محققان جوان ایرانی به همراهی تیمی از متخصصین و پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف موفق به تولید نوشابه‌ای با پایه شیر، برای اولین بار در ایران شدند. نوشابه لبنی که از دهه ۵۰ میلادی در اروپا تولید و مصرف می‌شود، نوشیدنی محبوب کشور سوییس است. این محصول با تلاش پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف برای اولین بار در ایران و در یکی از بزرگترین شرکت‌های لبنی به تولید انبوه رسیده است.
نوشابه لبنی در واقع نوشابه‌ای است که با پایه لبنی تولید شده است. این نوشابه‌ها همان طعم و خاصیت نوشابه‌های معمولی را دارند، اما به جای رنگ و طعم دهنده‌های مصنوعی از طعم دهنده‌های حاصل از فرآوری شیر در آنها استفاده می‌شود به این ترتیب مضرات آنها به مراتب کمتر از نوشابه‌های معمولی است. همچنین این نوشابه‌ها به دلیل این که فرآورده لبنی هستند، حاوی مقادیری کلسیم، پروتئین، و املاح معدنی است.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه صنعتی شریف، استفاده از اسید ماست به جای اسیدهای مضر، لاکتوز به جای شکر، تقویت استخوانها به جای پوکی استخوانها از دیگر ویژگی‌های نوشابه لبنی است.
منبع : سایت رکنا
بر اساس تحقیق منتشر شده در مجله انجمن قلب آمریکا، مشخص شده است که قلب کلسیم دوست ندارد. در این مطالعه بلند مدت، پژوهشگران حدود 1500 نفر فرد بالغ را مورد بررسی قرار دادند. سن این شرکت کنندگان بین 45 تا 84 سال بود و هیچ کدام سابقه کلسیفیکاسیون (رسوب کلسیم) عروق کرونر یا CAC را نداشتند. این عارضه یکی از دلایل آترواسکلروزیس یا تصلب شرایین است. شرکت کنندگان حداقل 10 سال با دانشمندان، برای به دست آوردن داده ها در این تحقیق، همکاری کردند. دانشمندان متوجه شدند افرادی که روزانه کلسیم بیشتری از رژیم غذایی دریافت می کنند در یک دوره ده ساله کمتر دچار تصلب شرایین می شوند. این مساله در مورد کسانی که از طریق مکملها این ماده معدنی را دریافت می کنند کاملا بر عکس است!! دانشمندان با در نظر گرفتن تمام کلسیم دریافتی و عوامل تاثیرگذار دیگر متوجه شدند که مصرف مکملهای کلسیم خطر ابتلا به کلسیفیکاسیون عروق کرونر را 22% افزایش می دهد.
دکتر ارین میکوس، نوسنده ارشد مطالعه و معاون دپارتمان قلب و عروق و استاد پزشکی در مرکز پیشگیری از بیماری های قلبی در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز در این باره گفت : وقتی صحبت از مکملهای ویتامینی و مواد معدنی به میان می آید، بیشتر مردم فکر می کنند هر چه بیشتر بخورند، بهتر است. این در حالی است که استفاده از آنها می تواند سلامت قلب و عروق و حتی اعضای دیگر را به دلیل رسوب کلسیم به خطر بیندازد. به گفته جان اندرسن، استاد تغذیه در دانشگاه کارولینای شمالی، گفت : انواع کلسیم به اشکال مختلفی جذب بدن می شوند. تحقیقات نشان داده اند که خوردن مکملهای کلسیم در افراد سالمند باعث جذب در استخوانها نمی شود، از ادرار نیز دفع نمی شود و از این رو در بافتهای نرم بدن رسوب خواهد کرد که همان فرآیند کلسیفیکاسیون است.
راه حلی که برای این مشکل پیشنهاد می شود استفاده از ویتامین K2-7 در کنار کلسیم و ویتامین دی است. ویتامین K₂ بطور شگفت انگیزی سبب خروج کلسیم از خون و رگ ها، و ذخیره آن در بافت استخوانی می شود. ویتامین K₂ با فعال کردن استئوکلسین (پروتئین استخوانی وابسته به ویتامین K₂) ماتریکس استخوانی را فراهم کرده، در نتیجه بستری مناسب برای نگهداری کلسیم ایجاد می کند(کلسیم بطور موثری به استخون باند می شود) و از این طریق کلسیم بطور موثری در بافت استخونی ذخیره می شود. ویتامین D₃ (فرم فعال ویتامین D ) جذب کلسیم و فسفر را افزایش می دهد و از سوی دیگر تولید استئوکلسین ( پروتئین تشکیل دهنده استخوان ) توسط استئوبلاست ها را افزایش میدهد.
بررسی ها و مطالعات انجام شده نیز مزایای استفاده از ویتامین K2-7 را در بهبود تراکم استخوانی و همچنین کاهش بیماری های قلبی عروقی به اثبات رسانده است. در مطالعه ای که در ژورنال تغذیه BGN در سال 2011 به چاپ رسیده است، تاثیر مصرف K2-7 در افزایش فعالیت استئوکلسین و بهبود مینرالیزه شدن و تراکم استخوان ها ثابت شده است. بعلاوه، نتایج حاصل از مطالعه روتردام (Rotterdom) که طی ده سال روی گروه 4807 نفری مردان و زنان بالاتر از 55 سال انجام شده، نشان می دهد که مصرف ویتامین K2-7 به 50% کاهش کلسیفیکاسیون عروق، 50% کاهش مرگ ومیر ناشی از بیماری های عروقی و 25% کاهش کل موارد مرگ و میر در مقایسه با عدم مصرف این ویتامین منجر شده است. بنابراین باید طبق نتایج حاصل از سال‌ها بررسی محققان پیش رفت و فراموش نکرد که گرچه حضور کلسیم در بدن برای تقویت ساختار استخوان و دندان‌ها ضروری است، اما مهم تر از آن هدایت صحیح این ماده به جایگاه مورد نظر است. مصرف کلسیم بدون همراهی ویتامین K2-7 تنها تسهیل کننده تجمع آن در بافتهای نرم به خصوص در عروق خونی و نه در جایگاه اصلی آن، یعنی استخوانها خواهد بود. پس اکنون که به پشتوانه تجربیات و پژوهش‌های محققان نقش ویتامین K2-7 در پیشگیری و درمان پوکی استخوان و همچنین جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی به اثبات رسیده است، مصرف این ویتامین را فراموش نکرده و با جا دادن آن در رژیم غذایی خود حتماٌ از فوائد آن برخوردار شویم.
برای در کنار هم داشتن این سه ماده ارزشمند و به دست آوردن و حفظ سلامتی استخوانها در دوران رشد، بارداری، یائسگی و کهنسالی، می توانید از مکمل استئوکینون استفاده کنید.
منبع :
ما با مواد لبنی ای چون ماست،خامه،پنیر و… آشنایی داریم. اما این بار قصد داریم شما را با مواد دیگری آشنا کنیم : آب ماست و آب پنیر. هنگامی که ماست یا پنیر تهیه می کنید شاید متوجه آب زرد رنگی شده باشید و آن را دور ریخته باشید. این ماده در واقع سرم یا قسمت مایع شیر است. زمانی که شیر بریده می شود به دو قسمت مایع و جامد تبدیل می شود که این قسمت مایع، همان آب ماست یا پنیر است. معمولا موقع درست کردن پنیر یا ماست خانگی از این ماده بسیار تولید می شود و افراد بی خبر از مزایای آن : مواد معدنی و انواع ویتامینها، آن را دور می ریزند و به بخش جامد که حاوی اسید لاکتیک و پروتئین هاست، اکتفا می کنند. املاح موجب در آب ماست و آب پنیر برای برخی افراد ضروری است و مشکلات بسیاری را برای مثال در سالمندان می تواند از بین ببرد. به ندرت در طبیعت می توان چنین ماده ای با چنین خواصی یافت. امروزه در کشورهای توسعه یافته تحقیقات بسیاری روی این ماده صورت گرفته و انواع گوناگون آن به شکل قرص، مکمل، پودر و نوشیدنی در دسترس عموم قرار می گیرد.
طرز تهیه آب پنیر : یک لیتر شیر طبیعی را به مدت 20 دقیقه بجوشانید و سپس اجازه دهید تا ولرم شود. سپس یک استکان سرکه ( خرما یا انگور) و یا حتی آبلیمو به شیر اضافه کنید. به مدت 1-2 ساعت ظرف را کنار بگذارید تا دلمه شود. شیر دلمه بسته را داخل کیسه پارچه ای بریزید و آبی که از آن خارج می شود، همان آب ماست یا پنیر است که در ظرفی جدا می توانید نگه داری کنید. ( بهترین نتیجه در پی استفاده از سرکه ی خرما حاصل می شود.) می توانید میزان شیر را زیاد کنید و آب پنیر بیشتری برای یک هفته داشته باشید. برای نگه داری آب پنیر از ظروف فلزی استفاده نکنید زیرا این ماده اسیدی است. آب تهیه شده به هنگام درست کردن ماست نیز خواص آب پنیر را دارد که با استفاده از پارچه ، می توان از ماست جدا کرد.
خواص درمانی :
- این ماده مقادیر بالایی املاح باکتری دارد که موجب می شود غذا راحت هضم، حرکات دودی روده تحریک و دفع راحتتر شود. مدفوع به شکل نیمه اسهالی می شود و یبوست از بین می رود.در نتیجه موجب کاهش وزن خواهد شد. برای رسیدن به نتایج بالا، پیش از خوردن وعده غذایی، یک لیوان آب پنیر میل کنید.
- طبق تحقیقات انجام شده روی مبتلایان به دیابت نوع دو، مصرف این ماده موجب ترشح انسولین و تنظیم و کاهش قند می شود.
- آب پنیر میزان یونهای کلسیم، پتاسیم و منیزیم را در بدن بالا می برد و باعث تنظیم فشار خون و البته کاهش آن در افراد مبتلا به پرفشاری خون می شود.
- استفاده از آب پنیر برای ورزشکاران نیز مفید است زیرا هم شامل آب است هم املاح و کربوهیدراتها و می تواند مانند یک مکمل عمل کند.
- این ماده مکمل مناسبی برای سالمندانی است که دچار بواسیر در اثر نامنظم شدن گوارش شده اند.
- آب پنیر دارای اثر آنتی اکسیدانی است که باعث کاهش ترکیبات اکسیده شده می شود و این اثر در مدت مصرف حداقل دو هفته، مشاهده می شود.
- آب پنیر برای رشد و تقویت استخوانها بسیار مفید است زیرا مقادیر بالایی مواد آلی و معدنی دارد.
- این ماده موجب می شود که سیستم ایمنی بدن قوی شود. زیرا حاوی اسید آمینه هاییست که در تولید لنفوسیتهای t که نقش مهمی در دفاع از بدن دارند، کمک می کند. در نتیجه بافتهای بدن کمتر تحلیل می روند سطح سلامتی افزایش می یابد و فرآیند بهبودی پس از بیماری، تسریع می شود.
- این ماده برای افرادی که از خوردن پروتئین منع شده اند مفید است زیرا مقدار چربی و پروتئین آن پایین است. میزان مواد معدنی مانند کلسیم و ویتامینهایی مانند B2 و B6 در آن زیاد است.برای مصرف بهتر است قبل از صبحانه و شام یک لیوان میل کنید.
- این ماده برای دفع سنگ کلیه و صفرا مفید است. زیرا بخش زیادی از آن آب است میزان کلسیم و پروتئین آن باری برای کلیه نیست. مدر است و موادی چون اگزالات و اسید اوریک را دفع می کند. ( مواد تشکیل دهنده برخی از سنگهای کلیه.) آب پنیر به دلیل اسیدی بودن و حالت ملین، باعث درمان و از بین رفتن سنگهای صفرا در مراحل ابتدایی می شود.
- آب پنیر بدن را از بلغم پاکسازی می کند و برای افرادی که دچار تورم مفاصل ناشی از بلغم می شوند، در بلند مدت مفید است.
احتیاط : افرادی که دچار سندرم روده تحریک پذیر IBS و کولیت هستند نباید آب پنیر استفاده کنند. این ماده حاوی لاکتوز است و افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز نیز از مصرف آن منع می شوند. هر چند مصرف این ماده برای بدن لازم است اما به ازای هر دو هفته، لازم است یک هفته مصرف آن قطع شود تا دچار تنبلی روده نشوید!
منبع : حکیم تهرانی