برگزار کننده گان مسابقات رشته های ورزشی مختلف ، همیشه خواهان تغییر علمی در چگونگی قوانین ورزشها طبق داشته های علمی روز دنیا هستند و در این رابطه تلاشهای عملی و تحقیقات زیادی انجام میدهند تا ورزشکاران با شرایط متفاوت بتوانند در رقابتی صحیح با هم مسابقه دهند . در پرورش اندام نیز بعد از اینکه محققان یافتند جمع کثیری از بدنسازان برای رشد عضلات پا و زیربغل و افزایش حجم غیر طبیعی، با روشهای ریسک پذیر که با سلامتی انسان رابطه دارد سرو کار دارند، رشته کلاسیک را بنا نهادند تا گام مثبتی برای سلامتی این دسته از ورزشکاران بر دارند . چندی است  رشته ورزشی  فیزیک در اکثر نقاط جهان رو به گسترش است و بد نیست که در ایران نیز شاهد برگزاری این رشته ورزشی باشیم.

در فیزیک، وزن بدن ملاک نیست و تنها توسط اندازه گیری قد ،ورزشکاران به چهار دسته تقسیم میشوند :

1- قد تا 165

2- قد 165 تا 172

3- قد 172 تا 179

4- قد 179 به بالا

در این رشته ورزشکار فقط با یک شلوارک تا روی زانو در سه راند با رقبایش مسابقه میدهد . در راند اول ورزشکار به مدت 5 ثانیه بروی صحنه میاید و به حالت آزاد (بدون فیگور) فقط با ژست ساده که یک دست به کمر یا جیب است میایستد .

در راند دوم ورزشکاران در چهار جهت بدن خود را به داوران نشان میدهند و راند سوم در گروههای پنج نفره بدون گرفتن فیگور با هم رقابت میکنند . کمر باریک و شانه های پهن ، کلیه عضلات بالاتنه پرورش داده شده باشند (به غیر از لبه بغل پهلو و زیربغل و کول )، عضلات تقارن داشته باشند، چهره مناسب وحرکات ورزشکار با وقار باشد .

مواردی که امتیاز منفی دارد :

• حجم زیاد
• کات زیاد و غیر طبیعی
• حرکات و فیگور های اضافی
• عدم تقارن عضلات و آبدار بودن بدن

این رشته برای ورزشکاران علاقمند به بدنسازی که در رشد و حجم عمومی عضلات خصوصا عضلات پا، دچار ریسک میشوند، ایجاد شده. امید است در ایران داوران آموزشهای لازم را دیده و مسابقات فیزیک برگزار گردد.