همیشه گرسنه هستید؟ ممکن است مقصر نمک باشد!
همه می دانند که غذاهای شور شما را تشنه می کنند اما در یک تحقیق جدید مشخص شده وقتی که افراد میزان سدیم دریافتی خود را در بلند مدت افزایش می دهند، در عمل آب کمتری خواهند نوشید. و این تنها یافته غافلگیر کننده در این تحقیق نیست. به گفته محققان، سطوح بالای سدیم می تواند احساس گرسنگی را تشدید کند. این موضوع باعث تقویت این احتمال شده که رژیم های با سدیم بالا با اضافه وزن و چاقی ارتباط دارند.
این کشف غیر معمول که مصرف نمک اشتها را تقویت و تشنگی را کاهش می دهد به بیش از صد سال باورهای علمی و عرفی در این زمینه پایان می دهد. این یافته ها هفته گذشته بصورت مجموعه ای از دو مقاله در مجله تحقیقات پزشکی به چاپ رسیده است.
در مقاله اول محققان آلمانی و آمریکایی بر روی 10 فضانورد روسی که به مدت 2 سال در برنامه های شبیه ساز پرواز شرکت کرده بودند تحقیقاتی انجام دادند. این افراد برای ماه ها در یک محیط کنترل شده زندگی کرده بودند و بنابراین برای تحقیقات متابولیک و تغذیه ای بسیار ایده آل بشمار می رفتند. محققان می خواستند آزمایش کنند که اگر میزان نمک مصرفی فضانوردان را از 12 گرم در روز (مشابه رژیم غذایی معمول در روسیه) به 6 گرم در روز (مقدار توصیه شده توسط متخصصان حوزه سلامت) برسانند چه اتفاقی خواهد افتاد. اطلاعات پیشین در این زمینه نتیجه گیری می کرد که با کاهش سطح سدیم، افراد کمتر تشنه شده و آب کمتری می نوشند. اما این چیزی نبود که در عمل اتفاق افتاد. درعوض فضانوردان زمانی که در رژیم با نمک بالا بودند آب کمتری می نوشیدند که نشان از این داشت که در آن زمان ها بدن آنها آب بیشتری را تولید و ذخیره می کرده است. این موضوع با باور پیشین که تصور میشد بدن آب بیشتری را برای دفع نمک از دست می دهد تناقض داشت.
طبق گفته های دکتر جینز تیتزه استاد پزشکی و فیزیولوژی مولکولی و زیست فیزیک دانشگاه وندربیلت و محقق ارشد در این مقاله، این یافته ها اگرچه غیرمنتظره بوده اما چندان هم عجیب نیست. اینکه بدن انسان در رژیم های پرنمک می خواهد از اتلاف آب جلوگیری کند کاملا قابل تصور است بنابراین کلیه ها باید راهی برای افزایش حجم آب پیدا کنند و در این حالت با افزایش حجم آب در بدن، شما کمتر تشنه خواهید شد.
نکته عجیب دیگری که در این تحقیق مشخص شد این بود که زمانی که سطح نمک در بدن فضانوردان بالا می رفت احساس گرسنگی هم تقویت می شد، حتی با وجود اینکه مقدار مشابهی کالری و مواد غذایی به آنها داده شده بود. دکتر تیتزه توضیح می دهد که این امر ممکن است بخاطر انرژی بیشتری باشد که بدن برای نگهداری و ذخیره آب نیاز دارد. وی اضافه می کند: “به باور من اگر ما غذای بیشتری به فضانوردان می دادیم آنها شروع به پرخوری کرده و نهایتا دچار اضافه وزن می شدند.”
در مقاله دوم، محققان به نتایج مشابهی اما این بار با آزمایش بر روی موش ها دست یافتند. در این آزمایش ها آنها متوجه شدند موش های با رژیم پر نمک غذای بیشتری نسبت به موش هایی که رژیم کم نمک داشتند می خوردند. آنها همچنین متوجه شدند که رژیم پرنمک با شکست و تجزیه پروتئین در بافت های ماهیچه ای ارتباط دارد. در این حالت پروتئین تبدیل به اوره می شود؛ ماده ای که به کلیه در جذب مجدد مایعات و جلوگیری از اتلاف آب در هنگام دفع نمک کمک می کند. این شکست و تجزیه با افزایش در مقدار گلیکوکورتیزویدها اتفاق می افتد، ترکیب هایی که با پیشرفت بیماری هایی مانند دیابت، چاقی، بیماری های قلبی و پوکی استخوان ارتباط دارند. این موضوع بسیار مهم است زیرا دانشمندان تا به امروز بیشتر روی نقش و تاثیر نمک بر فشار خون بالا تمرکز کرده بودند اما این یافته ها نشان داد که خطرات بیشتری وجود دارد. اگر رژیم پرنمک باعث افزایش در مقدار گلیکوکورتیزویدها شود (و حتی در صورت عدم تغییر در فشار خون) می تواند فرد را مستعد مشکلات حاد سلامتی کند و همینطور ریسک ابتلا به ناهنجاری های سوخت و ساز را افزایش می دهد، ترکیبی خطرناک از فاکتورهای ریسک ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت.
هنگامی که صحبت از تاثیرات کوتاه مدت غذاهای پرنمک می شود، باورهای پیشین هنوز صادق هستند. اگر شما یه ظرف بادام زمینی شور را جلوی فردی بگذارید، او احتمالا بعد از خوردن آن نوشیدنی طلب می کند، اما طبق یافته های این تحقیقات، افراد با رژیم های غذایی شور در طی چند ماه و یا حتی در 24 ساعت آب بیشتری ذخیره کرده و کمتر خواهند نوشید.

در یک گزارش تفسیری ضمیمه، دکتر مایک رندل استاد پزشکی دانشگاه هاروارد می نویسد که تحقیقات جدید باورهای عمومی در مورد اینکه چطور سدیم و سطح مایعات بر روی هم تاثیر دارند را به چالش کشیده است. او همچنین خاطرنشان می کند که تغییر در میزان نمک مصرفی، سوخت و ساز پروتئین و چربی را تغییر داده و عادت های خوردن و نوشیدن ما را عوض خواهد کرد. هرچقدر بیشتر درباره این تغییرات اطلاعات وجود داشته باشد به دانشمندان برای پیدا کردن درمان هایی برای بیماریهای مرتبط مثل فشار خون بالا و حملات قلبی کمک بیشتری خواهد شد.
دکتر تیتزه اعتقاد دارد این موضوع ممکن است به پزشکان در کشف ارتباط بین نمک و اضافه وزن کمک کند. البته این موضوع هم حائز اهمیت است که بیشترین سدیم مصرفی در رژیم های غذایی از نمکدان روی سفره ناشی نمی شود، بلکه از غذاهای آماده و فراوری شده به بدن وارد می شود که همچنین حاوی مقادیر بالایی شکر، چربی اشباع شده و کربوهیدرات های ساده هستند. بنابراین با وجود اینکه دلایل زیادی برای کنار گذاشتن این غذاها از رژیم غذایی روزانه وجود دارد این تحقیقات حتی یک دلیل دیگر نیز به دلایل پیشین اضافه می کند. بنابراین کاهش سدیم دریافتی که از طریق غذاهای بسته بندی شده و صنعتی و غذاهای آماده وارد بدن می شود می تواند از تغییرات مضر بر روی متابولیسم و اشتها جلوگیری کند.
در انتها دکتر تیتزه یه راهکار کلی در مورد کاهش مصرف سدیم و مدیریت وزن بدن ارائه می کند: “اگر شما از هر چیزی مقداری کمتر بخورید، بصورت خودکار مقدار کمتری سدیم وارد بدن شما می شود. بنابراین توصیه من این است که درکل کمی بیشتر ورزش کنید و کمی کمتر بخورید.”

نمک غذای شما 6 برابر بیشتر از آن چیزی است که تصور می کنید
چه مقدار نمک در نهار شما بوده؟ هر حدسی که بزنید، به مقدار بسیار زیادی از واقعیت فاصله خواهد داشت. در یک مطالعه جدید که در مجله Appetite منتشر شده، مطالعه گر ها بیرون چندین رستوران فست فود از مشتریان خواسته اند حدس بزنند که چه مقدار سدیم در وعده غذایی شان مصرف کرده اند. نتیجه این مطالعه بیشتر محققان را دچار شگفتی کرد، پاسخ ها تقریبا همیشه 6 برابر کمتر از مقدار واقعی بود.
این موضوع ممکن است به این دلیل باشد که افراد تمایل ندارند که از نمک زیاد در هنگام آشپزی در خانه استفاده کنند، اما رستوران ها از مقدار بسیار زیادی نمک برای بهبود طعم غذای خودشان استفاده می کنند. آن ها همچنین از نمک به عنوان ماده نگهدارنده جهت بالا بردن مدت زمانی که غذا قابل مصرف است استفاده می کنند، بنابراین حتی غذاهایی که شور نیستند مثل کلوچه ها ، دونات ها و نان می توانند حاوی مقدار زیادی نمک باشند. در نتیجه افراد نمی توانند تخمین صحیحی از مقدار نمک موجود در غذا های آماده و فست فود داشته باشند.
نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که افراد بیش از حد نمک مصرف می کنند. طبق توصیه سازمان های بهداشتی در ایالات متحده هر فرد نباید بیشتر از 2300 میلی گرم سدیم در روز مصرف کند، یعنی چیزی در حدود یک قاشق چایی خوری. اما مطالعات نشان می دهند افراد بطور متوسط 3600 میلی گرم سدیم در روز مصرف می کنند. مصرف بیش از اندازه نمک باعث می شود که بدن آب بیشتری ذخیره کند که این موضوع باعث بالا رفتن فشار خون شده و می تواند روی کارکرد قلب، رگ های خونی، مغز و کلیه تاثیر منفی بگذارد. طبق مطالعاتی که توسط دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد انجام شده، مصرف بیش از حد سدیم می تواند منجر به بیماری فشار خون، حمله ی قلبی و سکته شود.
برای فهمیدن این موضوع که افراد به چه میزان از سدیم دریافتی خودشان اطلاع دارند، محققان در چندیدن رستوران فست فود مستقر شده و از مشتری های نوجوان و بزرگسال سوالاتی درباره مقدار سدیم مصرفی در آن وعده غذایی مطرح کردند. رستوران ها شامل مک دونالد، برگر کینگ، ساب وی، مرغ بریان کنتاکی و دانکین دونات می شد. محققان در هنگام ورود به رستوران از مشتری ها می خواستند که رسید غذای خود را نگه دارند و در هنگام خروج درخواست می کردند که مقدار سدیم مصرفی آن غذا را تخمین بزنند.
با برسی غذاهای این رستوران ها مشخص شد که یک وعده غذایی برای افراد بزرگسال حاوی بیش از 1300 میلی گرم سدیم است، یعنی از نصف بیشترین مقدار مصرفی پیشنهادی در طی روز بیشتر است. اما تخمین افراد بطور متوسط 200 میلی گرم بود و این یعنی 650 درصد کمتر. ولی این تمام ماجرا نیست. 25 درصد از افراد در نهایت موفق به هیچ حدسی نشدند. یعنی درواقع هیچ ایده ای از اینکه چه مقدار نمک در غذایشان بوده و یا اصلا چقدر نمک در هر وعده مصرف میکنند نداشتند.
در حال حاضر قانونی وجود ندارد که رستوران ها میزان نمک استفاده شده در غذاها را به مشتریان اعلام کنند، اما به تازگی و در شهر نیویورک، چنانچه میزان سدیم از 2300 میلی گرم بیشتر باشد رستوران ها موظفند در منو این موضوع را کنار غذا بنویسند. با اینکه اطلاع رسانی در مورد نمک خوراکی ها در حال حاضر فقط در این شهر وجود دارد ولی فعالان حوزه سلامت امیدوارند مثل زمانی که مقدار کالری غذاهای فست فود مورد توجه قرار گرفت، در مورد سدیم هم این اتفاق بیفتد و در نهایت به موضوعی فراگیر تبدیل شود.

منبع :
ترجمه از سایت هلث
ترجمه از سایت تایم

میوه طبیعی و سالم است! سرشار از فیبر و آنتی اکسیدان های ضد سرطانی است! اما قبل از اینکه میوه را گاز بزنید هشدارهای مهمی هست که باید در نظر بگیرید. در ادامه می خواهیم 7 نکته بسیار مهم را در مورد مصرف میوه ها با شما در میان بگذاریم. همراه ما باشید!

استرس یا تنیدگی یا فشار روانی در روان شناسی به معنای فشار و نیرو است و هر محرکی که در انسان ایجاد تنش کند، استرس زا یا عامل تنیدگی نامیده می شود. هر چالش یا تهدیدی برای ما رفاه افراد به عنوان استرس تلقی می شود و هرچند در باور عموم مردم به عنوان یک پدیده منفی نقش بسته اما شاید تعجب کنید اگر بدانید که زندگی بدون آن می تواند خسته کننده و حتی بی معنی باشد یعنی استرس هم جنبه مثبت دارد و هم جنبه منفی. اما آنچه بیشتر در سلامت روان به آن توجه می شود جنبه منفی آن است که می تواند منجر به اختلالات روان شود.

**هنگام استرس چه اتفاقی در بدن می افتد؟
استرس به احساس فرد نسبت به یک موقعیت گفته می شود در حالیکه عوامل ایجاد کننده اش، مانند سر و صدا در محیط پیرامون وجود دارند. هنگامی که فرد دچار استرس می شود بدن مقادیر زیادی از مواد شیمیایی مختلف مانند کورتیزول، آدرنالین و نورآدرنالین تولید می کند که موجب افزایش ضربان قلب، آمادگی عضلانی، افزایش تعریق و هشیاری می شود که همه این عوامل کمک می کند که انسان در یک وضعیت خطرناک براثر استرس واکنش بهتری نشان دهد. البته این استرس تاثیرات دیگری نیز بر بدن دارد که منفی است مانند تاثیرات منفی آن بر سیستم گوارش و سیستم ایمنی بدن. افزایش ضربان قلب و تندتر نفس کشیدن نیز در طولانی مدت می تواند مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند. اگر افراد مهارت های لازم برای مبارزه با وضعیت تنش زا را داشته باشند می توانند از تاثیرات منفی استرس بر سلامت پیشگیری کنند.

**مهارت مقابله با فشارهای روانی
توانایی مقابله با استرس، هیجانات و فشارهای روانی شامل شناخت استرس های مختلف زندگی و تاثیر آن ها بر فرد است. شناسایی منابع و نحوه تاثیر آن بر انسان، فرد را قادر می سازد تا با اعمال و موضع گیری های خود، فشار و استرس را کاهش دهد. کودکان و نوجوانان باید راه های تشخیص هیجان ها را در خود و دیگران بیاموزند و شیوه های تاثیرگذاری هیجان ها بر رفتار و روش های مقابله با آن را تمرین کنند.

یکی از مواردی که استرس را در ما بالا می برد، قضاوت کردن است. قضاوت دو گونه است :
قضاوت شناختی – تحلیلی – تشخیصی – که فرد به قصد شناخت ماهیتی شیی، شخص یا رویدادی آن را تحلیل می کند.
قضاوت ارزشی – که فرد قصد دارد ارزش یا خوب و بد بودن شیی، شخص یا رویدادی را تعیین کند. قضاوت ارزشی استرس زا است، زیرا در این نوع قضاوت معمولا منع، نپذیرفتن و سرزنش وجود دارد.
ذهن انسان بسیار عجله دارد تا تجزیه و تحلیل اش را به نتیجه ای ارزشی و قطعی منتهی کند. اما ما در بسیاری از موارد همه واقعیت های مرتبط با یک فرد یا رویداد را نمی دانیم، و درباره آن فرد یا رویداد حدسهایی می زنیم و به تدریج حدسیات ذهنی مان را باور می کنیم و بر اساس آنها حکم قطعی صادر می کنیم. با انجام مداوم تمرین های مایندفولنس ذهن ما می آموزد که قضاوت خود را از ارزشی به تحلیلی تغییر دهید .

**دورانی نوجوانی و جوان ، دوران اوج استرس
به گفته کارشناسان سلامت روان دانشگاه علوم پزشکی تهران، نوجوانی و جوانی را می توان دوره جوشش و بروز شدید هیجان هایی مانند خشم، اندوه، نفرت و پرخاشگری دانست که اغلب این هیجانات نیز کنترل نشده هستند و بهداشت روانی فرد را بطورجدی تهدید می کنند. کنار آمدن با فشار روانی نیز در میان مهارت های زندگی نقش مهم دارد زیرا زندگی کردن در محیط های پرتراکم شهری، تصمیم گیری اساسی در مراحل تحصیل، شغل، ازدواج، و ده ها متغیر دیگر، کم وبیش فرد را در معرض فشارهای روانی قرار می دهد. مدت هاست که پژوهشگران رابطه فشارهای روانی با بیماری های جسمی و روان شناختی را تائید کرده اند.

**رابطه بیماری های جسمی با استرس
متخصصان سلامت روان دانشگاه علوم پزشکی تهران می گویند که بیماری های روان تنی مانند بیماری های دستگاه گوارش، بیماری های قلبی و به ویژه فشارخون و سردردهای میگرنی با زندگی همراه با فشار روانی رابطه انکارناپذیری دارند. متاسفانه احتمال ابتلا به سرطان نیز در افراد دارای استرس بسیار بالاست، در این باره در مقاله دیگری را در مجیک بادی بخوانید : رابطه خشم فرو خورده و استرس با سرطان
در بعد روان شناختی نیز ادامه فشارهای روانی، بهداشت روان شناختی افراد را به طورجدی در معرض خطر قرار می دهد. اضطراب، افسردگی و بی اعتمادی به محیط شایع ترین تبعات قرار گرفتن شخص در محیط فشارزا است. پژوهشگران در تحقیقات اخیر خوب نیز کشف کرده اند که استرس در پدران و مادران، از نظر ژنتیکی، می تواند زندگی فرزندان آنها را در آینده به شدت تحت تاثیر قرار دهد. در این باره مقاله ای را در مجیک بادی بخوانید : تغییر ژنتیکی اسپرم تحت تاثیر استرس

**راه های مقابله با استرس
در مورد فشار روانی توجه به سه عنصر « منبع فشارهای روانی» ، « شناخت راه های اثرگذاری فشارهای روانی بر انسان» و «چگونگی کنترل آثار فشارهای روانی»، ضروری است. میزان فشارهای روانی را در زندگی نمی توان به صفر رساند اما راه هایی برای مقابله با آنها وجود دارد.
بطور مثال می توان به گونه ای عمل کرد که منابع فشارهای روانی کاهش یابد. به علاوه ایجاد تغییر در محیط فیزیکی با شیوه زندگی، برخی منابع فشارزا را از بین می برد.معمولا ارزیابی شناختی شخص از موقعیت فشارزا، نحوه مواجهه او را با آن موقعیت مشخص می سازد. این ارزیابی های شناختی، همواره چهارچوب منطقی ندارند و در بسیاری موارد تحلیلی های افراد از موقعیت مخدوش می شود. مکاتب روان درمانی شناختی نگر، این خدشه های منطقی را خطاهای شناختی می نامند. این خطاهای شناختی عموما فشارهای روانی شدیدی به همراه دارند و در برخی موارد، سلامت روانی فرد را به طورجدی تهدید و اقدامات درمانی را اجتناب ناپذیر می کنند. نکته جالب این است که تا حدود زیادی می توان ارزیابی های صحیح شناختی را به نوجوانان آموزش داد. پیامد چنین مداخله مفیدی ایجاد تغییرات مثبت در نگرش آنان و در نتیجه کاهش میزان فشار روانی است. بی تردید کسب مهارت های مقابله با استرس می تواند منجر به پیشگیری ، کاهش خطر بروز بیماری و مشکلات و اختلالات روان شود.

چاقی و استرس
تمرینات کاهش استرس براساس بهوشیاری (مایندفولنس) چگونه منجربه پیش گیری ازچاقی و کاهش وزن می شود؟ توضیح کوتاه زیر به درک این مطلب کمک می کند.

چربی شکم و استرس
هورمون کورتیزول در زمان‌های استرس طولانی‌مدت ترشح می‌شود. یکی از عملکردهای کورتیزول آزاد کردن چربی انباشته به جریان خون برای انتقال است. این چربی‌ها می‌توانند بعنوان سوخت عضلات در سوخت‌وساز هوازی مورد استفاده قرار گیرند، درست مثل واکنش جنگ و گریز. اما کورتیزول ممکن است باعث شود چربی آزادشده دوباره ذخیره شود، اما این بار به شکل چربی شکمی به دور اندام‌های داخلی. سبک زندگی نشسته امروزی می‌تواند به این معنی باشد که نمی‌توان واکنش فیزیکی به استرس داد و این موجب انتقال چربی‌های نواحی دیگر بدن به شکم می‌شود.

چربی شکمی و خطرات آن
چربی‌ شکمی بیشتر از چربی‌های انباشته‌شده در فسمت‌های دیگر بدن نشان دهنده عوامل خطرزای دیگر است. چربی احشایی (شکمی) با بیماری‌های قلبی، دیابت نوع ۲، سندرم متابولیک، سرطان سینه و روده، فشارخون بالا و مشکلات مثانه در ارتباط است.

سوزاندن چربی‌های شکم
چربی‌سوزی موفق و حفظ آن نیاز به ترکیبی از رژیم‌غذایی , ورزش و کاهش استرس دارد. به نظر می‌رسد که تاثیر رژیم‌ غذایی برای از دست رفتن چربی‌های شکم بیشتر است. اما تکنیکهای ذهنی_بدنی مایندفولنس (بهوشیاری) باکمک به کنترل و کاهش استرس,که براساس پژوهشهای انجام شده, اثرات آن تا ۴سال باقی می ماند در کاهش وزن و کنترل چاقی بسیار مؤثراست. تقویت واکنش به استرس به استفاده از چربی آزادشده توسط کورتیزول کمک می‌کند تا اینکه اجازه دهد که این چربی‌ها در بدن ذخیره شوند. در نهایت پشتکار و ثبات‌قدم به یک برنامه کاهش‌وزن موجب موفقیت در این زمینه می‌شود.

معصوم زاده, مربی MBSR از مرکزمایندفولنس ماساچوست

اشتهای سیری‌ناپذیر یا بی‌اشتهایی، تعریق بیش از حد، بالا رفتن فشار خون و ضربان قلب، تنها برخی از علائم ظاهری استرس هستند. استرس می تواند فراتر از این نشانه ها برود و موجب بروز بیماری ها و رفتارهای عجیبی در فرد باشد که سایت مدیکال دیلی MEDICAL DAILY در مقاله ای آنها را مورد بررسی قرار داده است:

شوخی های غیر عادی: گاهی افرادی که مضطرب هستند، با موضوعات بدی چون بیماری ها یا شرایط تهدید کننده، شوخی می کنند. دانشمندان انجمن علوم روانشناختی آمریکا، معتقدند این رفتار که در اصطلاح “طنز پای چوبه دار” خوانده می‌شود رفتار بدی به نظر می نمی رسد البته با توجه به ضرب المثل “خنده بر هر درد بی درمان دواست”. افرادی که در شرایط بد می توانند بخندند، می توانند با احساسات منفی را در موقعیت‌های استرس زا، مقابله کنند. این مکانیزم، دیدگاه منفی فرد را خنثی می کند و اثر تهدید کننده ی بیرون را بر روی فرد کاهش می دهد. از جنبه روانشناختی، توانایی فرد در استفاده از شوخی ، برای تغییر برداشت از یک موقعیت، حائز اهمیت است.

ریزش مو : استرس به سه روش می تواند موجب زیرش مو شود : در بعضی موارد موجب می شود فولیکولهای مو وارد فاز استراحت رشد شوند و در نتیجه مو به هنگام شست و شو یا شانه کردن، از سر جدا می شود. در مورد دوم استرس موجب می شود سیستم ایمنی به فولیکولهای مو حمله کند. در نوع سوم فرد دارای استرس، موهای نواحی مختلف بدن خود را می‌کند که نوعی اختلال روانی است به نام ” مو کنی “.

کابوس دیدن : استرس می تواند در خواب هم فرد را رها نکند. توهماتی که در فاصله خواب و بیداری هم اتفاق می افتد، از اثرات این عارضه است. طبق گزارشات رسیده از انجمن خواب آمریکا در هنگام توهم، فرد ممکن است در هوشیاری باشد اما به دلیل فلج شدن در خواب، نمی تواند حرکت کند.

اسهال : این عارضه در افراد مضطرب بسیار روی می دهد. به علاوه، استرس می تواند به سندرم روده تحریک پذیر منجر شود IBS. بررسی ها نشان می دهد کارکرد سیستم گوارشی، رابطه مستقیمی با استرس دارد.  به هنگام استرس، سروتونین، نقش تاثیر گذاری را در سیستم گوارشی دارد که گاه حتی منجر به یبوست می شود.

حساسیت پوستی : تنش می تواند موجب ظاهر شدن جوش و کهیر روی پوست شود که گا با خارش و سوزش همراه است. حساسیتهای پوستی زمانی می تواند خطرناک شود که نقاط دارای تورم، روی زبان یا گلو باشند زیرا هوا در این نواحی ، جریان ندارد.

دید تونلی یا احساس خفه بودن صدا : این دو علائم از پیامدهای استرس هستند. دید تونلی حالتی است که در آن میدان دید محدود می شود و انگار اشیا از درون یک تونل دیده می شوند. در اشخاص دارای استرس، حساسیت به نور و عدم هماهنگی نیز مشاهده می شود.

در جدیدترین تحقیقاتی که انجام شده است مشخص شده که علائم اضطراب و استرس در ورزشکاران با خطر آسیب دیدنشان مرتبط است!

با توجه به مطالعه انجام شده در مسابقات جهانی دو و میدانی سال 2015 اضطرابی که ورزشکاران در هنگام بروز علائم بیماری تجربه می کنند به خطر احتمال مجروح شدن آن ها در طول رقابت مربوط می شود و این باید جدی گرفته شود. یکی از محققان این مطالعه Toomas Timpka از مرکز تحقیقات ورزشی، گروه پزشکی و سلامت علوم در دانشگاه Linköping می گوید: ورزشکاران حرفه ای بدن خود را بسیار خوب می شناسند. اگر یک ورزشکار نگران آسیب دیدگی یا بیماری می شود، این یک شاخص قابل اعتماد از میزان وخامت است. ما این موضوع را در مطالعات قبلی نیز دیده ایم. یک ورزشکار نمی تواند به خودش دروغ بگوید.
در یک مطالعه منتشر شده در مجله انگلیسی پزشکی ورزشی، یک تیم بین المللی از محققان دانشگاه لینشوپینگ سوئد روی عواملی که خطر آسیب دیدگی یا ابتلا به بیماری در طول رقابت را پیش بینی می کند تحقیق کرده اند. مطالعه دوم این تیم در همان مجله بر روی گرمای ناشی از استرس در ورزشکاران مسابقات جهانی دو و میدانی 2015 انجام گرفته است. پنجاه کشور در رقابت ها شرکت کرده و حدود 300 ورزشکار پرسشنامه جزئیات وضعیت سلامت خود را که از یک ماه قبل از شروع مسابقات قهرمانی جهان شروع شده بود، تکمیل کردند. سپس محققان جراحات و بیماری های جدیدی که در طول دوره رقابت ها به وجود آمد را ثبت کردند.
ورزشکارانی که اظهار داشتند قبل از شروع مسابقه نگران علائم مریضی و آسیب دیدگی ها بوده اند، پنج برابر بیش تر در خطر آسیب دیدگی در طول مسابقات قرار داشتند. اما در گذشته اضطراب در مورد علائم آسیب دیدگی واضحاً با افزایش خطر آسیب دیدگی در ارتباط نبوده است. توماس می گوید “ما شگفت زده ایم که در این مطالعه روی ورزشکاران برتر نتایج تا این حد روشن شده اند. ما توصیه می کنیم که تیم ها دارای یک روانشناس بالینی شوند تا در نتیجه آن ورزشکاران قادر باشند به راحتی و علنی درباره اضطراب خود برای احتمال مریض شدن یا آسیب دیدگی هنگام آمادگی برای مسابقات صحبت کنند. این مسئله بسیار مهم است که ورزشکاران هیچ صدمه ای را از مربیان و یا پزشکان خود پنهان نکنند.”
علائمی که قبل از مسابقه به تدریج افزایش یافتند بیشتر با خطر آسیب دیدگی در طول رقابت در ارتباط بودند. خطر در این افراد سه برابر بیشتر از دیگر ورزشکاران بود.  توماس می گوید : هر ورزشکار زمان کافی برای تغییر روشی که علائم را می بیند دارد تا آن میزان افزایش اضطراب را تجربه نکند. سیگنال های نشان دهنده برانگیخته شدن اضطراب علائم قوی ای در ورزشکارانی که چنین مشکلاتی را برای یک دوره زمانی طولانی داشته اند ندارد. این امر مهم واجب می دارد تا این ورزشکاران به طور دقیق زیر نظر گرفته شوند.
در طول مسابقات قهرمانی جهان در مقایسه با ورزش های دیگر، در رقابت ورزشکاران ورزش های استقامتی ده برابر بیش تر خطر آسیب دیدگی و یا ابتلا به بیماری وجود داشته است و این یافته ها تحقیقات قبلی را تایید می کنند.
در مطالعه دوم، محققان چگونگی آماده شدن ورزشکاران را برای مسابقات، آن هم در درجه حرارت بالا و رطوبت بالا بررسی کردند و میزان تاثیر پذیری آن ها را از بیماری های حرارتی فعالیتی (EHI) مطالعه نمودند. توماس بیان می دارد که از نقطه نظر فیزیولوژیکی، انجام فعالیت های ورزشی در چنان شرایط محیطی مطلوب نیست. اما تمایز بین بیماری های ناشی از گرمای تولیدی از استرس و فعل و انفعالات طبیعی ناشی از حداکثر فعالیت بدنی در این شرایط آسان نیست. این مطالعه نشان می دهد که در طول مسابقات بزرگ روش هایی برای تشخیص EHI خطرساز نیاز است.

رابطه استرس و اشتها در جدیدترین تحقیقات سال 2017

سوال این است که چرا استرس باعث می شود که برخی افراد اشتهای خود را از دست بدهند در حالی که دیگران با خوردن بیش تر مواد غذایی خود را تسکین می دهند؟استرس و گرسنگی به طور نزدیکی به هم مرتبط اند.یک موقعیت اضطراری در خانواده، یک جدایی سخت و یا حتی اعمال شدید رئیس جمهور جدید می توانند میل و اشتهای افراد را به غذا خوردن از بین ببرند. از سوی دیگر، می تواند بقیه افراد را مشتاق تر کنند. به وضوح، استرس و اشتها به طور نزدیکی مرتبط هستند.
اما چرا برخی از افراد زمانی که احساس استرس می کنند بیشتر غذا می خورند و بعضی کمتر؟ ممکن است یک پاسخ صریح به این سوال وجود داشته باشد: استرس کوتاه مدت منجر به کمتر غذا خوردن ما می شود، در حالی که استرس مداوم ما را به سوی بیش تر غذا خوردن متمایل می کند. این همه به چگونگی درک مغز ما از عوامل استرس زا بر می گردد.

چه چیزی موجب می شود شما کمتر بخورید؟
Mary Dallman
استاد فیزیولوژی در دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو به هافپست گفت: استرس شدید و یا قریب الوقوع باعث ایجاد جرقه ای در عکس العمل مغز شما می شود که همان پاسخ جنگ یا گریزی است که مغز شما برای هنگامی که شما زندگی خود را در معرض خطر ببینید، فعال می شود. در موقعیت های حیاتی مرگ و زندگی، مغز تولید هورمون های مربوط به اشتها را سرکوب می کند و غدد آدرنالین را پمپ می کنند تا احساس نیاز به غذا خوردن را به تعویق بیندازند به طوری که بدن بتواند انرژی خود را تنها برای زنده ماندن اختصاص دهد.
دالمن توضیح می دهد که حتی اگر شما از نظر جسمانی در خطر نباشید، مغز شما ممکن است واکنشی نشان دهند گویی که شما به طور فیزیکی در خطر هستید. و بله، این می تواند در فضای سیاسی هم اعمال شود.
دالمن به هافپست گفته است “بعضی از مردم به شدت به دلیل سلطه ترامپ، رفتارهای قبلی و بعدی احتمالی او احساس تهدید شدن دارند. آنها قادر به کنترل وضعیت نیستند و از عواقب امور می ترسند. این استرس شدید پاسخ “جنگ یا گریز” را تشدید می کند، و آن افراد اشتهای خود را از دست می دهند.”

چه چیزی موجب می شود شما بیش تر بخورید؟
دالمن گفت از سوی دیگر، مردم ممکن است در این فضای سیاسی کنونی خود را به دست غذا خوردن بیش از پیش بسپارند، چرا که آن ها به طور مستمر در مورد امور حاکم اضطراب دارند اما شخصا احساس تهدید نمی کنند.استرس در درجات پایین مثل این مسئله که در طول زمان همچنان ادامه می یابد باعث می شود تا مغز کورتیزول آزاد کند. کورتیزول هورمونی است که باعث افزایش اشتها می شود. تحقیقات نشان داده است که بیش تر غذاهای پر کالری به طور خاص، برای افراد دچار استرس وسوسه انگیز هستند. دالمن می گوید محصولات غذایی حتی می توانند به عنوان نوعی دارو عمل کنند.
او نوشت ” حیوانات (و مردم) در صورت به وجود آمدن عوامل استرس زای خفیف تر (نه به جدیت تهدید کننده حیات) برای پاداش دادن به خود به مواد غذایی روی می آورند. آن ها برای لذت غذا می خورند، نه از روی نیاز، و اذهان خود را با خوردن (یا نوشیدن یا مواد مخدر) از عوامل استرس زا منحرف می نمایند.”

پس باید چکار کنید؟
فرای این موضوع که استرس چه میزان شما را به غذا خوردن کمتر یا بیش تر سوق می دهد، راه هایی برای ایجاد احساسی بهتر وجود دارند. اطلاعات قسمت سلامت روان دانشگاه هاروارد مدیتیشن ورزش و حمایت اجتماعی را به عنوان راه های خوبی برای جلوگیری از استرس پیشنهاد می کند. ما همچنین می دانیم که مراقبت از خود، یک رژیم غذایی سالم و صحبت کردن با یک درمانگر در مورد همه چیز، عواملی هستند که می توانند کارها را نحو بهتری پیش برند.
چرا که هر چه مغز سالم تری داشته باشید سلامت تر خواهید بود.

تاثیر منفی هورمون های استرس بر رشد جنین

به گزارش ساینس دیلی، اگر مادر باردار به مدت طولانی با استرس و فشارهای روانی زیاد و مستمر روبرو باشد؛ خطر ابتلای فرزندش به بیماری جسمی یا روانی مانند اختلال کم توجهی- بیش فعالی یا بیماری های قلبی و عروقی افزایش می یابد.

سازوکار دقیق اینکه استرس چطور بر جنین در رحم مادر تاثیر می گذارد، هنوز کاملا مشخص و تشریح نشده است؛ اما محققان بیمارستان دانشگاهی زوریخ و موسسه ماکس پلاک مونیخ کشف کرده اند که استرس فیزیکی مادر می تواند متابولیسم را در جفت تحت تاثیر قرار دهد و بر رشد جنین تاثیر بگذارد. بدن انسان در زمان مواجهه با استرس هورمون هایی برای مقابله با افزایش استرس ترشح می کند؛ مانند هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین که منجر به افزایش ترشح هورمون کورتیزول می شود. این سازوکار در زمان بارداری نیز عمل می کند و جفت که جنین از آن تغذیه می کند، همچنین می تواند هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین را ترشح کند؛ در نتیجه میزان کمی از این هورمون وارد مایع آمنیوتیک و متابولیسم جنینی می شود.

مطالعات روی حیوانات نشان داده است که این هورمون می تواند رشد جنین را تقویت کند. شرایط رشد نامناسب در مادر آزادشدن میزان زیادی از هورمون را دربردارد و به همین دلیل احتمال زنده ماندن جنین را در صورت تولد پیش از موعد افزایش می دهد. اما این افزایش هورمون در شرایط مشخص می تواند پیامدهای منفی هم داشته باشد. به گفته محققان، ممکن است رشد سریع (در پی افزایش هورمون کنترل کننده استرس) روی دهد اما در عوض اعضای بدن به اندازه کافی تکامل پیدا نکنند.

تاثیر استرس کوتاه مدت

محققان برای پاسخ به این سوال که استرس روانی مادر چگونه بر آزاد شدن هورمون ها در جفت تاثیر می گذارد، وضعیت ۳۴ مادر باردار سالم را که در آزمایش آمنیوسنتز شرکت کرده بودند، بررسی کردند. این آزمایش تا حدی برای مادر استرس زا است و بدن در کوتاه مدت کورتیزول ترشح نمی کند.محققان برای مشخص شدن اینکه آیا جفت نیز می تواند هورمون استرس ترشح کند، میزان کورتیزول مادر را در آب بزاق او با میزان سطح کورتیزول در مایع آمنیوتیک سنجیدند و مشخص کردند که هیچ رابطه ای بین آنها نیست. به گفته محققان، اگر مادر با استرس کوتاه مدت منفی روبرو باشد، نوزاد در برابر آن مصون می ماند.

تاثیر استرس درازمدت

شرایط ناشی از استرس درازمدت مادر بسیار متفاوت است و محققان با استفاده از پرسشنامه ای فشارهای اجتماعی فراوان و مزمن را بر مادران بررسی کردند. محققان می گویند اگر مادر در بازه زمانی طولانی در معرض فشار و استرس باشد، سطح هورمون در مایع آمنیوتیک افزایش می یابد. اما به طور کلی ترشح هورمون نقش پیچیده و در همان حال فعالی در رشد جنین انسانی دارد که باید بیشتر و بهتر روی آن تحقیق شود. روانشناسان به مادران باردار در معرض استرس های طولانی مدت توصیه می کنند از روان درمانگرها برای مدیریت استرس کمک بگیرند.

به گفته محققان، استرس در زمان بارداری همیشه قابل پیشگیری نیست؛ اما برقراری رابطه ای پایدار و مطمئن بین مادر و نوزاد بعد از تولد می تواند تاحدی تاثیرات منفی استرس در زمان بارداری را کاهش دهد.

منیع : ترجمه از

http://www.huffingtonpost.com
http://www.medicalnewstoday.com

و
ایرنا
ایسنا
کانال مایندفول ایتینگ