هورمون کورتیزول که هورمون استرس است، گاه در اثر محرکهای عاطفی تولید می شود. دانشمندان دریافته اند که مقادیر زیاد کورتیزول، سیستم ایمنی را تضعیف می کند. وقتی سیستم ایمنی ضعیف باشد سلولهای معمولی می توانند به راحتی به سلولهای سرطانی تبدیل شوند. البته هر چقدر هم عواطف منفی خود را سرکوب کنید، بیشتر مستعد بروز سرطان در بدنتان می شوید. Alternative Cancer Care که یکی از مطالعاتی است که در زمینه سرطان صورت گرفته است، در مورد رابطه خشم فروخورده و سرطان، یافته هایی دارند.  در پژوهش دیگری که در کینگز کالج هاسپیتال لندن انجام شده متوجه شده اند : رابطه معنی داری بین تشخیص سرطان سینه و الگوی رفتاری بروز غیرعادی عواطف که بر زندگی اشخاص بالغ حاکم است، وجود دارد. تحقیق دیگری در دانشگاه استنفورد در مورد رابطه سرطان و خشم نشان داد که عواطف قدرتمند موجب به جریان افتادن کورتیزول در بدن می شود که مرگ زودرس را در زنان مبتلا به سرطان سینه را زقم می زند. پژوهشگران در دانشگاه روچستر و مدرسه بهداشت عمومی هاروارد نیز، دریافته اند : آدمهایی که خشم خود را فرو می خوردند، 70% بیشتر احتمال دارد که به دلیل سرطان از دنیا بروند. پژوهش دیگری در دانشگاه میشیگان نیز، مرگ و میر ناشی از فرو خوردن خشم که در نتیجه موجب سرطان می شود را تایید کرده است.

مرحله اول : در این فاز، 18-24 ماه پیش از تشخیص سرطان، شخص دچار شوک یا ضربه عاطفی شدیدی می شود. این ضربه می تواند تولید ملاتونین در بدن و خواب را مختل کند. ملاتونین موجب جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی می شود. وقتی این بخش از مغز در نتیجه شوک عاطفی ضربه ببیند، ارگانهای بدن شروع به از کار افتادن می کنند و در نتیجه امکان ابتلا به سرطان محیا می شود.

مرحله دوم : به دلیل افزایش یافتن سطح هورمونهای استرس، سطح آدرنالین که از غدد فوق کلیوی ترشح می شود، کاهش می یابد. بدن پیش از این دخایر آدرنالین را محدود کرده و استرس نیز سطح آن را بیشتر کاهش می دهد. این می تواند آغازگر مرحله سوم که گسترش سرطان است باشد که موجب جهش سلولی می شود.

مرحله سوم : در این مرحله، میکروارگانیسمهای ضروری برای حیات که سوماتیک نامیده می شوند، و در بدن ما زندگی می کنند، به یک نوع قارچ مخمر مانند تبدیل می شوند تا قند و اسید لاکتیک اضافی در سلولها را تخمیر کنند. این قارچ سپس به سمت هسته سلول می رود تا ضایعات اسیدی آزاد شده که مایکوتوکسین هستند را، تکثیر کند. این ضایعات اسیدی از ترمیم DNA سلولی و تولید ژنهای سرکوب کننده تومور، جلوگیری می کنند. در غیاب ژنهای سرکوب کننده تومور که مرگ سلولها را تنظیم می کنند، سلولها جهش پیدا می کنند و سرطانی می شوند.

مرحله چهارم : دوپامین آدرنالین تولید می کند. وقتی دوپامین بیشتری در طول استرس طولانی مدت استفاده شود، آمینو اسیدها، برای متعادل کردن حس و حال شخص، سروتونین ترشح می کنند. مشکلی که به وجود می آید این است که بعد از مدتی تریپتوفان ( آمینو اسید ضروری ای که در ساخت سروتونین موثر است) نیز کاهش می یابد که برای ترکیب کردن نیاسین (ویتامین ب3) جهت تنفس سلولی لازم است. معمولا تریپتوفان، نیاسین را به آنزیمهایی تبدیل می کند که برای تبدیل گلوکز، تنفس سلولی، و تولید انرژی ATP (آدنوزین تری فسفات) استفاده می شوند. وقتی نیاسین نباشد، در عوض سلولها گلوکز را تخمیر می کنند که موجب جهش سلولی و شکل گیری سرطان می شود.

مرحله پنجم : وقتی استرس مزمن می شود، غدد فوق کلیوی نیز در بدن ویتامین ث آزاد می کنند تا از اثرات استرس زا بر قلب و سیستم فشار خون کم کنند. ویتامین ث مانع تبدیل ضایعات اکسید شده به اکسیژن و آب در DNA سلول می شود. تداوم کمبود ویتامین ث در طول استرس موجبات آسیب و جهش DNA میتوکندری را افزایش می دهد. این آسیب در نهایت منجر به جهش سلولهای معمولی به سلولهای سرطانی می شود.

مرحله ششم : سیستم ایمنی بدن با افزایش ترشح کورتیزول تضعیف می شود. شخصی که از استرس عاطفی طولانی مدت و شدید رنج می برد، خسته است و بنا بر این، غدد فوق کلیوی و تیروئید او کم کار می شوند. به دلیل استرس، سطح مواد معدنی در بدن کاهش می یابد. این مواد برای کارکرد درست سیستم ایمنی لازم هستند. در نتیجه سیستم ایمنی ضعیف می شود و دیگر اینترکولین 2 (لنفوسیت T، لنفوسیت B ، سلولهای کشنده طبیعی، ماکروفاژها و نوتروفیلها را تولید می کند) ترشح نمی کند. بدون سلولهای سیستم ایمنی، قارچهای مخمر مانند باکتریایی و ویروسی که درون سلولهای هستند به رشد خود ادامه می دهند و سلولهای سرطانی تازه به وجود آمده تکثیر می شوند.

پس هیچ شکی وجود ندارد که عواطف منفی وقتی سرکوب شوند، گاه می توانند بر سلامتی اثرات جبران ناپذیر بگذارند. این تحقیقات ما را به نتیجه گیری دیگری نیز رهنمون می کند : اگر عصبانی هستید، برای ابراز آن راهی مناسب پیدا کنید. ادامه دادن به سرکوب این حس، می تواند مرگبار باشد.

بعضی از راههای تخلیه ی خشم :

• ورزش
• تمرین کنترل تنفس ( پیش از این در این سایت قرار دادیم )
• تمرین آرام سازی تدریجی عضلات
• استفاده از یک اسباب بازی برای تسکین استرس
• پیدا کردن چیزی خنده دار
• گوش دادن به موسیقی آرامبخش
• تکرار جملات خودتلقینی آرامبخش

منبع : سلامت نیوز