قرص ال تیانین (L-theanine) یک اسید آمینه است که منجر به آرامش،کاهش وزن،… میشود. در اصل L-theanine ترکیبی است که به طور طبیعی در چای سبز ، چای سیاه و برخی از قارچ ها و همچنین در فرم مکمل موجود است . قرص ال تیانین (L-theanine) ممکن است سطح برخی مواد شیمیایی در مغز را تحت تاثیر قرار دهد. این قرص شامل سروتونین و دوپامین هستند که بر خلق و خوی، خواب و احساسات و کورتیزول تأثیر میگذارد و بدن را در برابر استرس حفاظت میکند.
تحقیقات نشان می دهد که L-theanine از مزایای سلامتی برخوردار است که ممکن است شامل تمرکز ذهنی و کیفیت خواب بهتر باشد که این مقاله یک مروری بر L-theanine، از جمله مزایای بالقوه و خطرات و دوز آن می باشد.
L-theanine ممکن است سطح برخی مواد شیمیایی در مغز را تحت تاثیر قرار دهد. اینها شامل سروتونین و دوپامین هستند که بر خلق و خوی، خواب و احساسات و کورتیزول تأثیر میگذارد و به مقاومت بدن در برابر استرس کمک میکند. البته بدن انسان این ترکیب را تولید نمی کند و برای انسان ها ضروری نیست اما تغییر در تعادل این مواد شیمیایی می تواند حالت خلق و خوی فرد یا سطوح استرس را تغییر دهد.
مطالعات و آزمایش های کوچک بر روی حیوانات نشان داده اند که L-theanine ممکن است مزایایی را ارائه دهد. کارشناسان معتقدند که این امر به طور کلی ایمن است، در حال حاضر کمبود تحقیقات با کیفیت در انسان برای تأیید مزایای آن وجود دارد.
بسیاری از مردم در حالی که در محل کار هستند، چای سیاه یا سبز را می نوشند زیرا معتقدند که تمرکز ذهنی آنها را افزایش می دهد. (یک مطالعه 2012 این ایده را پشتیبانی می کند.)
محققان دریافتند افرادی که 100 میلیگرم (میلی گرم) قرص ال تیانین L-theanine را دریافت کردند اشتباهات کمتر را در کارخود داشته اند تا افرادی که آن را مصرف نکرده اند . نوشیدن 50 میلی گرم کافئین یا ترکیب L-theanine و کافئین نیز تمرکز را افزایش داد.
البته تحقیق بیشتر برای تعیین اینکه چگونه قرص ال تیانین L-theanine ممکن است توجه و تمرکز فرد را تحت تاثیر قرار دهد ضروری است.
آرامش با قرص ال تیانین
مردم اغلب یک فنجان چای یا یک نوشیدنی گرم دیگر را برای کمک به استراحت خود می نوشند. تحقیقات نشان می دهد که L-theanine در چای سبز یا سیاه ممکن است به این احساس آرامش بخش کمک کند و موجب کاهش ضربان قلب شود.
کاهش وزن با قرص ال تیانین
مصرف قرص ال تیانین به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی کنترل شده ی کم کالری جایگزین کردن میان وعده با چای سبز یا یک نوشیدنی داغ با کالری کم می تواند باعث کاهش وزن شود.
L-theanine در چای سبز می تواند یک طعم گوارشی ایجاد کند، همچنین به عنوان عطر و طعم umami شناخته می شود. طعم umami می تواند اشتها را کاهش دهد که اغلب به کاهش وزن کمک می کند.
کاهش فشار خون با قرص ال تیانین
تحقیقات ،فشار خون بالا را با افزایش خطر ابتلا به چندین مشکل بهداشتی، از جمله حمله قلبی و سکته مغزی مرتبط کرده است.
L-theanine ممکن است به کاهش استرس کمک کند و کاهش استرس و افزایش آرامش می تواند ضربان قلب را کاهش دهد که این کار به نوبه خود، ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند.
تقویت سیستم ایمنی بدن با قرص ال تیانین
L-theanine ممکن است از بدن در مبارزه با بیماری حمایت کند. مطالعات متعدد نشان داده است که استفاده از L-theanine میتواند سیستم ایمنی بدن را افزایش دهد و موجب کاهش احتمال سرماخوردگی و یا آنفولانزا شود. اثرات ضد التهاب بالقوه آن نیز می تواند به مبارزه با بیماری کمک کند.
افزایش عملکرد شناختی
در سال 2016 محققان تحقیقات موجود در مورد مزایای L-theanine بررسی کردند و نتیجه گرفتند که این ترکیب می تواند سلامت روحی و جسمی افراد را ارتقا دهد . آنها اشاره کردند که به نظر می رسد اثرات عصبی محافظت کننده ی آن ، عملکرد مغز را بهبود می بخشد.
L-theanine به خودی خود ممکن است توجه و زمان واکنش فرد را بهبود بخشد . در ترکیب با کافئین، ممکن است منجر به بهبود مهارت ها و هشیاری آنها شود. کافئین یک محرک است، بنابراین می تواند به افرادکمک کند که در معرض هشدار و اشتباهات متمرکزتر باشند .
با این وجود، تمام تحقیقات نشان داده اند که L-theanine میتواند تواناییهای شناختی افراد را بهبود بخشد و نیاز به پژوهش بیشتر با کیفیت بالا برای روشن شدن اثرات این ترکیب بر توابع ذهنی افراد وجود دارد.
مطالعات متعدد نشان داده اند که L-theanine می تواند به فردکمک کند قبل از خواب، راحت وبی استرس باشند و عمیق تر بخندند. این مزایا ممکن است از اثرات خاصی که اسید آمینه بر روی مواد شیمیایی مغز میگذارد ، باشند که در خواب نقش مهمی دارند .
یک مطالعه در سال 2018 نشان داد یک سری از افرادی که روزانه به مدت 8 هفته 500 تا 900 میلی گرم L-theanine را استفاده میکنند ، بعد از مصرف رضایت بیشتری در خواب دارند. شرکت کنندگان در مطالعه دارای اختلال اضطرابی عمومی بودند و از داروهای ضد افسردگی استفاده می کردند.
آیا قرص ال تیانین L-theanine امن است؟
پس از دریافت مشاوره از کارشناسان FDA ، طبقه بندی L-theanine “به طور کلی به عنوان امن شناخته شده است.” این طبقه بندی به این معنی است که آنها اعتقاد دارند که این افزودنی به عنوان بسته بندی نشان می دهد که آن را ایمن می سازد.
با این حال، زنان باردار یا شیرده نباید از قرص ال تیانین L-theanine استفاده کنند.
شواهد چیست؟
در حالی که برخی شواهد وجود دارد که L-theanine می تواند به نفع سلامت روان و جسمی افراد باشد، قبل از اینکه پزشکان بتوانند از اثرات واقعی این ترکیب مطمئن باشند، مطالعات بیشتری لازم است. دانشمندان هنوز تحقیقات با کیفیت بالا در انسان انجام نداده اند.
بسیاری از مطالعات تا به امروز نمونه ای کوچک داشته اند، به این معنی که تعداد بسیار کمی از افراد در تحقیق شرکت کردند. .
مطالعات دیگری از حیوانات مانند موش استفاده کرده اند. با این حال، انسان به احتمال زیاد نسبت به حیوانات واکنش متفاوت نشان می دهد، بنابراین این نتایج ممکن است قابل اجرا نباشد
حمایت از برخی داروهای سرطانی
برخی از تحقیقات روی حیوانات نشان می دهد که L-theanine می تواند اثربخشی دارو شیمیایی به نام دوکسوروبیسین را افزایش دهد. ممکن است دکسوروبیسین با افزایش مقدار دارو در سلول های سرطانی موثر باشد.
با این حال، دانشمندان باید تحقیق بیشتری انجام دهند تا درک متابولیسم های خاص بین این مواد شیمیایی را پیدا کنند
عوارض
اکثر افراد بعید میدانند که مصرف L-theanine عوارض جانبی داشته باشد، اما این مکمل ممکن است با بعضی از داروها ارتباط سو برقرار کند. ضروری است قبل از مصرف مکمل های L-theanine با پزشک درباره هر نوع داروی فعلی صحبت کنید.
L-theanine دارو نیست، بنابراین هیچ دستورالعمل رسمی در مورد چگونگی مصرف یک فرد وجود ندارد. با این حال این مکمل بعید است که باعث سوء مصرف شود.
L-theanine معمولا در فرم 200 میلی گرم قرص در دسترس است. یک فرد می تواند قبل از مصرف این مکمل ها برای مشاوره در مورد دوز با پزشک مشورت کند.
خلاصه این که
کارشناسان معتقدند که قرص ال تیانین L-theanine به طور کلی برای افرادی که ان را به عنوان مکمل مصرف می کنند، در معرض خطر جدی ای قرار نمیگیرند، اما تحقیقات بیشتری لازم است تا تأثیرات احتمالی سلامت فرد را تأیید کند. مطالعات و تحقیقات کوچک بر روی حیوانات نشان می دهد که قرص ال تیانین L-theanine می تواند به آرامش، بهبود کیفیت خواب و محافظت از عصب کمک کند.
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
تعداد فواید شنبلیله آنقدر زیاد است که میتوان گفت دانه های شنبلیله جادوی سلامتی هستند.
شنبلیله Fenugreek واقعاً یک گیاه چند منظوره است. از سالهای کهن مردم از این گیاه برای طعم دادن به غذا، بهبود سلامتی و تسکین درد های پوستی استفاده می کردند. در سال های اخیر، ترکیب پنیر و شنبلیله، محبوبیت جهانی پیدا کرده و به عنوان یک مکمل گیاهی که انواع مزایای سلامتی به همراه می آورد شناخته شده است.
در ادامه، میخواهیم بررسی کنیم فواید شنبلیله چیست و اینکه چطور این گیاه چند منظوره برای سلامتی معرفی شده است.
چه ترکیبات مهمی باعث تاثیر گزاری شنبلیله هستند؟
فواید شنبلیله شامل تنظیم قند خون، تحریک تولید شیر در مادران، نگهداری هورمون ها و درمان التهاب است. دانشمندان برخی از ترکیبات اصلی را در دانه های شنبلیله کشف کرده اند تا به ریشه ی اثرات مفید گیاه پی ببرند. در ادامه ابرخی از مهمترین موارد را لیست کرده ایم:
Trigonelline: یک مولکول بتایین نیز در قهوه و یونجه وجود دارد که ممکن است به جلوگیری و درمان دیابت کمک کند.
4-hydroxyisoleucineو2-oxoglutarate : 2 مولکول با اثر تحریک کنندگی انسولین هستند.
Protodioscin: ترکیباتی که ممکن است اثرات افزایش میل جنسی داشته باشند و عموما به همراه Tribulus در داروهای ورزشی قرار دارد. همچنین اخیراً ثابت شده است پروتودیوسین در درمان ناباروری در مردان تأثیر به‌سزایی دارد.
Diosgenin / Yamogenin: از مهمترین ترکیبات شیمیایی این گیاه، ساپوژنین‌های استروئیدی به ویژه دیوسژنین است که به عنوان هسته اولیه در سنتز استروئید های دارویی از جمله هورمون پروژسترون، هیدروکورتیزون و تستسترون کاربرد فراوان دارد. از این رو دیوسژنین و یاموژنین دو ترکیب مورد استفاده در سنتز تجاری پروژسترون و سایر محصولات استروئیدی هستند.
اکنون که اهم ترکیبات تشکیل دهنده شنبلیله را میدانیم، بهتر است نگاهی دقیق تر کاربردها و فواید استفاده آن بیاندازیم.
فواید شنبلیله
در ادامه برای بهتر استفاده کردن از شنبلیله، به بررسی شواهد علمی مطرح شده پرداختیم و کاربردهای معروف شنبلیله را در در ذیل آورده ایم.
- کنترل سطح قند خون و کمک به بیماران دیابت
- افزایش تولید شیر در مادران شیرده
- بهبود التهاب مثل ناراحتی معده یا گلو درد و سرفه‌های مزمن
- افزایش سطح تستوسترون (مورد مصرف ورزشکاران در کنار تریبولوس و برطرف‌کننده مشکلات جنسی)
- کاهش سطح کلسترول خون
- تسکین مشکلات گوارشی و ومتعادل نمودن اشتها (شنبلیله به طور کلی خوب تحمل می شود اما می تواند با داروهای رقیق کننده خون ارتباط برقرار کند و باعث ناراحتی معده شود)
- کاهش درد و انقباضات قاعدگی
- کاهش وزن در اثر چربی
- حفظ سلامت کبد و کلیه
- کاهش و تسکین درد عضلانی
- کم کردن تب
- اثرات آنتی‌اکسیدانی برای پیشگیری از برخی سرطانها (به علت تأثیر آن بر هورمونهای جنسی، شنبلیله همچنین ممکن است در درمان سرطان های حساس به هورمون مضر باشد.)
شنبلیله و ورزش
تعامل مصرف شنبلیله و ورزش میتواند اثر بهتر همزمانی به ویژه در مورد قند خون ناشتا، گلوکز پس جذبی، هموگلوبین گلیکوزیله شده و کلسترول تام داشته باشد. در قرصهای مکمل تریبولوس Tribulus که مورد مصرف ورزشکاران در بدنسازی می باشد اکثرا 20درصد شامل پروتودیوسین Protodioscin می باشد که جزو موادی است که مقدار زیادی در شنبلیله یافت می شود.
ورزشکاران خود قرص شنبلیله را به مقدار 600 میلیگرم تا 1800میلیگرم در طول روز به مدت 8 هفته مصرف می کنند. در واقع شنبلیله دارای خاصیت آنابولیک است. در طی آزمایشاتی که در یکی از دانشگاه های تگزاس انجام شد ، مقدار اثربخشی شنبلیله بر روی قدرت و عملکرد در تمرینات استقامتی اندازه گرفته شد. در این تست 8 هفته دو گروه ، یکی مکمل های شنبلیله استفاده کردند و گروه دیگر از مکمل های متفرقه بهره بردند. در4هفته دوم فقط با گروه اول افزایش قدرت مشاهده شد و همچنین تنها گروه مکمل های شنیلیله افزایش حجم خشک عضلات داشتند .
عوارض جانبی شنبلیله
در حالی که همه فکر میکنند داروهای گیاهی بی ضرر هستند، لزوما این مورد درست نیست. شنبلیله می تواند به طور بالقوه اثرات نامطبوعی در بدن داشته باشد و باید از آنها آگاهی داشته باشیم. خصوصا زنان هنگام بارداری باید با مشورت پزشک آن را مصرف کنند. در زیر شش اثرات جانبی پنهانی شنبلیله را به اختصار نام برده شده است.
- اسهال
شنبلیله ممکن است باعث تحریک معده و اسهال شود
2.خونریزی
چون حاوی ترکیب شیمیایی به نام کومارین است که می تواند به عنوان یک نشت کننده خون عمل کند. افرادی که در معرض خونریزی هستند یا داروهای ضد انعقادی مصرف می کنند، باید قبل از مصرف شنبلیله با پزشک مشورت کنند.
- پایین آوردن قند خون
بیماران دیابتی که داروهای کنترول کننده قند خون مصرف می کنند باید با توجه به میزان مورد نظر خود با پزشک خود مشورت کنند.
4.آلرژی
شنبلیله در خانواده ای مانند نخود سبز، نخود سبز، سویا و بادام زمینی قرار دارد، بنابراین اگر در مورد هر یک از این غذاها حساسیت دارید، باید به خصوص در مورد واکنش بدن خود توجه داشته باشی. با پزشک خود چک کنید. در ابتدا سعی کنید یک دوز کوچکی از پنیر شنبلیله را داشته باشید. در صورت بروز خارش، کندی، تورم یا مشکل تنفس، مصرف آن را متوقف کنید.
چگونگی مصرف شنبلیله
کپسول: 500 تا 600 میلی گرم، سه بار در روز.
چای: دو تا سه فنجان در روز. شما می توانید چای گرم یا یخ زده یا آن را با آب ترکیب کنید.
پودر: تا پنج تا 30 گرم پودر بدون چربی تا سه بار در روز
تنتور: سه تا چهار میلی لیتر سه بار در روز. یک قطره شبیه یک کپسول 500-600 میلی گرم است.
توصیه مجیک بادی
فواید شنبلیله را در این مقاله به بحث گذاشته شد. بنابراین مصرف شنبلیله به عنوان مکمل گیاهی میتواند برای سلامتی بسیار مفید باشد. گاهی نوشیدن چای آن و یا استفاده از پنیر ترکیبی با شنبلیله بهترین نوع استفاده از ان است.
شیتاکه (به ژاپنی: 椎茸 シイタケ Shiitake) (به انگلیسی: Shiitake、Shiitake mushroom)، یکی از انواع قارچ ها است که چینی ها از حدود 6 هزار سال پیش تا کنون از آن استفاده می کردند. در کشورهای شرق آسیا مانند چین، کره، ژاپن و تایوان این قارچ به عنوان نمادی برای طول عمر شناخته می شود. نام شیتاکه (شی تاکه) از زبان ژاپنی منشا گرفته است. «شی» نام چوب درختی است که این قارچ بر روی آن رشد می کند؛ و «تاکه» هم به معنی قارچ می باشد. این قارچ با نام «قارچ جنگل های سیاه» نیز شهرت دارد و در جنگل های کشور آلمان رشد می نماید.
قارچ شیتاکه از خانواده قارچ های بازیدیومیست است. دارای پوسته ای قهوه ای رنگ و سطحی کمی محدب می باشد و قطری به اندازه 2 تا 4 اینچ یعنی 2 بند انگشت الی 4 بند انگشت دارد.
مصرف خوراکی
در زمان‌های قدیم در ژاپن امکان کاشت این قارچ نبود و تنها در مناطقی که بصورت طبیعی رشد میکرد، برداشت میشد. شیتاکه در آشپزی بودایی یکی از موادغذایی مهمی است که برای درست کردن سوپ از آن استفاده می شود. در قدیم یکی از مواد گرانقیمت به شمار می‌آمد. کشت شیتاکه بر روی چاک ساقه درختان از دوره ادو آغاز شد. کشت مصنوعی شیتاکه از قرن بیستم آغاز شده‌است.
محققان ایرانی موفق به کشت این قارچ در استان خراسان رضوی شده اند و تخمین زده می شود که این قارچ تا چند سال آینده به کشت انبوه رسیده و وارد برنامه غذایی مردم کشور ایران شود.
ارزش غذایی
| مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس) | |
|---|---|
| انرژی | ۱٬۲۳۸ کیلوژول (۲۹۶ کیلوکالری) |
| کربوهیدرات‌ها | ۷۵٫۳۷ g |
| قندها | ۲٫۲۱ g |
| فیبر | ۱۱٫۵ g |
| چربی | ۰٫۹۹ g |
| پروتئین | ۹٫۵۸ g |
| تیامین (ویتامین ب۱) | ۰٫۳ میلیگرم (۲۳٪) |
| ریبوفلاوین (ویتامین ب۲) | ۱٫۲۷ میلیگرم (۸۵٪) |
| نیاسین (ویتامین ب۳) | ۱۴٫۱ میلیگرم (۹۴٪) |
| پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) | ۲۱٫۸۷۹ میلیگرم (۴۳۸٪) |
| ویتامین ب۶ | ۰٫۹۶۵ میلیگرم (۷۴٪) |
| اسید فولیک (ویتامین ب۹) | ۱۶۳ میکروگرم (۴۱٪) |
| ویتامین C | ۳٫۵ میلیگرم (۶٪) |
| ویتامین D | ۳٫۹ میکروگرم (۳۹٪) |
| کلسیم | ۱۱ میلیگرم (۱٪) |
| آهن | ۱٫۷۲ میلیگرم (۱۴٪) |
| منیزیم | ۱۳۲ میلیگرم (۳۶٪) |
| منگنز | ۱٫۱۷۶ میلیگرم (۵۹٪) |
| فسفر | ۲۹۴ میلیگرم (۴۲٪) |
| پتاسیم | ۱٬۵۳۴ میلیگرم (۳۳٪) |
| سدیم | ۱۳ میلیگرم (۱٪) |
| روی | ۷٫۶۶ میلیگرم (۷۷٪) |
بهبود عملکرد سیستم ایمنی
چند نوع قارچ با نام های شی تاکه، مای تاکه و رِی شی از انواع قارچ های دارویی هستند. اثر قارچ شیتاکه بر نوعی از سلول های ایمنی به نام ماکروفاژ بیشتر است. ماکروفاژها سلول های مستعد سرطانی شدن را پاکسازی می کند. قارچ شیتاکه همچنین باعث افزایش سیتوکین هایی چون اینترلوکین 1 بتا، فاکتور نکروز کننده تومور آلفا و اینترلوکین 10 می شود. این عوامل به آپوپتوز «مرگ برنامه ریزی شده سلول» کمک می کنند و باعث می شود؛ در زمانی که باید بمیرند، از بین بروند و رشد بی رویه نکنند. در نتیجه باعث می شوند سلول های عادی به سلول سرطانی تبدیل نشوند.
کاهش بیماری های قلبی عروقی
قارچ شیتاکه به علت دارا بودن بتاگلوکان باعث کاهش کلسترول خون می شود. در نتیجه کلسترول در بدن تجمع نمی یابد و احتمال تشکیل پلاک های آترواسکلروزی کاهش یافته و احتمال ایجاد گرفتگی عروق و سکته کم می شود. قارچ شیتاکه به علت دارا بودن املاحی چون منیزیم، سلنیم، مس و روی دارای اثرات آنتی اکسیدانی می باشد؛ و همین عامل باعث می شود احتمال عملکرد غیر عادی در سلول ها کاهش یابد.
اثرات ضد سرطانی
حدود 100 ترکیب متفاوت در قارچ شیتاکه وجود دارد که باعث اثرات ضد سرطانی در آن می شود. این عوامل به آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلول) کمک می کنند. مطالعات نشان می دهد مصرف مداوم قارچ شیتاکه باعث پیشگیری از انواع سرطان ها بالاخص سرطان کولون، سرطان پروستات و سرطان سینه می شود.
درمان مبتلایان به ویروس HPV با قارچ شیتاکه
ویروس زگیل تناسلی (HPV) ویروس شایع و بسیار مسری است که باعث ایجاد زگیل تناسلی در دهانه رحم، دهان و گلو میشود. بیشتر از سه چهارم زنان این ویروس را در طول دوران زندگی خود میگیرند که نوع خاصی از این ویروس باعث سرطان دهانه رحم میشود.
قارچ ژاپنی شیتاکه ماده شیمیایی منحصر به فردی به نام AHCC دارد که سیستم ایمنی بدن را افزایش می دهد و باعث جلوگیری از رشد تومور می شود. اما تحقیقات جدید دانشمندان امریکایی عصاره ای در قارچ شیتاکه پیدا کرده اند که میتواند به کلی ویروس زگیل تناسلی (HPV) را ریشه کن و از بین ببرد. ویروس زگیل تناسلی (HPV) توسط رابطه جنسی ایجاد می شود و می تواند باعث ایجاد سرطان دهانه رحم، گلو و یا الت تناسلی در مردان شود.
قارچ شیتاکه برای قرن ها است که در شرق اسیا به عنوان دارو استفاده میشود که دارای ماده منحصر به فردی به نام active hexose correlated compound (AHCC) که دارای ترکیبی از اسید امینو ها، پلی ساکارید ها (polysaccharides) و مواد معدنی است در یک تحقیق جامع به ده خانم که ویروس زگیل تناسلی (HPV) را دارا بودند عصاره قارچ سیتامه به صورت روزانه به مدت شیش ماه داده شد. پنج نفر از این خانم ها به درستی درمان شدند و ویروس از بدن انها ریشه کن شد.
پروفسور Judith Smith، از دانشگاه تگزاس که تحقیقات جامع در این زمینه را شروع کرده است میگوید:
“نتیجه بسیار دل گرم کننده است. ما فهمیدیم که سه ماه برای درمان قطعی است ولی برای برخی نیاز است که درمان در شش ماه انجام شود.
بهرحال AHCC دارویی است که هیچ اثر جانبی ندارد. ما میخواهیم تحقیقات بزرگتری را شروع کنیم. در تحقیق قبلی میشخص شد که AHCC باعث میشود سیستم ایمنی بدن بالا برود و همچنین باعث افزایش شمار سلول هایی میشود که به بدن برای مبارزه با عفونت ها و جلوگیری از رشد تومور هستند میشود.
دکتر اسمیت در ادامه میگوید وقتی چنین نتیجه ای در بانوان ایجاد شد احتمالا در اقایان هم همین نتیجه را در درمان ویروس HPV و زگیل تناسلی خواهد داد.
اوایل سال دکتر اسمیت در تحقیق روی موش ها توسط AHCC توانست در 90 روز ویروس HPV را از بدن موش ها ریشه کن کند.
همچنین AHCC باعث کاهش نرخ رشد تومور سرطان دهانه رحم میشود
AHCC به عنوان یک ایمنی درمانی عمل میکند که این درمان توسط سیستم ایمنی بدن خود بیمار برای مقابله با بیماری عمل میکند. تحقیقات انسانی و ازمایشگاهی نشان داده است که AHCC باعث افزایش تعداد و فعالیت سلول های کشنده، سلول های endritic و سلول های cytokines که بدن را قادر میسازند در برابر عفونت ها مقابله کند و جلوی رشد تومور را بگیرد میشود.
انتخاب و ذخیره کردن قارچ شیتاکه
1. در زمان خرید قارچ شیتاکه دقت کنید و قارچی را انتخاب نمایید که درشت تر باشد، سطح صاف و تمیزی داشته باشد و چروکیده، و دارای لکه های مرطوب و لزج هم نباشد.
2. برای نگه داری قارچ شیتاکه تازه می توانید آن را در بسته های کاغذی قرار داده و در یخچال و یا فریزر به مدت یک هفته نگهداری نمایید. در این مدت قارچ تازه می ماند.
3. قارچ شیتاکه خشک شده نیز باید در ظرفی که محکم بسته شده است، در فریزر یا یخچال نگهداری شود. در این صورت به مدت شش ماه الی یکسال قابل استفاده خواهد بود.
4. تمیز کردن قارچ هم بهتر است با حوله پارچه ای باشد و با آب زیاد شسته نشود. زیرا قارچ بافت متخلخلی دارد و سریعاً آب را جذب می کند؛ در نتیجه بر روی بافت و طعم آن اثر می گذارد.
منبع :
https://fa.wikipedia.org/
سوکسینیک اسید Succinic Acid بصورت طبیعی و در مقادیر بسیار کم در انگور سیاه، بعضی از بری ها، آب چغندر، ریواس، جو، آفتابگردان و یونجه یافت می شود. همچنین مقدار بسیار کمی از سوکسینیک اسید آزاد در حفره های کهربا و همینطور در پوسته آن وجود دارد. بدن انسان می تواند سوکسینیک اسید را برای مصرف خودش تولید می کند. با این حال در وضعیت های استرس زا، سیستم ایمنی ضعیف، و زمانی که سیستم سوخت و ساز بدن قادر به تولید سوکسینیک اسید کافی نیست، می تواند باعث بروز مواردی از جمله: ظاهر شدن مداوم حالت های خستگی، کمبود انرژی، تغییر در سیستم گردش خون، کاهش مقاومت در برابر عفونت ها، و بیماری های ویروسی شود.
حساسیت به فشار جو و تغییرات فشار هوا، خستگی و احساس عدم اعتماد بنفس، بی تابی و فراموشی، در صورتی که نشانه پیری یا بیماری خاصی نباشند می توانند به عنوان علائم کمبود سوکسینیک اسید شناخته شوند.
تغییراتی که با بالا رفتن سن در بدن اتفاق می افتد بسیار پیچیده و چند وجهی هستند، با این حال بیشتر آن ها به کاهش توان فرایندهای تامین انرژی برای سیستم های حیاتی بدن مرتبط هستند. فراهم سازی سوکسینیک اسید در یک دوره نسبتا کوتاه، می تواند از اکسایش خطرناک لیپیدها در بدن جلوگیری کرده و از این طریق به بازسازی حافظه و بهبود ظرفیت فیزیکی آن کمک کند. به این ترتیب فرایندهای سوخت و ساز و مکانیزم های کنترلی بدن بهینه می شوند.
می توان گفت که سوکسینیک اسید یک ابزار کارا و سودمند است که می توان با استفاده ازآن در سال هایی که ما پا به سن گذاشته و رو به پیری حرکت می کنیم، فعالیت طبیعی خود را ادامه دهیم.
تفسیری که امروزه از مکانیزم پیری و طول عمر ارائه می شود بر پایه دو اصل کلیدی است. ژنتیک و تاثیرات محیطی بر روی فرد. فرایند پیری به میزان و شدت تقسیم سلولی بستگی دارد. شکافت سریع تنها در سنین پایین اتفاق می افتد. در این وضعیت سلول ها زیاد عمر نمی کنند و به محض اینکه وظیفه خود را به انجام رسانیدند، می میرند. آن ها انرژی را ذخیره کرده و به بدن منتقل می کنند. با بالا رفتن سن این فرایند کند می شود. نشانه های پیری در سطح سلولی اتفاق می افتد و بنابراین فرایند متوقف سازی آن نیز بایستی در این سطح صورت پذیرد.
اولین دلیل پیری، اختلال متابولیک مویرگی نام دارد. این عارضه زمانی اتفاق می افتد که جریان خون به دلیل ضعف و بیماری سلول ها قادر به دسترسی به بافت های زنده نیست. جریان مویرگی از کنترل خارج شده و به دور سلول های ناسالم و ضعیف می پیچد اما این سد مزاحم مانع از رسیدن مواد مغذی و حیاتی به سلول ها و دفع سموم از آن ها می شود. سلول های در حال رشد در این ناحیه انباشته از سموم مختلف هستند و در این وضعیت، نواحی بیشتر و بیشتری از بدن درگیر این عارضه می شوند. (تاپیک راههای افزایش طول عمر را در سایت مجیک بادی مطالعه کنید)
دلیل دیگر باقی مادن طولانی مدت مواد سمی یا همان سلول های مرده در بدن است که در اغلب موارد با نارسایی کلیه ها ارتباط دارد. در اثر این نارسایی، باقیمانده سلولهای مرده در بافت خارج سلولی انباشته می شوند.
در مورد دفع سلول های مرده، بدن ما راه حل بسیار هوشمندانه ای دارد، یک سیستم پاکسازی چندگانه بسیار قدرتمند که عمکردهای جاری بدن را مختل نمی کند.
سموم و مداد زائد که به عنوان مواد غذایی مصرف شده اند، از طریق روده ها دفع می شوند. در مرحله بعدی کبد قرار دارد. کبد خونی را که از روده بازگشته تصفیه می کند. سموم از دیواره روده ها عبور کرده و پس از ترکیب با صفرا دوباره از طریق دیواره ها وارد روده می شوند تا از این طریق دفع شده و یا در مرحله بعدی پاکسازی یعنی کلیه ها حذف شوند.
سیستم پاکسازی سموم و سلول های مرده و سیستم گردش خون مویرگی از ارکان مهم سیستم دفاعی طبیعی بدن هستند و این فرایند ها برای کارکرد بهینه و موثر به سوکسینیک اسید نیاز دارند.
سوکسینیک اسید می تواند در همان مراحل اولیه از انباشت سموم و سلول های مرده و حتی تشکیل تومور جلوگیری کند و حتی در صورت تشکیل تومور از پیشرفت عارضه های بعدی جلوگیری کند. سوکسینیک اسید همچنین برای حفظ و نگهداری سیستم ایمنی بدن ضروری است.
برای پیدا کردن دلیل این ناهنجاری ها باید نگاه دقیقی به درون سلول بیندازیم.
وضعیت بدن مستقیما به بافتی در درون سلول به نام میتوکوندریا وابسته است. در بسیاری از وضعیت های پاتولوژیک کارکرد انرژی وابسته به میتوکوندریا دچار کمبود می شود. دانشمندان برای فهم این پدیده مطالعاتی را در طی سال های متوالی در آزمایشگاه های علمی به انجام رسانیده اند. به تازگی این تحقیق به نقش دی ان ای متوکوندریایی ناقص به عنوان جرقه شروع این ناهنجاری ها توجه ویژه ای نشان داده است. دلیل این امر فرایند متناوب اکسایش است. همچنین مشخص شده است که عوامل اکسایشی یا اختلال در تعادل انرژی بر روی مکانیزم های ارتباط بین سلولی تاثیر می گذارد.
سوکسینیک اسید می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان تاثیرات مثبت فراوانی بر روی بدن بگذارد و همچنین بطور موثر بر روی میتوکوندریا نیز اثر بگذارد.
تاثیرات سوکسینیک اسید بر روی بدن:
– تاثیر ضد گرگرفتگی
– کمک به تعادل ارگانیسم های بدن
– تقویت سیستم ایمنی بدن
– کمک به ورزشکاران برای تطبیق راحتتر با فشار بالای تمرینات
– تحریک ترشح بیشتر انسولین در بدن و در نتیجه پاین آمدن قند خون
– متعادل کردن سیستم عصبی و در نتیجه کاهش استرس
– بهبود کارکرد اندام های مهم مانند مغز، قلب، کلیه ها، کبد و…
– جلوگیری از شکل گیری تومورها و همینطور ممانعت از پیشرفت در صورت تشکیل تومور
– خنثی کردن و از بین بردن سموم بدن (دود سیگار، الکل، داروها و..)
– بهبود گردش خون مویرگی در بافت ها و ارگان های بدن.
مصرف سوکسینیک اسید به عنوان مکمل:
بدن ما به صورت کاملا مستقل قادر به تولید 200 میلی گرم سوکسینیک اسید در طول روز است. در حالت طبیعی این مقدار کافی است، اما در زندگی شهری امروزی “حالت طبیعی” کاملا فراموش شده است. حساسیت های مداوم، خستگی مزمن و طولانی مدت، و شرایط محیطی نامناسب ما را سست و تحریک پذیر کرده و چرخه طول عمر را مختل کرده است. از آنجایی که بدن قادر به ذخیره سازی سوکسینیک اسید تولیدی روزانه برای استفاده در مواقع نیاز نیست، ممکن است به دوز اضافی از این ماده در مواقعی احساس شود. این دوز اضافی از سوکسینیک اسید مصنوعی می تواند به جابجایی انرژی سلولی کمک کرده و سودمندی های سلامتی بسیاری دارد.
سوکسینیک اسید دارویی که به شکل قرص یا پودر خوراکی تولید می شود، در دسته بندی مکمل های غذایی و مواد بیولوژیکی فعال قرار می گیرد. این مکمل طی انجام فرایندهایی بر روی کهربای طبیعی ساخته می شود و کاملا ایمن شناخته شده است. از نظر ظاهری معمولا شبیه به پودر کریستالی سفید و با طعمی ترش، شبیه به طعم اسید سیتریک است.
هنگام ورود به بدن، این ماده به شکل سوکسینات ها فعال می شود، نمک هایی که بطور شگفت انگیزی عملکرد اندام های حیاتی بدن را بهینه می کنند. سپس در ارگان یا سیستمی که به آن نیاز دارد تجمع می کنند. این سوکسینات ها در برابر رادیکال های آزاد، یعنی همان قاتلان خاموش بدن مقاومت می کنند.
منبع : ترجمه از https://elivera.co.uk
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
محققان دانشگاه آکسفورد در تحقیقات خود مزایای حیرت‌انگیزی از بزاق کنه را کشف کردند.
به گزارش گیزمگ، عموما تصور میشود که نیش کنه ها سبب انتشار بیماری‌ها میشود اما به تازگی محققان دانشگاه آکسفورد دریافتند که بزاق این جانور موذی میتواند برای درمان کشنده ترین بیماریهای قلبی و عروقی استفاده شود. یکی از بیماریهای قلبی که اکثرا جوانان به آن مبتلا می‌شوند “میوکاردیت”(Myocarditis)نام دارد که به معنی التهاب عضلات قلب است.
این بیماری ممکن است بدون علامت باشد یا موجب درد قفسه سینه، نارسایی قلبی، تب، تپش قلب، خستگی و حتی مرگ ناگهانی شود. عامل زمینه یا علایم آن با داروهایی مانند دیگوکسین، بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، مدر و استراحت درمان میشود. عامل میوکاردیت اغلب عوامل عفونی به خصوص ویروس‌هایی مانند پارواویروس B19، آدنوویروس، کوکساکی ویروس و ویروس ایدز؛ علل باکتریایی مانند بروسلا، هموفیلوس آنفلوانزا، کورینه باکتریوم دیفتریا و گونوکوکوس، علل قارچی، انگل‌ها مانند آسکاریس از سایر علل میوکاردیت هستند. میوکاردیت همچنین میتواند عارضه برخی داروها مانند کلوزاپین، الکل، آنتراسیکلین‌ها مانند دانوروبیسین یا سموم باشد.
در این بیماری قلب ماده‌ای شیمیایی موسوم به “کموکین”(chemokine) ترشح میکند که سلولهای ملتهب‌کننده را به دور خود جمع میکند و سبب التهاب شدید میشود. حدود 30 درصد بیماران مبتلا به میوکاردیت ممکن است به خاطر نارسایی قلبی دچار مشکلات جدی شوند. یک پروتئین به نام “اواسینس”( evasins) در بزاق کنه وجود دارد که میتواند برای درمان این بیماری به کار گرفته شود.
در آزمایش‌های انجام گرفته با این پروتئین مشخص شد که اواسینس میتواند به خوبی اثرات ماده شیمیایی کموکین را خنثی کند. پروفسور “شومو باتاچاریا”( Shoumo Bhattachary ) محقق ارشد این پروژه گفت: با استفاده از این روش ما امیدواریم بتوانیم یک روند درمانی موثر برای بیماران مبتلا به این بیماری طراحی کنیم.
وی ابراز امیدواری کرد که با استفاده از این پروتئین بتوان برای بسیاری از بیماریهای دیگر که در آنها نیز نقش التهاب در پیشرفت بیماری پررنگ است، روند درمانی موثرتری طراحی کرد. بیماری‌هایی نظیر آرتریت(التهاب مفاصل)، پانکراتیت(التهاب لوزالمعده)، حمله قلبی و سکته مغزی از جمله این موارد هستند.
منبع :ساعت ۲۴
نبیدو NEBIDO اولین داروی تزریقی با تاثیر بلند مدت برای درمان بیماری هیپوگونادیسم (کم کاری غدد جنسی در مردان) است.
نبیدو حاوی 1000 میلی گرم تستسترون آندکانوات در یک محلول روغنی 4 میلی لیتری است و حاوی فرمول بندی ابداعی بسیار موثر جهت حصول نتایج پایدار و بلند مدت است. بعد از استفاده از نیبیدو، سطح تستسترون برای حدود 12 هفته در محدوده فیزیولوژیکی نرمال باقی می میاند، بنابراین تنها 5-4 تزریق در سال برای درمان بلند مدت کمبود تستسترون کفایت خواهد کرد.
نبیدو از اوج گیری مقدار تستسترون در بدن و تجمیع سرم تستسترون جلوگیری می کند.
ثابت شده است که نبیدو در درمان هیپوگونادیسم مردان بسیار موثر است:
– میل جنسی و کارکردهای سیستم تولید مثل را بهبود می بخشد.
– سرزندگی و انرژی بدن را بطور موثر و مثبت تحت تاثیر قرار می دهد
– تغییر ترکیب بدنی (کاهش در توده های چربی و افزایش در بافت های عضلانی ضعیف)
– ثابت شده است که نیبیدو باعث بهبود سندروم های متابولیکی می شود
– نبیدو فشار خون انقباضی و انبساطی قلب را بهبود می بخشد
– نبیدو تاثیر مثبتی بر روی ماده تشکیل دهنده سطح داخلی رگ ها می گذارد و به این ترتیب از تصلب شرائین جلوگیری می کند.
ثابت شده که نبیدو حتی در میان مردان مسن تر بسیار کارآمد است.
مصرف نبیدو باید با رعایت جوانب احتیاط و با اطلاع کامل بیمار از جنبه های مختلف این دارو صورت پذیرد.
مقدمه
تستسترون یکی از مهم ترین هورمون های جنسی درون زا در مردان است، که در بیضه ها تولید می شود. تستسترون خود به تنهایی و همینطور از طریق محصولات متابولیکی اصلیش یعنی دی هیدرو تستسترون (DHT) و استرادیول، نفوذ بسیار زیادی در عملکردهای فیزیکی و ذهنی بدن انسان دارد. این هورمون ها بطور مستقیم بر روی کارکرد اندام های مختلف بدن مانند اندام جنسی، استخوان ها، ماهیچه ها، بافت های خونی، مغز، پوست و مو تاثیر می گذارند. به همین دلیل محدوده بسیار گسترده ای از اختلالات وجود دارد که در صورت کمبود تستسترون میتواند در بدن ظاهر شود و روی قسمت های مختلف بدن تاثیر بگذارد. کمبود تستسترون بصورت بالینی، یا همان بیماری هیپوگونادیسم مردان، میتواند در هر سنی مشاهده شود.
طبق تعریف، هیپوگونادیسم، ترشح ناکافی تستسترون توسط بیضه ها است که با علائم مشخصی همراه است. این موضوع دلایل متعددی دارد: هیپوگوناسیس میتواند مادرزادی و یا اکتسابی باشد و یا اینکه مربوط به عملکرد هیپوتالاموس، هیپوفیز و یا بیضه ها باشد.
برای تشخیص هیپوگونادیسم، سن بیمار و علائم مشخص شده در وی باید در نظر گرفته شوند:
– در کودکان و بزرگسالان، کمبود هورمون جنسی آندروژن معمولا به دلایل ژنتیکی و مادرزادی است. این کمبود زمانی تشخیص داده می شود که سن بلوغ به تاخیر افتاده و یا اصلا اتفاق نمی افتد.
– هیپوگونادیسم در بزرگسالان که بعد از سن بلوغ اتفاق می افتد معمولا اکتسابی است و ممکن است به این دلایل اتفاق بیفتد: آسیب بیضه ها، اوریون، دلایل تراتوژنیک و یا مربوط به غده هیپوفیز یا هیپوتالاموس و یا بیماری های سخت باشد. به دلیل اینکه در این نوع از بیماری علائم پنهان هستند، این فرم از بیماری هیپوگونادیسم معمولا تا مراحل بسیار پیشرفته تشخیص داده نمی شود. گاهی اوقاط برسی هایی که برای پیدا کردن دلیل ناباروری مردان انجام می گیرد منجر به کشف و تشخیص هیپوگونادیسم می شود.
– در مردان بالای 40 سال، کمبود تستسترون معمولا نتیجه اختلال در عملکرد بیضه ها و یا عدم کنترل هیپوفیز-هیپوتالاموس است. پیشرفت و همینطور پیامدهای کمبود هورمون در مردان معمولا به تدریج اتفاق می افتند. از نظر بالینی، نشانه ها و علائم بسیار نامشخص و گمراه کننده هستند و به همین دلیل معمولا به عنوان نشانه های کمبود تستسترون تشخیص داده نمی شوند.
– هیپوگونادیسم بعد از بلوغ (LOH) به عنوان یک بیماری بالینی شناخته می شود، که با بالا رفتن سن در ارتباط بوده و بوسیله علائم عمومی و کمبود سطح تستسترون در بدن تشخیص داده می شود. این بیماری می تواند روی کیفیت زندگی و همینطور کارکرد اندام های مختلف بدن تاثیر بگذارد.
نشانه های هیپوگونادیسم بسیار متنوع بوده و معمولا شامل این موارد می شوند:
– کاهش میل جنسی، کاهش یافتن فعالیت جنسی، و همینطور کاهش کیفیت و دفعات نعوظ
– خستگی، حالت افسردگی، زود رنجی و کج خلقی و کاهش حس رضایت
– نقصان در کاکردهای شناختی و هوش
– کاهش توده بدنی و کم شدن حجم ماهیچه ها و عضلات و همچنین کم شدن استقامت
– کاهش قدرت وانرژی
– افزایش چربی شکمی و توده های چربی در بدن
– سندروم سوخت و ساز، مقاومت در برابر انسولین، و بیماری دیابت نوع 2
– اختلال در خواب
– کاهش خصوصیت های مردانگی
– ناباروری
– تاخیر در بلوغ
– افزایش تعریق، پوست خشک و کم خونی
– کاهش در چگالی توده استخوانی که منجر به پوکی استخوان خواهد شد
هدف اصلی در درمان بیماران مبتلا به هیپوگونادیسم بهبود شرایط بیمار و یا کم کردن عوارض ناشی از بیماری با جبران کمبود تستسترون و اجزای مرتبط و رساندن آنها به محدوده طبیعی بدن است. یکی از مرسوم ترین روش های درمان، جایگزینی با استفاده از تستسترون و یا یک نمک آلی حاوی تستسترون است. در اینجا انتخاب شکل دارویی بسیار مهم است به این دلیل که روش درمانی باید تضمین کند که سطح تستسترون در محدوده طبیعی فیزیولوژیک بدن باقی می ماند و از نوسانات شدید پرهیز شود. همینطور راحتی بیمار باید در انتخاب شکل دارو در نظر گرفته شود.
فیزیولوژی بیماری شناسی
تستسترون مهمترین استروئیدی است که توسط بیضه ها تولید می شود. سلول های درون بیضه در یک مرد بزرگسال روزانه 5-7 میلی گرم تستسترون تولید می کنند. به دلیل اینکه تستسترون چربی دوست است به راحتی از غشای سلولی عبور کرده و از سلول های درون بیضه خارج شده و منتشر می شود. در خون، 98 درصد از تستسترون به پروتئین های انتقالی متصل شده و فقط 2 درصد از آن آزاد است و به همین جهت از نظر بیولوژیکی فعال به شمار می رود.
در حدود 60 درصد از تستسترون در گردش، اتصال قوی با بتا-گلوبولین برقرار می کند (SHBG) و 38 درصد با آلبومین پیوند ضعیف برقرار کرده و توسط آن منتقل می شود. SHBG تمایل بیشتری برای پیوند با تستسترون نسبت به هورمون زنانه اوسترادیول دارد، بنابراین افزایش تولید SHBG توسط کبد باعث کاهش تستسترون های آزاد و در نتیجه تغییر نسبت تستسترون به هورمون زنانه اوسترادیول می شود.
شواهد بسیاری وجود دارد که نه تنها تستسترون های آزاد بلکه تستسترون های متصل به آلبومین ها هم در هنگام نیاز به افزایش سطح تستسترون می توانند مورد استفاده قرار گیرند، و به همین دلیل به آن ها تستسترون های در دسترس گفته می شود. تستسترون های آزاد بعنوان واسطه ای برای تاثیر آدرژنیک عمل می کنند. آن ها با شبیه سازی گیرنده های آندروژن، که عضو خانواده گیرنده های درون هسته هستند، در اندام های هدف باعث ایجاد تاثیر هورمونی می شوند.
هیپوگونادیسم یا ترشح ناقص تستسترون، ریشه در ناکارامدی و نقص اندامی دارد که در ترشح این هورمون نقش دارند. این بیماری دارای سطوح مختلفی مرتبط با هیپوتالاموس، هیپوفیز یا غده جنسی است.
سطح تستسترون در خون ممکن است به دلیل بیماری هایی مثل نارسایی کلیه، التهاب مزمن کبد و دیابت پایین بیاید. همچنین مقاومت اندام های مورد هدف ممکن است باعث بروز نشانه ها و علائم هیپوگونادیسم شود. در این حالت لزوما کمبود تستسترون در خون وجود ندارد اما به عنوان مثال عدم کارکرد مناسب گیرنده های آندروژن سسب بروز علائم خواهد شد. این سندروم آندروژن غیرحساس، در مردانی که از نظر ژنتیکی (XY) بصورت فنوتیپ و احتمالا عقیم هستند و همینطور هویت جنسی خود را به عنوان زن پذیرفته اند، دیده می شود. بنابراین گیرنده های آندروژن نه تنها برای پیشرفت مورفولوژی یا ریخت شناسی در مردان حیاتی هستند بلکه در پیکربندی سیستم عصبی مرکزی مردان نیز نقش بزرگی ایفا می کنند.
با توجه با تاثیرات فیزیولوژیک تستسترون در بدن، کمبود آن از جنبه های مختلفی خود را نمایان می کند که بیشتر آن ها بویژه در مردان بالغ هنوز ناشناخته هستند. این موضوع تشخیص کمبود تستسترون را بسیار مشکل تر خواهد کرد.
دلایل اهمیت درمان
هورمون های جنسی در چندین مرحله از زندگی یک مرد اهمیت دارند. تستسترون مهم ترین هورمون جنسی در انسان است. در طی دوران جنینی، تستسترون تمایز بین ارگان های جنسی را تعیین می کند، در هنگام بلوغ، پیشرفت و پدیدیار شدن صفات مردانه وابسته به تستسترون است، و در هنگام بزرگسالی، تستسترون صفات مردانه را حفظ می کند.
کم کاری غدد جنسی هیپوگونادیسم نامیده می شود. که معمولا خود را بصورت کمبود در تولید تستسترون نشان می دهد. به عنوان یک هورمون جنسی که تاثیرات بسیار زیادی بر روی عملکرد های فیزیولوژیک بدن دارد، کمبود تستسترون، به اختلال در چندین عملکرد مهم در بدن منتهی می شود. این اختلال ها که شامل خستگی، ضعف، کاهش میل جنسی، نقص در نعوذ و… می شوند معمولا دلایلی هستند که بیماران برای رهایی از آن ها به پزشک مراجعه می کنند.
مردانی که دچار ناتوانی در نعوذ هستند و کمبود تستسترون در آن ها تشخیص داده شده است ممکن است از درمان با تستسترون به تنهایی سود ببرند. ترکیبی از بازدارنده های فسفو دی استراز و تستسترون می تواند برای مردان ناتوان در نعوذ که به درمان با تستسترون به تنهایی واکنش مناسبی نشان نمی دهند تشخیص داده شود. شیوع هیپوگونادیسم در میان مردان ناتوان در نعوذ در حدود 20 درصد تخمین زده می شود.
هیپوگونادیسم در میان مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بسیار رایج است. دیابت نوع 2 بیماری است که در میان مردان مسن ریسک بسیار بالایی دارد. تحقیقات و رهنمودهای تازه پیشنهاد می کنند که ارزیابی و درمان دیابت باید قبل و یا همزمان با درمان کمبود تستسترون در این دسته از بیماران انجام گیرد.
درمان جایگزینی تستسترون می تواند به عنوان روشی برای بالا بردن سلامت و کیفیت زندگی مردان مبتلا به هیپوگونادیسم استفاده شود. به دلیل اینکه نبیدو از عوارضی که مرتبط با درمان بیماری هایی مانند دیابت است جلوگیری می کند، استفاده از آن را در مقابل عدم درمان، بسیار توجیه پذیر می کند.
روش معمول برای تشخیص صحیح، که شامل نتایج بالینی و زیست-شیمیایی(در این مورد تعیین سطح هورمون در بدن) می شود، به دلیل اینکه نشانه های بیماری مشخص و واضح نیستند و نتایج آزمایشگاهی هم لزوما همیشه تصویر واضح و شفافی از بیماری به ما ارائه نمی دهند ممکن است دچار مشکل شود. بویژه اینکه کمبود سطح تستسترون بسیار به محدوده طبیعی نزدیک است. هنوز آزمایش های مشخصی برای تعیین حساسیت آندروژنی در افراد طراحی نشده، بنابراین هیپوگونادیسم اغلب با کمک تجربه پزشک و پس از کنار گذاشتن بیماری های دیگری که ممکن است باعث پدید آمدن این نشانه ها شده باشند، تشخیص داده می شود. معاینه بالینی دقیق پس از درمان های اولیه با تستسترون گاهی اوقاط تنها روشی است که با استفاده از آن می توان از مفید بودن درمان اطمینان حاصل کرد.
اطلاعات بالینی و درمان با نبیدو
تاثیرگذاری و ایمنی نبیدو توسط تعدادی از مطالعات صورت گرفته بر روی بیماران مبتلا به هیپوگونادیسم ارزیابی شده است. این مطالعات شامل بیماران با دیابت نوع 2، سندروم سوخت و ساز و یا چاقی و همینطور آن هایی که به علت های گوناگون دچار هیپوگونادیسم شده بودند، می شد.
تحلیل ترکیبی 33 مقاله، شامل 11 مقاله تصادفی بهمراه آزمایش هایی با دارونما نشان داد که شکل تزریقی تستسترون موجود در نبیدو بطرز کاملا موثر و چشمگیری توده ماهیچه ای را افزایش داده، توده چربی و هموگلوبین گلیکات را کاهش داده و کارکرد نعوذ را در مقایسه با بیماران مبتلا به هیپوگونادیسم که دارونما مصرف کرده بودند و یا اصلا تحت هیچ درمانی نبودند، بهبود بخشیده است. نبیدو همچنین تاثیرات سودمندی بر روی دیگر پارامتر های سلامتی از جمله موارد زیر دارد: محیط دور شکم، وزن بدن، شاخص توده بدنی، سطح لیپید، چگالی استخوان ها، افسردگی و ریسک ابتلا به بیماری های پروستات. مطالعاتی که در این تحلیل ترکیبی مورد استفاده قرار گرفتند شامل 3359 بیمار مبتلا یه هیپوگونادیسم می شدند که شکل تزریقی تستسترون را استفاده کردند و 478 بیمار که از دارو نما استفاده کرده بودند.
در IPASS، بزرگترین مطالعه مشاهده اس تا به امروز، مشخص شد که نبیدو در بیماران مبتلا به هیپوگونادیسم بسیار موثر و متعادل عمل می کند. در مجموع 1493 مرد از 23 کشور در این مطالعه ثبت نام کردند و اطلاعات مربوط به 1493 بیمار که در مجموع 6333 تزریق انجام داده بودند (5 تزریق برای هر فرد) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بهبودی های جزئی در بیمارانی که از روش های درمانی ساده پیشین و همینطور درمان با آندروژن استفاده کرده بودند مشاهده شد، اما بهبود های اساسی و برجسته در پارامترهایی مانند سلامت ذهنی و جنسی، دور کمر، فشار خون و سطح چربی خون هنگامی اتفاق افتاد که از نبیدو برای درمان بیماری استفاده شده بود.
شدت علائم در بیماران با میل جنسی کم/خیلی کم و همینطور اختلال در نعوذ متوسط/شدید پس از مصرف 4 دوز از دارو کاهش پیدا کرد. (یه ترتیب از 64 به 10 درصد و از 67 به 19 درصد) بیشتر بیماران (89 درصد) اعلام کردند که از درمان با نبیدو بسیار راضی هستند. نبیدو بسیار تطبیق پذیر است بطوریکه تنها 6 درصد از بیماران واکنش های ناسازگار دارویی را تجربه کردند که بیشتر آن ها با درجه خفیفی مواجه شدند. از رایج ترین واکنش ها می توان به مواردی مانند افزایش هماتوکریت، افزایش آنتی ژن مختص پروستات و درد در ناحیه تزریق (کمتر از یک درصد) اشاره کرد.
در فاز سوم این مطالعه و در محیطی کنترل شده و تصادفی، در طی دوره 30 هفته ای، نبیدو با تستسترون انانتات 250 میلی گرم (درمان استاندارد در بسیاری از کشورها در زمان مطالعه) مورد مقایسه قرار گرفت. بخش ثانویه این فاز شامل یک مطالعه باز با مدت زمان بالای 80 هفته بود. در این بخش تمامی بیماران تزریق های نبیدو را در فواصل زمانی 12 هفته ای دریافت کردند، که شامل 40 بیمار هیپوگونادال در سنین 18 تا 64 سال می شد.
این مطالعه چندید پارامتر تاثیرگذار ( ترکیب بدنی، توان ماهیچه ای، کارکرد سیستم جنسی و تراکم استخوانی) و همینطور نقاط پذیرنده و ایمنی ( خون سازی، حجم پروستات و نتایج آزمایشگاهی) را مورد ارزیابی قرار داد. نبیدو در طول 30 هفته کارکرد سیستم جنسی را بطور چشمگیری بهبود بخشید و در مقایسه با تستسترون انانتیت، ایمن تر و متعادل تر عمل کرد. پس از 144 هفته قدرت گریپ بطور چشمگیری نسبت به حد پایه در بیمارانی که از نبیدو استفاده کرده بودند افزایش یافت. پی گیری های 3 ساله پس از درمان نشان داد که سطح HDL در مقایسه با مقدار پایه افزایش چشمگیری را تجربه کرده و این در حالی است که سطح لپتین، تراکم استخوانی، فشار خون، عملکرد کبد و سطح هموگلوبین و هماتوکریت پایدار باقی ماندند. درحالیکه بعد از 12 ماه در حجم پروستات افزایش مشاهده شد، اما در طول 3 سال بعدی این حجم ثابت باقی ماند. (2.3 میلی لیتر، کمتر از 5 صدم)
تحقیقات بر روی بیماران با دیابت نوع2، سندروم متابولیک و یا چاقی
رواج هیپوگونادیسم در میان مردان مبتلا به دیابت و سندروم متابولیک بسیار بالا است. نتایج چندین مطالعه بالینی نشان داده است که درمان جایگزینی تستسترون با نبیدو سطح سرمی تستسترون در بدن را بالا برده و باعث بهبود مواردی از جمله شاخص توده بدنی، تناسب اندام، ترکیب توده عضلانی، پارامتر های سوخت و ساز و کارکرد سیستم جنسی در بیماران می شود. بنابراین جایگزینی تستسترون با نبیدو می تواند باعث کاهش وقوع یا توقف پیشرفت عوارض دیابتی در مردان مبتلا به هیپوگونادیسم و دیابت شود.
تاثیر نبیدو بر روی تغییرات سوخت و ساز در جمعیت مردان مبتلا به دیابت نوع 2 در یک مطالعه کنترل شده به همراه آزمون دارونما مورد بررسی قرار گرفت. برای 30 هفته اول بیماران با نبیدو و یا دارونما مورد درمان قرار گرفتند و در 52 هفته بعد از آن بیماران به همین ترتیب مداوا شدند و از نوع مداوا نیز اطلاع داشتند. این آزمون شامل 199 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 و مجموع تستسترون کمتر از 12 نانومول بر لیتر یا تستسترون آزاد کمتر از 250 پیکومول بر لیتر می شد.
بهبودهایی در پارامتر های سوخت و ساز در بیمارانی که با نبیدو مداوا شده بودند مشاهده شد، اگرچه در مورد آن هایی که مبتلا به افسردگی بودند این بهبود ها کمتر بود. درمان با نبیدو باعث کاهش بسیار چشمگیری در HBA1c یا میزان متوسط قند خون 3 ماهه در 6، 18 و همچنین 52 هفته پس از درمان شد. بیشترین پیشرفت و بهبودی در تحمل گلوکوز در بیمارانی با با متوسط قند HBA1c بیشتر از 7.5 درصد مشاهده شد. همچنین پیشرفت چشمگیری در پارامترهایی مانند دور کمر، وزن و شاخص توده بدنی در مردانی که به افسردگی دچار نبودنو اتفاق افتاد؛ این بهبودی ها با رسیدن سطح تستسترون به میزان طبیعی در ارتباط هستند.
تجزیه و تحلیل نتایج این برسی با در نظر گرفتن سطح تستسترون نشان می دهد که پس از درمان، بیمارانی با هیپوگونادیسم شدید بهبودی های بسیار چشمگیری در کارکردهای جنسی پیدا کردند اما در مورد پارامتر های مربوط به سوخت و ساز بهبودی ها اندک و یا ثابت بود. اما برخلاف آن در مورد بیماران با هیپوگونادیسم کم، بهبودی های چشمگیر در مورد وزن، شاخص توده بدنی و دور کمر اتفاق افتاد و کارکرد های جنسی در درجه بعدی قرار گرفتند. تاثیر نبیدو در بیماران با دیابت نوع2 همچنین در یک مطالعه آینده نگر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد در مان با نیبیدو باعث کاهش چشمگیر در وزن بدن و بهبود شاخص توده بدنی در بیماران دیابتی مبتلا به هیپوگونادیسم می شود. همچنین با به تعادل رسیدن سطح تستسترون در بدن، کلسترول و تری گلیسیرید خون کاهش یافته و سطح تحمل گلوکوز پس از درمان با نیبیدو بهبود میابد.
در یک تحقیق دیگر، نبیدو با شکل خوراکی تستسترون در بین 52 مرد دارای هیپوگونادیسم و سندروم متابولیک مقایسه شد. در این مورد نتایج نشان داد که در مدت 6 ماه، تنها نبیدو باعث تغییرات چشمگیر در سطح تستسترون و پارامترهای سوخت شد. این بهبودی ها همچنین تا 12 ماه پس از شروع درمان با نبیدو ادامه یافت. بعد از 6 ماه از شروع درمان، بیمارانی که تستسترون خوراکی مصرف کرده بودند شروع به مصرف نبیدو کردند که نتایج نشان از افزایش سطح تستسترون کل و تستسترون آزاد در این افراد پس از 12 ماه داشت. در این آزمایش کارایی و تعادل نبیدو به خوبی نشان داده شد.
نتیجه گیری:
نبیدو یک فرمول خلاقانه برای درمان کمبود تستسترون در مردان ابداع کرده است.
نبیدو اولین درمان طولانی مدت بصورت تزریق عضلانی را برای مقابله با هیپوگونادیسم ارائه می دهد.
نبیدو تنها به 4-5 تزریق در سال برای به تعادل رساندن سطح تستسترون در بدن نیاز دارد.
نوسانات غیر بیولوژیک در سطح تستسترون پس از مصرف نبیدو مشاهده نخواهد شد و این موضوع در نبیدو بسیار خوب کنترل شده است.
نبیدو در درمان بیماران مبتلا به هیپوگونادیسم بسیار موثر عمل می کند:
– میل جنسی و کارکرد های سیستم جنسی بهبود میابد
– سرزندگی و حالات روحی بطور مثبت تحت تاثیر قرار میگیرند
– شکل و فرم بدن اصلاح می شود. (توده چربی کاهش و توده عضلانی افزایش میابد)
– نشان داده شده است که نبیدو باعث بهبود عوارض سندروم متابولیک می شود
– نبیدو فشار خون را تنظیم می کند
– نبیدو تاثیر مثبتی بر روی ضخامت غشای دیواره رگ ها دارد، یعنی عامل اصلی تصلب شرائین
– نبیدو حتی در مورد مردان مسن تر بسیار متعادل عمل می کند و عوارض جانبی مانند حساسیت در نقطه تزریق و عوارض دیگر در موارد بسیار نادری اتفاق می افتد
همچنین تغییرات در اندازه پروستات، سطح PSA و پارامترهای هماتولوژیک بدون عوارض بالینی محسوس و در محدوده طبیعی هستند.
ترجمه از سایت نبیدو
فرزین جباری هیچگونه تائیدی بر تاثیرات مثبت این دارو ها و محصولات ندارد و این مطالب از سایت های خارجی ترجمه شده است. شرکت های سازنده پاسخگوی سوالات ما در مورد دوپینگ تست آن و عوارض بر روی بدن انسان نبوده اند و این مطالب فقط در جهت مطالعه و تحقیق می باشند.
همیشه گرسنه هستید؟ ممکن است مقصر نمک باشد!
همه می دانند که غذاهای شور شما را تشنه می کنند اما در یک تحقیق جدید مشخص شده وقتی که افراد میزان سدیم دریافتی خود را در بلند مدت افزایش می دهند، در عمل آب کمتری خواهند نوشید. و این تنها یافته غافلگیر کننده در این تحقیق نیست. به گفته محققان، سطوح بالای سدیم می تواند احساس گرسنگی را تشدید کند. این موضوع باعث تقویت این احتمال شده که رژیم های با سدیم بالا با اضافه وزن و چاقی ارتباط دارند.
این کشف غیر معمول که مصرف نمک اشتها را تقویت و تشنگی را کاهش می دهد به بیش از صد سال باورهای علمی و عرفی در این زمینه پایان می دهد. این یافته ها هفته گذشته بصورت مجموعه ای از دو مقاله در مجله تحقیقات پزشکی به چاپ رسیده است.
در مقاله اول محققان آلمانی و آمریکایی بر روی 10 فضانورد روسی که به مدت 2 سال در برنامه های شبیه ساز پرواز شرکت کرده بودند تحقیقاتی انجام دادند. این افراد برای ماه ها در یک محیط کنترل شده زندگی کرده بودند و بنابراین برای تحقیقات متابولیک و تغذیه ای بسیار ایده آل بشمار می رفتند. محققان می خواستند آزمایش کنند که اگر میزان نمک مصرفی فضانوردان را از 12 گرم در روز (مشابه رژیم غذایی معمول در روسیه) به 6 گرم در روز (مقدار توصیه شده توسط متخصصان حوزه سلامت) برسانند چه اتفاقی خواهد افتاد. اطلاعات پیشین در این زمینه نتیجه گیری می کرد که با کاهش سطح سدیم، افراد کمتر تشنه شده و آب کمتری می نوشند. اما این چیزی نبود که در عمل اتفاق افتاد. درعوض فضانوردان زمانی که در رژیم با نمک بالا بودند آب کمتری می نوشیدند که نشان از این داشت که در آن زمان ها بدن آنها آب بیشتری را تولید و ذخیره می کرده است. این موضوع با باور پیشین که تصور میشد بدن آب بیشتری را برای دفع نمک از دست می دهد تناقض داشت.
طبق گفته های دکتر جینز تیتزه استاد پزشکی و فیزیولوژی مولکولی و زیست فیزیک دانشگاه وندربیلت و محقق ارشد در این مقاله، این یافته ها اگرچه غیرمنتظره بوده اما چندان هم عجیب نیست. اینکه بدن انسان در رژیم های پرنمک می خواهد از اتلاف آب جلوگیری کند کاملا قابل تصور است بنابراین کلیه ها باید راهی برای افزایش حجم آب پیدا کنند و در این حالت با افزایش حجم آب در بدن، شما کمتر تشنه خواهید شد.
نکته عجیب دیگری که در این تحقیق مشخص شد این بود که زمانی که سطح نمک در بدن فضانوردان بالا می رفت احساس گرسنگی هم تقویت می شد، حتی با وجود اینکه مقدار مشابهی کالری و مواد غذایی به آنها داده شده بود. دکتر تیتزه توضیح می دهد که این امر ممکن است بخاطر انرژی بیشتری باشد که بدن برای نگهداری و ذخیره آب نیاز دارد. وی اضافه می کند: “به باور من اگر ما غذای بیشتری به فضانوردان می دادیم آنها شروع به پرخوری کرده و نهایتا دچار اضافه وزن می شدند.”
در مقاله دوم، محققان به نتایج مشابهی اما این بار با آزمایش بر روی موش ها دست یافتند. در این آزمایش ها آنها متوجه شدند موش های با رژیم پر نمک غذای بیشتری نسبت به موش هایی که رژیم کم نمک داشتند می خوردند. آنها همچنین متوجه شدند که رژیم پرنمک با شکست و تجزیه پروتئین در بافت های ماهیچه ای ارتباط دارد. در این حالت پروتئین تبدیل به اوره می شود؛ ماده ای که به کلیه در جذب مجدد مایعات و جلوگیری از اتلاف آب در هنگام دفع نمک کمک می کند. این شکست و تجزیه با افزایش در مقدار گلیکوکورتیزویدها اتفاق می افتد، ترکیب هایی که با پیشرفت بیماری هایی مانند دیابت، چاقی، بیماری های قلبی و پوکی استخوان ارتباط دارند. این موضوع بسیار مهم است زیرا دانشمندان تا به امروز بیشتر روی نقش و تاثیر نمک بر فشار خون بالا تمرکز کرده بودند اما این یافته ها نشان داد که خطرات بیشتری وجود دارد. اگر رژیم پرنمک باعث افزایش در مقدار گلیکوکورتیزویدها شود (و حتی در صورت عدم تغییر در فشار خون) می تواند فرد را مستعد مشکلات حاد سلامتی کند و همینطور ریسک ابتلا به ناهنجاری های سوخت و ساز را افزایش می دهد، ترکیبی خطرناک از فاکتورهای ریسک ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت.
هنگامی که صحبت از تاثیرات کوتاه مدت غذاهای پرنمک می شود، باورهای پیشین هنوز صادق هستند. اگر شما یه ظرف بادام زمینی شور را جلوی فردی بگذارید، او احتمالا بعد از خوردن آن نوشیدنی طلب می کند، اما طبق یافته های این تحقیقات، افراد با رژیم های غذایی شور در طی چند ماه و یا حتی در 24 ساعت آب بیشتری ذخیره کرده و کمتر خواهند نوشید.
در یک گزارش تفسیری ضمیمه، دکتر مایک رندل استاد پزشکی دانشگاه هاروارد می نویسد که تحقیقات جدید باورهای عمومی در مورد اینکه چطور سدیم و سطح مایعات بر روی هم تاثیر دارند را به چالش کشیده است. او همچنین خاطرنشان می کند که تغییر در میزان نمک مصرفی، سوخت و ساز پروتئین و چربی را تغییر داده و عادت های خوردن و نوشیدن ما را عوض خواهد کرد. هرچقدر بیشتر درباره این تغییرات اطلاعات وجود داشته باشد به دانشمندان برای پیدا کردن درمان هایی برای بیماریهای مرتبط مثل فشار خون بالا و حملات قلبی کمک بیشتری خواهد شد.
دکتر تیتزه اعتقاد دارد این موضوع ممکن است به پزشکان در کشف ارتباط بین نمک و اضافه وزن کمک کند. البته این موضوع هم حائز اهمیت است که بیشترین سدیم مصرفی در رژیم های غذایی از نمکدان روی سفره ناشی نمی شود، بلکه از غذاهای آماده و فراوری شده به بدن وارد می شود که همچنین حاوی مقادیر بالایی شکر، چربی اشباع شده و کربوهیدرات های ساده هستند. بنابراین با وجود اینکه دلایل زیادی برای کنار گذاشتن این غذاها از رژیم غذایی روزانه وجود دارد این تحقیقات حتی یک دلیل دیگر نیز به دلایل پیشین اضافه می کند. بنابراین کاهش سدیم دریافتی که از طریق غذاهای بسته بندی شده و صنعتی و غذاهای آماده وارد بدن می شود می تواند از تغییرات مضر بر روی متابولیسم و اشتها جلوگیری کند.
در انتها دکتر تیتزه یه راهکار کلی در مورد کاهش مصرف سدیم و مدیریت وزن بدن ارائه می کند: “اگر شما از هر چیزی مقداری کمتر بخورید، بصورت خودکار مقدار کمتری سدیم وارد بدن شما می شود. بنابراین توصیه من این است که درکل کمی بیشتر ورزش کنید و کمی کمتر بخورید.”
نمک غذای شما 6 برابر بیشتر از آن چیزی است که تصور می کنید
چه مقدار نمک در نهار شما بوده؟ هر حدسی که بزنید، به مقدار بسیار زیادی از واقعیت فاصله خواهد داشت. در یک مطالعه جدید که در مجله Appetite منتشر شده، مطالعه گر ها بیرون چندین رستوران فست فود از مشتریان خواسته اند حدس بزنند که چه مقدار سدیم در وعده غذایی شان مصرف کرده اند. نتیجه این مطالعه بیشتر محققان را دچار شگفتی کرد، پاسخ ها تقریبا همیشه 6 برابر کمتر از مقدار واقعی بود.
این موضوع ممکن است به این دلیل باشد که افراد تمایل ندارند که از نمک زیاد در هنگام آشپزی در خانه استفاده کنند، اما رستوران ها از مقدار بسیار زیادی نمک برای بهبود طعم غذای خودشان استفاده می کنند. آن ها همچنین از نمک به عنوان ماده نگهدارنده جهت بالا بردن مدت زمانی که غذا قابل مصرف است استفاده می کنند، بنابراین حتی غذاهایی که شور نیستند مثل کلوچه ها ، دونات ها و نان می توانند حاوی مقدار زیادی نمک باشند. در نتیجه افراد نمی توانند تخمین صحیحی از مقدار نمک موجود در غذا های آماده و فست فود داشته باشند.
نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که افراد بیش از حد نمک مصرف می کنند. طبق توصیه سازمان های بهداشتی در ایالات متحده هر فرد نباید بیشتر از 2300 میلی گرم سدیم در روز مصرف کند، یعنی چیزی در حدود یک قاشق چایی خوری. اما مطالعات نشان می دهند افراد بطور متوسط 3600 میلی گرم سدیم در روز مصرف می کنند. مصرف بیش از اندازه نمک باعث می شود که بدن آب بیشتری ذخیره کند که این موضوع باعث بالا رفتن فشار خون شده و می تواند روی کارکرد قلب، رگ های خونی، مغز و کلیه تاثیر منفی بگذارد. طبق مطالعاتی که توسط دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد انجام شده، مصرف بیش از حد سدیم می تواند منجر به بیماری فشار خون، حمله ی قلبی و سکته شود.
برای فهمیدن این موضوع که افراد به چه میزان از سدیم دریافتی خودشان اطلاع دارند، محققان در چندیدن رستوران فست فود مستقر شده و از مشتری های نوجوان و بزرگسال سوالاتی درباره مقدار سدیم مصرفی در آن وعده غذایی مطرح کردند. رستوران ها شامل مک دونالد، برگر کینگ، ساب وی، مرغ بریان کنتاکی و دانکین دونات می شد. محققان در هنگام ورود به رستوران از مشتری ها می خواستند که رسید غذای خود را نگه دارند و در هنگام خروج درخواست می کردند که مقدار سدیم مصرفی آن غذا را تخمین بزنند.
با برسی غذاهای این رستوران ها مشخص شد که یک وعده غذایی برای افراد بزرگسال حاوی بیش از 1300 میلی گرم سدیم است، یعنی از نصف بیشترین مقدار مصرفی پیشنهادی در طی روز بیشتر است. اما تخمین افراد بطور متوسط 200 میلی گرم بود و این یعنی 650 درصد کمتر. ولی این تمام ماجرا نیست. 25 درصد از افراد در نهایت موفق به هیچ حدسی نشدند. یعنی درواقع هیچ ایده ای از اینکه چه مقدار نمک در غذایشان بوده و یا اصلا چقدر نمک در هر وعده مصرف میکنند نداشتند.
در حال حاضر قانونی وجود ندارد که رستوران ها میزان نمک استفاده شده در غذاها را به مشتریان اعلام کنند، اما به تازگی و در شهر نیویورک، چنانچه میزان سدیم از 2300 میلی گرم بیشتر باشد رستوران ها موظفند در منو این موضوع را کنار غذا بنویسند. با اینکه اطلاع رسانی در مورد نمک خوراکی ها در حال حاضر فقط در این شهر وجود دارد ولی فعالان حوزه سلامت امیدوارند مثل زمانی که مقدار کالری غذاهای فست فود مورد توجه قرار گرفت، در مورد سدیم هم این اتفاق بیفتد و در نهایت به موضوعی فراگیر تبدیل شود.
منبع :
ترجمه از سایت هلث
ترجمه از سایت تایم
برای اضافه کردن طعم شیرینی، شما لزوما به مقادیر زیادی شکر احتیاج ندارید. میوه ها و سبزیجات علاوه بر اینکه حاوی بسیاری از مواد ضروری برای بدن شما مانند فیبر، انواع ویتامین ها مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها هستند، می توانند طعم شیرین مورد نظر شما را به غذا اضافه کنند. آن ها همچنین بافت تازه ای به غذا و دسر داده و رنگ های فوق العاده ای به سس ها و اسموتی ها اضافه می کنند. این راهنما راهکارهایی را به شما ارائه می دهد تا بتوانید از شیرین کننده های طبیعی بیشتری در آشپزخانه استفاده کنید و به این وسیله میزان شکر مصرفی خود را کنترل کنید.
1- مقدار توصیه شده شکر در دستور پخت را کم کنید
وجود شکر برای بافت و طعم نان و شیرینی جات لازم است، بنابراین بهتر است بجای حذف کامل شکر، مقدار آن را کاهش دهید. شما همیشه می توانید به اندازه یک چهارم تا یک سوم از مقدار شکر در دستور پخت های استاندارد را بدون اینکه در محصول نهایی تغییر محسوسی اتفاق بیفتد حذف کنید. کم کردن این مقدار شکر از نان ها و شیرینی جات باعث می شود که شما طعم مواد تشکیل دهنده ی دیگر را بیشتر احساس کنید.
2- جایگزین کردن میوه به جای شکر
شما می توانید با اضافه کردن موز رسیده یا خرما به شکل پوره در پخت نان، کوکی ها، مافین ها، پنکیک و… نیمی از شکر پیشنهادی در دستور پخت استاندارد را حذف کنید. موز حاوی مقداری رطوبت است بنابراین شما نان و شیرینی تردتری خواهید داشت. همچنین خرما طعم شیرین و قوی و تقریبا مانند عسل دارد که برای استفاده در کلوچه ها و بیسکوئیت ها بسیار عالی است. اگر به بافت خرما علاقه دارید می توانید آن را در تکه های بسیار ریز خرد کنید، درغیراینصورت در آب جوش انداخته و پس از نرم شدن به شکل پوره درآورید.
3- متعادل کردن سس ها و اسموتی ها با میوه و سبزیجات
اضافه کردن پوره هویج، دانه های روغنی کوبیده و له شده، شیره چغندر یا سیب زمینی شیرین بجای شکر به سس گوجه یا سس های شیرین دیگر باعث می شود که علاوه بر کم کردن مقدار شکر مصرفی، طعم های دیگر غذا نیز بیشتر نمایان شوند. تکه های خرد شده درصورتی که بسیار کوچک باشند درون سس حل شده و در بشقاب قابل تشخیص نیستند. اسموتی ها با ترکیب میوه های یخ زده، ماست کم چرب، شیر و عسل یا شیرین کننده های دیگر میتوانند یک میان وعده ی بسیار مناسب باشند. شما میتوانید شیرین کننده موجود در اسموتی را با پوره سیب، چغندر یا هویج جایگزین کنید. با این کار شما ویتامین بیشتری به اسموتی اضافه میکنید و همینطور اسموتی شما رنگ بسیار بهتر و میزان شیرینی متعادل تری خواهد داشت.
4- از شیر خالص یا شیر غیرلبنی استفاده کنید.
استفاده از شیر های طعم دار بسیار رایج شده و امروزه بیش از هر زمان دیگری در رژیم غذایی ما جای گرفته اند، اما این شیر ها معمولا مقدار زیادی شکر یا شیرین کننده در خود دارند. شما میتوانید برای استفاده روزمره یا استفاه در کیک و شیرینی و نان، از شیر خالص و بدون طعم یا انواع شیر غیرلبنی مانند شیر سویا یا بادام بدون شکر بجای شیرهای طعم دار استفاده کنید.
5- از ماست پرچرب استفاده کنید
ماست پرچرب غنی، خوشمزه و آرام بخش است. این ماست برخلاف ماست کم چرب برای مزه دار شدن به شکر احتیاج ندارد. انواع ماست های کم چرب معمولا مقادیری شکر برای جبران مزه ازدست رفته درخود دارند. از ماست پرچرب میتوانید در کنار غذاهای مختلف مانند سیب زمینی کبابی استفاده کنید و به دلیل اینکه ماست پرچرب بسیار غنی تر و سیر کننده تر است شما به مقدار کمتری از ماست برای تکمیل وعده غذایی خود نیاز خواهید داشت.
6- پیش بسوی نارگیل
از نارگیل رنده شده و پودر شده یا شیر نارگیل در کوکی ها و بیسکوییت ها استفاده کنید. نارگیل مانند وانیل به خودی خود رایحه و مزه شیرینی دارد که دقیقا مناسب مصرف به عنوان یک شیرین کننده طبیعی است. البته به یاد داشته باشید که در مصرف نارگیل و شیر نارگیل زیاده روی نکنید زیرا نارگیل حاوی مقداری چربی اشباع شده است.
7- از میوه هایی که با رسیده شدن شیرین تر می شوند استفاده کنید.
برخی از انواع میوه ها با گذشت زمان و رسیده تر شدن، شیرین تر می شوند. سیب، زردآلو، موز، طالبی، انبه، هلو، شفتالو، گلابی وخرما از این دست میوه ها هستند. این میوه ها زمانی که کاملا رسیده باشند بسیار شیرین و خوشمزه هستند و به تنهایی یا بصورت بریده شده روی کیک و شیرینی و یا با ترکیب با ماست یخ زده یک دسر عالی را تشکیل می دهند. همچنین میوه های بیش از حد رسیده و آنهایی که لکه های تیره بر روی آنها قابل مشاهده است (یک مثال خوب در این مورد موز رسیده ای است که تقریبا درحال قهوه ای شدن است) بسیار شیرین بوده و در ترکیب با شیر و یا حتی بصورت پخته به شکر احتیاجی ندارند.
8- پیاز کاراملی
سرخ کردن پیاز در دمای بسیار پایین و مدت زمان طولانی باعث می شود شکر طبیعی موجود در پیاز بیرون آمده و در اصطلاح کاراملی شود. دو عدد پیاز زرد متوسط را خرد کرده یک چهارم قاشق نمک به آنها اضافه کنید. ماهیتابه را روی حرارت ملایم قرار داده و چند قاشق روغن کانولا در تابه بریزید. پیازها را برای مدت 8 دقیقه در تابه سرخ کنید و هرازگاهی بهم بزنید. سپس حرارت را به کمترین مقدار ممکن برسانید و برای 30 دقیقه دیگر به پخت ادامه دهید. در طول این مدت هر چند دقیقه پیازها را بهم بزنید. اکنون پیاز کاراملی شما آماده است. از پیاز کاراملی می توانید در طیف بسیار بزرگی از غذاها استفاده کنید.
منبع
ترجمه از سایت تایم
کپی برداری تنها با ذکر نام و لینک مجیک بادی مجاز است.
بر اساس آمارهای جهانی ، ژاپن به عنوان مسن ترین کشور دنیا شناخته شده است. مردم ژاپن چندان اهل ورزش های همگانی و رعایت دستورالعمل های تناسب اندام هم نیستند خواب مناسب و کافی هم ندارند اغلب مردم در ژاپن ، تنها ۵ ساعت در شبانه روز می خوابند. در مورد کار و تلاش هم که حتماً شنیده اید، Karoshi (مرگ از کار زیاد) ، نه تنها واژه ای آشنا بلکه تا حدودی مقبول در ژاپن محسوب می شود. جستجوی رابطه ژنتیکی هم بی نتیجه است ! چون همین مردم وقتی به آمریکا مهاجرت می کنند ، دچار همان امراضی می شوند که در ایالات متحده شایع است و عمری تقریبا برابر آمریکایی ها دارند.
راز بقا و طول عمر مفید ژاپنی ها در چیست ؟ در ذیل چهار راز را بیان می کنیم.
راز اول: تغذیه بر پایه ماهی ، سویا ، سبزیجات و میوه ها
* ژاپنی ها ماهی را کباب شده یا با روغن کانولا در زمان بسیار کوتاه و به مقدار اندک طبخ می کنند.
* ماهی های مورد علاقه ژاپنی ها : ساردین، سالمون ، Mackerel و Fresh tuna است.
* سبزیجات غنی از ویتامین سی ، آنتی اکسیدانها و مواد معدنی هستند . ژاپنی ها ، ۵ برابر آمریکایی ها سبزیجات چلیپایی (کلم بروکلی ، کلم پیچ ، گل کلم و جوانه سبزیجات) استفاده می کنند.
ژاپنی ها دیوانه سبزی هستند! مادران ژاپنی وقتی می خواهند اعضاء خانواده را زودتر به منزل بکشانند :گوشت های دریایی را در سبزی فراوان و بدون روغن بر روی اجاق می گذارند. سپس میز شام را با لوبیا سبز ، کاهو ، هویج خرد شده ، اسفناج ، چغندر ، ریشه کُنار ، شلغم ، تربچه ، ترب سفید ، قارچ ، سیب زمینی ، سبزیجات دریایی (Kombu ، Nori ، Wakame) ، گوجه فرنگی ، پودر خردل و فلفل قرمز می آرایند.
* ژاپنی ها مقدار زیادی سویا مصرف می کنند (حدود ۵۰ گرم در روز) . حجم زیادی از طرف غذای ژاپنی ها را سویا تشکیل می دهد. خواص ضد سرطانی این دانه در بسیاری از سرطانها ، خصوصاً سرطان پستان سالهاست که اثبات شده است.
* سویا ترکیب اصلی سوپ میسو و Tofu را تشکیل می دهد که تقریباً در هفته چندین بار سرو می شود. (با کلیک کردن بر روی سویا، در همین سایت بیشتر درباره سویا بخوانید.)
* مصرف میوه تازه فصل بدون هیچگونه دخالت در فرآوری از خصوصیات مردم ژاپن است. بطور کلی کیک ، بیسکوئیت ، ویفرها ، کلوچه های صنعتی در ژاپن چندان مورد استقبال نیست.
راز دوم : در رژیم غذایی ژاپنی ، نان جایگاهی ندارد.
دیگر راز بقا و طول عمر مفید ژاپنی ها سرو غذاها به همراه برنج کته است. ژاپنی ها ۶ برابر آمریکایی ها برنج می خورند. البته اغلب مواقع نه این برنج سفید آبکش بدون سبوسی که ما می شناسیم ، بلکه برنج قهوه ای ( سبوس دار ) برنج را کم نمک و بدون روغن (کته) می پزند. اینگونه مصرف برنج آنها را از چربی های ترانس ، کلسترول و فشار خون محافظت می کند. ضمن اینکه سبوس برنج منبع سرشاری از ویتامین های گروه B محسوب می شود.
راز سوم : ژاپنی ها با چشمانشان غذا می خورند!
ظروف ساده و پیاله های کوچک ، با غذاهای کم کالری و تزئین هنرمندانه، دیگر راز بقا و طول عمر مفید ژاپنی ها می باشد. این سفره آرایی بی نظیر که این روزها نمونه اش را می توانید در هایپر مارکت ها تحت نام ” سوشی” ملاحظه می کنید، هر بیننده ای را ترغیب می کند ، به جای خوردن تماشا کند. ژاپنی ها معتقدند : وقتی به این تزئین نقاشی گونه نگاه می کنید ، مغز بخشی از دریافت های دیداری را به حساب دریافت های گوارشی محاسبه خواهد کرد. به همین سادگی! اما وقتی به روش ایرانی بشقاب پت و پهنی را مقابل خود میبینیم خصوصاً اگر گرسنه باشیم ، آنرا لبریز از غذا خواهیم کرد. همواره بهانه هایی برای تا آخر خوردن این کوه غذا وجود دارد:
*اگر در مهمانی باشیم ، به خاطر اینکه میزبان احساس نکند از غذا خوشمان نیامده.
*اگر در منزل باشیم ، به خاطر اینکه اسراف نشود ! انگار وقتی همین غذای اضافی به چربی تبدیل می شود ، اسراف نیست!
برخی باورهای فرهنگی ژاپنی ها هم در این کم خوردن موثر است مثلاً :
ژاپنی ها پیاله شان را لبریز از غذا نمی کنند.
غذا را برپایه ماهیت طبیعی اش تزئین می کنند نه ظروف و اجسام روی میز .
بطور مرتب کودکانشان را تشویق می کنند وقتی ۸۰% احساس سیری می کنند ، دست از خوردن بکشند. برخلاف ما که تشویق می کنیم تا آخر بشقابشان را تمام کنند.
راز چهارم: لازم نیست کم بخورید ، فقط کافیست کم کالری بخورید.
برای آدمهای شکمو ، کم خوردن یک شکنجه است. به قول ما ایرانی ها : بعضی ها عادت دارند دایم دهانشان بجنبد. تنها ۳% مردم ژاپن چاق هستند ، در حالیکه فرانسوی ها ۱۱% و آمریکایی ها ۳۳% اضافه وزن دارند. اضافه وزن ارتباط مستقیمی با دریافت کالری اضافی دارند. با پرهیز از چیس ، پفک ، شکلات و کلوچه های مختلف و جایگزینی با میوه ها و سبزیجات می توان به راحتی می توان تا ۸۰۰ کالری در روز کمتر دریافت کرد، بدون اینکه لطمه ای به لذت خوردنتان وارد شود.
یک برنامه غذایی پیشنهادی برای افزایش طول عمر در افراد سالم :
حجامت با دستور پزشک، مصرف مکمل‌های از قبیل VIT C / VIT E / OMEGA-3/CO Q10 IMEDEEN/CALCICARE تحت نظر پزشک و اجرای برنامه غذائی سالم ؛ سلامت شما را برای مدت‌ها تضمین میکند:
- وعده سحر و ناشتا: خیسانده آلبالو و انجیر و عناب یک استکان، آب ولرم یک تا دو لیوان، موز
- صبحانه: نان سنگک ، پنیر محلی سالم، گردو تازه، چای سبز و عسل مرغوب
- بین وعده: سیب درختی، خیار، خرما
- ناهار: برنج بدون روغن یا پخته شده با کمی روغن کنجد، گوشت کبابی یا آب‌پز ( 2 بار در هفته مرغ محلی / 2 بار در هفته ماهی / 1 بار در هفته گوشت بره / 1 بار در هفته گوشت بوقلمون یا شتر مرغ / 1 بار در هفته گوشت شتر یا میگو)، کمی آبغوره و سرکه، سبزی خوردن
- عصرانه اول: ماست کم چرب، کشمش
- عصرانه دوم: شکلات تلخ، چای سبز و عسل
- شام: (3 شب در هفته: سالاد شامل کاهو ، خیار ، گوجه ، پیاز ، فلفل سبز، کلم، هویج ، گل کلم – 2 شب در هفته: حبوبات ابپز همراه با سویا – 2 شب در هفته: ماهی و میگو) روغن زیتون، سیر خام، کمی آبغوره و سرکه
- وعده آخر: آجیل خام، سیب درختی
- (مصرف آب: میانگین 8 لیوان)
- حجم غذا در هر وعده باید به اندازه‌ای باشد تا فرد قبل از سیر شدن، دست از غذا خوردن بردارد. جویدن بیشتر غذا و رعایت تناسب مواد غذائی نیز مهم است.
- پیاده روی تفریحی در ارتفاعات، شنا، ماساژ، پیاده‌روی منظم در هوای سالم، مدیریت ذهن و اجرای تمرینات رلکسیشن، در طول عمر انسان نقش دارد.
- عدم مصرف سیگار و قلیان و مشروبات الکلی و فست‌فودها، شیرینی و سرخ کردنی و… از عوامل مهم در سلامتی انسان‌ها می‌باشد.
معرفی ۱۰ ماده غذایی برای افزایش طول عمر :
اگر فکر می کنید که تسلطی بر تعداد سالهای عمر خود ندارید،کاملا در اشتباهید! چون دسته ای از عوامل وجود دارند که بود و نبود آنها کاملا بر سبک زندگی شما و در نهایت سالهای عمرتان اثر می گذارند.
یکی از مهمترین و ساده ترین تغییراتی که می توانید در شیوه ی زندگی خود بدهید،نظارت بر مواد غذایی مصرفی است.این نظارت رابطه ی مستقیم با پیشگیری از ابتلا به انواع بیماری ها و افزایش عمر دارد.در اینجا 10 ماده غذایی را که ارتباط آنها با افزایش طول عمر به طور کامل ثابت شده، معرفی می کنیم:
آجیل: دو مطالعه که توسط محققان دانشگاه هاروارد صورت گرفته، نشان می دهد که مصرف منظم و معتدل آجیل خطر ابتلا به مرگ در سنین جوانی را کاهش می دهد.چرا معتدل؟چون میزان کالری موجود در آجیل،زیاد است. در میان انواع آجیل، بادام به‌عنوان منبعی سرشار از ویتامینEو چربی‌های اشباع نشده تک زنجیره ای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی بالایی دارد. گردو نیز منبع امگا 3 است و اگر یک مشت گردو بخوریم معادل صد گرم ماهی آزاد اثربخشی دارد که می تواند از مشکلات التهابی چون التهاب مفاصل جلوگیری کند و بر تقویت حافظه نیز بسیار موثر است.
غلات کامل: نان سفید عاری از هر گونه مواد مغذی است اما نکته ی بسیار جالب توجه آن است که مصرف نان ها و ماکارونی سبوس دار با طول عمر بیشتر در ارتباطند.بر اساس یک مطالعه در ژورنالJAMA Internal Medicine مصرف هر 1 اونس اضافه از این محصولات خطر مرگ و میر ناشی از مشکلات قلبی را تا 5% کاهش می دهد.
اسفناج و گل کلم: اسفناج به دلیل داشتن ویتامین‌های آ و ث و اثرات آنتی اکسیدانی سبب طول عمر میشود و گل کلم به دلیل کلسیم بالا می تواند در ایمن‌سازی بدن برای پیشگیری از رشد سلولهای سرطانی نقش کلیدی ایفا کند. همچنین برای افرادی که زخم معده دارند بخار‌پز این نوع ماده غذایی بسیار مفید است.در تحقیقات دیگری ثابت شده،آب گل کلم موجب درمان زخم معده نیز شده است.
جلبک دریایی: تحقیقات نشان داده اند مصرف جلبک دریایی منجر به مهار التهاب در بدن، تقویت سیستم ایمنی و کاهش سرع رشد سلول های سرطانی می شود. افزایش طول عمر ژاپنی ها در میان مردم جهان به دلیل مصرف منظم جلبک دریایی است.
ماهی سالمون: این نوع ماهی حاوی ترکیباتی به نام کاروتنوئیدها است که می تواند در مقابل بیماری های عصبی محافظت ایجاد کند. (کاروتنوئیدها دسته‌ای از رنگ دانه هاهستند که در جذب نور در گیاهان نقش بسیار مهمی دارند.از کاروتنوئیدهای مهم میتوان به بتاکاروتن، آلفاکاروتن و لیکوپن و گزانتوفیل اشاره کرد.بعضی از کاروتنوئید ها مخصوصا” بتا کاروتن نقش پیش ویتامین A را ایفا کرده و در بدن تبدیل به ویتامین A می شوند. ازآنجائیکه افزایش مصرف غذاهای غنی از کاروتنوئید ها با کاهش خطر ابتلا به بعضی از بیماری های تخریبی همراه است چنین برمی آید که این مواد در بهبود عملکرد سیستم ایمنی نیز نقش ویژه ای را ایفا می کنند.)امگا 3 موجود در ماهی سالمون منجر به کاهش چشمگیر سطح التهاب در بدن، جلوگیری از سرطان، بیماری های قلبی و آلزایمر می شود.
سویا: سویا به دلیل داشتن ایزوفلاون Isoflavone (ایزوفلاون‌ها مواد گیاهی هستند که ساختار شیمیایی آنها شبیه به استروژن انسان است.) در کاهش سرطان سینه در خانم ها نقش پررنگی را ایفا می کند و برای کاهش پیامدهای ناشی از یائسگی در زنان بسیار مهم است. توصیه می شود همه افراد لوبیای سویا را به عنوان یکی از تنقلات در برنامه غذایی خود قرار دهند.
سیب: یک ضرب‌المثل انگلیسی میگوید: «خوردن یک عدد سیب در روز شما را از دکتر دور میکند».سیب سرشار از آنتی اکسیدان بوده و به دلیل وجود آنتی اکسیدانی به نام کوئرستین “Quercetin “ _مهمترین خاصیت کوئرستین خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی این ماده موجب جلوگیری از بیماری های ویروسی پرفشاری خون،اگزما،سرطان،دیابت،نقرس و … می شود_در کنار فیبر معروفی به نام پکتین_فیبر حلالی که قاتل چربی ها نیز است_ ذرات ژله ای مانندی را در خون ایجاد می کند که مواد زائد خون به آن چسبیده و دفاع می شود. این روند بهترین راه مقابله با سرطان خون نیز محسوب می شود.
تخم مرغ: مواد موجود در تخم مرغ برای پیشگیری از آب مروارید موثر است و کولین(ویتامین B4) موجود در آن به تقویت حافظه کمک می کند. مصرف به اندازه آن(به دلیل کلسترول) در پیشگیری از اختلال حواس و آلزایمر می تواند موثر باشد. تخم مرغ آب پز بهترین نوع استفاده از آن است.
سیر: سیر حاوی ترکیبات گوگرد است که سیستم ایمنی بدن را تحریک کرده و پتانسیل بالایی در نابودی تومورهای سرطانی دارد.حتی افرادی که به سرطان مبتلا هستند به دلیل خاصیتی که سیر روی سلول های سرطانی می گذارد و آنها را منهدم میکند با خوردن سیر خام طول عمرشان افزایش می یابد.خاصیت ضد انعقادی دارد و سرشار از آنتی اکسیدان است. سایر مصارف سیر شامل استفاده از آن برای درمان تب، سرفه، سردرد، شکم درد، احتقان سینوسی، نقرس، روماتیسم، هموروئید، آسم، برونشیت، تنگی نفس، فشار خون پایین، قند خون پایین، قند خون بالا و جای گزیدگی مار استفاده می شود. همچنین از سیر برای مبارزه با استرس و خستگی و حفظ سلامت کبد نیز استفاده می گردد.
لوبیا سبز: خوردن این ماده غذایی باعث می شود که فرد دچار یبوست نشود و به همراه فیبر موجود در خود چربی زائد را از بدن دفاع کرده و کلسترول خون را پایین می آورد چرا که کلسترول خود زمینه ساز بسیاری از بیماری هاست.لوبیا سبز به دلیل دارابودن ویتامین C و بتا کاروتن و فولات از تخریب DNA و تغییر سلول های روده و در نهایت سرطان روده جلوگیری می کند.ویتامین های C و بتا کاروتن علاوه بر خاصیت ضدسرطانی هردو خاصیت ضدالتهابی دارند و برای بیمارانی که دچار آسم، آرتروز استخوانی و آرتروز هستند، بسیار مفید است.
پیش بینی طول عمر با آزمایش خون
دانشمندان ادعا می کنند که آنها یک آزمایش خون را کشف کرده اند که قادر به پیش بینی طول عمر شما است. محققان دانشگاه بوستون در آمریکا می گویند که این تست انقلابی به پزشکان اجازه خواهد داد که شانس مبتلا شدن بیماران به بیماری های مربوط به سن مانند سرطان، بیماری های قلبی و دیابت را تعیین کنند. در این مطالعه، که در مجله Aging Cell منتشر شده است، 5000 نمونه خون جمع آوری گردید و آنها در برابر تحولات سلامت در هشت سال آینده مورد آنالیز قرار گرفتند. این بدان معنی است که بیماران قادر به شناسایی خطرات بهداشتی بالقوه زود هنگام در اوایل زندگی شان خواهند بود و رفتار شان را برای بهبود چشم انداز و طول عمر شان تغییر خواهند داد. دکتر پائولا سباستیانی و دکتر توماس پرلز گفتند: “این علائم تفاوت ها در نحوه پیر شدن افراد، پیش بینی پیری سالم، تغییرات در عملکرد شناختی و فیزیکی، بقا و بیماری مربوط به سن مانند بیماری های قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع 2 و سرطان را نشان می دهند. “این آزمایش شرایط را برای یک تعریف مبتنی بر مولکول از پیری نشان می دهد که اطلاعات را از نشانگرهای زیستی متعدد در حال گردش های برای تولید نشانه های مرتبط با خطر های مختلف مرگ جمع آوری می کنند. “بسیاری از نمرات پیش بینی و خطر قبلاً برای پیش بینی بیماری های خاص مانند بیماری های قلبی وجود داشته اند. “در اینجا، ما الگوهای خاص گروه نشانگرهای زیستی را نشان می دهیم که می توانند نحوه پیر شدن افراد و خطرات سندرم ها و بیماری مربوط به سن خاص را نشان دهند. “این تحقیق نشان داد که به مطالعات بیشتری بر روی گروه های زیادی از مردم نیاز است تا این یافته ها تایید شوند.
خوردن فلفل تند قرمز می تواند باعث افزایش طول عمر شود!
آیا شما به مواد غذایی تند و پر ادویه علاقه ای دارید؟ اگر چنین است، ممکن است شما طولانی تر از اطرافیانتان عمر کنید. این سخنی است که محققان کالج Larner پزشکی در دانشگاه ورمونت می گویند. آنها در یک مطالعه بزرگ آینده نگرانه به این مهم دست یافته اند که مصرف فلفل تند قرمز با کاهش 13 درصدی در آمار کلی مرگ و میر (در درجه اول در مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی یا سکته مغزی) در ارتباط است. این مطالعه علمی اخیرا در مجله PLoS ONE منتشر شده است.
در بازگشت و نگاهی به قرن های گذشته، مشخص می شود که فلفل ها و ادویه جات در گذشته در درمان بیماری ها به کار می رفته اند، اما تنها در یک مطالعه دیگر انجام شده در چین و منتشر شده در سال 2015 می باشد که مصرف فلفل قرمز و ارتباط آن با مرگ و میر قبلا مورد بررسی قرار داده شده است. این مطالعه جدید در تایید یافته های همان مطالعه های قبلی است.
بر اساس داده های سازمان بهداشت ملی و آزمون های بررسی تغذیه ای (NHANES) III که از بیش از 16000 آمریکایی که برای 23 سال پیگیری شدند جمع آوری شده است، دانشجوی پزشکی Mustafa Chopan و استاد پزشکی Benjamin Littenberg ویژگی های پایه ای شرکت کنندگان را با توجه به مصرف فلفل تند قرمز آن ها بررسی کردند. آنها دریافتند که مصرف کنندگان فلفل تند قرمز در مقایسه با کسانی که فلفل تند قرمز مصرف نمی کنند بیشتر شامل جوانان، مردان، سفید پوستان، مکزیکی ها و آمریکایی ها، متاهل ها، سیگاری ها، الکلی ها، و مصرف کنندگان سبزیجات و گوشت بیشتر، افراد دارای HDL کلسترول پایین، درآمد کم و دارای درجات تحصیلی سطح پایین تر می باشند. آنها داده ها را در یک بازه حدودی 18 – 19 سال مورد بررسی قرار داده و تعداد مرگ و میر را مشاهده کردند و سپس علل خاص فوت را مورد تحلیل و بررسی قرار دادند.
نویسندگان این مطالعه می گویند: اگر چه مکانیزمی که فلفل ها می توانند توسط آن مرگ و میر افراد را به تاخیر بیندازند به طور قطع و دقیق مشخص شده و اثبات شده نیست، اما کانال های بالقوهای گیرنده های گذرا (TRP) -که عباریند از گیرنده های اولیه ای برای مواد پرادویه ای مانند کپسایسین (جزء اصلی در فلفل تند)- ممکن است تا حدی مسئول ارتباطات و مشاهدات به دست آمده از این مطالعه باشند.
مصطفی چوپان و استاد لیتنبرگ در مطالعه مذکور آورده اند که تعدادی توضیح احتمالی برای مزایای ارائه شده در حوزه سلامت در مورد فلفل تند قرمز وجود دارد که در میان آنها این واقعیت به چشم می خورد که اعتقاد بر این است که کپسایسین به عنوان ایفا کننده نقشی در مکانیسم سلولی و مولکولی حضور دارد. این امر موجب جلوگیری از چاقی بیش از حد و بالا و پایین شدن شریان جریان خون می شود؛ و همچنین با دارا بودن خواص ضد میکروبی، کپسایسین ممکن است به طور غیر مستقیم با تغییر باکتری های روده بر روی میزبان تاثیر بگذارد.
این مطالعه در تاریخ 13 ژانویه سال 2017 انجام شده است.
مطالعه ای نشان می دهد که مصرف ایبوپروفن در چندین گونه منجر به طول عمر بیشتر می شود!
با توجه به تحقیق منتشر شده در مجله کتابخانه عمومی علوم و ژنتیک، مصرف دوز های معین ایبوپروفن موجب بیش تر شدن طول عمر گونه های متعدد می شود. دکتر Michael Polymenis گفت: “ما برای بار اول مخمر نان را که یک مدل برای بررسی پیری است مورد استفاده قرار دادیم و متوجه شدیم که مخمرهای تغذیه شده با ایبوپروفن طول عمر بیش تری دارند. سپس ما سعی کردیم همین روند را با کرم ها و مگس ها امتحان کنیم و یک طول عمر طولانی تر را در آن ها هم دیدیم. به علاوه، این ارگانیسم ها نه تنها بیش تر زندگی کردند، بلکه سالم تر هم ظاهر شدند.”
او گفت که درمان (با توجه به مقایسه با دوزهایی که برای انسان توصیه می شود) حدود 15 درصد به طول زندگی گونه ها اضافه کرده است. در انسان ها، می تواند معادل یک دوره ده ساله یا بیش تر زندگی سالم را فراهم کند. دکتر Polymenis که او نیز استاد بیوشیمی و بیوفیزیک گروه در دانشگاه A & M تگزاس است، با دکتر Brian Kennedy رئیس جمهور و مدیر عامل موسسه Buck برای تحقیقات پیرامون پیری در Novato کالیفرنیا، همراه با چندین محقق از روسیه و دانشگاه واشنگتن همکاری کرده است.
ایبوپروفن بروفن یا شکل ژلی آن، ژلوفن، یک داروی نسبتا بی خطر است که در اوایل 1960 در انگلستان درست شده است. برای اولین بار با نسخه پزشک ارائه می شد و پس از آن برای استفاده گسترده بدون نسخه در سراسر جهان در 1980 در دسترس قرار گرفت. سازمان بهداشت جهانی، ایبوپروفن را در “فهرست داروها ضروری” مورد نیاز در سیستم بهداشت اولیه قرار داد. ایبوپروفن به عنوان داروی ضد التهابی غیر استروئیدی برای تسکین درد تعریف می شود که به تب و کاهش التهاب کمک می کند.
دکتر Polymenis گفت که این پروژه سه ساله نشان داده است که ایبوپروفن در توانایی سلول های مخمر برای انتخاب تریپتوفان تداخل ایجاد می کند. تریپتوفان یک اسید آمینه یافت شده در هر سلول از هر ارگانیسم است. تریپتوفان برای انسان ضروری است که انسان آن را از منابع پروتئینی در رژیم غذایی تامین می کند.
“ما مطمئن نیستیم که چرا این عمل رخ می دهد اما این موضوع ارزش کاوش بیش تر را دارد. این مطالعه اثباتی است که نشان می دهد مواد دارویی رایج و نسبتاٌ بی خطر می توانند طول عمر ارگانیسم های متنوع انسان را افزایش دهند. بنابراین باید پیدا کردن دیگر موادی مانند ایبوپروفن حتی با توانایی بهتر در افزایش طول عمر و با هدف اضافه کردن سال های بیش تری از زندگی سالم در افراد ممکن باشد.”
“موسسه ما علاقه مند به پیدا کردن این است که چرا مردم زمانی که مسن می گردند مریض می شوند. ما فکر می کنیم که با درک این فرآیندها می توانیم مداخله هایی انجام دهیم و راه هایی برای گسترش طول عمر همراه با سلامتی در انسان ها پیدا کنیم. هدف والای ما سالم تر نگه داشتن مردم برای مدت طولانی تر و کم کردن سرعت پیری است.”
او گفت: “ما داده هایی اولیه از کرم ها داریم که نشان داده است که این دارو نه تنها طول سلامت عمر را در کرم ها نیز افزایش داده است، بلکه آن ها را سالم تر نموده است. شما می توانید این اطلاعات را از “خرمن کوبی” کرم ها اندازه گیری کنید. خرمن کوبی روش خوبی برای اندازه گیری تحرک در مدل ارگانیسم ژنتیکی است که کرم ها را در مایعی قرار می دهند تا شنا کنند. این روش به عنوان یک شاخص از اثرات مواد دارویی، مواد شیمیایی و یا جهش بر تحرک استفاده می شود و مفید بودنش در شناسایی جهش رفتاری موثرثابت شده است. اگر کرم ها سالم باشند آن ها تمایل دارند بیش تر خرمن کوبی کنند. همچنین ما می توانیم حرکت آن ها را توسط میزان بلع آن ها نیز اندازه بگیریم. به این دلیل که اگر آنها سالم باشند، پیش روی سریع تر رخ می دهد.”
” ایبوپروفن چیزی است که مردم در طی سالیان سال مصرف کرده اند و در واقع هیچ کس نمی دانست که این ماده می تواند مزایایی برای طول عمر و مدت سلامت بودن افراد داشته باشد.”
یک ساعت دویدن می تواند 7 ساعت به طول عمر شما اضافه کند!
بر اساس یک تحلیل و برسی تازه بر روی تحقیقی که درباره رابطه ورزش و مرگ زودرس انجام شده بود، دویدن بعنوان موثرترین ورزش در افزایش طول عمر و امید به زندگی معرفی شده است. بر اساس نتایج این تحقیق، دونده ها در مقایسه با غیر دونده ها 3 سال طول عمر متوسط بیشتری داشتند. این نتایج حتی در مورد کسانی که گاه و بیگاه و آهسته میدویدند و یا دچار اضافه وزن بودند صادق بود. محققان به هیچ فرم دیگری از ورزش که تا این حد تاثیری قابل ملاحظه بر روی طول عمر افراد داشته باشد برخورد نکردند.
این یافته ها بصورت یک ضمیمه بر روی تحقیقی منتشر شده است که در آن یک گروه از دانشمندان برجسته ورزشی اطلاعات بدست آمده از طیف بسیار یزرگی از آزمون های پزشکی و تناسب اندام را در موسسه کوپر دالاس مورد برسی قرار داده بودند. در آن تحقیق مشخص شده بود که دویدن، حتی به مدت روزانه 5 دقیقه با افزایش طول عمر رابطه دارد.
بعد از انتشار این یافته ها، محققان با سوال های بیشماری از سوی همکاران خود و همینطور مردم مواجه شدند. بعضی پرسیده بودند که آیا فعالیت های ورزشی دیگر مانند پیاده روی به اندازه دویدن در بالا بردن طول عمر و کم کردن ریسک مرگ زودرس موثر هستند یا نه. تعدادی از دونده های با مسافت بالا نگران این موضوع بودند که آیا دویدن در مسافت های بسیار طولانی و در ساعات متمالی تاثیر معکوس دارد و دویدن به این شکل چه ارتباطی با مرگ زودرس دارد؟ و در نهایت تعدادی این موضوع را مطرح کرده بودند که در ازای مقدار مشخصی دویدن چه مقداری به طول عمر اضافه خواهد شد؟ بعنوان مثال آیا برای کم کردن ریسک مرگ و میر برای یک سال شما باید به اندازه یک سال از وقت خود را بر روی پیست یا جاده بگذرانید؟
تحقیق جدید با هدف پاسخ دادن به این پرسش ها و موارد مشابه شروع به آنالیز داده های تحقیق موسسه کوپر و تحقیق های دیگری که در مقیاس بالا در مورد رابطه ورزش و مرگ و میر انجام گرفته بود کرد.
برسی های کلی دانشمندان بر روی این تحقیق یافته های پیشین در این زمینه را تقویت کرد. داده ها در مجموع نشان داد که دویدن صرف نظر از سرعت و مسافت طی شده، ریسک مرگ زودرس را به میزان 40 درصد کاهش می دهد. این مقدار کاهش حتی در مواردی که شخص سیگاری بوده و یا سابقه مشکلات سلامتی مثل فشار خون و چاقی داشته هم مشاهده شده است.
با استفاده از این آمار، دانشمندان مشخص کردند که اگر هر فرد غیر دونده که در این تحقیق شرکت داشته، شروع به دویدن روزانه میکرد، 16 درصد احتمال مرگ کمتر و 25 درصد احتمال حمله قلبی منجر به مرگ کمتری را تجربه می کرد.
و اما شاید در جالب ترین بخش محققان محاسبه کردند که دویدن به ازای هر ساعت، مقدار بیشتری از زمان صرف شده را به طول عمر افراد اضافه می کند.
اگر مقدار دویدن 2 ساعت در هفته که متوسط میزان ورزش در دونده های مورد برسی در تحقیق موسسه کوپر است را در نظر بگیریم، این افراد کمتر از 6 ماه زمان خالص در طول دوره حدود 40 ساله صرف دویدن خواهند کرد. این مدت دویدن در دوره ی مشابه افزایش حدود 2/3 سال در طول عمر افراد را در پی خواهد داشت. یعنی 8/2 سال عمر خالص بیشتر. (مدت زمانی که به طول عمر فرد اضافه شده و صرف دویدن نشده)
به عبارت بهتر، یک ساعت دویدن بر اساس آمار، به اندازه 7 ساعت به عمر مفید شما اضافه خواهد کرد. البته این اضافه شدن نامحدود نیست و دویدن، افراد را روئین تن و جاودان نخواهد کرد. افزایش در طول عمر هرچقدر هم که مقدار بیشتری صرف دویدن کنید از حدود 3 سال فراتر نخواهد رفت.
خبر خوب این است که بر اساس اطلاعاتی که دانشمندان برسی کرده اند، دویدن طولانی مدت تاثیر معکوس روی میزان عمر افراد ندارد. بهبود در طول عمر و افزایش در امید به زندگی با 4 ساعت دویدن در هفته به مقدار بهینه خود می رسد ولی با طولانی تر شدن مدت زمان دویدن از این مقدار کاسته نمی شود.
همچنین محققان دریافتند که انواع دیگر ورزش بطور قابل ملاحظه ای در افزایش امید به زندگی و طول عمر موثر هستند اما این مقدار به اندازه تاثیر دویدن نیست. پیاده روی، دوچرخه سواری و فعالیت های مشابه حتی اگر به اندازه دویدن انرژی مصرف کنند معمولا ریسک مرگ زودرس را در حدود 12 درضد کاهش می دهند. اینکه چرا دویدن تا این حد خاص و ویژه در کاهش مرگ زودرس موثر است هنوز کاملا مشخص نیست اما یک دلیل احتمالی ممکن است این باشد که دویدن بسیاری از عوامل ریسک معمول در مرگ زودرس را از بین می برد. عواملی از جمله فشار خون بالا و چربی بدن بخصوص چربی در ناحیه میانی بدن. دویدن همچنین آمادگی هوازی را نیز افزایش می دهد و آمادگی هوازی بالا یکی از شناخته شده ترین شاخص ها در در سلامتی طولانی مدت افراد است. البته یافته ها در این تحقیق به این معنی نیست که دویدن عاملی است که مستقیما باعث افزایش در طول عمر می شود بلکه این کار را با استفاده از عوامل دیگر مانند تغییر در سبک زندگی انجام میدهد که نقش پررنگی در تعیین میزان طول عمر افراد دارد.
در نهایت یافته های این تحقیق نشان داد که دویدن علاوه بر مزایای بیشماری که برای سلامتی ما دارد، می تواند چندین سال به عمر ما اضافه کند.
افرادی که ۱۴ سال کمتر از بقیه عمر می کنند!
دکتر سید کاظم فرهمند در همایش هفته ملی بدون دخانیات که با حضور رئیس، معاونین و مدیران دانشگاه و جمعی از مدیران سایر بخش های توسعه برگزار شد برگزار شد ضمن اشاره به اینکه اولین علت مرگ و میر در دنیا بیماری های قلبی و عروقی است گفت: استعمال مواد دخانی به ویژه سیگار نقش مستقیم در ابتلاء به بیماریهای قلبی و عروقی دارد.
قائم مقام معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، کنترل مصرف دخانیات را مسئله ای چند بعدی خواند و بر ضرورت اجرای برنامه های فرهنگی در کنار برخوردهای قهری تاکید نمود. وی در ادامه بر مشارکت فعال همه سازمان ها و ارگان ها جهت کنترل عرضه و مصرف دخانیات تاکید نمود و گفت: هدف سازمان جهانی بهداشت و متولیان سلامت از برگزاری این مناسبت ها و روزهای جهانی و ملی، حساس سازی و حمایت طلبی جامعه و مدیران و سیاستگذاران می باشد.
دکتر فرهمند مصرف سیگار را دروازه ورود استفاده مواد مخدر ذکر نمود و گفت عوامل مختلفی از جمله عوامل خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و روانشناختی در گرایش افراد به سوی مصرف دخانیات دخیل می باشند که عامل فرهنگی در این خصوص دارای اهمیت ویژه ای است.
افراد سیگاری نسبت به غیر سیگاری ها ۱۴ سال کمتر عمر می کنند
عضو هیات علمی و متخصص پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز در این همایش با اشاره به اینکه افراد سیگاری نسبت به غیرسیگاری ها ۱۴ سال کمتر عمر می کنندگفت: مصزف دخانیات اصلی ترین عامل خطر مرگ در دنیاست.
دکتر محمد خواجه دلوئی خاظر نشان کرد: طبق بررسی های انجام شده پیش بینی می شود در سال ۲۰۳۰ آمار مرگ و میر به علت مصرف دخانیات به ۸ میلیون نفر برسد. وی در ادامه ضمن اشاره به مضرات دود دست دوم جهت افراد غیرسیگاری که در معرض دود سیگار قرار می گیرند، اظهار داشت: سالانه ۶۰۰ هزار مرگ به دلیل عوارض دود دست دوم در دنیا اتفاق می افتد. عضو هیات علمی دانشگاه با اشاره به روند رو به رشد تعداد افراد سیگاری در دنیا گفت: در حال حاضر یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون سیگاری در دنیا وجود دارند که این رقم در سال ۲۰۲۵ به یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون نفر خواهد رسید. دکتر خواجه دلوئی در ادامه با توجه به کاهش سن شروع مصرف دخانیات در کشور گفت: سن شروع مصرف سیگار در کشور ایران ۱۱ سال است که این مسئله اهمیت فرهنگ سازی و شروع اطلاع رسانی و آموزش را از مقاطع پایین تر و در مهد کودک ها نشان می دهد.
دانشمندان موفق به جوان سازی سلول های پیر در کودکان مبتلا به بیماری پیرکودکی شدند.
با استفاده از تکنولوژی های جدید، محققین تگزاسی موفق به ابداع روشی شدند که بسیاری از نشانه های پیری سلولی در کودکان مبتلا به پیرکودکی را از بین می برد. پیرکودکی یا پروگریا یک بیماری ژنتیکی نادر است که باعث پیری بسیار سریع و پیش از موعد و مرگ زودرس می شود.
تیمی از موسسه تحقیقاتی پزشکی هیوستون در تگزاس با انتشار مقاله ای در مجله کالج کاردیولوژی آمریکا از نتایج این یافته پرده برداری کرد.
در این پژوهش، محقق ارشد دکتر جان کوک، رییس بخش علوم قلبی عروقی و همکارانش بر روی سلول های کودکان مبتلا به پیرکودکی مطالعه کردند تا اطلاعات بیشتری درباره فرایند پیری و کارکرد آن کسب کنند. آنها اعتقاد دارند که این یافته ها می تواند سرانجام به روشی برای متوقف کردن مشکلات ناشی از پیری و حتی معکوس کردن روند پیری منتج شود.
پروگریا یا پیرکودکی یک بیماری بسیار نادر است که به دلیل جهش هایی در ژن LMNA بوجود می آید. جهش ژنی تقریبا همیشه بطور تصادفی و خود بخود اتفاق می افتد و ربطی به ارث بردن از والدین ندارد. تخمین زده می شود که تا کنون کمتر از 250 کودک با این بیماری در سراسر جهان متولد شده اند.
کودکان مبتلا به پیرکودکی در هنگام تولد طبیعی به نظر می رسند امادر طول یک سال نشانه های فیزیکی متفاوتی در آن ها ظاهر می شود. نشانه هایی مانند نرخ رشد فیزیکی پایین، بی مویی، بینی پهن، و صورت و فک کوچکتر نسبت به بدن.
پروگریا، تلومرها و پیری سریع
کودکان مبتلا به پروگریا همچنین نشانه ها و عوارض بیماری هایی که اغلب در سنین پیری اتفاق می افتد را نیز تجربه می کنند. مانند مشکلات شدید و پیشرفته قلبی عروقی، خشکی مفصل ها، و در رفتگی های لگن. بسیاری از این بیماران پیش از رسیدن به سنین نوجوانی در اثر سکته قلبی می میرند.
دکتر کوک توضیح می دهد که چگونه این کودکان در سنین 13، 14، و 15 سالگی در اثر حمله قلبی می میرند. وی هدف از این مطالعه را اینگونه بیان می کند: “ما می خواستیم کاری انجام دهیم تا کیفیت زندگی این کودکان بهبود پیدا کرده و طول عمر آن ها افزایش پیدا کند. بنابراین شروع به مطالعه بر روی سلول های آن ها کردیم تا ببینیم آیا راهی هست که ما بتوانیم عملکرد این سلول ها را بهبود ببخشیم یا نه”
نقطه شروع برای تحقیقات در مورد بیماری هایی که توسط یک ژن معیوب بوجود آمده اند معمولا شامل تلاش برای اصلاح ژن و یا تغییر پروتئینی است که برای این منظور کد گذاری شده است. با این حال دکتر کوک و همکارانش تصمیم گرفتند که رویکرد متفاوتی را برای رویارویی با این مشکل در پیش بگیرند : آن ها بر روی تلومرها تمرکز کردند.
تلومرها شامل دی ان ای و ساختارهای پروتئینی هستند که در انتهای کروموزوم ها و درهر دوطرف آن ها برای حفاظت از ژنوم قرار دارند. تلومرها را می توان به پوشش های پلاستیکی که برای جلوگیری از ساییده شدن و باز شدن در انتهای بند کفش قرار می دهند تشبیه کرد.
تلومرها با بالا رفتن سن کوتاه تر می شوند. با هر تقسیم سلولی، بخش کوچکی از تلومر از بین می رود. هنگامی که طول تلومر از حد طبیعی کوتاه تر شد، سلول به پایان زندگی خود رسیده و تقسیم سلولی متوقف می شود، ویا وارد یک فرایند برنامه ریزی شده مرگ سلولی به نام آپوپتوز می شود.
تلومرهای کوتاهتر باعث ایجاد نرخ های بالاتری از این بیماری هستند و از عوامل کوتاه شدن چرخه زندگی به شمار می روند. به این جهت است که طول تلومر همانند یک ساعت بیولوژیک می تواند طول عمر سلول و یا ارگانیزم را تخمین بزند.
تیم تحقیقاتی متوجه شد سلول های کودکانی که به پروگریا مبتلا هستند، تلومرهای بسیار کوتاه تری دارند. تیم تصمیم گرفت که فعالیت خود را بر روی بهبود عملکرد این سلول ها، واکنش ان ها به استرس و قابلیت تقسیم شدن آن ها از طریق افزایش طول تلومرها متمرکز کند.
دکتر کوک شرح می دهد که تمام مواردی که برای کودکان مبتلا به پروگریا اتفاق می افتد، در نهایت با بالا رفتن سن و فرسایش تلومرها برای همه ی ما اتفاق خواهد افتاد. تنها تفاوت این است که روند فاسد شدن تلومرها و پدیدار شدن عوارض در این کودکان بسیار سریع اتفاق می افتد.
تیم برای رسیدن به اهداف تعیین شده از یک تکنولوژی جدید به نام درمان شناسی مبتنی بر RNA استفاده کرد. در این روش مولکول های کوچکی به داخل سلول ها فرستاده می شوند تا تظاهر ژنی سلول را تغییر دهند. به این ترتیب آنها قادر هستند سلول هایی را از بیماران مبتلا به پروگریا گرفته و برای تولید تلومراز از آن ها استفاده کنند. تلومراز پروتئینی است که طول تلومرها را افزایش می دهد.
در چند روز اول پس از شروع این درمان، سلول ها تغییرات بسیار ملموسی را از خود نشان می دهند که بر روی چرخه زندگی و عملکرد آن ها تاثیر قابل توجهی دارد. دکتر کوک عنوان می کند که از اینکه این درمان تا چه حد موثر بوده است شگفت زده شده است. ” ما انتظار دیدن چنین تاثیر چشمگیری بر روی قابلت تقسیم سلول ها را نداشتیم.” وی اضافه کرد: “آن ها به شکل طبیعی تقسیم شده و کار می کردند. در واقع ما علاوه بر طولانی کردن چرخه عمر، کارکرد های آن ها را نیز بهبود بخشیدیم.”
تیم همچنین تاثیرات سلولی در رویکرد جدید RNA تراپی را با درمان های حال حاضر در ایالات متحده مقایسه کرده و به اختلاف های چشمگیری برخورد کردند.
“روش ما تاثیر بسیار چشمگیرتری بر روی تمامی جنبه های پیری سلولی داشت. ما بطور محسوسی قابلیت تقسیم سلولی را بهبود بخشیده و روند تولید پروتئین های فاسد کننده را عکس کردیم. تمام نشانه های پیری سلولی که در این روش مورد نظر ما بود از بین رفته و به صورت عکس در آمدند.” دکتر جان کوک
دکتر کوک شرح می دهد که بسیاری از بیماری هایی که وی به عنوان یک پزشک با آن ها مواجه شده است نتیجه پیری هستند. به عنوان مثال عامل خطر اصلی در بیماری های قلبی عروقی که دلیل اول در سکته و حملات قلبی هستند و یک سوم کل مرگ و میر در آمریکا را شامل می شوند، پیری است.
وی پیشنهاد می کند همانطور که تحقیقات نشان داد که درمان مبتنی بر RNA می تواند روند کوتاهی تلومرها را برعکس کرده و طول آن ها را در سلول ها ی کودکان مبتلا به پروگریا افزایش دهد، این امکان وجود دارد که در مورد بسیاری از مشکلات ناشی از پیری نیز از این روش بهره برد.
او و همکارانش معتقد هستند که می توانند در مدت زمان بسیار کوتاهی، در حدود چند سال، روش های مفیدی را از نتایج این مطالعه استخراج کنند.
دکتر کوک: “قدم بعدی ما حرکت به سمت کاربرد این درمان بصورت استفاده کلینیکی خواهد بود.” وی اضافه می کند: “برنامه ما ارتقای درمان های سلولی حاضر است. درمان هایی که نه تنها باعث زندگی راحت تر برای این کودکان می شود بلکه بر روی طیف بسیار وسیعی از مشکلات ناشی از پیری نیز تاثیر خواهد گذاشت.”
ورزشهایی که موجب افزایش عمر می شود و روند پیری را کند می کند.
بررسی‌های اخیر نشان داده است که انجام ورزش‌های کوتاه مدت و شدید باعث میشود که آسیب‌هایی که در طول زمان به میتوکندری وارد میشود کمتر شود. همچنین ورزش‌های کوتاه مدت نسبت به روش‌های قدرتی ژن‌های بیشتری را تغییر میدهد که باعث کمتر شدن سرعت روند پیری میشود. به نقل از سایت Care2 ، بررسی‌های اخیر نشان داده است که روش‌های کوتاه مدت و شدید 400 ژن را فعال میکنند. این در حالی است که وزنه زدن 33 ژن و ورزشهایی با شدت متوسط 19 ژن را فعال میکنند. این ژن ها بر کارکرد میتوکندری تاثیر گذارند و در نهایت پروسه پیری را کندتر میکنند.
فاکتورهای مسمومیت‌های محیطی، غذای ناسالم، نداشتن فعالیت، استرس و … باعث سرعت پیدا کردن روند پیری میشود. در ورزش‌های کوتاه مدت و شدید (HIIT) فرد با شدت 100 درصد اما در زمان بسیار کوتاه ، یک حرکت ورزشی را انجا م میدهد و بعد یک استراحت کوتاه انجام میدهد.HIIT یکی از بهترین ورزش‌ها برای سوزاندن چربی‌های بدن است.
منابع :
ترجمه از https://mobile.nytimes.com
ترجمه از ساینس دیلی
ترجمه از : https://www.sciencedaily.com
ترجمه از : http://www.medicalnewstoday.com
نوداد
چمپکس نیوز
فرتاک نیوز
ایسنا
در صورت کپی برداری نام مجیک بادی به همراه آدرس سایت ذکر شود.
مردانی که دچار اختلال در متابولیسم قند هستند باید از خوردن غذاهای دارای کربوهیدرات بالا در شب اجتناب کنند. با توجه به مطالعه تغذیه ای که قسمتی از تحقیقات پیرامون دیابت در موسسه آلمانی تغذیه انسان (DIfE) است، اصطلاحا ساعت داخلی بدن نیز چگونگی واکنش نشان دادن بدن به مواد غذایی غنی از کربوهیدرات را در افراد با اختلال متابولیسم قندی تحت تاثیر قرار می دهد. برای مثال، در مردانی که از قبل مبتلا به دیابت بوده اند، مصرف فراوان غذاهای حاوی نشاسته و قند در شب تاثیری منفی بر تنظیم قند خون آن ها داشته است. در مقایسه با این مسئله، در شرکت کنندگان سالم مطالعه، زمان مصرف کربوهیدرات نقش عمده ای در تنظیم قند خون بازی نکرده است.
برای مدتی طولانی این باور شناخته شده بود که ساعت داخلی بدن نقش مهمی در تنظیم فرایند های متابولیکی بدن بازی می کند و این سوخت و ساز گلوکز است که منجر به یک ریتم روزانه می شود. علاوه بر این، مطالعات اخیر روی جوندگان نشان می دهد که ساعت داخلی بدن همچنین روی چگونگی سوخت و ساز بدن در پاسخ به مصرف کربوهیدرات یا چربی تاثیر می گذارد و برگرفته از دیدگاه سلامتی، چارچوب های زمانی خاصی برای مصرف کربوهیدرات بالا و یا یک رژیم غذایی با چربی بالا مناسب تر از دیگر زمان ها هستند. به طور مشابه، مطالعاتی که از مشاهدات روی انسان ها بدست آمده به این موضوع پی برده است که افرادی که صبح ها کربوهیدرات بالا با میزان کم چربی می خورند، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 یا سندرم متابولیک را در خودشان کاهش می دهند. حالت دوم با علائمی مانند انباشتگی چربی بیش از حد در شکم، فشار خون بالا، و اختلال متابولیسم قندی و چربی همراه است. با این حال، ارتباط دقیق بین نوع رژیم غذایی و تنظیم شبانه روزی متابولیسم قند هنوز به اندازه کافی بررسی نشده است.
به منظور پیدا کردن اطلاعات بیشتر در مورد مکانیسم های فیزیولوژیکی این تداخل، دانشمندان در DIfE مطالعه تغذیه ای را روی مجموعا 29 مرد انجام داده اند. آن ها به طور میانگین افرادی 46 ساله با شاخص حجم بدنی به طور متوسط 27 بودند، بدین معنی که اضافه وزن آن ها طبیعی بوده است. در 11 نفر از شرکت کنندگان، دانشمندان یک اختلال متابولیسم گلوکزی را در آغاز مطالعه شناسایی کردند. این بدان معنی است که در این شرکت کنندگان سطح قند خون ناشتا از قبل افزایش یافته بوده و یا پس از یک آزمایش بارگذاری، قند خون آن ها به طور قابل توجهی آهسته تر از حالت عادی کاهش یافته است. در مقابل، در قند خون 18 شرکت کننده باقی مانده در مطالعه، اختلالی وجود نداشته و تغییرات میزان قند آن ها طبیعی بوده است.
در طول مطالعه شرکت کنندگان دو رژیم غذایی مختلف A و B را هرکدام برای چهار هفته دنبال کردند. هر دو رژیم با یک مقدار مساوی حاوی کالری، کربوهیدرات، چربی و پروتئین ارائه شد اما زمانی از روز که در آن شرکت کنندگان عمدتا کربوهیدرات یا چربی مصرف کردند متفاوت بوده است. بنابراین، با توجه به رژیم غذایی طرح A، شرکت کنندگان غذاهای غنی از کربوهیدرات را صبح تا ساعت 1:30 و سپس غذا های با چربی بالا را از 16:30-22:00 مصرف نمودند. با توجه به رژیم غذایی طرح B آن ها غذاهایی با چربی بالا را در صبح و در بعد از ظهر و شب مواد با کربوهیدرات بالا خوردند. همراه با تغییر رژیم غذایی مربوطه، دانشمندان مقادیر متفاوت متابولیکی را در شرکت کنندگان مورد بررسی قرار دادند.
نویسنده اول این مطالعه گفت “همانطور که مطالعه ما نشان می دهد، حداقل برای مردان مبتلا به اختلالات متابولیسم قندی، زمانی از روز که مصرف یک وعده غذایی با کربوهیدرات بالا صورت گرفته است، مهم می باشد. هنگامی که ما اندازه گیری های قند خون را در دو روش رژیم غذایی مقایسه کردیم، دیدیم که سطح قند خون در رژیم غذایی B به طور متوسط 7.9 درصد بالاتر از میزان اندازه گیری شده بعد از رژیم غذایی A (که در آن شرکت کنندگان وعده غذایی با چربی بالا را در هنگام عصر میل کردند) بوده است. جالب است که اگر چه ما به طور کلی متوجه کاهش در تغییرات قند در طول این دوره از روز چه در فرد سالم و چه در افراد مبتلا به اختلال متابولیسم گلوکز شدیم، اما قادر به مشاهده این اثرات خاص در مردان سالم نبوده ایم. با این حال این اثرات خیلی بیش تر از انتظار ما در گروه دوم ظاهر شد.”
متخصص غدد Pfeiffer رییس گروه تغذیه بالینی در DIfE گفت: “به این ترتیب ریتم شبانه روزی آزاد شدن هورمونی روش واکنش بدن ما را به کربوهیدرات تحت تاثیر قرار می دهد.” به همین دلیل متخصص دیابت Rudovich و Pivovarova دانشمند توصیه می کنند که بخصوص افرادی که از قبل دچار اختلال متابولیسم قندی بوده اند، باید خود را با ساعت داخلی بدنشان تنظیم کنند و از خوردن وعده های غذایی با کربوهیدرات بالا در شب جلوگیری نمایند.
منبع: ترجمه ازساینس دیلی