتلا به چاقی و همچنین افراد دارای ریسک بالا معرفی شده است.
کروم یک ماده معدنی ضروری برای ما است. بدن ما به مقدار بسیار کمی از این ماده برای انجام فعالیت های مختلف خود نیاز دارد. این مقدار چیزی در حدود 50 تا 300 میکروگرم در روز است. نقش کلیدی کروم در بدن کمک به انسولین برای عملکرد بهینه تر است. بهترین عملکردی که از کروم شناخته شده است نقشش در سوخت و ساز گلوکوز است، تحقیقات نشان داده است که این ماده می تواند قابلیت تحمل گلوکوز در افراد را بهبود ببخشد و بنابراین باعث می شود تا افراد بتوانند بعد از وعده های غذایی از شر شکر اضافی رها شده در جریان خونی خلاص شوند.
متاسفانه بیشتر افراد این مقدار ناچیز مورد نیاز بدن از کروم را از طریق رژیم غذایی خود دریافت نمی کنند. استفاده بیش از حد از غذاهای فراوری شده و همچنین عدم مصرف مواد غذایی حاوی کروم مانند مخمر آبجو، زرده تخم مرغ، گوشت گاو و غلات کامل، باعث می شود تا رژیم غذایی ما فاقد کروم مورد نیاز بدن باشد.
در سال های اخیر برخی افراد شروع به استفاده از مکمل های موجود در بازار برای جبران کمبود کروم در بدنشان کرده اند. این مکمل ها اغلب به دو شکل پیکولینات کروم و پلی نیکولینات کروم (پیوند کروم با نیاسین) موجود هستند و از آنجایی که کروم نیز مانند مواد معدنی دیگر به سختی در بدن جذب می شود هر دو این ترکیب ها برای جذب بهتر کروم طراحی شده اند.
کروم از طریق بهبود فعالیت انسولین می تواند در سوخت و ساز کربوهیدرات، پروتئین و چربی تاثیر گذار باشد. به دلیل اینکه کروم تاثیر انسولین را شبیه سازی می کند، این باور وجود دارد که مصرف این ماده می تواند:
– مقاومت انسولینی را کاهش دهد (حساسیت به انسولین را افزایش دهد)
– چربی بدنی را کاهش دهد
– توده خالص عضلانی را افزایش دهد
– باعث افزایش سوخت و ساز پایه بدن شود
بدن شما برای تنظیم و بهبود فعالیت هورمون انسولین به دریافت مستمر و منظم عنصر کروم از طریق رژیم غذایی نیاز دارد. همانطور که می دانید انسولین عنصر کلیدی در رشد عضلات بدن است. انسولین درهای سلول ها را باز کرده و مواد مغذی و مورد نیاز را به آن ها تحویل می دهد. همچنین هرچه حساسیت به انسولین بیشتر باشد، نتایجی مانند رشد بیشتر عضلات و چربی سوزی موثر تر به بار خواهد نشست. در حقیقت افراد با حساسیت بالاتر نسبت به انسولین احتمال کمتری در ذخیره چربی داشته و همچنین ترکیب بدنی عضلانی تری خواهند داشت.
پیکولینات کروم به عنوان مکمل عضله ساز
پیکولینات کروم به دلیل اینکه باعث تشدید تاثیر انسولین می شود با رشد عضلات مرتبط شده است. اما تا کنون تحقیقات و شواهد علمی کافی برای اینکه ثابت شود کروم مستقیما در رشد عضلات نقش دارد شناخته نشده است و این ارتباط بطور کامل به دلیل تشدید اثر انسولین حدس زده می شود.
عوارض جانبی پیکولینات کروم
عوارض جانبی ناشی از مصرف پیکولینات کروم بسیار نادر هستند. بیشتر افراد پس از مصرف این مکمل دچار هیچگونه عارضه ای نمی شوند. با این حال بعضی موارد نادر از جوش های ریز و گیجی ملایم گزارش شده است.
بهترین منابع غذایی برای تامین کروم
مقدار ایمن و کافی برای مصرف کروم از طریق رژیم غذایی شامل 50 تا 200 میکروگرم از این ماده می شود. مشخص شده که اغلب افراد بطور متوسط چیزی در حدود 5 تا 150 میکروگرم کروم در طول روز دریافت می کنند و این مقدار کافی نیست. این مقدار کم به دلیل مصرف بیش از حد غذاهای فراوری شده است. کروم می تواند در رژیم غذایی از طریق غذاهای مانند قارچ ها، انواع آلو، آجیل، غلات کامل، گوشت، مخمر آبجو کلم بروکلی، پنیر، زرده تخم مرغ، مارچوبه، شکلات تلخ و بعضی نوشیدنی های حاوی مالت جذب بدن شود.
آلفا لیپوئیک اسید
اگر شما بدنساز حرفه ای باشید و یا یک برنامه بدنسازی را دنبال کنید احتمالا نام مکمل آلفا لیپوئیک اسید را شنیده باشید. این ماده در سوخت و ساز کربوهیدرات ها در بدن نقش دارد و عملکردی شبیه به انسولین را ارائه می دهد. تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته حاکی از افزایش حساسیت به انسولین در افراد مورد آزمایش است. در چندین مطالعه که شامل افرادی با دیابت نوع دوم می شد مشخص شد که افزایش مقدار الفا لیپوئیک اسید می تواند منجر به افزایش 18 تا 57 درصدی در میزان حساسیت به انسولین شود.
آلفا لیپوئیک اسید درون سلول های بدن انسان وجود دارد و در تبدیل گلوکز به انرژی نقش مهمی ایفا می کند. در واقع می توان عنوان کرد که لیپوئیک اسید یک عامل ثانویه در سوخت و ساز انرژی در موجودات و ارگانیزم های زنده از میکروب ها گرفته تا انسان به شمار می رود. به عبارت بهتر لیپوئیک اسید یک کو آنزیم است. کوآنزیم ها موادی هستند که برای کارکرد یک آنزیم خاص و حصول نتیجه مورد نظر آنزیم مورد نیاز هستند، که آنزیم مورد نظر در اینجا همان انسولین است. علاوه بر این چنانچه آلفا لیپوئیک اسید در مقادیر کافی موجود باشد می تواند مانند یک آنتی اکسیدان عمل کند. اما لیپوئیک اسیدی که بطور طبیعی در بدن انسان وجود دارد برای اینکه اثر انتی اکسیدانی داشته باشد کافی نیست. در واقع برای بهره گیری از مزایای لیپوئیک اسید به عنوان یک آنتی اکسیدان به مقادیر بسیار بیشتری از ان که بدن ما قادر به ساختش است و یا در رژیم غذایی ما وجود دارد نیاز است و بنابراین متخصصان استفاده از مکمل های این ماده را توصیه می کنند. با توجه به موارد بالا افزایش مقدار لیپوئیک اسید از طریق مکمل های غذایی می تواند برای کمک به این عملکردهای حیاتی بسیار مفید باشد.
ترکیب دو ویژگی ذکر شده، آلفا لیپوئیک اسید را به یکی از منحصر بفرد ترین مکمل های آنتی اکسیدانی موجود تبدیل کرده است. بدن ما در واقع می تواند مقادیر کمی از این ماده را بسازد اما مقادیر بالاتری که از طریق مکمل ها به بدن وارد می شود می تواند علاوه بر دخالت در سوخت و ساز کربوهیدرات ها مزایای دیگری نیز با خود به ارمغان بیاورد. به عنوان مثال آلفا لیپوئیک اسید می تواند هر دو نوع رادیکال های آزاد محلول در آب و چربی را غیر فعال کند (مواد معدنی اضافه ای که در زیر سطح پوست شما ساخته می شوند) بسیاری از آنتیاکسیدانها محلول در آب میباشند، بدین معنی که فقط در آب فعال هستند و برخی از آنها محلول در چربی میباشند و فقط در بافتهای چربی فعالیت میکنند اما آلفا لیپوئیک اسید در هر دو محیط محلول بوده و بنابراین هم از لیپوپروتئین و هم از ممبران یا غشای سلولی محافظت می کند. هیچ آنتی اکسیدان دیگری قادر به انجام این عمل نیست و این موضوع به اهمیت آلفا لیپوئیک اسید افزوده است.
شواهد حاکی از آن است که این اسید همچنین می تواند سایر آنتیاکسیدان های موجود در بدن را که توسط رادیکال های آزاد از کار افتادهاند، احیا کرده تا آنها مجدداً فعال شوند. فعالیت این آنتیاکسیدان در بدن به پاکسازی و سم زدایی از بدن کمک کرده و فرایند آن را سرعت میبخشد، از طرفی از سلولها محافظت نموده و از تخریب بافتها و اندامهای بدن جلوگیری میکند. همچنین بدن را در برابر میکروب و آلودگی محافظت می نماید و در صورت ورود میکروبها به بدن، با آنها مبارزه میکند. کارشناسان معتقدند این اسید همچنین میتواند از تجمع بیش از اندازه فلزات در بدن مانند آهن و مس جلوگیری کرده و سبب خروج آنها از بدن شود و در نتیجه در کاهش مواد سرطان زا از بدن مؤثر میباشد.
افراد دیابتی
از اسید آلفالیپوئیک برای کمک به درمان دیابت سال هاست که در اروپا استفاده می شود. این نوع اسید در پایین آوردن قند خون مؤثر بوده و با توجه به توانایی آن در مبارزه با رادیکالهای آزاد، میتواند در کاهش درد، سوزش، خارش و بیحسیهای ناشی از دیابت که بر اثر آسیب دیدن عصبهای مربوطه رخ میدهد، بسیار مؤثر باشد. این اسید همچنین میتواند بر روی عصب های مرتبط با قلب که ممکن است بر اثر دیابت دچار آسیب شده باشند، تأثیر مثبتی داشته باشد.
چه چیزی آلفا لیپوئیک اسید را تا به این اندازه منحصر بفرد کرده است؟
علاوه بر تاثیر آنتی اکسیدانی، آلفا لیپوئیک اسید مزایای دیگری نیز دارد:
– بهبود فیزیک بدنی
– مبارزه با رادیکال های آزاد
– حفاظت از ساختارهای ژنتیکی
– کاهش سرعت فرایند پیری
– حفاظت در برابر بیماری های قلبی عروقی
– حفاظت در برابر سرطان
– بهبود وضعیت پوست و کم کردن چین و چروک پوست
– تنظیم قند خون در افراد دیابتی
– حفاظت از کبد
منابع غذایی که حاوی لیپوئیک اسید هستند عبارتند از گوشت قرمز، مخمرجو، اسفناج، گوجه و کلم بروکلی. با این حال دوز آلفا لیپوئیک اسیدی که در آزمایش ها و تحقیق های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد تقریبا بین 500 تا 1000 برابر بیشتر از چیزی است که شما از طریق رژیم غذایی روزانه خود دریافت می کنید. دوز مورد استفاده در مطالعات متفاوت است اما بنظر می رسد که مقدار 600 میلی گرم در روز بیشترین دوز موثری است که می توان بویژه برای افراد دیابتی بکار برد و بیشتر از این مقدار تاثیر مفیدی نخواهد داشت. بنابراین چنانچه بخواهید از مزایای آلفا لیپوئیک اسید در بالا بردن حساسیت به انسولین و تاثیر آنتی اکسیدانی آن بهره مند شوید چاره ای جز استفاده از مکمل ندارید. میزان آلفا لیپوئیک اسید موجود در مکملها بسیار بیشتر از مقدار موجود در مواد غذایی است که برای حصول نتایج آنتی اکسیدانی ضروری است. اما با این حال توصیه شده که برای شروع مصرف این مکمل مقدار دوزی در حدود 50 تا 100 میلی گرم در روز استفاده شود و حداکثر به 200 تا 400 میلی گرم در روز برسد.
عوارض جانبی آلفا لیپوئیک اسید
مطالعات بسیار زیادی وجود دارد که نشان می دهند مصرف 50 میلی گرم آلفا لیپوئیک اسید در روز هیچگونه عارضه جانبی ایجاد نخواهد کرد. در 4 مطالعه انجام گرفته بر روی انسان مسمومیت ناچیزی در اثر مصرف 100 تا 600 میلی گرم لیپوئیک اسید در روز بین 3 هفته تا 6 ماه مشاهده شده است. در مطالعاتی که دوزهای بالا (500 میلی گرم در روز و یا بیشتر) برای مدت زمان طولانی به افراد داده شده تاثیر پایین آورندگی گلوکوز خون مشاهده شده است. همچنین در برخی افراد موارد جزئی از حساسیت های پوستی مشاهده شده ولی این موارد بسیار نادر هستند و بنابراین نمی توان آن ها را در زمره عوارض جانبی شایع طبقه بندی کرد.
ترجمه از :
http://bodybuilding-wizard.com/chromium-picolinate-as-a-bodybuilding-supplement/
https://www.bodybuilding.com/fun/ala.htm
مگنوم پری فور MAGNUM PRE4 :
*انرژی را به حداکثر می رساند.
*قدرت وتمرکز را افزایش می دهد.
*حالت روحی را بهبود می بخشد.
*عضلات را فوق العاده تقویت می کند.
مگنوم پری فور ، یک مکمل فوق العاده کنسانتره ی ” قبل از تمرین بدنسازی” است، که تضمین می شود از همان اولین بار مصرف، شمارا شگفت زده کند!
بسیاری از محصولات دارای کافئین بالا، احساس تند و تیز وعصبی بودن را ایجاد نمی کند. ما با یافتن موشکافانه ی بهترین ترکیبات ” نوتروپیک ” برای تقویت ذهن ،که با کافئین اثر سینرژیکی بالایی دارند ومی توانند تجربه رسیدن به حداکثر انرژی را ایجاد کنند، به این موفقیت بزرگ دست یافته ایم!
مگنوم پری فور ، همچنین سرشار از عامل های مقاومت سلولی و “وازودیلاسیون” است ،که باعث می شود خون بیشتری به بافت های فعال برسد و عضلات شما بسیار بیشتر از پیش، برجسته شوند وبه درجه ای ازاحساس تورم برسند که تا به حال تجربه نکرده اید!
مواد تشکیل دهنده ی مگنوم پری فور :
*انرژی شما را به طرز باورنکردنی مشتعل می کنند.
*تمرکز ذهنی را بالا می برند.
*شدت سوخت وساز را افزایش می دهند.
*عضلات شما رابیش از پیش، برجسته و متورم می کنند.
*شمارا قادرمی سازند طول مدت تمرین هایتان را به راحتی افزایش دهید.
این محصول، با فرمولاسیون بهینه سازی شده ی فوق العاده کنسانتره، برای پیش از بدنسازی ،این نتایج را دربردارد:
*بالابردن سطح انرژی بدن
*جریان های انرژی سریع و قابل لمس
*عضلات برجسته تر و حس تورم بالاتر
*قدرت تمرکزی مانند لیزر
*افزایش قدرت و استقامت بدن
مگنوم پری فور ،بهترین گزینه از مکمل های فوق العاده کنسانتره ی پیش از بدنسازی است، زیرا:
*صد درصد آن از بالاترین استانداردها و کیفیت بالای داروسازی برخوردار است ، تا سریع ترین و بهترین نتایج را داشته باشد.
*یک مکمل پیش از بدنسازی فوق العاده کنسانتره ی نسل جدید است، که احساس بدی در شما ایجاد نمی کند.
*تمام تاثیر های منفی مکمل های نسل قبل را ، که باعث ناکارآمد بودن آنها بوده، برطرف کرده است.
* در طول چند دقیقه ، قدرت ، تمرکز و انرژی بالاتری ایجاد می کند.
*مزه ی آن حقیقتا دلچسب است!
مواد تشکیل دهنده ی کلیدی مگنوم پری فور که دارای کیفیت بالای دارویی هستند:
*سیترولین مالات
*استیل –ال –کارنیتین
*آگماتین سولفات
*عصاره ی پوست درخت کاج فرانسوی(90درصد ” الیگومریک پرو”)
*عصاره ی “باکوپا مونیری” (55درصد باکوسید های ای و بی)
*ال-تیانین
*کافئین انهیدروز و دی کافئین مالات
*عصاره ی پرتقال تلخ (30درصد سینفرین)
(سایر مواد تشکیل دهنده: بی کربونات سدیم، مالاتودکسترین، سوکرالوز ، سیلیکون دی اکسید، طعم دهنده های مصنوعی در سه طعم متفاوت)
سیترولین مالات
یک آمینو اسید است که انرژی عضلات را افزایش می دهد ، قدرت بدنی و مقاومت بدن در مقابل خستگی و فرسودگی را ، بالا می برد، ریکاوری بعد از تمرین بدنسازی را سرعت می بخشد، و جریان خون را به حداکثر می رساند. همچنین رساندن آمینو اسید ها به عضلات اسکلتی را بهتر می کند، که این باعث افزایش رشد عضلات می شود.
با خارج کردن آمونیاک از بدن، باعث بالا بردن سطح انرژی می شود، و با تاثیر ضد فرسایشی که دارد ، شما را قادر می سازد که با شدت بیشتر، و در مدت زمان های طولانی تر، تمرین کنید.
استیل-ال –کارنیتین
یا «الکار» ،یک نوتروپیک ترمیم کننده ی اعصاب است که به راحتی از سد خونی-مغزی عبور می کند تا چربی های آسیب دیده را از مغز خارج کند واتصالات عصبی را تقویت کند.همچنین، تولید « استیل کولین» و «دوپامین» ، که هورمون “حال خوش” است را افزایش می دهد.که نتیجه ی آن، رسیدن به حضورذهن بالاتر و حالت روحی بهتر است، و در عین حال از مغز هم در برابر زوال ، محافظت می کند.
«الکار» وقتی با کافئین ترکیب شود ، می تواند شدت تمرکز را بالا ببرد ومدت آن را افزایش دهد. «الکار» همچنین ،حالت عصبی را که معمولا با مصرف مکمل های محرک دار، همراه است ، کاهش می دهد.این باعث می شود که شما به راحتی بتوانید ساعت های متوالی با ذهنی روشن ، در وضعیتی با سطح انرژی بالا، و تمرکز تشدید شده، باقی بمانید. «الکار» همچنین به ریکاوری عضلات ، و تبدیل چربی ها به انرژی هم کمک می کند.
آگماتین سولفات
«اگماتین سولفات» نه تنها به دلیل ایجاد ” وازودیلاسیون” (گشاد شدن رگهای خونی) بهتر و قدرتمند تر، به برجستگی شگفت انگیز و تورم عضلات، کمک می کند، بلکه یک عامل ” نوتروپیک ” فوق العاده هم هست. «آگماتین»، در بخش « پری فرونتال کورتکس» مغز که مربوط به حافظه ی کوتاه مدت، قدرت تمرکز، و عملکرد اجرایی ( توانایی رسیدن به هدف ها و به انجام رساندن کارها) است، باعث افزایش سروتونین(که همان هورمون شادی است) و «نورپینفرین/ نورادرنالین» می شود. آگماتین، با افزایش سروتونین، می تواند احساس “خوب بودن” را ایجاد کند و حس و حال روحی را بالاببرد. آگماتین سولفات، با تعدیل کردن دریافت کننده های «آلفا 2» ، که نقش اساسی در عملکرد های اصلی «پری فرونتال کورتکس» ، مانند حافظه ی کوتاه مدت ، توجه ، تمرکز و توانایی مشخص کردن اهداف و رسیدن به آنها ،دارند، باعث افزایش «نوروپینفرین» می شود. آگماتین، همچنین فشارهای روانی و حساسیت به درد را هم کاهش می دهد، و باعث می شود بتوانید مدت زمان بیشتری تمرین های مشکلی را که تا به حال انجام نداده اید، انجام دهید! واین همان جایی است که بیشترین فایده را از آن می برید.
عصاره ی پوست درخت کاج فرانسوی(90 درصد «الیگومریک پرو»)
آنزیم «ای ان او اس» را در دیواره ی سلول های سرخرگی ، فعال می کند، و رگ های خونی را تا 78 درصد منبسط می کند. تحقیقات نشان داده است که عصاره ی پوست درخت کاج ، خون رسانی ونقل و انتقال اکسیژن به عضلات را بهبود می بخشد ، که این به رشد هرچه بیشتر و برجسته تر شدن عضلات کمک می کند و همچنین، به ریکاوری بعد از انجام تمرین های سنگین بدنسازی ، سرعت می بخشد.
عصاره ی «باکوپا مانیری» (55 درصد «باکوسید» های ای وبی)
این یک گیاه بومی هندوستان است ، که به موثر بودن در افزایش حافظه ، قدرت تمرکز و یادگیری شهرت دارد. ترکیبات فعال موجود در «باکوپا» ،« باکوسید » نامیده می شوند. این مواد، سطح سروتونین و دوپامین بدن را تنظیم می کنند، که در نهایت باعث افزایش قدرت تشخیص، انرژی و تمرکز می شود.
ال-تیانین
«ال – تیانین» به آرامش بخش بودن شهرت دارد، و گفته می شود که می تواند فشار روانی و اضطراب را هم کاهش دهد. وقتی با کافئین همراه می شود، اثرات جانبی منفی آن را خنثی می کند، ولی اثرات نوتروپیکی آن را شدت می بخشد. عوارض آزاردهنده ی ناخواسته ای را که با مصرف دوز بالای کافئین همراه است، کاهش می دهد، وشما را با احساسی از پرانرژی بودن همراه با احساس سلامتی، که تا مدت ها بعد از تمرین های بدنسازی روزانه هم ادامه دارد، باقی می گذارد.
کافئین انهیدروز و دی کافئین مالات
کافئین ، سیستم عصبی مرکزی بدن را فعال می کند ، که هم انرژی جسمانی شما را بالامی برد و هم تمرکز ذهنی را افزایش می دهد، و نتیجه ی آن، داشتن تمرکز بالاتر و انگیزه ی بیشتر، درداخل باشگاه است.
همچنین ،با آزاد کردن اسید های چرب از سلول های چربی، به چربی سوزی هم کمک می کند، که این به کاهش وزن منجر می شود. کافئین ، سطح کلی استقامت در ورزش را بهبود می بخشد و همچنین، مقدار انرژی که از سوخت منابع چربی ایجاد می شود را، افزایش می دهد.
«دی کافئین مالات»، مخلوطی است از کافئین و اسید مالیک، که انرژی را که کافئین تولید می کند ،ذخیره سازی می کند و در عین حال، تاثیرات گوارشی را که مقادیر بالای کافئین معمولی دارد، کاهش می دهد.
عصاره ی پرتقال تلخ(30 درصد «سینفرین»)
این آمینه ی ” آدرنرژیک”، می تواند انرژی شمارا بالا ببرد، و با فعال کردن گیرنده های «بتا 3» در بدن، توانایی شکستن و سوزاندان چربی ها را افزایش دهد. «سینفرین»، سیستم اعصاب مرکزی را تحریک می کند، که باعث می شود انرژی بیشتری در بدن تولید شود، ولی به اندازه ی کافئین، ضربان قلب وفشار خون را افزایش نمی دهد.
چه افرادی به مگنوم پری فور نیاز دارند؟
– افرادی که در رقابت های ورزشی بدنسازی شرکت می کنند.
– افرادی که می خواهند کیفیت تمرین هایشان را بالاتر ببرند.
– افرادی که دلشان می خواهد انرژی بالاتری داشته باشند، و در تمام روز بعد از تمرین هم احساس خوبی داشته باشند.
– افرادی که محصول های ” پیش از تمرین بدنسازی” با کیفیت پایین تر را امتحان کرده اند ، واز احساسی که در آنها به وجود آورده متنفر هستند.
ترجمه از :
https://magnumsupps.com/product/magnum-pre4-pre-fo/
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
مگنوم کارنه دیم با از بین بردن چهار مشکل خاص کارنیتین، چربی سوزی را افزایش می دهد:
1-جذب ال-کارنیتین را در داخل بافت عضلانی به حداکثر می رساند.
2-دفع مقدار زیادی از ال-کارنتین توسط ادرار را کاهش می دهد.
3-عضلات شمارا مجبور می کند از اکسیداسیون اسید های چرب، به عنوان سوخت ترجیحی استفاده کنند.
4-گلیکوژن را برای پمپاژهای پیشرفته تر زمانی که درحال لاغر شدن هستید، ذخیره می کند.
مگنوم کارنه دیم موثرترین چربی سوز با پایه ی ال-کارنیتین در جهان است.این محصول ،زمانی که سایر محصولات ال-کارنیتین فعلی با شکست روبروشوند ،موثر واقع می شود.
مگنوم کارنه دیم، قدرت واقعی ال-کارنیتین را آزاد کرده ومشکلات قدرت جذب پایین ،انتقال واحتباس را، که تمامی سایر محصولاتی که بر پایه ی ال-کارنیتین هستند به آنها دچارند، حل کرده است.
مگنوم کارنه دیم به بدن شما این امکان را می دهد که چربی را برای این که به عنوان انرژی از آن استفاده شود ،به میتوکندریا ی سلول های عضلات انتقال دهد،و این کار را، برخلاف سایر محصولات برپایه ی ال-کارنیتین ،بدون نیاز به «شوک انسولین» ،انجام می دهد. این یعنی شما می توانید به جای این که در حوزه ی ذخیره کردن انرژی قرار بگیرید- که وقتی بدن، انسولین آزاد می کند این اتفاق می افتد-در حوزه ی چربی سوزی باقی بمانید .
مواد تشکیل دهنده ی ثانوی مگنوم کارنه دیم هم بدنتان را وادار می کند که به جای گلیکوژن ، چربی را به عنوان سوخت انتخاب کند،که این باعث می شود که حتی زمانی که تحت رژیم کم کالری هستید ، عضلات شما پرحجم وپمپاژ شده باقی بماند.
مواد تشکیل دهنده ای که در کارنه دیم وجود دارند کارشان این است که :
*چربی های ذخیره شده ی بدن را به عنوان سوخت، بسوزانند
*درجه حرارت بدن را بالا ببرند
*سرعت سوخت وساز بدن را بالا ببرند
* چربی های سمج جمع شده در پهلوها،باسن و شکم را کاهش دهند
*گلیکوژن را برای پمپاژهای بزرگتر و شدیدتر ذخیره کنند
یک فرمولاسیون بهینه سازی شده ی کارنیتین چربی سوز ،این نتایج را تولید می کند:
*داشتن انرژی طبیعی بالاتر
*چربی سوزی سریع و قابل توجه
*عضلات پرحجم تر و پمپاژهای بهتر
*درجه حرارت بالاتر بدن
*به حداکثر رسیدن سرعت سوخت ساز بدن
راه حل سیستم نقل و انتقال کارنیتین مگنوم کارنه دیم
دومورد از بزرگ ترین مشکلات هر شکل از کارنیتین ، یکی چگونگی انتقال آن به میتوکندری سلول است ،که در آنجا بتواند سلول های چربی را برای انرژی به مصرف برساند.و دیگری چگونگی کاهش دفع بالای ال-کارنیتین از طریق ادرار است ،به طوری که مقدار کافی از آن برای انجام وظیفه ی انتقال چربی ها، در خون باقی بماند.
ال-کارنیتین برای این که بتواند وظیفه اش را انجام دهد ،نیاز به حضور انسولین دارد،و تنها راه آزاد شدن مقدار کافی انسولین،حضور کربوهیدرات ها ویا اسید های چرب درون روغن ماهی است.مشکل این است که شما نباید قبل از خواب غذای سنگین بخورید،مخصوصا وقتی که در حال تلاش برای سوزاندن چربی هستید.بالابردن شدید انسولین بدنتان ،آخرین کاری است که بخواهید انجام دهید.«کارنه دیم»با پایین نگاه داشتن میزان انسولین بدن ،اطمینان حاصل می کند که میزان هورمون های رشد شما بالاباشد وچربی سوزی به مقدار ایده آل انجام شود.با حل کردن این مسئله ،ما نه تنها مقادیر چربی سوزی ال-کارنیتین را افزایش می دهیم ،بلکه اطمینان حاصل می کنیم که چربی سوزی هورمون رشد هم به حداکثر برسد.بنابراین «کارنه دیم»در واقع دو راه حل برای چربی سوزی ، درون یک محصول بی نظیر است. پس ما چگونه می توانیم بدون بالابردن کالری مصرفی یا انسولسن بدن،آتش چربی سوزی را با ال-مارنیتین مشتعل کنیم؟ وچگونه می توانیم سطح ال-کارنیتین را به اندازه ی کافی در بدن بالا نگاه داریم تا چربی سوزی انجام شود؟
راه حل سه مرحله ای مگنوم کارنه دیم برای استفاده از کارنیتین:
مگنوم کارنه دیم تنها محصول ال-کارنیتین در جهان است که از مواد تشکیل دهنده ی ثانویه ای در ساخت آن استفاده کرده که ثابت شده ،توانسته اند سه مورد خاص مصرف ال-کارنیتین را بهینه سازی کنند واثر چربی سوزی ال-کارنیتین را به حداکثر برسانند:
مواد تشکیل دهنده ی کلیدی « کارنه دیم مگنوم » که دارای خلوص واستاندارد دارویی هستند:
*ال-کارنیتین
*تاراگون روسی
*بی تارترات کولین
*هیدروکسی سیتریک اسید پتاسیم –منیزیم
سایر مواد تشکیل دهنده:دی اکسید سیلیکون،استارات منیزیم،سلولوز میکروکریستالین،کپسول های ژلاتین حلال و کوشر با مرغوبیت بالا و استانداردهای داروسازی،رنگ نارنجی(اف دی و سی قرمز 40،زرد5)
مگنوم کارنه دیم بهترین گزینه برای چربی سوزی بر پایه ی کارنیتین است چون:
*برای این که نتایج سریع تر و بهتری داشته باشد ،100درصد دارای خلوص و استاندارد دارویی است.
*یک چربی سوز ال-کارنیتین برای دوران معاصر است، که بهینه سازی شده وعملا کارآمد است.
*تمام مشکلات اصلی را که باعث شده بود همه ی کارنیتین های بهینه سازی نشده ی قدیمی ناکارآمد باشند،حذف کرده است.
*عضلات را وادار می کند که اکسیداسیون اسیدهای چرب را برای سوخت،به گلیکوژن ترجیح بدهند.
*تنها محصول بهینه سازی شده ی کارنیتین در بازار است که برای حداکثر بهره برداری از کارنیتین، از تاراگون روسی در آن استفاده شده است.
نتیجه ی تحقیقاتی که بر نوجوانان دارای اضافه وزن انجام شده نشان داده است که،مصرف روزانه 1000 میلی گرم ال-کارنیتین ، در مدت سه ماه ، تاثیر کاهش وزنی 11 برابر بیشتر از گروهی که ال-کارنیتین مصرف نکردند را دارد.
کاهش وزن بدن در نوجوانان،با ترکیبی از مقیاس ها ،از جمله مصرف ال-کارنیتین:
تحقیقاتی که در مجله ی پزشکی «اکتا نوتریمنتا سینیکا» در سال 1997 به چاپ رسید، نشان داد که محققان دریافتند که نوجوانان بسیار چاقی که ورزش می کردندو تحت رژیم غذایی بودند وهمچنین به مدت سه ماه روزانه 1000 میلی گرم ال-کارنیتین مصرف می کردند،بیشتر از آنهایی که این ماده را مصرف نکرده بودند، وزن کم کردند.
ال-کارنیتین
ال-کارنیتین از آمینواسید لایسین ومتیونین، بایوسنتز شده است.ال-کارنیتین، به دلیل نقشی که در تبدیل چربی ها به انرژی دارد،به عنوان یک نیروی کمکی بالقوه ی ارگوژنیک، به شکل افزاینده ای محبوبیت پیدا کرده است. مگنوم کارنه دیم، به ال-کارنیتین این امکان را می دهد که به شکل درستی جذب بدن شود ،و برای مدت زمانی کافی در بدن باقی بماند، تا بتواند اسیدهای چرب دارای زنجیره ی طولانی ،مانند تری گلیسیرید ها را، از خون به میتوکندریای سلول ها برساند که در آنجا اکسیده شوند و انرژی تولید کنند.اگر بخواهیم از چربی ها به کارآمد ترین و موثرترین شکل ممکن،به عنوان سوخت استفاده کنیم،به ال-کارنیتین نیاز داریم،و به طورخاص ،به آن شکلی از ال-کارنیتین ،که در «کارنه دیم» مگنوم، بهینه سازی شده است نیاز داریم.
ال-کارنیتین یک کاهش دهنده ی اشتهای موثر است که می تواند به شما کمک کند که از تجمع چربی در بدن جلوگیری کنید،و همچنین ظرفیت هوازی خودرا بالا ببرید تا کالری بیشتری بسوزانید.
همچنین ثابت شده است که ال-کارنیتین ،با مهار کردن اسید لاکتیک،که یکی از اصلی ترین علت های فرسودگی است،استقامت را افزایش می دهد. ال-کارنیتین می تواند تجمع مواد زائد متابولیسم را در هنگام ورزش،کاهش دهد،بازدهی تمرین های ورزشی را افزایش دهد و ریکاوری بعد از ورزش را هم سریع تر کند.
استفاده از مکمل های ال-کارنیتین به شما کمک می کند که قدرت بدنیتان را بالا ببرید،وبرداشتن وزنه های سنگین تر هم،در طولانی مدت، به معنی داشتن عضلات پرحجم تر است.
استفاده از ال-کارنیتین می تواند با کاهش تغییر شکل استخوان ها، خصوصیات ریزساختی(میکروستراکچرال) آنها را بهبود بخشد .
ال-کارنیتین به شکل یک آنتی اکسیدانی عمل می کند که می تواند از آسیب رساندن رادیکال های آزاد به سلول های سالم شما ،جلوگیری کند.این خصوصیت آن،زمانی که سرما خورده اید ویا دچار آلرژی های مختلف فصلی هستید ،در زمان تمرین ،کمکتان می کند.
همچنین عملکرد مغز را بهبود می بخشد و از مغز در مقابل صدمات مربوط به بالارفتن سن وهمچنین صدمات مربوط به استرس،محافظت می کند،و باعث می شود عملکرد آن بهتر و طولانی ترشود.
تاراگون روسی
مگنوم کارنه دیم با استفاده از این گیاه شگفت انگیز، بدون حضور انسولین،میزان جذب ال-کارنیتین را در بافت عضلات ،افزایش می دهد.نتایج تحقیقات نشان داده است که تاراگون روسی ،میزان جذب و به مصرف رسیدن ال-کارتینین را بدون نیاز به انسولین ،به شکل موثری افزایش می دهد ،که باعث می شود بدن شما در وضعیت چربی سوزی باقی بماند.
امروزه محققان به این باور رسیده اندکه تاراگون روسی ،به وسیله ی دو ترکیب پلی فنولیکی که ژن های « فسفوانول پیروات کربوکسیکیناز»(پی ای پی سی کی) حامل «اسیدریبونوکلوئیک»(آر ان آ) را که ایزوله شده اند مهار می کنند و به نام «دی متوکسی کاپیلاریزین 6»و «4،2 دی هیدروکسی -4متوکسی دی هیدروکالکن » شناخته می شوند ، برجذب و مورد استفاده قرارگرفتن ال-کارتینین در بدن اثر می گذارد. «دی متوکسی کاپیلاریزین6» از طریق فعال کردن مسیر «پی آی 3 کی»،شبیه به انسولین،ولی در غیبت انسولین،تاثیرش را اعمال می کند.این نتایج نشان می دهندکه، احتمالا این ترکیبات ایزوله شده ،عهده دار فعالیت پایین آوردن گلوکز در عصاره ی«آرتمیسیا دراکونکولوس» هستند.با افزایش جذب مکمل ال-کارنیتین در عضلات ،توسط یک ماده ی “انسولین نما” مانند تاراگون روسی ،می توانید بدون نیاز به انسولین ،به شکل موثری چربی بیشتری بسوزانید.
بی تارترات کولین
کارنه دیم ،با استفاده از «بی تارترات کولین»،با کاهش دادن دفع بیش از اندازه ی آن از طریق ادرار،که همیشه نقطه ضعف مکمل های دارای ال-کارنیتین بوده ،از احتباس ال-کارنیتین در بافت و جداسازی آن جلوگیری می کند. کارنه دیم با فرمولاسیون نسبت 1 به 1 کلورین به ال-کارنیتین،ما چربی سوزی بسیار بهتری را با فقط 1 گرم ال-کارنیتین ،تجربه می کنیم. تحقیقاتی که در سال 2003 بر روی زنان انجام شد،نشان داد که مقدار بسیار کمتری از کولین و ال-کارنیتین (940 میلی گرم از بیتارترات و 680 میلی گرم کارنیتین) کافی بود تا دفع کارنیتین توسط ادرار کاهش پیدا کند و سوخت وساز چربی افزایش یابد.این فرضیه به وجود آمد که کولین ،انتقال دهنده ی وابسته به سدیم کارنیتین (اوسی تی ان 2) را افزایش می دهد.این فرض ، امکان انتخاب دیگری به جای مصرف بالای کربوهیدرات را ،نشان می دهد.
هیدروکسی سیتریک اسید پتاسیم –منیزیم
کارنه دیم ،با استفاده از« هیدروکسی سیتریک اسید پتاسیم –منیزیم»،عضلات را وادار می کند که اکسیداسیون اسیدهای چرب را به عنوان سوخت،ترجیح دهند و این باعث حفظ گلیکوژن می شود. این ماده که در کارنه دیم به کار گرفته شده،نه تنها فرایند چربی سوزی سریع را تسهیل می کند،بلکه همچنین باعث می شود که عضلات شما هم بیش از حد چاق نشوند و هموار به نظر برسند.
“پارادوکس کارنیتین” این است که ، مقادیر بالای گلیکوژن در شروع ورزش ،موجب مرگ« سیستوسولیک کارنیتین »می شود ،و مانع سوخت وساز اسید های چرب می گردد و باعث می شود مصرف گلیکوژن افزایش یابد.
یک روش برای دوری از این پارادوکس این است که،سطح کارنیتین در بافت را افزایش دهیم.انسولین ،جذب کارنیتین را بالا می برد ولی در عین حال،به جای ترغیب بدن برای قرار گرفتن در وضعیت چربی سوزی ،آن را به سمت وضعیت انبار کردن چربی ها سوق می دهد،بنابراین باید از آن دوری کرد.انقطه ی مقابل آن این است که،حتی با وجود منابع بالای گلیکوژن ،سوختن چربی ها را بالاببریم.این روش ،نه تنها نه تنها تاثیرات چربی سوزی ال-کارنیتین را بالا می برد ،بلکه این امکان را برای فرد مصرف کننده ایجاد می کند که حتی وقتی برای لاغر شدن ،تحت یک رژیم غذایی کم کالری قرار دارد،عضلاتش، برجسته و پر، باقی بمانند.
تحقیقاتی که دراین مورد منتشر شده،نشان می دهد که،مصرف «هیدروکسی سیتریک اسید » به مدت 13 روز ،چربی سوزی و استقامت در ورزش و طول زمانی که بدن به فرسودگی می رسید ،را 43 درصد، نسبت به گروهی که آن را مصرف نکرده بودند افزایش داده بود.«ایشیهارا ات ال»: آزمایش روی موش ها نشان می دهد که، مصرف طولانی مدت هیدروکسی سیترات ،مورد استفاده قرار گرفتن کربوئیدرات ها را درزمان ورزش ،کاهش می دهد واکسیداسیون چربی ها را در بدن افزایش می دهد.( 2000 )
به همین ترتیب، آزمایش های مختلفی که توسط«لیم» و دیگران بر ورزشکاران تعلیم دیده انجام شده،نشان داده است که مصرف «اچ سی ای» ،بعد از 5 روز استفاده، با بالابردن چربی سوزی و جلوگیری از مصرف شدن گلیکوژن بدن،در طول ورزش های با فشردگی متوسط، باعث پیشرفت در ورزش های استقامتی می شود .«لیم ات ال»:مصرف هیدروکسی سیترات و عملکرد ورزش های استقامتی. (2005)
یکی از نکات کلیدی که باید وقتی در مورد انتخاب محصول مناسب مصرفتان تحقیق می کنید در نظر بگیرید، منبع «اچ سی ای» موجود در آن مکمل است.
نمک های هیدروکسی سیترات کلسیم و پتاسیم –کلسیم ،که بسیار ارزانتر هستند، ثابت شده است که درسطوح مصرف فیزیولوژیکی، بی اثرند.فقط نمک های سدیم ،و پتاسیم و پتاسیم –منیزیم ،به قدر کافی موثر هستند.کارنه دیم مگنوم،برای داشتن بهترین تاثیر ،فقط وفقط از هیدروکسی سیتریک اسید پتاسیم –منیزیم استفاده می کند.
چه افرادی به مگنوم کارنه دیم نیاز دارند؟
* ورزشکاران رقابت های بدنسازی
*کسانی که می خواهند بدون استفاده از محرک ها ،به سرعت چربی بسوزانند
*کسانی که تحت رژیم غذایی کم کالری هستند ،ولی برای انجام تمریین های ورزشی فشرده،به انرژی بالایی نیاز دارند
*کسانی که از محصولات ال-کارنیتین نامرغوب استفاده کرده اند و نتیجه ی دلخواهشان را نگرفته اند
روش مصرف:
دوبار در روز،هر بار دو کپسول ،دوعدد قبل از تمرین،و دوعدد قبل از خواب
منبع :
https://magnumsupps.com/product/magnum-carne-diem/
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.